|
Y a z m a k
Kolay değil ama yazıyoruz: Duygularımız emreylemiş Küheylana binip alemi dolaşmışız Koşup yorulmuşuz zaman zaman, Zaman zaman yollar aman vermemiş. Kalem küsmüş kimi zaman Kimi zaman kağıt Bir mısra bile yazamamışız. Düşe kalka devam etmişiz yolumuza Bazen coşkulu-sevecen Bazen karamsar Bazen dargın, bazen barışık Bazen sade, bazen karmakarışık Bazen eleştiren, kızdıran Bazen de ayakta alkışlanan... Yazıp durmuşuz... Ağır bir yük almışız omuzlarımıza Bazen anlamamış, bazen yorulmuşuz Ama asla 'Yeter artık! ' dememişiz. Şiirler yazmışız dolu şiirler; Sevgi dolu Öğüt dolu Mantık dolu İnsanlık dolu... Şiirler yazmışız, yaslı şiirler; Vatan - millet yaslı Bahar - hazan yaslı Gül - bülbül yaslı Analar-babalar, gelinlik kızlar Yağız delikanlılar yaslı. Gözyaşlarımız yağmurlarla yarışmış Mısralarda Atlılar yaya, deryalar bomboş kalmış Yanında. Kimi kendinden birşeyler bulmuş Dizelerde, Mutlu, memnun. Kimi üzülmüş, Üzüntüsü birleşmiş kadehlerle İçtikçe içmiş. Kimi daha mesafeli durmuş Kelimelere. Kimi hayran kalmış Vatan-Millet sevgisine Gözleri dolu dolu olmuş. Kimi okuduğunu anlamamış Ona buna sorup durmuş. Kimi gülüp geçmiş 'Şiir boş şey' demiş, Oysa o da, hepimiz gibi Milli Marşımızı çok küçükken ezberlemiş. Üstelik sesi güzel olmasa da Şarkıları çok severmiş. Kimileri ders almış Yön vermiş kendine, Aklı selimiyle hareket etmiş; Kimileri vatan haini ilan etmiş Ondan vatandaşlığını geri istemiş. Kimileri zindanlarda ağırlamış Affetmek için hiç acele etmemiş. Biz yazanlar ise, S a d e c e y a z d ı k: Güzellik, Sevgi-hoşgörü, Doğruluk- dürüstlük, Vatan- Millet severlik, Öğüt verirlik, Dalkavukluğu yererlik, Gerçekleri gözönüne sererlik, İnsanı insan gibi bilirlik... Adına yazdık. Sadece, ama s a d e c e y a z d ı k. Kemal Çakır |
Yalnızlığa Çare
Bir yalnızlık halinde doğmuşsa hisleniş Son verir bu yalnızlığa Allah’a yöneliş Kemal Çakır |
Yalnızlığım
Göle atılmış bir taş gibi Dalga dalga yayılıyor yalnızlığım Vadilerde yaralı kartal misali Hiç kimseye güvenim kalmadı. Geçemiyorum üstüne basa basa Kaldırım taşlarının Her an tutsak sular fışkırıp Beni boğacak sanıyorum. Bakamıyorum ağaçların dallarına, Sarp kayalıklara, Ansızın kalkıp bir şahin yada kartal Konuverir diye omuzlarıma. Ne zaman kış gelse içim ürperir Sanki dağ başında yalnız ve çaresizim Kurda kuşa yem olmaktan, Üzerime çığ düşmesinden korkuyorum. Alkol gibiyim, bir zerreyim bu dünyada Uçacak bir gün ne varsa bende Dibe vuracak yalnızlığım, tükenmişliğim Sadece ölmekten korkmuyorum. Nedense? Bıktım! rüzgarların amansız esişinden; Kasırgasından, melteminden... Bıktım! gecenin ürküten çehresinden; Yıldızından, ayından. Bıktım gökyüzünün ağlayıp durmasından; Deresinden, ırmağından. Bıktım artık, bıktım! Korkunun korkutan çehresinden. Cesaretim doruğa vursun birden bire, Kanat açıp süzülsün bir kartal gibi Korkunun cılız bedeni üzerinde Yuvalansın istiyorum. Kemal Çakır |
Yalnızlık
Bir kadeh rakıyım bu akşam Sarhoşlar masasında. Beklemekten ateş bastı Bir ayık çıkıp da Yavaş- yavaş yudumlasa diyorum. Aklım fikrim hep o şişede O da benden dolu nedense İçenim yok, içenimiz yok Bu yüzden; Ne olur bu şişe bitse de Gitsem arınacağım yere diyorum. Çöksün masa Kırılsın şişe Parçalasın kadehler Sönsün ışıklar Uyuşsun rakı Bitsin artık bu işkence Hep birden kaybolup gitsinler Alkolün yok olduğu bir boşlukta. Kemal Çakır |
Yalvarırım Geri Dön
