Kartopu büyür mü?
‘Kar topunu büyütmek istemiyorum, hazır değilim ben, yoğunlaşan duygulardan sonra ya üç gün aramazsam, ya başkalarına gidersem, üzülürsün sen.’ Bir yürek düşünün ki dile dökerken sözleri gözleri yok sayıyor. Sözlerin satır aralarındaki manaları bastırıyor. Öyle sağlam duvarlarla duruyor ki sevgilin karşısında canı yanıyor, canı yandıkça daha çok saldırıyor. Kırdığını sanıyor da en çok kendi yanıyor. Kendi savruluyor farkında olmadığı duygusal değişimlerden geçerken. Nasıl tutabilir insan yüreğinden geçenleri, nasıl durdurulur ten çekerken teni. Gitmesine nasıl seyirci kalır ağlarken içindeki çocuk, sevgili hazırken her taşın altına elini koymaya. Kolay mı yok saymak yaşananları, kaybetmeye yakın, dayanmışken bıçak kemiğe batmaz mı her şey yüreğine? Bilinmez ki aşka dair yollarda neler beklediği. Bazen çığ olur kalır bazen küçük bir damlayla dağıtır. Süreçtir aşk, içine farkında olmadan girdiğin çoğu kez. Sorgulamalarınla dengelediğin, emin olduğun düşlerin düşüncelerle pekiştiği ve sana dair bir şey var bende dediğin bir süreç. Eler yalan yaşantıları, zorlar çoğu kez ama seçim gerektirir. Tekliktir önce, sonrasında içinden geçen yollar bize gider ve aslında teki korumaktan uzaklaşmadığın bir süreçte sevdalanırsın işte orda, bildiğin şekliyle. Korkular var belki. Sunulan güveni yok saymadan korkuları sal istersen üzerime ve izle. Nasıl baş ederim gör. Kal diyemedin ya canım, sessizliğime içine akan yaşlarla katıldın ya, savunmaya çalıştıkların biraz daha aşka çekti seni. Görsem de gözlerini neye yarar tutunamadığımız sevgiler şimdi. Tutamadığın yüreğim sıkı sarılsa da sana dönüp arkasını gitti. Gidemedi. Kalamadı da. Her şeydin hiçbir şeyden geçiyoruz hala. Hiçbir şeydin her şeye yakın durdun ama kaçak. Konuşmaya çalıştığın eksik gedik cümlelerden bana kalan ne var? Yerli yerinde, durağan yada durgun suyu bulandırmış olmamın kızgınlığı mı yaşadığın. Üzgünüm derken, kırmak değil niyetim derken ben, konuşamayışın ve boğazına takılan düğüm neden? Aynı gecede ayrı uykuya yatmak seni zorlamaz mı? Canım, sahip olduklarım yeter yalnız yürüyeceğim yollarda, bir süre sonra duraklarım eşlik edersin belki bana. Etme çözemezsen karmaşanı ama. Etme içinden geçeni gözlerime söylemezsen. Söyleyemezsen bu sefer anlayamam belki. Anlayamazsam çok sevsem de kalamam belki. Korkarım o zaman sensizlikten. Kartopu büyür mü? Sen hazır olmayışınla uğraşırken zaten çoktan büyüdü. Aslında baştan beri büyüktü. Bıraksan yüreğini yüreğime, bıraksan yoğunlaşan hislerine, denesen elini sadece bana vermeyi keşke. Bırakmam. Söz dedim. Söz ver dedin. Verdim canım. İlkgözağrımsın ya. Gitmem. Gidemem. Seni seviyorum derken sözümden dönmem. Üzülmem ben, vicdanını önce hastalıklı sevdalardan kurtar, yeter ki üzülme sen. Bayram ya bugün, dargınlık olmaz kızmadım ben. Özledim desem mi demesem mi ikilemindeyim sadece. Özledim oysa. Senin için karışık hislerim yanıltmaz bilirim. Karış biraz. Tutamadığın ve seyirici kaldığın o anımızı düşün tekrar. Acıdım. Acıtmadın ama. Hoşça kal demek zorladı. İki damla yaş daha aktı gözlerimden, öptüğün yerde tuzlu gözyaşım vardı. Doğru davranmanın verdiği huzurdu içimdeki dengeyi tutan. Oysa elinden oyuncağı alnınmış küçük bir kız çocuğuydum güçlü durmaya çalışırken. Şimdi yalnızlığımda varsın. Sana ait içimde kalanları yazıya döküyorum gecenin ortasında. Özlemim büyüyor, aynı his belki sende de. Uykuma geçerken ettiğim dualarım önce varlığına şükranla başlıyor. Sonra senden, benden geçiyor. Dilesem mi bir dilek geceye bayram diye. Duyar sesimi bilirim tanrı gök kubbede. Seçmek zor. Biliyor zaten neler geçtiğini içimden. Dilimde ve yüreğimde adınla, her yaşantıyı kabul ettiğim bir uykuya gidiyorum. Bugün tek bildiğim seni çok sevdiğim, dilerim yarın yüreğimde sevdanla aynı sevgide, verdiğim sözde kalacağım. Ve sen, en tatlı *******de benle kal canım..

