Ey Elif,düşmeyeceksin!

Tarihe gömsün diye,çok sevdiği toprağından,
Yer bakıyor halkına.Bilmem,kimin eşliğinde?
Bak! Neler ikram ediyor nefret dolu kursağından;
En sefil imzasını dünya keşmekeşliğinde.

Ey Elif,kalbimdeki ilham ve cesaretinle,
Aşkımı ister,kanımın rengini...ta ki aksın.
Nabzımız ol,ismini imanla atarken dinle;
Düşmeyecek,cümle putun aksini yırtacaksın.!

* * *

Ahrazi

Ey gözlerim

Gözler aşkın bedelini,bugün de sen öde,
Gönül,yorgun düştüm dedi,dilin yükü ağır.
Kirpikler yol versin,her damlayı yare ada,
Gönül,dolup taştım dedi,dilin yükü ağır.

Ahrazi

Ey Hasret

Ey Hasret,
Ey Dertlerin en yaşlısı,
Ben sana da gönül verdim,
Seni de sevdim Yârim kadar.
Şimdi uğraş dur bakalım,
Hasret’in hasreti kimi yakar?

Ahrazi

Ey hayât

Avutsan da bahtımı yalancı bir sabahla,
Son akşamın alnına yarınları koysan da,
Nâfilesin ey Hayât,neyin var ki sunacak?
Fânî kılan miâdı yeni baştan aysan da,
Cân bu yorgun zamânı yaşamak mı sanacak?

***

Ahrazi

Ey kutlu diyâr

Ağlar mı cihanda bir kuytu köşe,
Bu yollar hasretin mahşeri der mi?
Darılıp da bensiz doğan güneşe,
Hüznümle baş başa akşam eder mi?
***
İçlidir hâlimde dolaşan hayâl,
Bilinmez,figân mı yoksa keder mi?
Kalbime yıkılan bir köhne suâl;
Ölümün hatrını yaşam eder mi?
***
Tutunursa bahtım gelmez sabâha,
Bir ümit,yârına haber gider mi?
Alıştık zamanla bitmeyen âha,
Mezarım hayâtı nizâm eder mi?
***
Ve sondur..cihâna bu son bakışım,
Umulan vedâlar hoşçakal der mi?
Şu cüssem ki benim tek arkadaşım,
Tenezzül miktârı selâm eder mi?
***
Geliyorum işte ey kutlu diyâr,
Sevginin fıtratı böyle sever mi?
Kıyarsa bu câna bir fâni kıyar,
İlâhî aşkı haram eder mi?

***

Ahrazi

Ey Ömür

Bahtıyla bir sürgünün gezmektesin ey ömür,
Artık senindir hayat her dem yükündür beden,
İster virân eyle git,ister cihandan da sür,
Kaldırma yerden sakın,aşkımla bir gömmeden…


* * *

Ahrazi

Ey saat

Vaktinle tanış artık ey saat!
Kavgan çoğalan bir düşmanladır;
Hiç korkma! nihâyet insandır,fakat,
Mâzîdeki nemrut bir kanladır.
İster ki,bu devrin son mührünü,
Mel’unca vururken heyhât,sana!
İslâm gibi en mâsum ülkünü,
Hunhâr diye sunmaktır insana.
Lâkin,bu nesil târihten midir,
Bizden mi,karanlık bir belde mi?
Evlâdına bak ey mağrur şehir,
Ey kutlu diyar! susmak elde mi?
Hor görse de…Sen bir îmanlasın,
Binlerce şehit,hattâ gâziler!
Dünyâya mezar eşmektir yasın,
Kandır o an,örtmüştür fecri yer…

* * *

Ahrazi

Ezân olur,cihânı bekler sâhibi

Kurul bu rûha şöyle firkat gibi
Uyansın aklımın cehâlet yanı.
Seninle bir rüyâ değil ilk defâ,
Görün demek,bu nûru tek insanı.
Hayatsın ey Rahîm,Senindir yine,
Bu yer,semâ,ne varsa birdir yine…
Bakınca,tâ uzakta; gâipteyim
Ki,eşyâdan ziyâde varlık kadar.
Mühürlemiş,bu sırrın esrârı kim,
Kimin bu sayfa,bir anahtar mı var?
Ararken ey Ganî,namazdır yine,
Kapında beş vakitmiş,azdır yine…
Şu an,nasılda secdeler etmesin,
Nasıl uzanmasın bu ellerle bir,
Ahâlisiyle kaç rekat üstündesin,
Kaç âdemî duâdasın ey kabir!
Ve lâkin,onca rûha bir bak yine,
O dem görürsün,akseder Hak yine…
Nihâyet aşkla,artarak,her kata
Yakınlaşır bu sedâ,semâlar gibi;
Bin âlemin azâmeti,nûruyla tâ
Ezân olur,cihânı bekler sâhibi…

* * *

Ahrazi

Ezandan çok kızan var

Kulun derdi işâretse bu dünyâda ezan var,
Namaz kimde şiâr etse ezandan çok kızan var.
***
şiâr edinmekar.) Benimsemek, ilke olarak kabul etmek:

Ahrazi

Fâni yolculuk

Doğmak emânet etmektir cânı cenâzeye
Ölmek geri almaktır cenâzeden o cânı
Ey ömür! Gâipten geldin ki,”anlayın” diye
Baş başa koyarsın cenâzeyle kabristanı!

* * *

Ahrazi