Her Aşk Kendi Mağdurunu Yaratır

Gözlerinde asılı duran tek damlayım bak!
Ha düştüm ha düşeceğim görmüyor musun?
Bu bana yapılabilecek en son şeydi ama
Gel gör ki aşkının mağduruyum ne fayda

Kötülük senin bakışında var ne söylesem
Ellerin ki kasap dükkanı kesiklerindeyim
Avucuna düştüm kaçışım yok ellerindeyim
Yanında bıçak altına yatan ceylan gibiyim.

Osman Demircan

Her Gün Başka Bir Kefenle Yaşadım

Yanında gözyaşımı sakladım gülüşümde zambakları soldurdum.
Sana daha şirin görünmek için yağmurlarda yüreğimi ağlattım.
Senin için duvarlarda biten ot gibi ayaklarımı hayattan kopardım.
Bir nefes alamadım seninle her gün başka bir kefenle yaşadım.

Zamanın keskinliğinde zambaklara düştü kanımın her damlası
Ellerine tutunamadım gözlerine bakıp karanlıklarına ulaşamadım.
Bir boşluktu bakışlarındaki her yıldız titremesi acıya asılı kaldım
Loşluğumda gömülü kaldım her gün başka bir kefenle yaşadım.

Şafak kızıllığında güneş güne vurdu yüzünü saçını döktü denize
Aklıma güzelliğin geldi bütün gün acını yaşadım zambak misali
Hatırlar mısın seni ne çok sevdim senin için bir öldüm bir dirildim
Bir nefes alamadım seninle her gün başka bir kefenle yaşadım.

Osman Demircan

Her Kadın Mezopotomyalıdır

Çırılçıplak bedeniyle şarap kırmızısı saçlarıyla
Babil'in asma bahçelerinde salkım dudaklı kız
Kafasını bir yere koymuş resmini çizdirmekte
Ressamın fırçası en ince yerlerine değmekte
Kızın kahkahası Mezopotomya'dan işitilmekte.

Kız yerlere serilmekte ressama boz vermede.
Bacakları arasından Fırat nehrini geçirmekte
Kızın aklından geçeni tuale dökmesi imkansız
Ressamsa sadece Mezopotomya'yı çizmekte

Osman Demircan

Her Şey Tektir

Ağaçlar her sonbaharda döker yapraklarını
Zamanı gelince sen de dökersin yaşlarını
Aynı yaratıcının suretindedir dallarla yaşlar
Ağaçla insanın farkı nedir güz mevsiminde

Taşa benzer insanlar yontma bir heykeldir.
Dağlarla boy ölçüşen insan bazen zerredir
Aynı yaratıcının değil midir dağ ile zerreler
Çukura girince ağlar sağdaki soldaki gözler

Osman Demircan

Heyecanın Olmak İstiyorum

Her gözyaşımda okyanus damlalarının mutlulukları
Karanlık denizin ortasında varlığına akıyorum ben
İçimde biriktikçe, hesap veriyorum karanlık sulara
Avuçlarına bırakıyorum sevinç aşk adına ne varsa.

Ruhum eriyor; sonsuz, cömert, sınırsız duygu bu
Dinmeyen, düşkün yağmurlar bırakıyorum ellerine
Sana heyecan veren, hayatın için aşkı sunuyorum.
Umuduna, açmaya çalışan çiçeklerine yağıyorum.

Osman Demircan

Hırs ve Azim

Türk siyasetinde en çok hakim olan duygunun hırs olduğunu gözlemlemekteyim. Siyasi partiler ' Bir hışımla geldi geçti; peh, peh, peh! ' profiliyle hareket etmekteler.
Ekranlarda bilmem hangi rektör yüz kaslarını gererek ' Benim semtime giremezsin, sen git kendi mahallende muhtarını seç! ' diyerek demokrasinin sınırlarını ortaya koymaktadır.
Bazı siyasi parti liderleri ise ' Ben yoksam felaket olur.' diyerek kurtarıcı rolüne girmektedir. Ben ise her zaman şunu derim 'Allah Türkiye'yi kurtarıcılardan kurtarsın.'
Gelgelelim Türkiye'de bu kadar hırsla hareket eden siyasetçiler içinden kimlerin kazanacağına? Bence bunlar hırslarıyla kendinden geçmiş, duygularını yitirmiş insanlar olduklarından hiçbir şey kazanamayacaklar.
Türkiye'de azimle yani sabırla yoluna devam edenler kazanacaklar. Çünkü bütün gerçek başarıların altında ezilmemiş güçlü sahsiyetler vardır.
Bu halk hiç süphesiz otobüslerin üzerinde konuşurken kendine tüküren siyasetçilere 'Yağmur yağar şakır şakır; Ya Rabbi çok şükür. ' demeyecektir.
Eğri fikir doğru murat almaz. Yani niyeti kötü olanlar hiçbir zaman aydınlığı bulamazlar. Kendi karanlıklarında kaybolur giderler.
Başka bir örnek vermek gerekirse hani o zorbalık sevdalıları var ya onlar aslında bir örümcek ağında yaşamaktadırlar. Bilirsiniz ki bütün hayvanlar yuvalarını barınmak için yaparken örümcekler avlanmak için yapar. Yani burası misafirler için hiç güvenli değildir. O yüzden gerçeğin, doğrunun yanında olmayıp, iyi ve güzel düşünen İNSANLARI kendi ağlarına düşürmeye çalışanlar bilsinler ki; bu dünya onlar için bir örümceğin ağından farksızdır. Ve dahi bilsinler ki insan olmak için illa Müslüman olmak, Hristiyan olmak, illa Atatürkçü olmak, illa laik olmak gerekmemektedir. Bence kaplerinde hardal tanesi kadar sevgi bulunsun yeter. Ama nerdeee...

