|
Çiçeklenmiş
karşımda donan zaman karman çorman vahşi kalbimin pencereleri çiçeklenmiş buzlu rakı dolandığım sahnede yalnızlığın serenadı yahşi çepeçevre düşüncelerimde sensiz umutsuz yazgı tercih nedenimsin ölümle soluk soluğa koşarak teselliyi şiirlerde yakalayan yorumsuz çağrı bırakılmış çizgilerde kavşaklı suretini yakarak gezginsiz yol oluyorum dizginsiz çarçabucak ağrı en zaaflı tedbirsizlik aşk çıkınsız yolluksuz hiçbirşeylik pencerede hayali kaybolan buğu yaşayamayacağımız günlerimize ertesiz ağlayalım unutalım kendimizi varı yoğu |
Çisenti
tutuşturduğun günlerim mektup özlemi içinde duyarlı safkan melankolik uyandığım kan oturmuş sabahlarda yunus güleçliği iyimser profilin yankesicidir aşk ne olduğunu anlayamadan soygun birdenbire küçük takaların gemi olma özlemidir kimbilir ulaşmak dürtüsü kimseler tanımadığı zamanlarda acılarımı sevmek bu işte diyorum tanınmamış simamla binyıllık bir davayı görmek taammüden kavşakları unutmaktır en büyük umut yarın yakınlığıdır bu gizli kapaklı kırdım döktüm kendimi zamanlı zamansız aşk işte hey yapraklarım ellerimde kalabildiğince senin eserin onlar sıkıntılı kasten hırpalandım sırtımda kamburdur kendini unutmak çisentisi |
Çoban Türküsü
bırak koy git dağlarımı sendeledim rüzgarınla sapla samanı karıştırdım aşk ne ki şahin kanadı mı dere tepe düz gittim sevdim eğri büğrü aklımla bilsem ırastlaştığım bakışların em mi yaram mı kavalım elimde sarı kağıt çizik çizik meramım meramım seni söyler doğal doğam ırak mı ırak loğlamışım içimi satır satır kendime çün sılayım gönülde susmaz avazım söyler seni bağırarak derelerin gözlerin akar ben yunarım türkümü yoz olmuşum odlara atılgan gamlı yıkık çoban koyun kuzu kurt kuş iniler sensiz kurak öykümü düşmüşüm el iline sen yaman yabandan yaban |
Çocuklu ve Serçeli Haiku
çocuk! baksana! serçeler su içiyor 'hey, sev! ' der gibi... |
Çoğalır Sonsuzluk
çoğalır sonsuzluk içimde an be an şiirler böyle sahipsiz seninle herşey arasında orantısızlık sen herşey herşeyse bir hiç bugün nasıl sevsem diye seni tek derdim günüm tek gerçek bende sevmek seni seyirci kalamazdım ölümüme bunun için kaldım sende |
Çok Eski Arkadaşımın Ölümüdür Ayrılık
sana susar kuşlarım sokak sokak ben ev ev hayat kırıntısı evren harikadır sen içindeyken ben bozarım herşeyi kör sağır oysa ellerin biçimsiz aşkın kör edici ışıksız evleri yıkılmış içimin çatı katlarında aşkımızın güvercinleri seni düşünmek sevdiğim yolu yürümek gibi ekmeğimin katığı gözyaşlarının tuzu çok eski bir arkadaşımın ölmesidir ayrılmak gölgeli yıllarımızdan |
Çoktan Seçmeli Bir Yalnızlığın Hiçbiri Yazan E şıkkı
hayal olur bozkır tenli akşamlara karışırsın bir sıkımlık canı var ölümün imkansızlık garipsiliğinde saatlere veryansın etsem el değiştirir ölümüm bir ucundan bir ucuna yüreğimin kıvrak dağ yolları özlemli resimler duvarlara mecbur bakımsız ben sana anlama sen nolur ekşimtrak sevişmelerin huysuz kuğusu sonbahar yakınsa söyle hayret ederek söyle sonbahar başlangıcıdır ilkbaharımızın özlem sen olsan sen sen olmazsın özlem kim olsa o özlem değil özlem anlamamışçasına anlamak yaşamı çözmek ilmek ilmek bir sana bir bana garezli yaprak dökümünü sılasız sılalı yeryüzüne sığmasız tuz bastığımız gökyüzü daha nahoş yağmurlu yarasını dert ettiğim yollar nereye varırsa varsın sonuç sen senin yokluğun olmaksızlığın sırf senin için attım ölümle hem fikir yanlarımı bizli son yok uçurumsuz unutmak unutmamaktır unutmayı bizi var eden felsefenin bitmişliği ben şimdi çoktan seçmeli bir yalnızlığın hiçbiri yazan e şıkkı kılığımı değiştiren acımtrak aşklarımın yazgısız kayboluşlarına uyumlu tragedya nerede yazdığımı unuttuğum şiirimin anlamsız can sıkıcılığı bilemedim aahh akıl edemedim mevsimsiz göçlere bilenmek gerek yapayalnız aşk ikimize fazla gözüm seyriyor yolları çeker canım son fasıllara hazırlıklı aşk ikimize fazla yollara sığmaz iki yürek kendi yolunu çizememektir aşk yarınsız |
