Ekonômik Kriz

Moda olmuş dillerde ekonômik bir kriz,
Adı da çok modernmiş nerde görsek biliriz.
Zirvelerde gezinir yürekleri eritir,
Gönüllerde yangındır hepimizi tüketir.

Bu nasıl bir modadır geçmek bilmez bir türlü,
Can yakıyor varlığı belki duyma özürlü.
Çığlıkları duymaz hiç umutları bitirir,
Gönüllerde yangındır hepimizi tüketir.

Tanımayan yok onu herkesle tanışmıştır,
Ülkelere yayılmış hep kendimi aşmıştır.
Darboğazda tırmanmış pahallılık getirir,
Gönüllerde yangındır hepimizi tüketir.

Yürekleri daraltır insanlığı katleder,
Karşımıza geçerek eserini seyreder.
Mutlu olmuş sevinçten kendisinden geçmiştir,
Gönüllerde yangındır hepimizi tüketir.

Meziyet Ak

Elbet

Elbet mutlulukların bir sonu olduğu gibi,
Acıların da bir sonu vardır.
Elbet senin acımasız gözlerinin de,
Mutluluğa bakan bir yolu vardır.

Elbet beni sana seni bana,
Düşman etmek isteyenler saysak.
Elbet bir milyon kişi gözünde,
Tutsak olan aşkımız vardır.

Elbetleri böyle getirirsek bir araya,
Sebepleri bulup çıkarırsak ortaya.
Elbet gerek kalmaz sevdiğim ayrılmaya,
Sevgimiz mahkum olmaz kağıtlarda sararmaya.

Meziyet Ak

Elimizde Mutluluk

Mutluluktan korkar oldum mutsuzluk gelir diye,
Mutlu olduğum anlarda bir keder çıktı mutlaka.
Gülümsemek bile ardından hüzün getirir,
Neşe hüzün getirir de hayatımızı tüketir.

Gel sevdiğim gözbebeğim adını doğa koymuşlar,
Bizi ısıtan renklerin gönüllerde bir pınardır.
Mutluluğun arayışı neşemizi hep bitirir,
Kederlerimiz tükensin artık kaçmasın umutlar.

O umutlar yol bulsun da kaderimiz gülümsesin,
Mutluluklar kederleri artık yeter yensin derim.
Bizden korksun da hüzünler dünyayı birden terketsin,
Ağlamasın kaderimiz sevgiyle gülsün isterim.

Hırçınlaştı doğa bile dünya yok olma yolunda,
Düşmanlıklar dize gelsin dostluklara el verelim.
Bu bencilce kavgalardan zarar görürüz sonunda,
Savaşları bırakalım yaşamı söndürmeyelim.

Doğayı hep katlederek devam edersek hayata,
Yaşlı dünya dayanamaz o da yok eder bizleri.
Aklımızı kullanalım mutluluk var tabiatta,
Paylaşılmayan nedir yıkarlar hep gönülleri.

Kıskançlıklar hırçınlıklar yok olmalı dünyamızdan,
Dostça kardeşçe yaşayıp değer verin insanlığa.
Yaşayalım beraberce birbirimizi kırmadan.
Bu güzelim dünyamızda son verelim haksızlığa.

Meziyet Ak

Emanet Dünya

Bu dünya geçici ikâmetgâhımız,
Emanet bize her mal her eşyamız.
Ölüm gerçek istiratgâhımız,
İyiliği kötülüğü ona göre yapınız.

Dünya bize yiyecek içecek verdi,
Hava verdi su verdi can verdi.
Hepimize sevecek yürek verdi,
İnsan bu dünyaya düşmanlık verdi.

Hep almak istersiniz hiç kıymet vermezsiniz,
Ormana balta vurur denizi kirletirsiniz,
Tertemiz dünya için çırpınıp durmayınız,
Duygusuz davranırsak yok olacak dünyamız.

Doğayı korumadan yararlanmak istersiniz,
Sonra temiz dünya diye hep isyan edersiniz.
Söyleyin siz kimsiniz neden sevgisizsiniz,
Böyle dünya yok olur bunu bilmezmisiniz.

Meziyet Ak

Emeklidir Mezar Taşı

İşsizlik kol geziyorken yükseldi emekli yaşı,
Nedir ki bunun amacı emeklidir mezar taşı.
Pankart açıp terör niye ses verelim yetkiliye,
Sigortalıdan çalınan gün gitmiş para verene.

Sigortasız çalıştırır iş yerleri çalışanı,
Ekmek parası lâzımdır duyuramaz acısını.
Olmasın beş bin iş günü üç bin altıyüz iş günü,
Zor tamamlar sigortalı oluyor yaşam sürgünü.

Kadınlarda yirmi sene beş bin iş günü dolardı,
Erkeklerde yirmi beş yıl emeklilik yaşanırdı.
Yaşlılık emekliliği elli elli beş olmuştu,
Yine yeni bir yasayla insanlık mutsuz oldu.

Verilen hak alınır mı ne yapmamız gerekiyor,
Üç bin altıyüz iş günü zorlukla ödeniyor.
Kanuna yasa gidiyor gün beş bin günden çıkıyor,
Yeter artık oynanmasın insanlık can çekişiyor.

Gururuyla oynanmasın emekli olacakların,
Yeter artık kahretmesin kanundaki yasaların.
Elli yaşta emeklilik üç bin altıyüz olmalı,
Erken emeklilik ise beş bin günle sonlanmalı.

Dinleyin şu sesimizi seviyoruz ülkemizi,
Yaşam dostluklarla dolsun duyun ne olur bizleri.
Emekli yaşı ve günü mantıklıca düzenlensin,
Yaşantımız mutlulukla anlaşarak dile gelsin.

