Özledim
İçimde ilham çok bu gece
Yazdım
Yazdım
Yazdım
Özlemim büyüdü sözcük arası eslerde
Takıldım kaldım
Elimde sesin tuş olmuş
Basmaya korkak durdum

Gece kalmış senden uzak
İçimde bir ses fısır fısır
Gel hadi açık sana yürek
Ses sussun
Kal hadi tene su olsun

Dilek gece ister yıldız kaysın diye
Kapattım gözümü, tuttum
Her şey tamam da gökyüzünde
Bir ben eksiğim sen yoksun diye

Özlemim büyüyor hala yazı son bulmaya yakın
İlham, kaçsam diyor gelse sahibim
Yıldızıma göz kırpsam
Gelir misin sevdiğim

Özledim
Beklemedeyim

Özlemin Karşılığıydı Yüzün
İçime düşen özlemin karşılığıydı yüzün
Yok sayışıma bakma, karmaşamdan
Sessizliğim içimdeki bağrışmadan
Gözüne bakamadım, korktum aşktan

Senli bir yalnızlık bendeki elde var hüzün
Sabretmem gerek, sadece zaman
Belki sesin gelir gecede çınlayan
Mucizesin hala, kalbimi çaptıran

Ruhum Elden Gidiyor Tut
Ruhum elden gidiyor, tut
Tut ki başım dönerken düşmeyeyim
Savuruyor ritimli bir rüzgar
Sarıyor farkında olmadan inceden bir his
Tut sevdiğim yoksa bu sefer düşeceğim

Nazımdan bir sözle dağıldı bütünlüğüm
Gidenin ardından gitmek döndürür mü zannediyorsun
İçimde öyle bir sarsıntı oldu ki
Koşulsuz aşkımı anlatırken gözlerinde bıraktıklarımla
Başka bir göz dokunuyordu sıcaklığıyla

Tut ne olur sevdiğim yüreğimi bırakma
Anladım ki ne acı eskisi gibi ne de sevda
Her gün yeniden başlıyorum sana
Ama bir yer kırıldı sözün karşılığı olduğu noktada
Tenden geçtim hadi ya takılırsam satır arasına

Özlemine tutundum bu gece
Başımı koydum anılar arasına
Sana dayadım sırtımı şükranla
Kalsın ya da gitsin yüreğimdir yeri derken anladım
Işığımsın hala gözümden hayatıma
Tut yalnızca, sıkı tut yalvarırım sana
Yüreğinin ucundayım
Döndür beni bıraktığım noktaya

Ruhumu Bıraktığım Rüzgarlı Şehir
Geride bıraktığım yılla başladı yolculuğum
Bedenimin gittiği yerlerden değil, ruhumu bıraktıklarımdan dönemedim geri
Sana veda edişim bir tanrı cümlesiydi aslında
Gidip de dönmemek, dönüp de bulmamak vardı hayatta
Yolculuk vakti iki damla gözyaşı kadardın sen yanağımda
İyi yolculuklar dileğinle gülümsemiştim sabahın serin ayazında
Son muydu sevdiğim, başlangıç mıydı kim bilir bu veda
Okyanus ötesinde farklı zamanları yaşadık haftalarca
Sen uykudayken ben heyecanla gülümsedim rüzgârlı şehirlerde
Ben uykudayken sesindeki özlemle uyandım özledim kapattığım telefonlarda

İyi gelen bir ayrılıktı bizimkisi
Kaybetmeyi göze alamadıklarımız bir sen bir ben kadardı gördük galiba
Dönüşü net değildi gidişimin, sen netleştirdin
Geldim, özlemli *******den geçerken gidersen bir daha gelirim senle dedin
İçimin sesi titredi, keşke; gel benimle
Ne çok beklemiştim sözcükleri ağzından kelime olsun da dökülsün diye
Oldu işte ama şimdi aklım uzaklarda, kalamıyorum bu şehirde
Aşk senle hala yüreğimde de, durdur mu bilmem artık
Hani sevdiğimiz ve Sezen sesine yakışan şarkıları gibi
‘Gitme gitme gittiğin yollardan dönülmez geri’
Dönülmüyor be sevgili, ruh bedeni beklemedi gitti geri
Beden aşkına tutunmuş sadece bekliyor kal demeni
Kocaman bir hayatı birlikte yaratmayı bekliyor
Ne dersin peki, hali hazırda yaşadığımız şey tutar mı beni
Benden geçiyor sanki zaman, selamlar gibi aşk dolu geçmişi
Geçiyor gözümden şarkılarla dalıp gitmek gibi

