Hayatın Anlamı

Hayatı sığınak yaparsın.
Amacın sevgiliden arınmaktır.
Kutsallığa doğru yürürsün.
Her şey put gibi gelir, yaşamında.
Gerçek yalana karışır.
Hiçbir kadın, gözlerini okuyamaz.
Kaldırımlara sürersin mutluluğunu.
Kimsesizler bile sahip çıkmaz.
Sevdiğinin adını tuğlalara verirsin.
Binalar yıkılırlar, bir anda.
Hiçbir dünya sevincini taşıyamaz.
İstekler ateşten kor olurlar.
Durmadan seni yakarlar.
Geleceğin ateşi olursun.
Bütün zamanlara taşıdığın sevgiliyle.
Sevmeyenler de yanar bir anda.
Geriye, sana meydan okuyan bir hayat kalır.
Seçim yapmak zorunda kalırsın.
Sevginin esareti altına girersin.
Sonunda yalnızlık ve sevgili kalır.

Kudret Alkan

Hazır Kıta

Bir yıl daha geçti.
Boynu bükük günleriyle.

Acının ateşine düşmüşüm.
Ruhumda yanık kokusu.

Cellatlar dört yanımı kaplamış.
Her anımda ölen bir beden.

Göz yaşlarım ateş gibi.
İçimde aşk ısınıyor.

Kendi kendime bırakılmışım.
Öptüklerim, tutuklum.

Bir sel olsam, gözlerinde.
Ruhunu alıp götüren.

Askerlere selam versem.
Aşkın hazır kıtasında.

Duygularım, etrafını sarmış.
Her yer deniz feneri.

Işıklar bulmuşum, kendime.
Bin bir parçaya bölünerek.

Güneş, terimi ıslatmış.
Alnımda yazılmış ruhun.

Biliyorum, hiçbir çıkış yok.
Her taraf seninle dolu.

Dün gece yastığıma ağladım.
Çarşafım eskiyen mezar gibi.

Düşüncemde şehit,
Aşkımda ölümsüz oldum.

Çünkü sevmek, büyük olmaktır.
Büyük olmak ise, sevmektir.

Kudret Alkan

Hediyem Olsun

Sokaklar dalgın bir zamana düşmüş.
******* seni elerken,
Gündüzler seni var ediyor.
Bu nasıl bir ikilem?

Bütün düşlerim, çığın altında.
Bir ıslık gibi yaşamı selamlıyorum.

Gözlerim bir türlü dinmiyor.
Sana aldanan duygularıyla.

Sevmek, binlerce yılın da üstende.
Geçiş yapan ruhların kavminde.

Bak, son yolcu da gidiyor.
Sorgusuz aşklar denizine.
Orada bir dalga olacak.
Ve hayal gibi,
Sessizliğin kıyısına uzanacak.

Sonra her şey bir rüzgara dönüşecek.
Yüreğimizle bulutlara tutunacağız.
Aşkımızın atmosferine.
Uzayı büken, içtenlik ışığımızla.

Sevgilim,
Kim ne derse desin,
Ölmek,
Sana hediye olsun.

Kudret Alkan

Herkes İçin

Bazen dolaşırım gönül sahillerinde.
Kumların ıslanmasıdır yüreğimin şekli.
Orada oynar, ruhlarımız.
Üzerimize yapışan kumlardır, gerçek olan.
İşte o gerçekte yaşayan aşktır ıslanan.

Kudret Alkan

Hiçbir Yer

Bul dedin, kendimden bulamadım.
Öncelerden de daha öncesinde,
Yaşanmış gerçeğin yalana dönüşünde.
Bir öpüşmedeki rujdun sen sadece.
Oysa ben bir dudak kadar kırılgandım.
O büyüleyici bakışımda asilik kokardı.
Düşlerimle duş aldığım günlerime,
Beni sert yürekle sevecek eşime,
Sızlanmadan, doyamadan veda edişime,
Tutkunu olduğum o *******e her şeyi borçluydum.
Sana söz verdiğim konu halen yüreğimde,
Onu sıcacık kaderimde saklıyorum.
İstersen dön bak kendine.
Bilindik bir yol ara.
Ama bulamayacaksın beni o yerde.
Çünkü ben, hiçbir yerde olacağım…

Kudret Alkan

Hoşça kal

Bak sevgilim yıldızlar yine büyüyor.
Tıpkı bana bakan gözlerin gibi.
Görmemeye olanak tanıyan nedir?
İçimdeki kıyamet avcısına sormak gerek.
İnce bir saz teli konuşsun benim yerime.
Var oluşumu sorgular oldum.
Kendimi, seni, her şeyi.
Hayattan bıkmak ve bıkmamak arasında,
Sıkışıp kalmışım avuçlarının içinde.
Alnımda yazıyor kara bahtım.
Çekeceğim varmış bu dünyada.
Sonsuzluk diyarlarından gülümsemek,
Rüzgarların şarkılarını dinlemek gibi,
Uçtayım uçurumlardayım artık.
Anlamaz etrafımdakiler bu çemberi.
Beni alıp da rüyalara götüren seni.
Adını unutmak mümkün mü?
Seni ojelerini, çoraplarını, parfümünü.
Daha da ötesi tenindeki kokuyu,
Ayakkabılarını, eteğini, hırkanı,
Unutmak mümkün mü?
Zamanı hiçe saydım ben.
Ben bir garip zaman yolcusuyum.
Bilmiyorum telaşlarımı, kavgalarımı.
Ismarlama sevgim olmadı benim.
Hep uzak durdum sevemeyeceklerimden.
Kaçtım kendimi sakladım.
Bir genç delikanlı vicdanı vardı bende.
Unutmaktan ve unutulmaktan korktum.
İnsan bu kadarını nereye sığdırabilir?
Şarkılar söyleniyor uzaklardan.
O uzaklar ki, benim olduğum yerler.
Alışkınım tüm umutsuz yarınlara.
Hiçbir yararı olmaksızın kafa tutan günlere.
Bir garip destansı aşk öyküsü bu.
Silinmeyecek hafızalardan, sevenlerin dilinden.
Güller gibi nazikçe anlaşılacak.
Yazgıları hep yarar sağlayacak.
Sonu olmayan bir yolda,
Ben yeni bir son buldum kendime.
İşte gidiyorum hoşça kal gözüm!