Dağ sırası aştık öperken yeryüzünü özlemleri aştık eylem iklimindeyiz artık
dağ sırası aştık öperken yeryüzünü aldı bizi gençliğimizin bitişi uzuncacık savunmasız çocuklar gibi sevdik seni kenti çevreleyen korkuydu aşksızlık korkuyu yendik biz leyla dedik ille leyla çoğaldık yeşereceğimiz toprağımızı düşledik sarmaş dolaş başak dalı olduk paylaştık tozu toprağı koklaşalım iş makinasında grev meydanında istedik kıpkırmızı düşlerimizin gülüşü olsun istedik gelincik çiçekleri biz yaratmadık mı sofraların güzelliğini çile çile biz kursak ya yeniden dünyayı paylaşmaklı eşit aaaahhh güneş ne güzel gülüyor güzel vatan emekçiniz senin işçiniz seni işleyecek dal dal demir demir okul okul meydan meydan yol yol özlemleri aştık eylem iklimindeyiz artık karşılıksız vereceğiz tenimizi toprağa yaprağa çarka alınterinin hoşbakışlı çocuklarıyız biz anamızdan öğrendik uzaklara ağlamayı sade kınsız ekmekten çok sevdik ekmeği paylaşmayı tatlı bir türkü gibi |
Daima Zamansızdır Zaman
çirkin bir gölgeydi bizi ayıran yeryüzüne vurmuş yalın bir acı saymakla bitmez bir dürtü görünmez hissedilir bir kirlenme bu bize kendimize zamana kafa tutan uğraşır bırakan bir gülü dikeniyle bir dalı köküyle bulutuyla göğü daima zamansızdır zaman gece inerken telaşlı ince geceliğiyle gözlerimize günsüz doğar gün gürül gürül kederli günlerle oyun oynamaktır yıkanmak her diliminde her yalnızlığın gün yüzü görmedim düşünmekten zamanı ağaçlar zamanın soytarısıydı bu benim mi garipliğim sular içilmemişçe küskündü ömrüme yaşlandım ama kuşlar gençleşti çaresizdim yaşlandım kısaldı menzil uzun uzun ama bulutlar şimdi daha beyaz ama daha alımlı azaldıkça değerlendi öğle sıcağı yakamı bırakmıyor bu bitişler çağı en acı bitiştir başlangıç en acı bak bence bunu çok iyi dinle öyküleyerek anlatma bana yaprağın düşüşünü sen düşüş olmadın mı yoksa nesin hayal mi yanılsama mı avuçlarımda sımsıcak bir akik aşk gibi hayat saçmalama özgürlüğünü kullanma hakkıdır kafa tutar mantığa her yanım zaman bu bi anı bi anına benzemez hışırtısında gecenin bir anım kaldı nasıl olduysa taptaze hala yıldızları üzerinde nasıl olduysa ellerim göğsünde hala kan renginin ben hala çam ağacının cesaretine saklanmışım nasıl olduysa uzaktaki o müzik parlaması mıydı gözlerin kimi şahit tuttundu saçmalığımıza sevişmeden bırakmamızı birbirimizi gece miydi bizi izleyen yoksa yıldızlar mı hastaydık kendimizi bildik bileli istanbul'da bir ağustos sıcağı gibi ağlaşırdık bölük pörçük hiçbirşey olamadık şeklimiz yoktu yüzümüzde bir ölüm tacir ben kendimden utançlı eğleşken sen pılını pırtını toplamışsın mutluluğumdan kalmışsın sadece kederimde şimdi istanbul sıcağı ağlaşır dedim ya sadece kaşlarımda bakışlarım yorar mutsuzluğumu bir an kandırmak isterim kendimi ama yalnızlık girer gene araya aramıza senle aramıza dünyayla aramıza ölümle aramıza hayatla aramıza yalnızlık dağıtır bir an herşeyi sımsıkı bir anlamsızlık zedeler düşlerimi çekinmem işte o an hiçbir mutsuzluktan öyle ya mutsuzluk da binbir türlü işitmem sesini ayların sayamam yedi günü ben hep artı birdeki yalnızlık aralık'tan sonraki başka bir ay pazar'dan sonra ayrı bir gün saat 00:00' dan sonra başka bir an gerçek yalnızlık dedikleri bu olmalı |
Damda Verdiğin Öpücüğün Aynısı
çalımlarım sana fıstıki ruganlarımla saçlarımı taradım ilk defa beğendim kendimi beyaz çizgili lacivert donumu sana satıyorum anla mahallenin en güzel kızı özlem innecilik oyununda söz acıtmıycam canını tavuklarınızı ürkütmiycem kedinizi taşlamıycam dövmiycem kardeşin hakanı hadi ama özlem bak çok yaşlandım istiyorum tam 25 yıl önce damda verdiğin öpücüğün aynısını |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 08:54 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.