Şerefine sevdiğim
İçkimin tadında rüzgârlı bir şehir var, çağırıyor geri
Tutarsan ellerimden iki kişilik bir dünya yaratmak adına
Ömrümce gitmem bir daha uzaklara, söz
Ya tutmazsan demiyorum artık
Geleceğimi seçtim; bir bavul ve üç beş parça eşya
Saatler süren yolculuklardan sonra geçmiş sıfırlanır
İki damla gözyaşı kadar yaşarsın gözpınarlarımda
Ağlar mıyım bilmem de saklarım seni rüyamda, duamda, dudağımda
Belki ses olur gel dersin aşkla yaratılan şahitlerin beklediği bir hayatın kapısında
Gelirim aslolan sevdam oldukça

Rüyalarım Düşünür Hale Geldi
Rüyalarım düşünür hale geldi
Uyku arası sokak sesine takılıp uyanan ben değilim
Benlikle dış gerçeklik arasında köprüyüm sadece
Geçiş vermek için beden yol açıyor zihnime
İnandığım aşkı taşıdım düşleme
Dönüp durdum ama uykuya geçemedim bu gece

Kısa anımsatmalar var sana dair dilimde
Arzuyla yasak zıtlaşmadalar niyeyse
Kabul edemediğim kopukluklar esiyor üstüme
Seçtiğim aşk nesnem tehlikede mi ne
Dışsallaştırmaya çabalasam da nafile
Fobik bir halde uykumdan oldum senin için endişelendim diye
Özgül şekilde duruyorsun oysa kalbimde
Gizlemeye çalışıyorum altta yatan korkuları
Izdırabım yok aslında haz gerçeklikte

Öznenin ödediği bedel az değil bilirim
Çocuk ruhuna koşulsuz aşk beslerim
Buna karşılık sadece ilişkisel bir boyut düşlerim
Sakınırım seni zarar gör istemem
Kaldı ki dokunmasınlar diye sevdamı gizlerim
Uykuyu aradığım sokakların sesine sesimi eklerim
Bir masal fısılda hadi kulağıma sana dair rüyalar göreyim

Duygulanımlarım seni çiziyor geceye
Savunmalar çöktü şafağın söktüğü saatlerde
Işık olsun hadi şehir, ruhum aydınlansın
Kaygılar uzak olsun ezanla dağılsın
İçsel ya da dışsal nerden algılarsan ordan diyelim
Aşk var içinde gerisinde bıraktığın uykusuz şehirlerin

Sahi Kırk mısın
Didem Ablam'a,
.................................................. ...


Yapıp bozduğumuz hayatına aitiz hepimiz
Kimi gün becerebildiğimiz bir oyun oldun
Kimi gün de çözümsüzlüğüne dahil olduk senin
Anlamayı denedik bunca zaman biriktirdiklerimizle
Daha çok karıştık, her düğüm içimizde bir yere dokundu
Herşeye rağmen bir dostluktu paylaşımların adı

Şimdi zamana el pençe divan, sahi 40 mısın şaşkınız
Bak puzzle yaptık seni sonunda çözüme daha yakınız
Yaparız bozarız, anlarız yüreğinden geçenleri
Kalp kalbe değer çıkarız hayat merdivenlerini
İyi ki doğdun, iyi ki varsın dilekleri sana adarız

Sahibine Mektup-1
Geçen zamanı sayamıyorum artık. Ben hiç bu kadar uzun süre sensiz kalmadım ki. Yaramazlık yapmış da nasıl saklanacağını bilemeyen çocuklar gibi elim ayağıma dolanıyor. Mutsuzluk bulut gibi üstümde, sürekli hüzün yağmurları altındayım sanki. Her şeyin içindeyim ama dışındaymışçasına bakıyorum. Hayaller kuruyorum bize dair. Aslında gelecekten çok geçmişi yaşıyorum. Hep geçen sene bu zamanlar diye başlıyorum söze, yine aynı söylemlerle bitiriyorum. Eksik her şey, en tam denen yerde bile seni arıyor gözlerim. Bir tesadüf, bir söz, bir bakış, bir hatırlatma her ne olursa olsun yeter ki sana dair olsun diyorum.

