Kum Saati

Acılar süzgeçten geçtiğinde,
Geride kalanın bir umut olduğunu anlarsın.
Umut ise beklemektir.
Kumsalda çıplak ayakların kuma değerken,
Dalgalar sakin sakin kıyıya vururken,
Sen bunların farkına varamayacaksın;
Çünkü ruhun bir ceviz kapuğu gibi
İçindeki okyanusun dalgalarıyla boğuşuyor olacak.
Ufka doğru bakarken,
Nankörce ayaklarının altında ezdiğin,
Güzellikleri göremeyeceksin.
Bir maskot gibi sevgiyle var olan,
Sevgi tükenince,
Sıkıntı veren bir oyuncak olacaksın.
Bir oyunun içinde bir oyuncak.
Sevilmeyi umuda dönüştürmüş
Ve bu yüzden elini öptüklerinin eline düşmüş
Bir sevgi çıkmazı olacaksın.

Ufukta güneş batarken,
Bakışların bir hançer gibi denizi kızıla boyayacak.
İntihar ederken düşüncelerin hançer yarasıyla,
Duyguların güneşin battığı yerde boğulacak.
Bir yakamoz olacak pembe düşlerin,
Alaca karanlığında denizin.

Nice sabahlar aynı kumsalda,
Beyaz yelkenli gemiyi beklerken,
Sen aynı sen olmayacaksın!
Biraz daha küçülmüş,
Biraz daha parçalanmış olacaksın.
Ve her parçalanışta,
Kum tanesine dönüştüğünde,
Kum saatinde zaman senin için akmayacak;
Sen zaman için akacaksın.
Çünkü yarınlardan bir şeyler umut ederken,
Umut bütün zamanını senden almış olacak.

Osman Demircan

Kumdan Kalelerini Yıkarım

Dert ezer, zaman savurur çölde kavrulan kumum ben.
Bin mislidir yalnızlığım, her bir yanımda yığınla pürüz.
Bir inilti halinde derdimi yıldızlara salarım sema kararır
Istırap, karanlık geceme dolar toz duman olurum ben.

Kum kavrulur yürek yangınımda ben yıllarca susarım.
Zaman gönlümde köz yanarım acı zehrimi yudumlarım.
Her saniye yüreğime kum fırtanaları salarım dolarım.
Nereye gitsem hatıran dolu kumdan kalelerini yıkarım

Osman Demircan

Kurayı Kazandın Kamyon Boşaltacaksın

Dünyada en büyük erdem nedir? Çalışkanlık mıdır? Öyleyse kölelerden niçin erdemliler sınıfı oluşmamıştır? Ya ameleler çok mu erdemlidir? Hangi mecliste söz hakkına sahiptirler?
Bazıları cesaretin çok önemli bir nitelik olduğunu söyleyecektir kuşkusuz.Cesaret bütün insanlara yakışır bir durum olduğundan kişiyi özel kılacak erdemlerden olamayacaktır şüphesiz.
Öyleyse güzellik bir estetik arayış olduğundan en faziletli özelliğin bu olduğu fikri hakim olacaktır ve 'hızlı yaşa genç öl' felsefesiyle hareket edenler çıkacaktır.Ortaya çok yakışıksız sonlar çıkacaktır tereddütsüz.
Bazıları kalkıp 'erdem zayıflıktır.' diyecektir.Yıllarca hep böyle kandırıldık diyerek
isyan bayrağını çekecektir.Artık o insan için ülke bayrakları bir şey ifade etmeyecektir.
Göklerinde kendine ait manevi baskılardan uzak şafaklar dalgalanacaktır.
Hayır hayır en iyi duruş sağ gösterip sol vuruş diyenler de çıkacaktır. Böyleleri
kurnazlığın bir ahlaksızlık olduğunu asla o kalın kafalarına sokamayacaklar
başkalarını kandırmanın büyük bir zeka ürünü olduğunu öne sürüp halkı soyacaklardır.
Ah zeka tabi ki erdemsin aklı başında olan insanların içinde.
Peki kaç kişi aklı başında birine rastlamıştır hayatı boyunca.
Akıl dizginlenemeyen duyguların çiftelerinden sonra toparlanabilmiş midir?
Güç ne er kelimedir değil mi? Bileği güçlü yiğit köyün en güzel kızını almamış mıdır?
Kız imamın kızı da olsa bu güce dualarıyla karşı koyabilmiş midir?
Askerler silahlarının gölgesinde düşman milletlerin kadınlarına tecavüz etmemiş midir?
Güç her şeyi alt üst etmemiş midir?
En büyük erdem iyi kaderdir.İyi işlerdir.İşte bu faziletler de bizim elimizde değildir.

