Gözlerimden Kalbine

Bambaşka bir dünyadan gelmiş sanki,
Aynaya vururmuşcasına aksi,
Söyleyebilirmisin bana ey saki,
Bu dünya kime olmuş baki.

Gözlerimden kalbine kurmak isterken bir köprü,
Yolunu bulamıyorum nedense bir türlü,
Varmı bu kahredişinin bir özrü,
Bu aşk yanarken bu derece közlü.

Karamsarsın neden duyguların hep ölü,
Bu sevginin var mı söylesene bir başka yönü,
Bildiğin yerde varmı bir mutluluk gölü,
Sevginle yapmışsın sanki bana kara bir büyü.

Madem yanan kalbinin közü hemen sönüyor,
O güzel duyguların ayrılınca ölüyor.
Aramıza nedense kara kedi giriyor,
Öyle olunca da senin sevgin bitip sönüyor.

Meziyet Ak

Gücüme Gidiyor

Bu dünya gücüme gidiyor dostlar,
Dost bildiklerimden yıkıldım hep ben.
Gözümün önünden geçer anılar,
Acılar geçmişe götürdü birden.

Bir dünya kurmuştum bir sırça köşktü,
Ne güzellikler vardı çocukluğumdan.
Yavaş yavaş sisler ardıma düştü,
Bir kaç damla buldum gençkızlığımdan.

Kader acılarıyla dağladı gitti,
Yüreğim yanıyor görmüyormusun.
Kederler ömrümü böyle tüketti,
Anlatmak istedim anlamıyorsun.

Hak etmedik neler geldi de geçti,
Yazacak daha pek çok şeyler var da,
Kalemim yaş döküp bunları seçti,
Sıraya girdi gör geldi ard arda.

Ölüm nasıl seçti sevdiklerimi,
Tek bir dalım annem kaldı dünyada.
Anlatmak titretti gönül telimi,
Geçmişi yaşadım hatıralarda.

Onca sene geçti anlayamadım,
Bir evimiz bile olmadı gördün.
Ev sahiplerinden görmedik yardım,
Kader aldın bizden neler götürdün.

Yine de direndik hep ayaktayız,
Yıkılmadan meydan okuyoruz bak!
Kara da yazılsa alın yazımız,
Yılmayıp benliğimiz hep yaşayacak!

Meziyet Ak

Gül Bahçesi

Gül bahçesindeki gönlün telinde,
Dokundukça mızrap dostluğa çalar.
O güller sevgiyle açar içinde,
Umutlar gülerek pınardan çağlar.

Bir tutam düşmanlık yok eder bizi,
Güzel duyguları bil yeşertirsek,
Bahar yeli sarar yüreğimizi,
Dünya gerçeği bu bir görebilsek!

Sus dersek egonun hırçın sesine,
Bencilliklerimiz yok olabilse.
Gör dünya nasıl da gönlün gözüne,
Mutlulukla bakar bilinebilse! .

Meziyet Ak

Gülelim Yaşama

Ruhumuz dinlenir bak sessizce,
Güneşin renkleri ışıldasın.
Günlerin gönlüne anlam verince,
Sevdayı dünyaya hep yansıtsın.

Yok olsun şanssızlık buharlaşsın,
Gülelim yaşama ağlamasın.
Kalplerde huzur hissi dolaşsın,
Kederler yüreği dağlamasın.

Gönlümün kapısı açılırken,
Mutluluk kapıyı kapatmasın.
Huzurlar terk edip gidiyorken,
Sevgiler umuda hep yol alsın.

Meziyet Ak

Gülene Dost Dünya

Gülerken dostundur tüm dünya senin,
Ağla da gör dostun düşman olduğunu.
Neşeli değilsen dostları göremezsin,
Tek nefes bulamaz o an gidersin.

Sordum olanları kalbimde dosta,
Nedir bu olanlar fani dünyada.
Cevap verdi o da bu böyle dünya,
Dost yüzlü düşmanlar gelsin buraya.

Dost yüzlü düşmanı istemem dostlarım,
Gerçek dostta vardır bilin ısrarım.
Acımasa dünya gülümsemese de,
Tebessüm ederek dostluk kuralım.

Gerçek dost davetli gönlümün sarayına,
Kurul baş köşeye sakın ayrılma.
Ben gerçek dostluğa canım veririm,
Dost yüzlü düşmana güler geçerim.

