Gönül Bahçesi

Gül bahçesindeki gönlün telinde,
Dokundukça mızrap dostluğa çalar.
O güller sevgiyle açar içinde,
Umutlar gülerek,pınardan çağlar.

Bir tutam düşmanlık yok eder bizi,
Güzel duyguları,bil yeşertirsek,
Bahar yeli sarar yüreğimizi,
Dünya gerçeği bu bir görebilsek.

Sus dersek egonun hırçın sesine,
Bencilliklerimiz yok olabilse,
Gör dünya nasıl da gönlün gözüne,
Mutlulukla bakar,bilinebilse.

Gönül bahçesinde,güller rengarenk,
Her mevsim yenilik çağlar özünde.
Billur pınarlardan,umut içerek,
Mutluluk okunur gönül gözünde.

Meziyet Ak

Gönül Gözümüz

Bir inci tanesi yakamozlarda raks eden duygularım,
Gözlerim gülerek gruba sarılmış denizin kenarında.
Yüreğimdek, kederleri yıkıyor hırçın dalgalarım,
Sevdalara yelken açmış yelkenliler umudun kıyısında.

Ses veriyor duygular gel diyor haydi sevgilere koş,
Sorunları yana atıp kucak aç güzelliklere.
Gönlüm martıların yaptığı seenatla sarhoş,
Bir coşku çağlar yüreğimde el sallarım kederlere.

Umudu beklerkende ben inanın çok mutluyum,
Dostluk kokan dalgalar kıyıya vursun sevgiyle.
Denizin saflığında duru berraklığa yüzüyorum,
Yaşarım bu mutlulukla bakıp gönül gözümle.

O duygular indirir yere yıldızları göklerden,
Kürek çekerken sevdalara umutla üşenmeden.
Dolsa bile dertlerle gülmeli yüreğimiz,
Yudum yudum içsin güzellikleri gönüllerimiz.

Güzellik ve iyiliğe gönüller gel yükselsin,
Masum denizin kenarında oturup bekleyelim.
Gönül pınarlarımıza mutluluk serilsin.
Huzurun dalgasını dostlukla estirelim!

Meziyet Ak

Gönül Korsanları

Gönül korsanları iş başındadır,
Gönlün sandalına el koymak ister.
Sever görünürler derdi başkadır,
İnanmış görünüp direncin göster.

İnanıp aldanma yakarlar seni,
Onurunu alır yere vururlar.
Sanki çizmişlerdir aşkın deseni,
Göz alıcı renkler nefret solurlar.

İnanıp aldanma aşk korsanına,
Gerçek aşkı bulup doğruya yol al.
Mutlulukla yürü yolun sonuna,
Umudun kalbinde sevgiyle yer al.

Sevda değerlidir zirvelerdedir,
Adi duygulara harcatma sakın.
Yüreğin en güzel köşesindedir,
Gerçek sevgi bil ki gönle çok yakın.

Korkaktır inanın aşk korsanları,
Dirençli görürse geri kaçarlar.
Ezdirme kendini yok et onları,
Ruhunu yüksek tut ulaşmasınlar.

Sevda sandalları güzellik sunsun,
Onurun gururun mutluluk bulur.
Dürüstçe sevgiyle gönüller dolsun,
O zaman insanlık mutluluk solur.

Meziyet Ak

Gönül Sarayında

Gönül sarayında gelin sırça köşkü yıkmayalım,
Dost olalım kendimizle yaşanmasın mutsuzluklar.
Sevgilerle besleyelim gönlümüzü yıkmayalım,
Huzur umut el eleyken yok olsun huzursuzluklar.

Gönlümüzün sarayını sevgilerle süsleyelim,
O sarayın bahçesinden aksın hep dostluk pınarı.
Pınardaki serin suyu isterim tüketmeyelim,
Yeşeren mutluluklarla yaşatalım umutları.

Sevda gemileri yüzsün seyredelim o saraydan,
Gönlümüzün sarayında kırılmadan yaşayalım.
Çiçek kokan ruhumuzu eğitelim yorulmadan,
O eğittiğimiz ruhla gönüllere taht kuralım.

Gönül sarayının işte sen kral kraliçesi,
Tahtına güzelce kurul yaşat hep güzellikleri.
Umut mutluluk dostlukla ol huzurun sevgilisi,
Hüzün ve dertleri atıp yaşayalım sevgileri.

Meziyet Ak

Gönüller

Mutlululuğa yelken açsın gönüller,
Coşsun sevgilerle hep yürekler.
Huzurlu olsun dilerim sevgiler,
Sevgiler mutlulukları körükler.

Gün gelip ağlatsa da gözlerimiz,
Bizleri yanıltsa da hislerimiz,
Acılar verse de bize sevgilerimiz,
O acılar içinde bile biz güleriz.

Sevgi dolu insanca yaşam isteriz,
Sevmeye hep açıktır kalplerimiz.
Kalplerimizi bırakmayalım sevgisiz,
Derim ki sevgilerle hep gülesiniz.

Meziyet Ak

Gönüller Genç Kalsın

Durmadan uzaklaşıyor zaman uçup gidiyor,
Saniyelerse aklımdan umudu silemiyor.
Gelip geçse seneler ruhum yenileniyor,
İnsan ruhu yaşlanmaz bedenler yaşlanıyor.

Gönlümüz gülmezse eğer gözler hep kör bakıyor,
Saygıdan yoksun sevgiler mutluluk göremiyor.
Mutluluğu isterseniz dürüstlükten şaşmayın,
Umutlarınız kaybolunca oturup ağlamayın.

Sevgiyle bakarsan eğer güler güler sana yaşam da,
Ayna gibidir dünya yaptığın döner sana.
Elinle her verdiğin şey çıkacak kaşığında,
Yaptığın her kötülük bil ki sana döner sonunda.