Kayıp Zamanlar
Söz sükuta döndü sessizlikte
Sessizlik öğretiyor acıtarak göz çekişinle
Dilin dolanıp kelimeler çıkmazken
Darmadağın kalıyorsun kaybetmişlikle
Silkelenmek zor
Ya dokunursa içinden kaçan duyguya
Ya duygudan geçerken aşk farkına vardırırsa
Vurgun yemiş halde kalırsın okyanuslarda

Alışkanlıklar batar önce kayıp zamanlardan
Her paylaşım içinden geçer gider günlerin
Özlediğin değilken belki birkaç hafta önce
Özlem nefessiz bırakır, soluduğun havayı elinden alır
Batar sol yanına ince ince kayıtsız bir bakış
Çare nerde aranır yada nerde yitirmişsin anlamsızdır
Hayat film şeridi yapar yaşanmışlıkları
Gözünden geçer de yanına yalnızlık kalır

Ağlasan olmaz, serde erkeklik var
Yok saysan olmaz vicdan ahlarla kuşatılır
Kapana sıkışmış bir durumda kendinedir kızgınlıkların
İşe yarar mı gidenin ardından baka kalmışlığında isyanların
Yeni güne gebe ümitler
Biriktirip durduğun virgüllü cümleler
İki cümle arası esler
Cesaretsizlik aşka rakip olduğunda kendinden kaçmaların
Ne fayda şimdi boşluktur anlamlandıramadığın

İçinden konuşup durduğun karşılaşmalar
Kendine söylemeye korktuğun hissiyat
Baktığın fotoğraf, okuduğun şiir
Dağılıyor şimdi tek tek boşlukta
Zar zor yarattığın iki kişilik dünya
Savaş sonrası sanki, enkaz halde
Kolay mı toz duman arasında aşkı araman
Ne önün görünür şimdi, ne de arkandan gelir anılar
Biçaredir gönül,
Unutulmuşluğun izlerinde kendini arar.
Serseri mayındır zaman,
Umudun bittiği yerde elinde patlar.

Kendimi Unutmam Bundan Sonra
Geceyi bitirişlerim eskisi gibi
Güne başlayışlarım sanki değişti
Demiştim ya sana hani
Gün gelecek tükenecek içimdeki
Zaman inandıklarımızla bahse tutacak bizi
Besle beni de acıların yükünü al
Sıcak mevsimlere girdiğimizden beri
Mişli geçmişle dili geçmiş arasındayım
İnadına mavi gökyüzü bulutlar dağılıyor
Ben matem havasındayım, içimde gök gürlüyor

Eskiden bu kadar uzar mıydı yüz çevirmeler
Söze girişler tutuk olur muydu
Gözlerimizin çakıştığı yerde korkar mıydı aşk
Dengesizlikler dediklerin adına eşit belki
Özlem tütüyor yine de başımızda saklamalı
Adımlarımın çoğu geriye gidiyor
Sevmiyor muyum sanıyorsun
Seviyorum da artık duygu yetmiyor
Tek tek çıkarıyorum tenimden batan dikenleri
İzi kalıyor iyileştirmiyor kanturun çiçeği
Sandıklarda sakladığım uzak doğu esintileri
Tutkulu *******i anımsatıyor, baş etmek zor
Yine de el tutuk yürek buruk işte, duruyor

Aldanmaymış belki de diyorum içimden
Keşke aynı yalanı söylesen
Keşke aynı yerden yine koşulsuz bir seviyle kansam
Gülüşünle kor olup yansam yeniden
Rüyalarımda kal diye sıkıca kapadığım gözlerimi bile yitirdim
En azından düşlemini aklıma kazısam
Sesinin çınladığı mekanlar sadece çakışma şimdi
Aklıma düştüğün yerde karşıma gelişin mucize hala ama
Eksik kalıyor bir yer, dolduruyorsun sanıyorum da
Fark ediyorum ki sana dair değil eksiklikler