Sabrımı savunuyor ve koruyorum hala. Yokluğuna alışmanın tek yolu sabırlı olmak çünkü. Ama gerçek asla alışılamayacak bir yokluk oluşun. Alışırsam nefesim tükenir, alışırsam zaten yaşamıyor olurum. Çünkü senin yokluğun demek benim yokluğum demek. Halen her sabah uyandığımda yanımdaymışsın gibi sana günaydın diyorum. Her gün batımında senle hesaplaşmalarımı yapıyorum. Elim telefona gitmiyor artık, sadece fark bu. Eski bir senli zaman yarattım kendime oradan çıkmıyorum. Maskelerim var yüzümde gün içinde, kimse fark etmiyor içimden geçenleri. Biliyor musun sevgilim üstelik hislerimin aksine davranmayı da öğrendim.

Yaşamayı öğrendim birazcık senden sonra. Biriktiriyorum tüm güzel şeyleri yaşamın içinden, elbet sana heyecanla anlatacağım zamanlar gelecek. Elbet yine ışıl ışıl gözlerimle paylaşacağım yüreğimi senle. Beklemeye aldığım şeylerle de mutlu olmayı beceriyorum artık. İçimde paylaşıyorsun ya benimle, yetiyor. Hiç olmadı çok mu daraldım yazıyorum sana işte, sanki konuşurcasına, sanki içimin en ücra köşelerinde elimi tutmuş yürürcesine seninleyim.

Gezinti bir ruh halindeyim günlerdir. Şehrin dar geldiği doğru. Kaçıp gitmek hissi var sevdiğim yerlere, farklı zamanlarda faklı şekilde olduğumuz ama aynı mekana iz bıraktığımız tatillere gitmek istiyorum. Bu nasıl adanmışlık hali diyorum bazen, nasıl inanç her şey sanki planlı programlı şekilde sana çıkıyor. Beklemeye gücümün kalmadığı yerde öyle bir işaret sunuyor ki ilahi adalet mucize diyorum. Hatta bazen yeterince yürekten ve koşulsuz değil mi sevgim kuşkusunu yaşıyorum. Daha ne vermeli ki uğruna. Her şey.. Zaten her şeyim sen oldun, kendimi geride tutum ben sen olmak için. Eşitledim sonra kendimi sana. İndirgediklerimin bedeli ağır doğru, olsun be canım kalkarım altından bunun da. Yeter ki o içimin sen yeri var ya, kal orda.

Özlemin tadı başka sanki bu günlerde. Daha önce bu kadar çok özledim mi ben seni. Yok özlemedim galiba. Arzularla baş etmek de zorluyor bazen. Ten çekiyor ötesi yok. Kafamı dağıtmak için neler bulmalı şimdi. Bir dost çaldı kapıyı, belki biraz sohbet etmeli. Seni anlatmalı azıcık. Biraz ışıldatmalı gözlerimi. Duyarsın belki canım sesimi, dinlersin belki sende içimdeki kendini.

Sahibine Mektup-10
Dalgalı bir denize karşı, tenimde sıcaklığını hissettiğim kum taneleri, rüzgarın saçlarımı dağıtışına eşlik eden insan sesleriyle yazıyorum bu sefer sana. Aramızda kilometreler var. Sen geride bıraktığım aşk şehrindesin, ben çocukluğa döndüren Akdeniz’de. Garip oldum eskiden kalma dostları, aşkları ve mekanı görünce. Yıllar sıralandı gözümde, eşlik etti yaşanmışlıklara yaşlar. Hiç birine dahil değildin sen. Oysa şimdi yanımdasın gölge misali attığım adımda. Şakıyor kelimelerim seni anlatırken buralara.

