|
Sen'sin Ümîdim
Binlerce zalâmla iç içe yine bir sabah! Yok ufuklarda ışık, yok insanlıkta tebâh. Olmazsa İlâhî inâyet, doğmazsa bir nûr; Çekeceğiz hepimiz, çekeceğiz bîhuzur... Ve inleyecek millet daha bir sürü-eyyâm, Bir sürü eyyâm, tütecek sînelerde âlâm... Sönecek safha safha hep ümîd-i istikbâl, Saracak ufk-ı milleti bir bitmeyen melâl. Olacaksa olacak, biz ettik kendimize, Geçip giderken zamanlar gafletle diz dize. El ki bizim olmadı beyne mürâfık başta, Dil ki bizimdi, söylemedi hakkı savaşta. Göz kulağa, dil de dudağa olmadı zahîr, Ve sustu sîne-i millette emr-i "veşâvir!" * Olacaktı elbet fecr-i ümidimiz hüsrân, Dolacaktı elbet âfâkımız nây-ı nâlan... Doğsun bize va’dettiklerin, doğsun İlâhî! Sen’sin ümîdim, Sana’dır recâm lâtenâhî..! |
Sisli Ufuklar
Her yanda ürperten bir sükût, vicdanlar buruk, Bu kasvetli iklimde yaşamak zorlardan zor... Gelenler yeis içinde, gidenler bî-huzûr; Buhranlar sıra sıra, iradelerde fer yok. Gezdiğin her yerde ruhunu zulmet sarıyor, Herkes bir kapalı sınırı zorluyor gibi; İç içe bunalımlar ki, görünmüyor dibi, Toplum hiçlik vadilerinde hiçi arıyor... Her dönemeçte kıpkızıl bir şeytan tuzağı, Ruhun yürüdüğü yollar kurumuş bir ırmak Ve savruluyor hazanla eşya yaprak yaprak, Her koyda tül pembe ayrı bir iblis ağı. Rüyalardaki gibi haykırsan sesin çıkmaz, Yaşanan hayat bitevî yokluğa emanet... Baharı kıyamet, yazı ayrı bir felaket, Bu açmazlar içinde kimse kimseye bakmaz. “Yaşam” ye’sin gözbebeğinde, duygular harap, Her yıldız yalancı bir ziyâ, simsiyah varlık, Yok ruh için nefes alacağı bir aralık; Ölüm korkulu rüya, hayat öldüren azap... Varılan her yer âdetâ kapkaranlık zindan, Dolaşılan sokaklar yarasaların yolu; Yollar bir uçtan bir uca yolsuzlarla dolu, Bilmem uyanırlar mı bu kâbuslu uykudan.? Uyandırdı uyaran O’na ruhumuz fedâ.! Gösteriyor görenlere O’nu bütün varlık, Belirdi öteden bir mukaddes ışık... artık, Fâniye, fâniliğe ebediyen elvedâ..! |
Sokaklar
Anarşiye pey-çekildiği dönem. Sokaklar gördüm, sokaklar tıpkı bir karnaval, Yığınlar üstüste, yığınlar sersem ve aval... Toplum hezeyan içinde ve her yanı titrek, Bu illetli bünyeye sağlam bir neşter gerek! Yoksa buhranlarla inleyip duracak her rûh, Buhranlara doğru yelken açacak her gürûh... Baktım bir ân onun şimdiki hazîn hâline, Yüreğim burkuldu o bitmeyen melâline... Izdırâblı az... ızdırâbsız, soluklar, sesler, Bize yazık! Sessiz kalanlara da esefler..! Gamsız dolaşıyorlar yangının çevresinde, Dolaşıyorlar... her biri bir âhû peşinde... Parça parça sîne ister dert mûsikîsine, Yepyeni bir ses katsın ızdırâb bestesine... |
Son Ufuk