Meziyet Ak

Gördün mü?

Gördün mü dünyanın gönlünde ışık?
Hayatın olmasın kederin yolu.
Yaşamın olsa da karmakarışık,
Yüreğin umutla olmalı dolu.

Mutluluk çizilsin hayal resminde,
Fırçalar anlaşsın hep tuvâldeki,
Renk armonisiyle gönlün telinde,
Nağmeler süzülür gönlüne belki.

Bir kuş gibi ruhlar mutluluk arar,
Kanat çırpar o an mutluluk bulur.
Bazan kaderinden bir hesap sorar,
Görün ki kaderi keder yoludur.

Değer verdiklerin kırar gönlünü,
O kıramaz yine onu kıranı.
Sevgi dolu gönlü barış sürgünü,
Umut gemisinde gelir kaptanı.

Gönül telindeki o hoş sevdanın,
Dikkat et ki sihri hiç kaybolmasın.
Sevdası tertemiz mutlu dünyanın,
Temsilcisi olsun karalanmasın.

İşte mutluluğun çizdin resmini,
Fırça darbesiyle mutsuzluk gider.
İşte bu tablonun koydun ismini,
Mutluluğun resmi bunu hisseder.

Kalbinde bu huzur bu umut varken,
Kimse bu tabloyu silip atamaz.
Mutluluk treni kaçtımı derken,
Korkma kaçmak için fırsat bulamaz.

Gör bak nasıl ışık parlar dünyanda,
Kederin kedere gülüpte geçer.
Tüm kötülükleri siler o anda,
Yaşamın hüznünden kaçıp gülümser.

Meziyet Ak

Göremedim İstanbul

Göremedim İstanbul anlarmısın derdimi,
Gezmediğim gönlünü içimdeki sevgimi,
Anlatandan aldığım aktardığım bilgimi,
Söylesemde anlamaz sesimi duyamazsın.

Altınboynuz denilen Haliç'teki güzellik,
Köprülerin görkemi gönüllerde serinlik.
Kızkulesi gülerek veriyormuş güvenlik,
Söylesem de anlamaz sesimi duyamazsın.

Göremeden gönlünü sevincini hüznünü,
Gideceğim dünyadan yaşamadan o günü.
Hayalimde gezindim bilemeden özünü,
Söylesemde anlamaz sesimi duyamazsın.

Yaşıyorum sevgini anlatımlar filimler,
Seni sende yaşarım belgesel gösterimler.
Göremedim İstanbul aşık sana görenler,
Söylesemde anlamaz sesimi duyamazsın.

Gözlerini kapatır şair seni yaşarmış,
Göremedim cismini ne söylesem yalanmış,
Hayalimde yaşarsın görebilmem imkânsız,
Söylesemde anlamaz sesimi duyamazsın.

Meziyet Ak

Görmediğim İstanbul

Tanıyormuş gibiyim,senin gönlünü,
Bağrında sakladığın pek çok ünlünü.
Huzurun rüzgarlarda esiyor dinle,
Görmediğim İstanbul,gönlüm hep senle.

Kalbim kuş olup uçmak,ister bağrına,
Yanıt veremiyorum,senin çağrına.
Koşup gelemesemde sana bu tenle,
Görmediğim İstanbul,gönlüm hep senle.

Ne roman ve şiirler yazılmış sana,
Ben gelemesemde sen gel bu cana,
Sana yanlış yapanı ne olur önle,
Görmediğim İstanbul,gönlüm hep senle.

Filmler çevrilmiş hep İstanbul kokan,
Ayrı bir tarih çağlar,senin her yakan.
Efsanesin inan sen,her bir yönünle,
Görmediğim İstsnbul,gönlüm hep senle.

Taşı toprağı altın diye koşanlar,
Seni taşıyamaz bazan şaşarlar,
Raksederek girersin yine her gönle,
Görmediğim İstanbul,gönlüm hep senle.

Buz mavisi yüreğin ihanetlerden,
Kaçıp saklanmak ister hainliklerden,
Bağrım parçalanıyor,senin hüznünle,
Görmediğim İstanbul,gönlüm hep senle.

Nice şair yazar,kollarındalar,
Çoğu senle dostluk yollarındalar,
Anlatırlar ruhunu ayrı düzenle,
Görmediğim İstanbul,gönlüm hep senle.

Zümrüt İzmirimden,seslenir sesim,
Ressamlar çizse de hep pek çok resim,
Yansıtamaz ruhunu hiç bir tuvale,
Görmediğim İstanbul,gönlüm hep senle.

Meziyet Ak

Görün başaracağım

Hep güzel bakmak istedim,bana küskün yaşama,
Ürettim değer bilmedin,gündüz döndü akşama,
Baharım kış olacaksa,nasıl yaşayacağım,
Bu dünya hep kıracaksa,neye bağlanacağım.

Eserler bırakmam lazım,iyi anılmak için,
Bu deryayı harcayamam, dememeliler hiçsin.
Gönlüm bir okyanus gibi,hep üretmek istiyor,
Alacak bir gün nasibi,yüreğim çırpınıyor.

Sanat olmadan yaşam,isterim hiç olmasın,
Gönlümüzde filizlenen baharımız solmasın.
Geceyi gündüz yapalım,sanat ve ilim ile
Kıskançlığı bırakalım,yaşayalım sevgiyle.

Küskün hayatla barışıp,ufka yelken açalım,
El ele dostça yaşayıp,kederlerden kaçalım.
Yapmak istediklerimi,görün başaracağım,
Kolkola girip dünyayla,mutlu yaşayacağım.

Meziyet Ak