Beni sana hazırlayan geçmişimi bilseydin keşke sende. Tanısaydın sevdiğim dostları, yürüseydin yürüdüğüm kumsalda, yakamoza kadeh kaldırsaydık, oyunlara dahil olsaydık hatta eşim olsaydın karşımda. Kim bilir belki başka bir yaza, uzanan sahile birlikte adım atarız palmiyeler arasında.

Düşünüyorum da yine dilimde dualarımın karşılığına şükran borcum var. Seni verdi ya bana, mucizene dahil oldu ya gece, bize anlam katanların karşısındaydık ve her şeye rağmen varsın ya hala. Binlerce şükür tanrıya. Değdi bak kırgınlıklara. Demiştim ya göz değmedi aşkımıza, bıraktığımız yerden yürüyoruz hayata. Seni seviyorum diyorum serin suların, sıcak güneşin ve geçmiş aşkların uygarlığı olmuş kentlerin ortasında.

Galiba bu yazmalarım bitmeyecek benim. Her gün başladığında içimde neler kalacak sonuna diye bekliyorum. Sana neler anlatacağımı, neleri süslü kelimelerle karşına çıkaracağımı hayal ediyorum. Yaz akşamlarımın tadını değiştirdin sevdiğim. Yılların peşi sıra giderken senle sanki durdu koşturmaca. Geçti bak diyorum ışıltıyla parlayan gözümdeki aşkla, iyi ki de geçti kırgınlıklar. Sevgime dokunmadı iyi ki zaman. Temize çekerken kendimi sen karmaşalarını nasıl çözdün bilmedimse, sana soru işaretli cümleler kurmamak adına zorlandımsa da olsun, biliyorum içinden geçeni.

Bilir misin sen küçücük yüreğiyle elinden elma şekerini düşüren kız çocuğu nasıl buruktur. Ya da keyifle koşturduğu bahçelerde ayağı bir taşa takılan, toparlanamadan kanayan dizine bakarken nasıl ağlar bir çocuk. İçimin ağlayan tarafları büyümemişti benim de. Zaman dedim her seferinde kendime, şimdi işte bu geçmiş zamanın beşiği olan şehirde süzdüğüm yüreğim sana kalıyor sadece. Geçmiş teker teker sana gelen yolların tümseklerini yüreğim ve emin seni tek geçmekte.

Burnumda kesik bir reyhan kokusu, kulağıma gelen dalga sesleri, seni düşünüyorum işte alabildiğine derin suların ücra köşesinden çıkmış değerli bir siyah inciymiş gibi. Palmiyelerin hışırtısı ve ayağıma ılık ılık vuran sahil boyunca attığım her adımda ardımdan geliyorsun, dalga önce senin sonra benim adımımı siliyor, yeniliyor sonra. Eskiden olduğu gibi yakamoza şarkılar söylüyorum. Yüreğimin içi dolup taşıyor şampanya misali patlamayla, sen taşıyorsun etrafa.

Değdi bak yaşanmışlıklara, hatta dedim ya kırgınlıklara. Affetti yürek korkakça yapılan hataları, sardı yaralarını. Yaz bitmede, meltem yerini poyraza bırakmada, gidiyor evlerinden insanlar da. Şehirler bekliyor dönüş yolunda. Karşılayanım olmasan da bilirim yüreğine düşerim ayazlarda. Her şeye rağmen dediğim aşka sahip çıktığım ve şimdi çocukluğumu da içine kattığım varlığınla, binlerce teşekkürüm var tanrıya. Canım, teşekkürüm varlığına. Sevmelerin en güzelisin sen hala..