Sevmek ve sevilmekten gaye O’ymuş meğer, İç içe aşk ve hicran; Seven gönül tıpkı bir buhurdanlık gibi tüter, Aşk ateşiyle her ân, Uzat elini Ey Dost rûhum sevgine muhtaç! Sensin derdime derman! Hasretle yananlara vuslat yollarını aç! Kalksın hicap aradan! Kahr u lütfun gönlümde her zaman bir nevbahâr, Canım yoluna kurban! Her yerde ağın âşikâr, rûhum sana şikâr... Olsun katlime ferman! Gerçi cürmüm çok ama, gönlüm müptelâ Sana; Ben bir muhtâc-ı ihsan... İnayetinle tut kalbimi kendinden yana! Ey gönlümü Yaratan! Nefsim mavi, mor, pembe renklerle geceliyor, Her halim Sana ayân... Ve duygularım her zaman Sen’i heceliyor, Yoktur ilmine pinhân... Görsem şayet göreceğimi aklım dağılır, Işığın mâh-ı tâbân... Hülyalarım rengini hep ufuktan alır, Çağlar ruhumda ziyân. Hep kara yalnızlık soluklar Sensiz sîneler, Hicranla yanar vicdan... Nûrunun lem’asına cihan verilse değer, Işığın bize bürhan... Seninle güneş gibi doğar hayatın sonu, Damlalar olur ummân... Duyar ancak ufuk ötesi yaşayanlar bunu, Bu ne büyük bir irfan! |
Anne
Anne inleyen bir ney, anne hicrandan yumak, Gözleri buğulu, nemli ve her zaman zâr zâr... Kaderidir annenin ocaklar gibi yanmak, Hep hüzünlü eser onun ikliminde rüzgâr. Kuşlar gibi titrer o güneş yüzlü nevhayâl, Sîmasında alacakaranlık endişesi... Her mevsim ayrı bir ızdırap, ayrı bir melâl; Dilinde özleyişlerin sihirli bestesi... Sînesi sımsıcak, çehresi de îmâlıdır, Semtinde herdem bir büyülü râyiha eser. Duyguyla süzülmüş gözleri hep hummâlıdır, Altın şakaklarında sarı güller gibi ter. Rahmet-zahmet iç içe... bilmez geçen zamânı, Ne yazları, ne kışları, ne renkli bahârı, Ne gurûbu ne de şafağın söktüğü ânı, Her zaman duman dumandır o nazlı efkârı... Bir kuluçka gibi sancılı *******inde, Hep şefkatle çarpan kanat sesleri duyulur... Amansız hislerin öldüren pençelerinde, Yüreği bir matkap salınmış gibi oyulur. Elemi çok olsa da şekvâsı işitilmez, Bir Eyyûb sabrıyla göğüsler hiç-olmazları... Onda ızdırap bitmez, acılar dinmek bilmez, Sönmeyen bir azimle aşar aşılmazları. Kanmaz aslâ sevmeye, O sevgiye susuzdur, Şâire "su" dedirten hisle "evlât" der inler. Herkes derin uykularda iken o uykusuzdur, El açar Yaratan’a balalarını diler... Yürüdüğü yol, onun hislerinin yoludur, Durmaz, bir süvâri gibi yürür dolu dizgin... O, yeryüzünde en ululardan uludur, Sînesi meleklerin sînesi kadar engin... ................................................ ................................................ Zambaklar gibi sihirli çehrende, Varlığımı kucaklayan bir ışık; Duydum o duyulmazları sînende, Sen bir rüyâsın benim için artık... Nûru öteden pırıl pırıl sîman, Ukbâ derinlikleriyle büyülü... Tülleniyor hülyâlarımda her an, Ölümsüz rûhunun bembeyaz tülü... Bir yâd-ı cemîlsin, kabrin sîneler, Hazan yaşamıştın; ölüm bahârın... Duâyla gerilmiş bütün gönüller, Berzah yamaçlarında bestekârın. mükemmel okumanızı istreim.. |
okuyorum ..tmm
|
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 12:30 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.