Meziyet Ak

Gülleri Koparmayın

Bir güle dikkat ettin mi mahsun saf bir ruh taşır,
Sanki mahsunluğunu doğaya sunar gibi.
Açılarak bir goncayken güzelliği yaşatır,
Tıpkı gönüllerimizdeki saf ve temiz bir sevgi.

Yazdığı şiirde şair bülbüle seslenirmiş,
Aşık olmuş bülbül güle gül ise aldırmazmış,
Aşkını söylemiş güle gül yine naz edermiş,
Dinlememiş bülbülü gül sonunda solmuş sararmış.

Gül güzeldir şaheser de kopar da gör olanı,
Neden kopardın der gibi batırır dikenini.
Onun savunmasıdır bu koruyor hayatını,
Koparabildin mi sen hiç bedende bir yerini.

Gül dalında çok güzeldir solarlar koparmayın,
Korumak için kendini savunmaya çalışır.
Batırıyor dikenini diyerek hiç kızmayın,
Gül bahçesinin gülleri mutluluğu yaşatır.

Mis kokusu gönüllerde yayılıp mest ediyor,
Güzelliğini güller hep dallardayken yaşatır.
Nasıl ki sen tükenirsen onlar da can taşıyor,
Seyredin dalında gülü sizi sizde yaşatır.

Bülbül gülün gül bülbülün diyen şair nerdesin,
Görün bakın çok görürler koparırlar gülleri.
Bülbül kalınca gülsüz nasıl şarkı söylesin,
Bırakın gülle bülbülü yaşatsın sevgileri

Meziyet Ak

Güllerindir Yüreğin

Sendeki güzelliği anlatmak çok zor inan,
İnsana huzur verir mis gibi kokuların,
Görüntün gönüllerde sevdaya hep uzanan,
Öyle bir sevdadır ki hayali insanların.

Anlatmak için seni yetmiyor kelimeler,
Huzurun durağında sarmaşık güllerinden.
Ruhlara huzur veren güzellikler sergiler,
Rengârenk görüntüsü güzel tüm sevgilerden.

Tabiat harikâsı şu sarmaşık gülleri,
Mutluluğa uzanmış nefesi güzelliğin,
Huzurun pınarıdır mesteder gönülleri,
Doğanın çağlayanı gülleridir yüreğin.

İçimi rahatlattıkokunun rehaveti,
Yaşamın içimdeki güçlendi o gür sesi.
Sevmemek mümkün değil sendeki zerafeti,
Yok etti hüzünleri güllerinin nefesi.

Meziyet Ak

Gülmek Oyunu

'Şöyle doya doya gülebildin mi?
Hasret ne bilmeden sevebildin mi?
Dertsiz geçen bir gün görebildin mi? '
Diyen şarkı çınlıyor kulaklarımda.

Gün yüzü göremeyen bu ben ne yapsın,
Neden mutluluklar benden hep kaçsın.
Gönlümde sevgin gel çiçekler açsın,
Neşeye bir gülüp bin neşe katsın.

Meziyet Ak

Gülsün Dünya

Sev kardeşim gülsün dünya,
Sev evreni doya doya.
Bülbül gülü terk etsede,
Birleşirler efsanede.

Ne bülbül ol gülü terk et,
Ne evrende aşkı yok et.
Mutluluğa bir selam ver,
Mutsuzluk bile gülümser.

Huzur olsun ev adresin,
Gör bak nasıl gülümsersin.
Ayna gibidir bu dünya,
Gerçekleşir senle rüya.

Gülümse bak nasıl güler,
Asık suratlı derbeder.
Dene bir kez yanılmazsın,
Gülümsersin anlamazsın.

Umuduna surat asma,
Dost ol sakın kendin kasma.
Bak nasıl değişir yaşam,
Gündüz olur gelen akşam.

Meziyet Ak

Gülümse

Bir gri bir mavi deniz ve ufkun,
Göz kırpar gibidir yakamozlarda.
Gülümser sessizce sakin huzurun,
Yok olur mutsuzluk sonsuzluklarda.

Gökyüzü masmavi bir çarşaf olur,
Denizde martılar huzur dağıtır.
Umutsuzluk biter dertler durulur,
Kalplerde nağmeler mutlu ağıttır.

Karartma dünyanın gülen yüzünü,
Gülümse yaşamın korkularına.
Düşünerek söyle her bir sözünü,
Bulutlar çökmesin yarınlarına.

Ufkunun masumca sakin hali var,
Rakseder yakamoz ışıltıları.
Gün gelir sizlerden bil hesap sorar,
Yok etme umutlu yaşantıları.

Meziyet Ak