Gurup

Neden sönmüyor güneş
Düşüyor da,denize…
Yada, neden buharlaşmıyor deniz,
Vuslatıyla…güneşin…

Aralarındaki aşk
Denizin gel git’inde…
Seyrederler mehtabı,
Her günün bitiminde…

Her gece, raksı mı, var…
Sularda yakamozlar
Lir çalar, deniz kızı…
Söyler, güzel sesiyle
Aşka dair, şarkılar…

Her gecenin sonunda
Güneş döner, işine…
Geç kalmaz, mesaiye…
Maaşını kim verir…
Kullanmaz, izin bile…
Bilir ki, günün sonu
Hasretin bitişi var
Bir günlük ayrılığın
Her gece vuslatı var
Böyle yazmış yazgısını
Bir dargın,bir barışık…
Onlar ki,büyük aşık…
Geçmiş…böyle, asırlar…

Gü(r) z

Ne yaman zemheri! ...yüreğim buzdağı...görünen kısım.
Kış geliyor! Son demime...en zorlu hasım...
Yapraklarımı kaptırdım çapkın bir yele
Bütün şiirlerini eksik yıllarımın...
Yaşantımdıiyah- beyaz izlediğim film
Sevda mı,bir kaç küçük kırıntı sadece...ziftlendiğim...
Dünyam karanlıkta ışığından uzakta
Ters gidiyor bir şeyler...yıldızından göz kırp...
Bir seslen bana,pencerenden...gülerek ve sarkıp.
O an şarj edecek pilim...
Ne zaman bitti bu film.ne zaman başladı karanlık.
Bir zamanölçer koyun tabutuma randevum var
Geç kalmaktan korkarım...

Çekinmem...zaten alışkındım; cehenneme...yaşarken.
Karanlık zaten hep vardı,acı... hep...
Zaten ücraydı kalbim, kimse uğramazdı...
Kalabalıklarda da, yalnızdım...hoş.
Akşam trafiğinde bile boştu, caddelerim...
Londra gibi; ıslak,nemli...yansımalar çoğaltırdım.
Bütün neonların dağılırdı ışıkları,cama değen yağmur yollarında...
Ve...bütün su yolları, eğriydi.
Dümdüz bir yola rastlamadım...
Şarkıların ve şiirlerin en hüzünlü olanını severdim.
Soğuktum,karanlıktım,sıkıcıydım
Bir kez sıyrılınca katılığımdan,lakin...akıcıydım...
Soğukkanlı mıydım,sıcak mıydım?
Bilemiyorum...kimse de,söylemedi.
İçlerinden ne derlerdi,duymadım...
Ben,yaşantı sağırıydım...
Fakiriydim, evet...lakin; düş zenginiydim...
Hepsini de gerçekleştirmeyi... unuttuğum...

Bu,ömür bilançosunda hesap tutmuyor; değil mi?
Aradığım sorular,cevapsız kalıyordu
Hortumlanan hesaplar gibi içten boşalıyordum...
Çözdükçe problemler,çoğalıyordu,
Bütün sınavlardan kalıyordum...
Hep bir heykeltraş gibi; nasırlı ellerimle
Hüzne sonsuz şekiller veriyordum...

Şimdi farkına vardım...ölürken...
Geç kaldım... hayatla randevuma...
Biraz izin ver...Tanrı’m...

Günceye Benzer

-I-

Taşır su; renkleri… belleğinde…
Bozulur görüntü ayarları…akışkan…
Bütün cisimleri kaptırırım…akisleri.
Hayallerim ıslanır….
Ben,uçurum…

-II-

Düşerim, vizörlerim kırılır…
Silinir gözlerimden hayalin…
Kirpiklerim,demir parmaklık kendime…
Kendimi sana hapsetmişim…

-III-

Yakışmadı yüreğime bu sevda
Bir numara büyük geldi,bedene…
Zengin bile gösterse,umurumda değil…
Paketlemeyin… kalsın…
Parama göre, boyuma göre…
Kullanılmış aşklar bulunur mu eskicide…
Gönlümün sonbaharına uygun,
Kelepirler olsun…
Ben onları tımar eder,
Giyinirim…bir güzel…

-IV-

Oyunları unutan bütün çocuklar
Hayatla oynuyorlar, körebe…
Parmakları klavyelerde kalıyor
Hayallerin düşük…çözünürlüğü…
Monitörler, sanal aşklar çoğaltıyor…

-V-

Beden ve ruh uyumunu kaybetmiş
Tecrit edilmiş hayatlardayız
Bir gölge oyunu oynar gibi
Kendi kendimizi kandırır gibi
İçimizin tenha sokaklarında
Sığ düşüncelerin büyür ekranı,
İletişimsizliği, alabildiğince yaşarız…

-VI-

Teknoloji korkutuyor, be…gözüm…
Aşklar bile, hormonlu hale geldi…
Plastik tadında her şey.
Acaba yapay bir kalp, sever mi…
Düşünce üretir mi yapay zeka…
Gezegenlerde hayat olabilir mi…
Zamanda yolculuk…
Hadi söyle… kıyamete kaç var…
Dünyanın sonu ne vakit…
İhtiyar Dünyamızın… ölümü…

-VII-

Her şey ölüyor…zamanlı…zamansız…
Ne yazık,ölmüyor …savaşlar…

Kesildikçe çoğalan ejderha, başlar…

Güneş Bana Alıştı

Güneş bana alıştı...
Pencereme
Tırmanır,girer.
Uyanır,gülümserim
Yüzümde ışık bulaşığı...

Güneş bana alıştı.
Benimle bir,dağ-tepe
Özlemişim inan ki,
Karartma *******inden...

Güneş bana alıştı...
Ben de, bir Diyojen’im...