İnsanlık Seyrediyor

Kalkın ayağa insanlar:
Bakın Lübnana yanıyor!
Dünyanın gözü önünde;
İsrail katliam yapıyor...

Dehşet içinde kalarak:
Masum çocuklara baktık.
Sığınakta Çocukları;
Vurmakmı sizce insanlık? ..

Bebekler cansız yatıyor,
Emzikler yanda duruyor!
İnsanlık seyir ediyor.
Hür dünya dur! Diyemiyor.

Kim terorist, kim değildir?
Bütün dünya seyr ediyor.
Ne zalim liderler varki,
Gizliden destek veriyor..

Hiç bir karar dinlemiyor:
Şu İsrail hükümeti.
Uydurmuşlar bir mazeret:
Yok etmekmiş terorizmi(!)

Büyük devletlere bakın:
Sesi,sadaları yoktur.
Birleşmiş milletler ise:
Adı vardır, kendi yoktur.

Tarih asla affetmez,
Bu acımasızca zülmu.
Zülme destek verenlerin;
Yerlere batsın bütünü...

Bombalarla parçalanmış,
Bebeklerin cesedleri..
Anlatmazmı bir şey size:
Ey dünyanın liderleri! ? ..

Köpekmi daha kıymetli:
Öldürelen yavrulardan?
Gerçekten insan olanlar:
Kaçınırlar bu zülumden.




Dünyadaki müslümanlar,
Biraz olsun uyanınız! ..
Sergilenen oyunları,
Artık biraz anlayınız
03.08.2006

Ali Sandıkçıoğlu

İstanbul

Her adımında bir şehit,
Yatıyordur İstanbulda.
Boşa geçirme ömrünü:
Pışman olursun sonunda.

Ali Sandıkçıoğlu

İstersen Yolcu Ol İstersen Hancı

Kendini beğenip kibirlenme ha!
Hiç kimseyi senden aşağı görme.
İnsanları üzüp, gönüller yıkma.
Yaptıkların bir gün çıkar önüne.

İnsanı sev,faydalı ol herkese.
Gururlanıp caka atma bir ferde.
Can daim değildir bil bu kafeste.
Melekler gözetir seni her yerde.

Makamlar, mevkiler gelip geçerler,
Malla,mülkle insan kazanmaz değer.
İlimdir, irfandır kıymeti veren.
İhlasla,ameli bırakma elden.

İhlassız amelin olmaz gaydası.
Onunla geçilmez sırat köprüsü.
Haber verir bize Hakkın elçisi:
İhlasın dışında boştur Küllisi.

Nedir sendeki bu güven ?
Sevinç haberimi aldın dedenden?
İbadette çok tembelsin:
İzinmi almışsın sen azrailden?

Kendini beğenip gezip duranlar:
Birgün gelir gözlerini kaparlar.
Hazırlarlar seni kızla,oğlanlar.
Mezarlıkta sana bir ev yaparlar.

Noktalandı artık dünya hayatı.
Gerilerde kaldı acıyla, tatlı.
Kabırle başlıyor ahret hayatı.
İstersen yolcu ol, istersen hancı.
21.06.2006

Ali Sandıkçıoğlu

İstinye'de

Eski dostları aradım
İstinye’de İstinye’de
Bulamadım hiç birini
İstinye’de İstinye’de

Hepsi birer tarih oldu
Eski dostlar istinye’de
Ne tad kaldı nede tuz
Şuan bizim İstinye’de

Neslişah sultana vardım
Sağıma soluma baktım
Eski dostlar göremedim
İstinye’de İstinye’de

Tepeüstü (*) Kürkçübaşı (*)
Dolaştım Pazar ve Çarşı
Bulamadım eski aşkı
İstinye’de istinye’de

Mahmutçavuş (*) Kuran Kursu
Değişti Kuşak doğrusu
Zor tanınır koyun kuzu
İstinye’de İstinye’de

Yıldırımlar ve Kabiller
Akıncılar ve Ketenciler
Daha neler vede kimler
Göç ettiler İstinye’de

Eskileri düşünürken
Düşünüpte üzülürken
Ezan sesini dinlerken
Bu arada İstinye’de

Kulağımız hasret idi
O güzelim ezanlara
Rabbim sonsuz rahmet eyle
Bizden önce göçenlere

Bir iki dostla buluştuk
Eski günleri yad ettik
Konuşup hasret giderdik
Bu günlerde İstinye’de




Herkes koşturup duruyor
Eski günler aranıyor
Herkes benim benim diyor
Şuan için İstinye’de

Eski komşuluk kalmadı
Bahçeler hep betonlaştı
Mezarlıklar doldu taştı
Şu güzelim İstinye’de

Eski esnaflar kalmadı
Taş ocakları kapandı
Hemen her yer altın dolu
İstinye’de İstinye’de

Ne kadar yazsan da Ali
Eski günler gelmez geri
Ötmez artık bülbülleri
İstinye’de İstinye’de

19.10.2007 İstinye

* Adı geçen yerler İstinye’deki tarihi camilerdir.

Ali Sandıkçıoğlu

İşi Koyma Yarına

Bir neşeli şiir yazayım dedim:
Denedim, denedim yine olmadı.
Bahçemdeki gülebaktım:
Susuz kalınca sarardı..

Bizlerde bir gül gibiyiz:
Daim muhtacız suya.
Sarararak,yok oluruz:
İmansız, ruhsuz kalınca..

Bizi yaradan Allah;
“ Eşrefi mahluk” etti.
Kurn’anıyle bizlere:
Birçak emir yükledi.