Sahibine Mektup-11
Yapraklar turuncuya çalıyor gezdiğim sokaklarda. Rüzgara direnecek, savrulmayacak zamanları çoktan geride bıraktılar. Üstüne üstlük yağmurda eklenince iyiden iyiye basılası oldular yollarda. Üşüyor ağaçlar. ******* biraz sakin ama sıcak değil artık. Üstümde hırkam, kollarımı yalnızlığa dolayıp, başım önde Arnavut kaldırımlı taşlara topuğum girmesin diye dikkatle yürürken sesini dinliyorum yitik bir İstanbul semtinin. Köşe başları sanki yol tutmuş, seni bekliyor. Birini görüyorum sonra eski bir akşama dokunuyor. Sahi sızılar geçer miydi. Dudak arası gülümsemem görünüyor vitrinin aynasında.

Yanımdakilerin varlığına iştirak edemeden yürüyorum şimdi gece yarısına az kala. Dönüp durduğum yerlerde senli cümleleri fark ediyorum sadece. Aslında zihnimin tümden sen oluşunu gizlemek kolay, istemiyorum. Gerçeğin içinde bir düş gezgini gibiyim. Burnuma bir su kokusu çekiyorum, eskilerden. Hani havuzların doluşuna eşlik eden sesle birlikte bir koku yayılırya havaya biraz klorlu, biraz iyotumsu. Geriletiyor bu koku aşkı ruhun eşini aramak olarak öğrendiğim zamanlara. O gün bugündür derviş misali yollarda olan bedenim seni buldu ve durdu.

İşte yaprakların yeni bir bahara kadar toprağa döndüğü bu mevsim ben de kendimi dinlemek için içime döndüm. Ne gerçeğim ya da neydi hayal dediklerim. Kolu içine kaçmış bir gömlek gibi tutunacak ve dışarıya çıkaracak birine kadar kaçağım dünyadan. Kim deme, sahibine yazdığım yazıların sahibisin işte. Bir kış uykusu benimki belki de. Şöyle serin bir kuytuda, başıma yorganımı çekmiş, daldığım heyecanlı rüyaların tadıyla ağzımın biraz suyu akmış huzurlu uykudayım. Elimde aşkın bir kereliğini doğrulayan yarısına vardığım kitabım, düştü düşecek. Rüyama dışardan gelen hüzünlü şarkılar eşliğinde terk edilmiş iç dünyamdayım. Rüyam ne gerçeğim ne terazimin kantarı bozulmuş, karışmış. Kahraman diye seçtiğim sensin düş bahçemde yine.

Okuduğum bir yazı geliyor aklıma. Hani akrepler tek başına gezmezler aslında tek gibi görünseler de dışarıya. Oldu da es kaza öldü birisi diğeri gelir ardından eşini almaya. İşte aşk da akrep misali galiba. Yine de öldürmeden alsan beni yanına. Sahi akrepler aşık olur mu acaba. Düşümden uyandığımda gerçeğim kalacak sen dediğim ateş çemberi olsa da etrafımda. Sağlamsa bana uzattığın el tutunurum, çıkarım hayata. Özgürlüğüm belki sevgim kadar. Aşkımın karşılığı tutunamamaksa o zaman akrep misali sokarım kendimi ateş çemberi daraldığında. Düşümle gerçeğim yine karışır ama sevinirim. Bilirim tek başına kalamazsın yokluğumda.

Kendime yaptığım kaçamağım şimdi rüya arası döndü soluna, sarıldı uykusuna. Sessizce dileklerini gönderdi bulut üstü inançlarına. Sağlam bir ip çıktı tutunduğu masaldan, yeni bir güne gerçeğin ta kendisiyle uyanacak sahibine yazdığı mektuplar arasından. Kelimeler salıncağım, virgüller sığınağım şimdilik. Kalbinin ucuna çapa attım sevgili. Gemici düğümü öğreniyorum, sabaha çıkmaz bağlarım kalbine kalbimi.

