Zamana Küskünüm

Dünden daha çok acı çektim bugün,
Yarın olur mu olmaz mı bilmem.
Yine deliliğim, kızgınlığım tuttu kendime,
Bugün, bütün gün ölümü düşündüm...

Yaşamak; Ağır bir yük misali,
Altında kalanı ezebildiğince eziyor.
Çocukluk günlerimden kalma bu hüzünlü yüzüm,
Bazen gördüğüm tüm yüzlere benziyor...

Tek ben değilim derdin çamuruna batmış...
Tek ben de olmamalıyım yenik düşmüş, tükenmiş, bitmiş.
Yangınlar ortasında bir damla suya muhtaç,
İçindeki kavgası kendini yiyip bitiren,
Öyle kırılgan, öyle garip, öyle zavallı,
Tek ben değilim kaderin hançeri beline saplı...

Nefes alıp vermekse hayat ben de varım bu dünyada,
Alabildiğine sevmekse buradayım, dimdik ayakta,
Ama ev, araba, şan, şöhret herşeyin paraysa,
Adına hayat denilen şey, ey hayat! Yokum bak! ...

Dünden daha çok acı çektim bugün,
Yarın olmayacak çünkü artık zamana küskünüm...
Yarın olmayacak ne yazık!
Dedim ya...Kaderin hançeri belimde saplı...
Zamana küskünüm...

Mehmet Caner Sümengen