Başında iman gelir:
Allah emirlerinin.
Uy hılkat ğayesine:
Ancak olursun mümin.

Her dem insaları sev.
Koş zaifa yardıma.
Sonra yaparım diye:
İşi koyma yarına...

Bunca deliller varken:
Olurmu hiç unutmak?
Hiç bir şey bilemezsen:
Gece yıldızlara bak..

Kim kurmuş bu düzeni,
Hiç noksansız işliyor?
Vakit saat gelince;
Göçmen kuşlar uçuyor.

11.06.2006

Ali Sandıkçıoğlu

İyilikten Ayrılma

Sokakta dilenciyi,ğaribanı hor görme.
Açmış sana elini ne isityorsun? sorma!
Boş çevirip geriye paşa gönlünü kırma!
İnsanlığın dışıdır sakın yalan söyleme.
Anan ile babanın budduasını alma.
İyi dost acı söyler sakın bana kırılma.
Dünya ölümlü dünya, iyilikten ayrılma! ......

Ali Sandıkçıoğlu

Kabir Evi

Bukadar günühı sardın boynuna,
Ölüm hiç gelmezmi senin aklına?
Işıksız, dar olan kabir evinde:
Halin nice olur haberin varmı?
1999

Ali Sandıkçıoğlu

Kaçmak Mümkün Deil

Büyük velilerden:
Şakıkı Belhi:
Mümin olanlara:
Şöyle seslendi:

Derki Belhi:
Dört madde var:
İstesede insan oğlu:
Kesin kaçamaz onlardan.

Allahın ilminden:
Kaçamaz insan.
*******de, gündüzlerde:
Bilir her şeyi yaradan.

Kaçamaz insan rızkından.
Yaratılmış halk olmadan.
Takdir edilen rızıklar:
Yetişir kula her zaman.

Kaçmak mümkün değil:
Tedbir ile kazalardan
Takdirini muhakkak:
İcra eder yaradan...

Nekadar kaçsan ölümden:
Kurtuluş yok azrailden.
Uzun yaşa, kısa yaşa:
göçeceksin bu dünyadan.

Hulasa edersek dostum:
Allahın ilmi sonsuzdur.
Takdir edilmiştir rızkın.
Ölümden yok kurtuluşun.

Bizim için lazım olan:
İbret almak, ibret almak.
Boşa zaman harçamadan:
Allaha güzel kul olmak..

Bu kıssanın aslı Mecalisi sinaniye isimli kitabın S.353 te mevcuttur.
Terc. Ali sandıkçıoğlu

Ali Sandıkçıoğlu

Kaf Dağında Saklansan

Gençliğim geldi geçti,
Elde kalan bir şey yok.
Yığdım mal ile mülkü,
Şu an hiç faydası yok.

Doymadı hiç kör nefsim,
Helal haram istedi.
Tükendi artık ömrüm,
Yolun sonu göründü.

Hüküm vardır ezelden;
Hep gelenler gidecek.
“ Kaf dağında” saklansan,
Ecel seni bulacak.

Varisler mal derdinde,
Nasıl taksım edelim?
Kara yerin altında;
Biz ne cevap verelim.? ..

İşte ömür dediğin,
Bir kaç günden ibaret.
Varsa gücün, kuvvetin,
Ölüme karşı diret...

Ali Sandıkçıoğlu

Kaldır Mevlaya Ellerin

Çok zor geçidimiz vardır.
Can vermek gerçekten zordur.
Teneşşürde yatmak vardır.
Dünya gerçekten fanidir.

Aman Rabbim,ey Allahım!
Rahmetini esirgeme.
Can boğaza geldiğinde:
Cemalini göster bize...

Ela gözler, sıyah gözler,
Birgün toprağa akacak.
Şu güzelim vucutlar hep:
Topraklarda çürüyecek.

Konuşan diller tutulur.
Gözler ise kapatılır.
Ayak uçları bağlanır.
Son yolculuğa çıkılır.

Bir tarafta suyun kaynar.
Mezarcı kabrini kazar.
Anan varsa, durmaz ağlar.
Erkenden yolcu ederler.

Alırlar seni yataktan;
Hemen yere uzatırlar.
Çocuklara tembihlerler:
O, ölüdür bakman derler.

Soğuk oldu şimdi yüzün.
Korkar senden oğlun,kızın.
Bir an önce haber verin:
Cenazeyi morğa koyun.

Müsafir etmezler seni:
Evinin kömürlüğünde.
Herkeste bir telaş var:
Evden çıkasın acele..

Hani atlas libasların?
Nerde döşeli köşklerin?
Tabuta konur cesedin..
Kara toprak olur evin.

Çarşaf alınır üstünden.
Tahtalar,taşlar dizilir.
Üstüne toprak atılır.
Seni yalnız bırakırlar..
Sorarlarki Rabbin kimdir?
Kitabın ne, dinin nedir?
Resulun kim, kıblen nedir?
Cevap bekler Münkir, Nekir.

Altın toprak,üstün toprak.
Yastığın yok, yorğanın yok.
İşte burası son durak.
Şimdiden tedbir almaya bak.

Ey alemleri yaradan:
Aydın eyle kabrimizi.
Münkir,Nekir geldiğinde,
Sen konuştur dilimizi..

Cennet bahçesinden eyle,
Sen karanlık kabrimizi.
Şefaatla,rahmet gönder.
Azabından koru bizi.

Kabirde geçmez ey Ali:
Dünyada kalan malların.
İster isen ondan rahmet:
Kaldır Mevlaya ellerin.
18.6.2006

Ali Sandıkçıoğlu