Kudret Alkan

Huzurun Elbisesi

Hayat otobüsünden bir sevgili iniyor.
Bütün beğenilme ölçülerini boynuna takmış.
Makyajıyla insanlara uzanıyor.
Kusuru kabullenmiyor.
Ama kabullenmedikçe,
Kusur oluyor.

Rujunda yapaylık taşıyor.
Öldüren öpüşleriyle,
İnsanlar çalıyor.

Rüzgarların derin fısıltılarında bir başak doğuyor.
Doldukça nefesi eğiliyor.
Güneşe baktıkça, içi yanıyor.
O başak,
Benim halimi taşıyor.

Yıldızları sayan bir yalnızlıkta,
Ben akşamımı içiyorum.
Sorgu yok, düşünce yok.
Anlayacağınız rahatım.
Ama böyle de yaşanmaz ki...

Ayrılığı hasretle doldurmak gerek.
Avuç içinde kaderi yola getirmek gerek.
Ve bitmeyen sevgi düşlerinde,
Rüyalara tutunmak gerek.
Çünkü onlardır,
Değerleri boş yere harcamayan,
Hassas ruha kıyafet veren,
Ve huzur denen elbiseye çıplaklık veren.

Kudret Alkan

Issız Şömine

Sevgilim, karanlıktan korkma.
Karanlık, benim yeni adresim.
Koynumu kaplayan tek dostum.

Sensiz,
İçindeki ateşi çözemeyen,
Issız bir şömine gibiyim.

Akşamları hayalinden ayrılamam.
Öleceğin korkusuyla,
Senden bir türlü kopamam.

Seninle ben,
Birbirine gülen iki yabancı,
Birbirini ağlatan iki tanıdık gibiyiz.

Yanlışım olduğun için,
Artık doğruyu aramıyorum.
Seni reddettikleri için,
Hiçbir yerle anlaşamıyorum.

Gözlerinden kelimeler düşmüş.
Bir ayrılık mektubu yaratmışsın.
Evet sevgilim,
Mektubunun borcunu,
Bütün satırlarında hıçkırarak ödedim.

Bilmezsin,
Sel gibi üzerime geldiğini.
Bak işte,
Odamın tavanından sensizlik akıyor.

Senden kopamıyorum.
Çünkü kopmamayı, sana bağlanmak zannediyorum.
Senden vazgeçemiyorum.
Çünkü vazgeçmemeyi, sen zannediyorum.
Aslında seni,
Yarama karışan tuzda buluyorum.

Kudret Alkan

Işık Vicdanı

Bir kan akıntısına tutuldum.
Üzerimde yenik sorgularla.
Kış kuyusuna düştüm.
Bitmek bilmeyen isyanlarda.

Sabah oldu, gözlerim.
İçinde yılgınlık birikintileri.
Bir ada oldum, ansızın.
Tuhaf gülüşlerin esaretinde.

Bitmiyor, sancısı büyüyenler.
Kızgın güneş yanık tenlerde.
Kara bir baht doğuyor.
Silinmiş yaşam tazeleniyor.

Kırık bir merdiven buldum.
Basamaklar taze gelincik düşlerinde.
Körlük derecesinde tutuldum, aşka.
Bir kırıntı yükseldi, hayat sofrasından.

Beklentileri çoktan aştım.
Aşkın sınıfında tek ayak üstünde.
Bir hoca bekliyorum, dersimde.
İçime sıcak dostluklar akıtacak.

Yanmış ve solmuş çocukluğum.
Koparılıp atılan eşya gibi.
Belki de değersiz mumların altında.
Üşüyen ışıkların kara vicdanında.

Kudret Alkan

İçimde Bir Çocuk Var

İçimde çocuk var.
Yaşanılanları yaşayan.
Hala ardımda seni beslerim.
Önümde ise gözlerini.
Onlarla yol alır,
Onlarla sabahlarım.

Hiçbir gece yalnızlığı dikemez.
Yorganlar soğuktan üşümüş.
Çarşaflar kokunla ayakta.
Hala yataktayım.
Kim bilir hangi günün eşiğinde?

Şimdi kayboldum.
Asi bir aldanış içinde.
Seni öldü dedim.
Kendime okkalı bir tokat vurdum.

Göz yaşları yüzümden döküldü.
Her biri dudağına doğru.
Selamını taşıdım, geleceğimde.
Seni taşıdım, yüreğimde.

Senin olmadığını düşünmek.
Tırnakların cilasını siler.
Gözlerimde bulut yok artık.
Tırman tırmanabildiğin kadar.

Kudret Alkan