Sahibine Mektup-12
Şaşkın ve karmaşığım. Nerden çıktı bu bilinmeyen his. Akıl almaz oldu yaptıklarını, hayrete düşmüş şekilde eli kalbinde seyrediyor günlerdir. Sen sürpriz yapmazdın sevgilim diyorum içimden. Farkında olmadan bozduğum gelişine üzülüyorum. Sonra içindeki heyecanın nasıl çökmüş olduğunu düşünüyorum. Nasıl bir yıkılmışlık hissi yaşadığını algılıyorum. Bir zamanlar bende aynı hislerin içindeydim. Üstelik yaptığım her şeyden bu gibi önemsenmemişlik içeren duygular geçiyordu. Şimdi ilk kez bilmediğim bir anda beni dünyanın en mutlu insanı yapan sesine kapattım sesimi ve öğrendim ki benim için yapmışsın sürprizini. Dedim ya şaşırdım, karıştım. Üstelik sesindeki hevesi kursağında kalan çocuk burukluğunu duyunca iki damla yaşa söz geçiremeyecek oldum. Sonra gülümsedim, sana olan sevgime bir kat daha ekledim.

Nerden çıktı bu sınanmalar peki. Bu seferki başka. İçim garip. İkiye bölündü bölünecek. Karar verme güçlüğü çekiyorum sanki. Kontrol bende ama karşıdan gelenlere normal tepkiler verirken içine serpilmiş hayranlığı ve hafif kıpırtılı duyguları fark ediyorum. Hadi karşı tarafla baş edilir de, içimde dokunduğu yerlerle edilir mi. Bunca zaman hep sınadın beni, geçtim. Hayat sınadı zor durumlarda gücümü, geçtim. Sana dair en ufacık bir sarsıntı olmadı içimde. Peki şimdi. Farklı olan bir şey var diyorum, ne olduğunu bulabilsem. Gerçi bulamamak daha iyi karşılaşacağım yeni hislerden korkuyorum. Ya sarsarsam içimdeki yeri. Her şey tam da evet işte geçti zorluklar, aşka bıraktığımız yerden tutunuyoruz noktasındayken, ne bu. Düşünüyorum, çıkış yolum sensin emin ol. Bu sınanmayı da gözlerinin ötesinin bana verdiği güçle geçeceğim. Bunca yaşanandan sonra ne olduğu belirsiz hislere pabuç bırakmam sevgilim. En temel direğimiz güvenimiz. Ona dokunacak hiç bir duyguya, hiç bir yabancı nesneye izin vermem merak etme.

Dost dediklerimi son günlerde başka değerlendiriyorum. Paylaşımım olmaz bundan öte senli düşlerimi. Gerçeğimiz hep olduğu gibi iki kişilik yine. Ortalıkta dönen sözlere bakma sen, herkesin derdi anladım ki kendiyle. Sakin ve aldırmaz tavırlarım sınırlarını gösteriyor her seferinde. Ötekilerin anlamsızlığına dahil değilim artık. Hiç olmadım ya. Sağlam ve aşk olan duruşum senle destekleniyor. Kimse görmesin, bilmesin. Ötekilere gösterecek çocuksu dürtülerin peşinde değilim. Varsan benim yüreğim için varsın, varsan benim gözlerimin içini gülümsettiğin kadarsın. Sen gördüm ki istediğin yerde hayatımdaki varlığını usulca sunarsın. Kim neye inanırsa inansın. Varsın.

Zamana kapı araladım önümüzdeki günler için. Karışık durumların çözümü hislerin senden yansıması olacak. Süreçlerim gece yarıları edilen sözlerden geçerken yakın uzak seçimler yapacağım. Her seçim bir vazgeçişti hani. Şimdi o vazgeçiş listelerine adını bir yazdım bir karaladım. Kulağımda sözlerin, defalarca tekrarladım. Gözümde bıraktığın gülümseyişin, biraz kapatıp varlığına sarıldım. Seninle bir hayatı var saydım. Sonsuzluk kadar yakındın. Sınadım, sen kazandın. Bir ömür senle eşitlenir, kim bilir mutluluk kadar mutsuzluğa da yakınsın. Seçimi koşulsuz sevgimden yana yaptım. Vazgeçtim sensiz hislerden, yerine kimseyi koymadım. En büyük şahidim kalemim sevgilim, kelimelerin anlamı varlığın kadar. Akıl karıştığını sanır dış dünya yansımalarıyla, yürek aşk denince yalnız seni yazar.