BEN YOKSULLUĞUMU ÖZLÜYORUM 14-9-2007


Umut ekmek arası bir düş.
Hayat verecek bir iksir gibi
seni düşünmek ve hissetmek.
Ve soluksuz bir rüya gibimsin gecemde.
Unutulmuş seslerimle bir köşede
bir esintiye teslim olurdu güzelliğin.
Yaranmaya geç kalmış sevgide
sıramı savardım sevmelerde,
sıramı savardım düş kurup.
Bakışlarımızla ödeşirdik
saygı sanırdık utanmaları.
Yüz kızarmalarına yenik düşerdi
yüreklerdeki sevdalar.
Ben örfümü özlüyorum

HESABINI SORMADIK


Belli kazancına sınırsız servet
Katanlardan hesabını sormadık
Kıyak emeklilik ile yan gelip
Yatanlardan hesabını sormadık

Sorulmazsa günahlarından amel
Amacına ulaşmıyor ki emel
Seçim için sahte betondan temel
Atanlardan hesabını sormadık

Yaratanla bir oldular yakarıp
Sevap işlemediler yara sarıp
Parasını yurt dışına çıkarıp
Batanlardan hesabını sormadık

Bütçe denkleştirir alır coniden
Para zimetine geçer hunid

KUŞLUK VAKTİ AŞK

Seste yürüdüm nefessiz.
Gölgemin kıyısında dinlendim.
Var yüreğim taş kesildi.
Geçmişin tozunu aldım kimsesiz raflardan.
Sevincim yaşar hayatın boşluğunda
yırtıcı derinlikler büyür
acının bir yanında.
Kanına girer
alışkanlıkların bahçesinde hayalet.
Kendine inat
bir sonrasızlık yaratır
günah yükler sabahlar.

Seste yürüdüm nefessiz
Eksik çocukluğumu yaşayıp
yarım kalan bir yanıma aldandım.
Geç kaldım anılarım

AŞk Bİr YaŞam Tarzi
Bİraz Aci Bİraz Tatli
AŞk BaŞi Mutlu Sonu Aci Dolu
AŞk İnsani İnsan Yapan

AŞk İnsani Yaralayan
AŞk Yaralarini Saran
AŞk Her YaŞta GÜzel
AŞk Bazen ÖlÜm Bazen Hayat

AŞk Senİ Bana Benİ Sana Baglayan
AŞk Yalan DÜnyada Tek Bakİ Kalan
AŞk Bİtmez Bİtİrİr Senİ
AŞk Çok Tehlİkelİ Bİr Zehİr

İÇersİn YavaŞ YavaŞ ÖlÜrsÜn
ÖldÜgÜnÜn Farkinda Bİle Olmazsin
AŞk Yilanin En Aci Zehrİdİr
AŞk YaŞayana GÜzeldİr



Ne Mutlukİ AŞki YaŞamak İÇİn Degİl AŞki Sevmek İÇİn SeÇenler

Aldırma, gittiğin yolları es geç!
Rüzgara yüklenen kervanı anlat.
Firkati, hasreti, hicranı pas geç
Ümitle beklenen vuslatı anlat!

Güneş hep gurubta., akşamı geç te,
Şafağı, seheri, sabahı anlat!
Ümitsiz girdiğim bu dönemeçte
Sabrı, tahammülü, felahı anlat!

Kör testerelerden beste dinledim,
Rüzgarın yazdığı güfteyi anlat!
Semazeni kasırgada izledim,
Bulutta gizlenen cezbeyi anlat!

Tut getir geceden kaçan gölgemi,
Yedi renkle bezek hülyayı anlat!

Kaldıramıyorum artık bunları.
Bu aciz bedenim dayanamıyor artık acıya...
Beki ya sen?senin için acıyor mu hiç?
Benim kadar acıyor mu canın...
Seviyor musun ki benim kadar?

Söyle sevgilim...
Ne yapayım ha;
Susayım mı? Unutayım mı?
Ne istiyorsun sevgilim söyle...

Acılar içinde kıvranarak adını haykırmamı mı?
Dudaklarımdan seni sevdiğime dair sözcüklerin çıkmasını mı?
İstediğin oysa sevgilim ben bunu her zaman yapmaya hazırım...

Sevmek buymuş demek ki..
Sevmek vermekmiş en büyük parçanı..
Özlemekmiş sevmek..
Gece yastığa başını koyduğunda akan iki damla yaşmış...
Sevmek zormuş sevdiğim
Özlemek zormuş...
Sanki bedenine binlerce bıçağın saplanmasıymış...

Bir uzak kentte sensizliği yaşıyorum şimdi..
Bazen iki cümle takılıyor boğazıma..
Bazen sessiz çığlıklar kopuyor içimden..
Üşüyorum sensiz, ellerimi ısıtan ellerin yok..
İçimi eriten gözlerin yok..
Bir ateş var sol yanımda..
Bir de sana verdi

yıllar qeçti aradan çok zaman oldu ben ne sensizliqe alışabildim nede
kendimi bi başkasına adadım yıllardır seni yaşatıorum içimde seninle
doluyum her yerde, herşeyde sen warsın unutmak mı? imkansız nasıl
unutum seni nasıl waz qeçerim senden nasıl qiitiqine inandırabilirim
kendimi yapamam biliorum seni unutmayı hiç denemedim nasıl
deneyebilirdim ki seninle doqmuş qibiydim sen qözlerini kapadıqın
zaman bu hayattan qittiqin zaman bende seninle birlikte yok oldum
yıllardır yaşayan bir ölü qibiyim k

okyanusun eşiğinden, bir ada kumsalına
gece beklerken ay ışığını..
ani bir rüzgarla irkilir her yerin

ki terlemişsin yatağın buzdan
habbersizce açılmış, kapın ve penceren
izin almadan rüyana girmiş
bir parça hatırlatmış sana
egzotik düşten.

güneşin doguşunda ayın batışında, gözle görülen dudakla hissedilen
kokunla bilinen varlıgınla sevindiren yoklugunla üzen ve dünyada iyi
ki olan SEN seni seviyorum