Kadın BAŞIM ÜSTÜNE.

Hece hece dizdiğim,
Desen desen çizdiğim,
Her hücreme yazdığım
Adın başım üstüne.

Nefes nefes yuttuğum,
Doku doku tattığım,
Canıma can kattığım
Tadın başım üstüne.

Renk renk düşlediğim,
Nakış nakış işlediğim,
Gönlümde hoşladığım
Kadın başım üstüne.

Metin Salihoğlu

Kalbimi DOLDUR SEVDİĞİM.

Akşam oldu karardı gün yine,
sensiz birgün daha oldu dün yine,
ne olur göçmen kuşlar gibi dön yine,
şu yalnız kalbimi doldur sevdiğim.

binbir kahırla yansanda sen yine,
birkaç damla gözyaşınla sön yine,
unutmuşsan yön aynı yön yine,
aramız birkaç saatlik yoldur sevdiğim.

Metin Salihoğlu

Kanadımı saracak eller uzakta.

Bazen hayalde bazen düşte,
deliler gibi yaşıyorum işte,
oldum bir yaralı kuşta,
kanadımı saracak eller uzakta.

tipiler, boranlar esiyor başta,
baharlar yazlar geçiyor boşta,
elbet sevmek sevilmek hoşta,
halimi soracak diller uzakta.

yalnızlığım sanki yıldızlarla yarışır,
gönlümün karanlığı *******e karışır,
düşmanlar bile birgün barışır,
dosta varacak yollar uzakta.

Metin Salihoğlu

Kanımda tutuşan sensin

Her sabah seherde,
gönlüme düşen sensin,
günün doğduğu yerde,
kuşlarla ötüşen sensin.

Hasreti perde perde,
tenimde tütüşen sensin,
yanmak cehennemde derlerde,
kanımda tutuşan sensin.

Metin Salihoğlu

Kar taneleri gibi,

Kar taneleri gibi düşe düşe,
önce saçlarını ak eder yıllar,
sonra örter üzerini koşa koşa,
alır götürür,yok eder yıllar.

Metin Salihoğlu

Kara gözlüm.

Bir kara gözlüm vardı,gönlümdü yeri,
onda bulduğum huzuru hala unutamam,
simsiyahtı saçları,yumuk yumuktu elleri,
artık tutmak istesemde, yitirdim tutamam..

gençtim, arılar gibi çiçekten çiçeğe
gezerken, bir akşam üstü ayrıldık sonunda,
ve birgün kondum yalnızlık denen gerçeğe,
her baharda hatıralarıyla yanarım onunda.

şimdi sevgiye susamış bebekler gibiyim,
dinmez bir özlemle hergün anıyorum,
baharın her anında onu bekler gibiyim,
ne zaman kapım çalsa,o geldi sanıyorum.

Metin Salihoğlu

Karanlıkta bir GÖLGE.

Karanlıktan da karanlık
gecenin tükenmiş gücü,
gölge çıkıyor bir anlık,
kendi kendisine öcü.

gidecek kimsesi yokta
karanlığı yer mi görüyor,
sanki kalmışta soğukta
titrek mi titrek yürüyor.

elleri kelebek kanadı
birbirine vuruyor ürkek,
belki gönlüde bunadı
kıvrımından belli erkek.

bir kapımı düşlüyor sıcak
içinde bekleyenide var mı,
isyanını kustu kusacak
bilmem kaderine ağlar mı.

uyuyabilirse yorgun argın
bir bank üzerinde dalacak,
kimlerden ayrıldıysa dargın
kavuşur rüyalarda ancak.

Metin Salihoğlu

KARDELEN,KARANFİL,illede GÜL.

Kardelen kurulur dağın tahtına,
ilkbaharı almıştır belki ahtına,
karlar altında küsmez bahtına,
ne sitemde ne yasta çiçektir.

papatya ovalara yatar serilir,
engin gönlüne destursuz girilir,
yarin sevgisi ondan sorulur,
fallar açmakta usta çiçektir.

karanfil dendimi övgüler dizilir,
gelinler gibi suskun süzülür,
şefkat görmeyince öyle ezilir,
kulağı kapıda seste çiçektir.

sevdalar sığar lalenin ömrüne,
sararıp solsada günden güne,
aşk mevsiminde binbir rengine,
şiirler yazılan siste çiçektir.

sevgi mabedinin gözde adağı,
kimi yanağı yarin, kimi dudağı,
dikenler batırsada dalı budağı,
şarkıda türküde beste çiçektir.

Metin Salihoğlu

KARINCALAR misali.

Çınar sanırdık,kır çiçekleriymiş ektiğimiz,
musallaya kadarmış deli dolu aktığımız,
kabre dökülecek birkaç kürek toprakmış,
karıncalar misali ömrümüzce çektiğimiz.

Metin Salihoğlu

Kendi içimde ÖLDÜĞÜM GECE.

Yetmez gibi özlemin derdin,
sitem dolu sözlerle kırdın,
avcım oldun canevimi vurdun,
geldin diye güldüğüm gece.

eski resimlere hüzünle baktın,
pişmandın belki öyle uzaktın,
hatıranda kalmadı hepsini yaktın,
temelli kaybettim bulduğum gece.

ağarmış saçlarımı birbir yoldun,
ellerin kahrını benden mi aldın,
sanki musallada namazım kıldın,
kendi içimde öldüğüm gece.

gönül ateşimdin parladın tüttün,
yeniden bilinmez yolları tuttun,
kapıyı çarparak nasılda gittin,
sılayı gönlümde bulduğum gece.

Metin Salihoğlu