Değişiyorum işte herkes kadar
Zaman durmuyor hayatıma kattıklarıyla ilerliyor
Aynı kaldığını sandıklarının cevabına şaşkınlığın anlamsız
Aslında gördüm ki belki de sensin değişmemeye direnen
Soluyor içimdeki kardelen
Kar beyaz toprakları da olmadı geçerken mevsimlerden
Sana dair inandıklarım şimdi en gizil yerlerimde
Yok etmedim aşkımı ama kendimden bile uzakta tutuyorum
Yazgım ol istemiştim bir dua akşamında
Gözümde gelecek diye baktığımda hala varsın da
Kendimi unutmam bundan sonra senin uğruna

Kendinden Kaçarken Sevemezsin Beni
İç benliğimde yankılanansın da
Dış dünya sana ait değil
Asıl önemli olan aşkken
Önemsiz ve özensiz olansın

İki zıtlık arasında denge olmazmış
Kutuplaşma yaratmak sanmamızmış
Kendimize yolculuk yaptık biz
Benim keşkem yok, senin var mı

Diğer yarımdın, özdeşimim tamam
Sonsuza dek sürseydi, şimdi yalan
Ölümle yaşam arasında kaldım aşkta
Hayat ağacım sanmıştım, kurudum susuzluktan

Yine kahramanısın aşk filmimin
Adını yüreğime yakın tutmayı dilerim
Denedik yine de göğsümüz siper
Yalın, yalnız sandım ki benliğim yeter

Uzadıkça zaman, ben azalmışım
Bırakıp seni kendimle hesaba dalmışım
Karamsarlıktan sıyrılıp güçlenince
Senin üstüne çizik atışım

Doğru mu gerçekten sözlerin
İçinin en derinindeki sızın mıyım senin
Zıvanadan çıkmış hayatının her köşesi
Kendinden kaçarken sevemezsin beni

Çabam sadece yalan sanma diyeydi sevgimi
Derdim yükünü almak gülüşüne gülüş katmaktı
Öfkelendim de üzüldüm de sevdaya dokunmadan
Gün gelecek seçimim gidiş yolunda bekleyecekti

Denedim, her şeyin muamma olduğu bir noktaydı
Kesin bir gidiş değildim ama mutsuzluğunda ezildim
Yüzüme çarpan karelerle yeniden dirildim
Sana kalmamıştı ama sevdaya saygımdan gittim
Şimdi ne olur dön deme, bittim
Bilmem ki neden bu kadar çok sevdim

Kendine Hoş Geldi Aşk
Kader dediğin, akreple yelkovanın durağanlığına senkrozine halde göz kırpan saniye aslında,
Dönüp duruyor ve duyumsadıkların hesaplaşmanın galibi.
Belki çok pahalıya mal oldu kendini ona indirgemenin bedeli.
Açık arttırmaya çıktı aşk sonunda, blöftü belki, vermedi değerini öteki.
İstemediğinden değil, beceremedi; değer bilmek ona göre neydi?
İşte orda hoyratlığıyla sınanan dostluklar yüzüne vurdu üç beş cümle,
Anlamlarını kaybetmemek adına ruh kendini savunmalara bıraktı.
Tutunabilecek ve aslında barışmaya yüz tutmuş, küçük ama korkak bir sevgi fısıldadı; gitme.
İlk kez sevmekti yüreğin korkusu.
Yüzleşti önce hisleriyle, kendine ve hayatın kapattığı yerine döndü, değerini yüceltti sonra.
Parıldayan yanıyla ışık saçmayı seçti eskiden olduğu gibi, az biraz silinmişti yaldızı.
Yaşamaktı amaç çünkü aşktan önce, parıldamak herkesten önce kendineydi.
Öyleyse kamaşsın sevgilinin gözleri.
Şimdi mutlu musun sorusuna aldığı cevaptı gülümseten,
Yüze katılan yeni bir çizgide anlam yine sevgiliydi.
Çünkü aşk sevgiliye eşti,
Nefes almak önce onlaydı belki de kendineydi yansıma.
Ve kendine hoş geldi aşk..
Gitmeyi yok etti..
Evet işte mutluluk buydu..