Osman Demircan

Kurda Aşık Olan Kuzu

Sen gül bahçesinde beyaz gül yüzlü kuzu
O dikenli yollarda kana bulanmış bir kurt
Doyururken tüm organlarını pençesi aşkın
Kanlatır ruhunu ayağına ömrünü döktüğün

Osman Demircan

Kuru Gürültü

İnsanların ne olduğu ne olmadığı
Paslı kulaklarımda bir çınlıyor ki
Neler söylediklerini işitemiyorum.
Bir yalnızlık senfonisidir yaşadığım.
Her ağızdan bir çığlık yükseliyor.
Allah'ım çıldırıyor muyum bilmem.
Kimse sesinden büyük gelmiyor.
Herkes isminin altında assolist.
Kendi ritminde türküsünü söylüyor.
Öz hayatından nameler çalıyor.
Gördüğüme duyduklarıma şaşırdım.
Ben sevdiğimi gözü kapalı tanıdım.
Çağrışında bir burukluk bir yalınlık...
Bu ses hayatımdan çıktı çıkalı
Her yerde kuru gürültü yaşıyorum.

Osman Demircan

Kuşlar

İnsanın insana kanat germediği yerde kuşlar vuruldu yüreğinden.
Yaşamak isterken bulutları delerek tüyleri yolundu bedenlerinden.
Yok! Yeryüzü dar geldi kuşlara çığlıkları sığmadı masmavi göklere
Bir kırık camdan dökülen parçalar gibi kanları döküldü her yere.

Anne benim omuzlarım yok! Bir kuşkonmaza döndü tüm bedenim.
Sevmek isterken deli mavi yüreğimin oynayışında çocuk ağladı.
Hem palyaçoyu hapse attılar hem kuşlar vuruldu gözlerinden anne.
Tüfek omza deme bana komutan bütün kuşları yük edindim ben.

Osman Demircan

Kuytu

Dallar köPage Rankingü kurarken bahara
Cenneteki olgun meyvelerden
Dudaklarına tat bırakacağım.
Seni sevgilere doyuracağım.
Ayak bastığım aşk toprağından
Sana dünyayı taşıyacağım.
Bakışlarımda yıldızların olacak
Kabul olmuş tüm dileklerimle
Dağı taşı yollarına dökeceğim.
Ellerin terleyecek heyecandan
Dizlerinin bağları çözülecek
Dallardan düşen yapraklar gibi
Yüreğinin kuytusuna düşeceğim.

Osman Demircan

Maraz

Karabasan gibi bulutlar sabır taşımı yuvarlar.
Yağmura dönüşürken elindekiler,
Gözlerim yağmurlarla akar.

Sızdıran testinin suyuna yapışır,
Geceyi siyah suya çeviren marazlar.
Artık her dert uykusuzluğumla başlar.
Irmaklar genişler, dallanıp budaklanır ağaçlar.
Dünyaya bu çığlık nasıl sığar?
Gül dikeninden sıyrılır, ayrılık haklı çıkar.
Şiir dolu bir gemi cinnetten cennete kaçar.

Osman Demircan

Mavi Gözlü Kadın

Sen mavi gözlü kadın
Duygu denizinde
Midye kapanıklığı yaşar
Boynuna inciler takarsın.

Sen yosun kokan kadın
Duyguların gel git
Bilirsin denizin çiçeği yok.
Bağrına taş basarsın.

Sen deniz yüklü kadın.
Kendi derinliğinde boğuşur
Derdini martılarla paylaşırsın.

Sen mavi gözlü kadın.
Deniz kadar fırtınalıyken
Seni derinden anlayacak
Kimseyi bulamazsın.

Osman Demircan

Merdiven

Sen gittiğinden beri çocuklar adresimi unuttu.
Haber gelmedi masum sevinçlerin ilkbaharından
Erik çiçeklerinden gelin bakışlı kelebekler gitti.
Ne merdivende izin ne pencerende sesin kaldı.

Sen gittiğinden beri sardunya saksıya sığmadı.
Çiçeksiz mevsimler başladı yüreğimde renksiz
Ah sevgili dünya dar geldi yarınlarımdan gidince
Ne merdivende izin ne pencerende sesin kaldı.

Osman Demircan