Bu ani terk edişin hiç olmadı Kimseye bakacak yüzüm kalmadı Tüm dostlar terk ettiğini anladı Yalvarırım geri dön üzme beni. Bir hata ettim, bin özür diledim Utancımdan öldüm, yerlere geçtim Hep affedeceksin diye bekledim Yalvarırım geri dön üzme beni. Yazı da geçirdik geldi sonbahar Sevdim diye üzme beni bu kadar Döneceksen söyle ne vakte kadar Yalvarırım geri dön üzme beni. Sonbahar kış geçti geldi ilkbahar Bu kadar kırılacak söyle ne var Mutlu geçen günler için affet yar Yalvarırım geri dön üzme beni. Kemal Çakır |
Yalvarış
Allahım! Ya acıyı tanıştırma benimle asla Ya da onu bal eyleyecek gücü ver bana. Kemal Çakır |
Yaşam Yükü
Adımları gitgide ağırlaştı, Omuzlarındaki yükü Taşıyamaz bir haldeydi. Bir iki adım daha attı ve durdu Etrafına bakınıp oraya çöktü; İki kitap çıkardı gönül kütüphanesinden Koydu avuçlarının ortasına, Dikkatli- dikkatli okudu sağ avucundaki 'Yaşam Yükü' isimli olanını. Sonra terledi yüzü, avuçları da Çünkü içindeki köprüden geçiyordu Onca ağır yükü ile birlikte Dayanamayıp kapattı bu kitabı Asla bulamamıştı anlamlı tek bir kelime. Diğerini açtı, 'Sadakat' idi Yaprak -yaprak gözleri önüne serilen. 'Oh be! ' dedi ve rahatladı; Saçları savruldu sayfaları çevirdikçe Gözleri daha bir umutla gezindi Sadakat satırları arasında ve Sordu kendi kendine: 'Neydi, yaşamın onca yüküne rağmen, Kime ve ne için idi bu sadakat? ' Bir türlü cevap bulamadı, Bunu da kapattı, biraz da kızgınca. Sonra; Elleri ile yüzünü, Nefret ile sevgisini, Cesareti ile korkusunu... ve Sonra da; Hatasıyla, sevabıyla Ömrünün kitabını kapattı. Kemal Çakır |
Yarasalar
Yalvara yakara el pençe iş başına geldiler Önceleri canla başla sahip çıktılar Devlet Malına Bu uğurda pek çok suçsuz kuzu da yediler Sonra da dediler “bir Devlete bir bana” Ne var ne yok başladılar zevkle yemeye Bakmadılar aç milyonların bükmesine boyun …… derim de dilim varmıyor söylemeye Bir türlü kurutamadık köklerini it soyunun. Silip süpürüyorlar ellerine her geçeni Biraz artarsa uyuyamıyorlar *******i Yok mu bu memleketin başka iş bileni Nereden bulup getirirler bilmem bu..leri. Saf- saf inanır büyük bir kısmımız onlara Pohpohlar şişiririz ki daha fazla yesinler Bir kısmımız bilerek düşeriz arkalarına İstediğimiz belli “ biraz da bize versinler”. İç çekerek bakar çoğumuz bu olup bitene Dedikleri, “adalet verecek mutlaka cezalarını” Bir fırsat verseler önce benim gibi birine Yediklerine pişman eder yırtarım ağızlarını. Bilmeyiz çoğumuz ne güçlüdür onlar Ne kanun, ne ahlaki değerler vız gelir Bilirler ki çoğu kez lehlerinedir kanıtlar Ama yine de bir şeyler onları ele verir. Bitmez bu talan mevsimi güneş kavurmadıkça Üstelik suç sadece onlarda değil, biraz da bizdedir; Çünkü şımarıyorlar biz onları adamdan saydıkça Oysa onlar adam değil..konan kara sineklerdir. Kemal Çakır |
Yaşamak ve Resim
Bir resim sanatı gibidir yaşamak Bu nedenle zor mu zor dostum; Tuvalle, boyayla, fırçayla uğraşmak... Bunları değil yerli yerince kullanmak, Tutmasını bile beceremezken, Nasıl baş ederim her ikisiyle birden? Hiç aram yoktur resimle, bu yüzden Sadece yaşamaya çalışıyorum Hiç değilse biraz daha kolay, resimden. Kemal Çakır |
Yaşam Gerçeği
Artık başımda kavak yelleri esmiyor Geçmişte kaldı o gençlik günleri Gün geçtikçe sırtımdaki yük artıyor Her geçen gün arıyorum dünleri. Kemal Çakır |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 10:52 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.