Keşke Olmasın Dudağından Dökülen
Ayak üstü yaşanmaya çalışılan, ölümsüz bir aşk hikayesi bizimki. Sorsa birileri, ne adı var içimizde ne de anlamı. Farklı yerlerden değildi aslında bakışlar. Yapılan tek hata ürkek durmak ve yürekleri fazla korumaya almaktı. Yaralanmak böyle bir şey olmalı. İnsan en sevdiğine kıyabiliyor galiba kendini temize çekmek adına. Öfke selinde boğulduğunu ve aslında en çok onu sevdiğinden bunu yaşadığını fark edemiyor. Sonra dolu dolu bakan gözlerle keşke demek yara üstüne yara açıyor.

İşte biz bu anlamsızlıkları aylardır yaşıyoruz sevgili. Tüketecek daha ne var söylesene. Adını koyamadığımız şeyler bağlamış sanki bizi. İkilemlerle hayatı götürmeye çalışıyoruz. Gitmiyor ama. Hayatın yaptığı tek şey zamanın geçmesini sağlamak ki onu da elimden geldiğince durdurdum son aylarda.

Sen hoyratça suçlayıp, niye derken sadece seviyorum seni geçiyordu yüreğimden. Bunu anlatmak için fırsatlar kollarken, farkında olmadan hata yaptım, uzaklaşmanı sağladım. Galiba seni sevdiğime inanmadın.

Bir şehir vardı aklımdan hep senle geçen ve mevsimler, batıyor şimdi, yokluğa karışıyor. Hissettiklerimden var etmeye çalıştıklarım hep geri döndü defanslarından. Haklıydın belki de, geç kaldım. Hayatımda kaldığın bunca zamana baktığımda anladım ki anılarla onarılmıyor güçlü de olsa sevgiler.

Şimdi uzak dur benden istiyorum. Vicdanınla hesaplaşmanı yalnız yap. Bırak korumaya çalışarak içimdekileri, onarayım parçaladığın yüreğimi. Kendine de bana da yeni acılar ekleme. Madem bundan öte yol yok bize dair içinde, bu aşkın ölümsüzlüğüne bir kez daha inanayım.

Benim baktığım yerden görünen sadece elimden geleni yapmış olmanın verdiği buruk bir sızı. Oysa sen seçimlerini yaptığın zaman sadece bir nefesti uzaklığım, deneyebilirdik. Şimdi yapmadıklarını yok sayarak, yeterince çaba harcamadın demeye hakkın yok.

Bırak içimizde kalsın bu sevda, bu yarım kalmışlık duygusu kemirsin ama bilmeyelim. Bırak zaman diyelim. Doğru zaman da doğru mekanda karşılaşmadık diyelim. Kader diyelim hiç olmadı. Yeter ki keşke olmasın dudağından dökülen.

Bitmedi mi öfken? Öyleyse çek vur silahınla hala senin için ağlayan gözlerimden. Küllenmiş zamanı ve kalbimi durdur. Atmasın sen diye her yeni güne başlarken. Çünkü biliyorum yaşadığım sürece içimden eksilmeyeceksin sen.

Kırık Düşlerim
Kırık düşlerim..
Ölüm gibi sensizlik,
Soğudu ellerim, sonra bedenim..
Değmesin diye koruduğum aşk yeminim,
Yalan sözden uzak da
Doğru söze tuzak oldu yüreğim..

Mavi göğe diktiğim gözlerim,
Buğusunu görme diye sakladım..
Rüzgar gülünün rengine takıldım,
Sonra derin nefesle söze başladım,
Yanımda değil karşıma aldığım aşk,
Zor oldu sevgilim,
İki arada bir derede kaldım.
Sıkıştım çıkmazında,
Düğümlendi boğazıma veda sözlerim.

Sakındık bunca zaman,
Korkuya baş eğmeden yaşattık,
Sevda dediğin,
Tohumuna aşk katılmış bir çiçek,
Açtıramadık, mevsimi kaçırdık.
Mevsim mi bizi kaçırdı yoksa?
Başa döndük,
Aynı yerde aynı değil şimdi tutum.

Işıltısını kapatmıyor işte hiçbir gölge,
Gözlerinin en içindekinin.
Bakışım değişse de, içim aynı..
Sevebilme gücüm aynı..
Değişen zaman da,
Zaman köstek oldu aşkımıza.

Canım acıdı arkamı dönerken..
Seni kendinle bırakıp giderken,
Yolların tozundan, günün sonuna gelirken,
Yürüdüğüm yerlerde dalgındım,
Hayatım gözümün önünden geçerken..

Gün bitti bak,
Şimdi gece, uykudan önce son hece sensin
Dayan yüreğim,
Dayanırım sevdiğim,
Çünkü her şeye bedelsin..