Osman Demircan

İmkansız Aşk

Yalnızlığım keskin bıçaktır sensizliğimde.
Boynumda sana kurban oluşumun tadı.
İmkansızlık çırpınıyor bedenimde aşkla.
Ölüyorum çünkü sen yoksun senelerce.

Kurban olduğum gözlerinde çelik ışıltısı.
Her bakışında yaralandığım kanlı sevda.
Kıyasıya can çekişimde imkansız sevgi.
Başkalarının kollarında sen bana yasak.

Osman Demircan

İnsanlaşma Bir Süreçtir

Dünyada oldum olası bir linç kültürü alıp başını gitmiştir.Ötekine karşı bir tahammülsüzlük ve anlayışsızlık öncelikle tavandan tabana doğru bir seyir izlemiştir.İnsanlar, takdir edilmiş bir hayatın çerçeveli ve yaldızlı kurgusu içinde yaşamaya devam etmiştir. Medeniyetler birbirini anlamaya çalışmamıştır.Sadede gelirsek, Fransız İhtilali'nden sonra dünyada bir bıçak gibi yayılan milliyetçilik akımı, bir çok insanın yargısız infazına sebep olmuştur. Bu infazdan sadece Ermeniler değil bütün milletler nasibini almıştır. Zenciler, Yahudiler, Kürtler, Araplar, Kızılderililer, Vietnamlılar, Koreliler, Boşnaklar soykırıma tabi tutulmuştur.
Ermeni soykırımı olayı ise böyle bir anlayış içinde Batı medeniyetinin Türkiye'de dayatmış olduğu giyotin kültürünün bir yansıması olarak ortaya çıkmıştır. Türkler ve Ermeniler kardeş milletken bir anda bu dost ilişkileri bıçak gibi kesilmiştir. Avrupa faşizminin sömürü topraklarından çekilmesi durumunda dünyada yaşayan insanların kendi kaderlerini belirleyebileceklerine inancım sonsuzdur.
Türk halkı ise ne zaman ki bilgi toplumu olur ve dünyaya kültür ile bilgi ihraç eder; o zaman bazı karanlık eller Türk topraklarından çekilecektir.İşte o zaman el değmemiş topraklar gibi Türkiye bir cennet olacaktır.
İnsanlaşma ise bir süreçtir.Bu süreci tamamlayanlar dünyada yüzde onluk bir kesimdir.Bu oran yüzde yirmiye çıkarsa bir toplumda, o toplum kurtulmuş demektir.' Atlar at olarak doğar ama insanlar bebek olarak doğarlar; insanlığını sonradan kazanırlar.'
Şu dünyada sadece Türkler, İngilizler, Fransızlar veya Amerikalılar insan değildir. Herkes birbirini anlar ve tahammül ederse bir adım ileri gidilmiş demektir. Sorun o adımı atacak insanların olmayışıdır.

Osman Demircan

İntihar Çiçekleri

Nice aşklar eskittim yüzsüzlüğün kalp vuruşlarında
Damarlarımda dolaştı kan yerine kar yüzlü eşkiya
İntihar çiçekleri büyüdü gül yüzlü gülüşlerimde yar
Nice güller soldurdum yağmurları yok saymamdan

Seni ince bir sızı gibi mağara sızıntılarında sevdim
Zar gibi göl üzeri buzlarda dolaştım hassasiyetimle
Seni bir ömür sevebilecekken kırdın ayaklarımı yar
Her ne zaman sana gelmek istesem ölürüm tekrar

Osman Demircan

İntiharım Çok

Saf duyguda dudak titremede.
Ağzım buz ister misali nöbette.
Yangın yeri buralı değil uhrevi.
Deniz döksen söndüremez beni.

Hangi çerçeveyle bakarsan bak.
Her duruş çerçevesi kırık resim.
Eline kanım bulaşır camlarımdan.
Bu dünyalı değilim intiharım çok.

Ne kadar hayat dolu olursan ol.
Yetmez bana derin maviliklerin.
Yüreğime yağmur suları indirsen
Diriltemez sevgin bir daha beni.

Osman Demircan