Kedim

Bembeaz bir kartopu,
Bir pamuk yumağı.
İki eşil göz ki
Kıskandırır değme kadınları.
Evimizin delisi,
Ben kapıdan, o bacadan. Ne Yapsam, kaçar girer aradan.
Kurulur koltuğun baş köşesine,
Başını, göbeğini okşarsan
Değmeyin keyfine.
Anlatır hoşlandığını mırıl mırıl,
Anlamak istemez, ister kız, ister darıl.
Sevip okşadıkça gerinir,
Pençeler uzar, olur yelpaze,
Kapatır gözlerini, olur bir tâze.
Nasıl da tatlı kepâze...

Halenur Kor

Kısır Döngü

Bin gideriz, bin geliriz, kısır bir döngüdür bu,
İçin için kavruluruz, öyle bir yangıdır bu.
Sonsuzluğa yelken açıp kayboluruz ufukta,
Bir çocuğun parlarız biz, gözündeki ışıkta.

Halenur Kor

Kim bilir?

(Rahmetli oğlum Cüneyt'e...)

Peri kızlarıyla kovalamaca oynuyor belki,
Belki uzanmış bir ağaç dalına.
Kim bilir mutlu belki de,
Tek üzüntüsü biz.
Biliyor,
Biliyor ki hep onunla dolu yüreğimiz.
Ah! Nedir bu giz?
Ne o elini uzatabiliyor bana,
Ne de ona ben.
Arada bir duvar ki
Sadece duygular, düşünceler
Geçebilir içinden.
Geçilemeyen, geçilmez bir sis.
Oysa, görüyorum onu ben,
Ve gördüğünü bildiğim bir his.
Belki anlatıyor orda çocukluğunu,
Sevdiği kızları şakalarla.
Çocuk çocuk bakıyor gözleri
Kim bilir?
Dalıp bazen uzaklara...

Halenur Kor

Kim Çözecek

Süzüldü bir çocuğun gözünden gün ışığı,
Kim çözecek bu çetin, dolaşık sarmaşığı?
Bir meçhulden meçhule suların akışı mı?
Güneş mi aydınlatır, çocuğun bakışı mı?

Halenur Kor

Kim İnsan

Soğuk taş kaldırımda
Boylu boyunca,
Uzanmış yatıyor bir insan,
Bir insan diyorum, bir insan!
Sanki bir hayvan,
Sanki bir çuval,
Sanki bir çöp yığını.
Geçenler insan,
Geçenler de sanki bir insan (!)
Öyle ilgisiz,
Öyle duyarsız,
Ve merhametsiz.
İğrenerek bakıyor, yüzünü buruşturup.
Duygusuzca mırıldanıyor:
'Tinerci, kafayı bulmuş.'
Sormuyor 'neden? '
Sormuyor 'niçin? '
Sormuyor ki 'kim? '
Yanıyor içim, içim yanıyor.
Bir ses geliyor derinden:'açım.'
Kara bir çuval,
Kıpırdayan çöp,
Yaralı bir hayvan gibi kıvrılmış
Bir delikanlı.
Kirli yüzünde aralı kızarmış gözler,
İnleyerek dökülen çâresiz sözler.
Acıktıkça yemiş tırnaklarını,
Siper etmiş gözüne kirli parmaklarını.
Kapayın kulaklarınızı ki,
Duymayın sessiz çığlıklarını,
Kapayın gözlerinizi,
Görmeyin çâresizliğini.
Hattâ itin ayağınızla, yolunuzu tıkamasın.
Ya da çağırın çöp arabasını,
Telefon edin belediyeye,
Göz zevkiniz bozulmasın.
Ah!
Ağlarsa analar ağlar,
Anası yok ki ağlasın.

14 Ocak 2000 İst.

Halenur Kor

Kimsesiz Çocuk

Mahzundu,
Sessizce bakıyordu.
Anlatamıyordu bir türlü
Derdini...
Elindeki kâğıdı büküyor, büküyordu...
Gözleri gözlerimizdeyken
Kalbi nasıl titriyordu?
Belki de yavrum olmak,
Anne, demek istiyordu.
Onu sevecek,
Onu öpecek,
Kol kanat gerecek
Bir melek bekliyordu.

1979-Sivas

Halenur Kor

Kimsesiz İhtiyar

Dışarda deli fırtına,
Acı yüklemiş sırtına.
Ayağında yarım pabuç,
Dertleriyse avuç avuç.

Saçları kardan da beyaz,
Hava da ayaz mı ayaz.
Gözlerinde iki damla,
Sessiz çığlık, kimse duymaz.

Bakamazsın gözlerine,
Bir kulak ver sözlerine.
Ağıtında bin bir acı,
Yüreğinde dinmez sancı.

Ordan oraya savrulan,
Duvar dibine kıvrılan,
Rüyâları yastık yapmış,
Yalan ninnileri yorgan...

1 Şubat 2000 İst.

Halenur Kor

Kollar

Kolları bana doğru,
Kollarım ona doğru.
Ben koşarım,
Peşimde rüzgâr.
Koşarız,
Koşarız delice.
Yorulur rüzgâr.
Ben koşarım
Kollarına.
Kolları sarar beni,
Kollar beni kolları.
Kollarında doğarım,
Ölürüm kollarında...
Kollarım ona doğru...

Halenur Kor

Köküm Sağlamdır Benim

Bir yosunum ummanlarda savrulurum dört yana,
Rüzgârın ve dalgaların elinde yalpalarım.
Eğilirim, bükülürüm, çırpınırım sularda,
Koparamaz kimse beni, köküm sağlamdır benim.

Tutunmuşum, inanmışım, bağlanmışım vatana,
Ömrümce hep minnettârım yerde şehit yatana.
Başım eğmiş yalvarmışım, diz çöküp Yaradan'a,
Çalamazlar benliğimi, köküm sağlamdır benim.

Dal dal olur uzanırım, menzîlim gökler benim,
Varlığım bayrak kesilir, kızıl kor olur tenim,
Vatanıma kurban canım, onda hep şâdım, şenim,
Ayıramaz kimse beni, köküm sağlamdır benim.

Yıldız olur, hilâl olur, yağarım bulutlardan,
Hür düşünür, hür söylerim, vazgeçmem umutlardan.
Ne fidanlar yeşerecek müjdelerden, mutlardan,
Başım dik, alnım açık, köküm sağlamdır benim.

Kimi gün bora, fırtına; kimi gün gökte güneş,
Kimi gün ılık meltemim, bazen bir korum, ateş.
Cesarette, bağlılıkda Türk'e bulunmaz ki eş,
Ne yapsalar bölemezler, köküm sağlamdır benim! ...

Halenur Kor

Küçük Boyacı

Elinde tahta sandık,
Bakışları sıcacık,
Minicik taburesi...
Küçücük parmakları boyanmış,
Gözleri ışıl ışıl,
Simsiyah,
Bahtı; gözünden de kara...

Boya kutularına doldurmuş
Rengârenk hayâllerini,
Bastırmış, bastırmış,
Sığdıramamış...
Taşıyor bakışlarından zekâ,
Taşıyor açlık...
Başı düşünce dara,
Her şeye boş verir gibi
Gülüyor ara ara.
Saçları; bahtından da kara...

Çekerken süngeri ayakkabılara,
Farkında değil,
Bir sünger çektiğinin acılara...

5 Mayıs 2007

Halenur Kor