Kiraz Zamanı
Kiraz zamanı bir mevsime uyandım
Alından morundan boyandım
Rüzgarında dans ettim ruhunla şehrin
Uçuşan saçlarımın kokusunu duysan keşke
Süründüğüm parfümler buram buram sana hediye
Bırakalım kararı gökyüzü versin
Poyraz mı lodos mu hava seçsin
Yeter ki burnunda eski yazlardan kalma anılar tütsün

Güzelliğime yakın gülüşüne vurgundur *******
Sensizlikle sınanır, yine akıldan kalbe sen gidersin
Olmaz.. sensiz olmaz..
Korkarsın belki duygumun şiddetinden
Önce ben sonra sen sarsılırsın
Her şeye rağmen özlemler büyür içimde
Korkarım bende sen gibi kendimden
İçimden düşersen ölürüm çünkü sensizlikten

Koşulsuzluğuma Yüz Sürülmesin
Cümleler kuruyorum aşka dair.
Hepsinde ikinci tekil şahıs sensin, inadına duygu aynı.
Yaşanmışlıklar geçiyor aklımdan ve sanki yanıyor içimde bir yer.
Sorma; nasıl bir yangındır bilmiyorum..
Neye yada nasıl dua edilir şaşırdım, mistik uğraşlar ekledim hayatıma.
Belki huzur realist ve rasyonalist olmaktan ötedir diye.
Yok!
Gidip gidebileceğim yer aynı.
Hayata meydan okuyan tavırlayım aynada.
Ya öteki yanım?
İyi mi, yada gerçekten güçlü mü?

Duygular biriktiriyorum, en çok da öfke..
Çünkü haksızlık geliyor sen dediğimde yaşananlar.
Verilenle alınan hiç örtüşmedi.
Sessiz bir filmdi sanki izlenenler.
Zaten kimse de bilmedi.
Peki ne var zamansız zorlayan, panik nöbet gibi bedenimi sarsan?
Benliğim yaralı değil, döndüm arkamı, gittim hayatından.
En çok da bu acıttı biliyor musun,
Gitme dersin sanmıştım.
Sessizliğin canımı acıttı.

Öyle zor ki duyguları katmadan durmak,
Kattığım yer başlangıç noktam olursa, sen varsın orda.
Bir tarafım hayata sarılırken diğer tarafım yalnızlığından sıyrılır mı sensiz, bilmiyorum.
Ezbere aldığım tek sözcükle yüzleşmekten korkuyorum.
Yazık ki yine zamanın insafında şekillenen bir oyuna başlıyorum.
Ama bu sefer yanıma aldım zamanı; eşitiz.
Karşımda değil, meydan okumuyorum.
Gerçeklere eşlik eden yoğun duygular artık hazdan çıktı.
Koşulsuzluğuma yüz sürülmesin sevgilim.
Yüzüne vuruldukça dost sandığın yalancı yürekler aşk uğruna kalıp duracağın yer yine tek başına..
Sevgilim diyemem bir süre sana, restleşmeye gücüm yok.
Sen ne kadar bana yakın ve acıdaysan, ben de o kadar sana yakın ve acıyım.
Aynı paydada buluşmak yazgıydı, vakitsiz belki gidişim.
Bilirim ki his aynı his seninde yüreğinden yansıyan gözlerine.
Şahit Şehr-i İstanbul’un yıldızlı seması yaşananlara.
Son kez ve ilk defa soluğumu tuttum, yine en çok tanrımda durdum.
Bil sevgili, yüreğimi sana büyütüyorum.
Kardelen sözleri var kulağımda *******de.
Bir gelecek inşa etmeye çalışıyorum.
Bizim olanları koruyorum da yüreğe güç katmalı
Şimdi hiç durmadığım kadar sağlam durmaya çalışıyorum.
Hiçten ve şans vererek başlamıştık
Tek tek var olalım bir süre kendi dünyamızda,
Sonra kıvılcımlar alev olur yeniden,
Bizden yaratılır aşk-ı hüma..

Kubilay'a
Karşılığı ve tekrarı yoktur hayatın, zaman sınırlı üstelik
Umudunu yitirdiğin gün olur, ardından gülümsetmeye başlar
Baktığın her yer dost her yer paylaşım, saniyeler neler saklar
İlahi güç denen budur aslında, varlığın varlığımıza anlamdır yaşadıkça
Laf söz çoktur bazen, bazen de kalabalık, yürek sesidir duyulması gereken
Attığın adımın ardındadır o da, her yeni yaşında artsın dostlukla
Yaşadığın her saniye anı kalsın gülüşünde, iyi ki doğdun mutlu senelere