Meziyet Ak

Erken Kaybettim

Babam yirmiiki sene oldu bizden ayrıldın,
Gülen yüzlerimiz soldu kabrinde kaldın.
Mukaddes ruhunla sen hep bizimlesin,
Babaları sağ olanlar bizi dinlesin!

Gönlümde volkan kaynıyor üzülüyorum,
Babam kavuşacağımız anı hep bekliyorum.
Sağken kıymetini bilin candan sarılın,
Babalarınızı sevin sonra yanmayın!

Acısı ateşten gömlek ruhum yanıyor,
Babacığım diyememek kalp acıtıyor.
Yaşarken sevgi gösterin üzmeyin sakın,
Yüreğinizdeki hisler olsun hep yakın!

Babam seni çok özledim duymuyormusun,
Neden bana kızım deyip ses vermiyorsun.
Bizimle olamasanda ruhumuzdasın,
Biliyoruz her zor anda ardımızdasın.

Kabrin nurla dolsun babam mekanın cennet,
O güzel ruhun bizlerle bu bize nimet.
Sana özlemim inan ki hiç bitmeyecek!
Daha çoğalacak sevgin tükenmeyecek.

Babam sana doyamadım erken kaybettim,
Yirmiiki sene andım ömrüm tükettim.
Duy sesimi ses ver bana seni özledim,
Bu gün bak babalar günü yine dönmedin!

Meziyet Ak

Esiriyim Gözlerinin

Aya baktım gördüm seni,
Küskünmüsüngörmüyorsun,
Yüreğimde hep sevgini
Saklıyorum bilmiyorsun.

Rüyalarım gözbebeğim,
Kalbimdesin bitemezsin,
Mahşere dek seveceğim
Benimlesin bilmelisin.

Hayalinle mutluluğu,
Hep yanımda taşıyorum,
Gözlerimde sonsuzluğu,
Sevdanla ben yaşıyorum.

Sensiz bile seninleyim,
Kaybolmayan sevgim sensin,
Daha neler söyleyeyim,
Esiriyim gözlerinin.

Etme Derbeder

Gülmekten korkar oldum ağlarım güldüğüm gün,
Sevmekten korkar oldum ayrılıklar geldiği gün.
Ne zaman güldürdüysen ağlattın kader o gün,
Mutluluktan korkar oldum yağdırdın bana hüzün!

Geldiğim günden beri dünya hiç güldürmedin,
Gözümden yaşı sildim gönlümden silemedim.
Umutlarımı neden tükettin kader benim,
Sevgiler çiçek açsın gönlü gülsün kaderimin!

Yeter kader etme artık hiç kimseyi derbeder,
Korkmayalım yaşamdan sevgi dolsun gönüller.
İstemiyorum artık yeter olsun kederler,
Gülecek günler gönder huzursuzluklar yeter!

Gönüller hep gülmeli kederi yenmeliyiz,
Dertleri birlik olup el ele silmeliyiz!
Filiz versin umutlar mutluluk biçmeliyiz,
Demet demet sevgiler saygılar görmeliyiz!

Meziyet Ak

Geceden Sabaha

Bir çiçek kokusu tüterken gece,
Yüreğimde sevda olur bilmece.
Bir martı kanadı taşır gönlümü,
Ruhumdan silerek atar hüznümü.

Doğaya aşığım dalda çiçeğe,
Karanlık ardında gülen geceye.
Fısıldarken korkar tabiat ana,
Anlatmak isterken bunları bana.

Gece söyler sessiz hep şarkısını,
Umutlar ardından hatırasını.
Sabaha sevgiyle gülümseyerek,
Filizlenir huzur bak sevinerek.

Sabah geceye dost sevgiyle gelir,
Gece kaş çatsa da yine düzelir.
Ruhlar neşelenir gün ağarınca,
İnsanlar can cana dost yaşayınca

Meziyet Ak

Gecenin Aydınlığı

Kaldırarak başımı gökyüzüne bir baktım,
Yıldızlar ışıl ışıl gözkırparak bakıyor.
Meydan okuduğunu o an hemen anladım,
Hüznünü karanlığın hep içinde saklıyor.

Soruyor nedendir bu yaşanan düşmanlıklar,
Nedir çekemezlikler dostluk varken dünyada.
Yaşamda pırıl pırıl güzellikler huzurlar,
Aydınlık var geliyor karanlığın ardında.

Gülerek bak hayata o da gülerek baksın,
Ağla da gör sonunda neler gelir ardında.
Aynada görür gibi ağlayınca ağlarsın,
Mutluluk istiyorsan gülümse ağlasanda.

Silkinip kör geceden gönlümü soyutladım,
Ruhumu karanlıktan sandım çıkardığımı.
Hayatın makarası hiç bitmeyecek sandım,
Geçirdim gözden o an çağlayan yaşantımı.

Sevdiğim sevmediğim hatıralara daldım,
Bıraktım karanlığın acı yalnızlığını.
Yaşamın zincirini var gücümle zorladım,
Saygıdan yoksun olan yitirir saygısını.

Dünyanın kapıları iki defa açılır,
Giriştir birincisi çıkış diğer kapısı.
Girenler bu kapıdan mutlaka çıkacaktır,
Aradaki zamanda açma yürek yarası.

Gündüzün aydınlığı yüzümüze vururken,
Kurtulup karanlıktan bulalım aydınlığı.
Dostluk ve huzur dolun zaman akıp giderken,
Beraberce örelim mutlu kader ağını

Meziyet Ak