Meyve tohum olur, tohum kök olur
Ve yeniden doğar ağaç kendi meyvesinden
İşte bende böyle yar;
Yok olmayı göze aldım, tekrar sende doğmak icin.

Yar
Bir bilsen bu can tırmalayan özlemleri
Bir bilsen selamların tadını alınmışsa kuş kanadından
Ben martıların bile uğramadığı o ada da
Selamımı kendi kendime yollarım da
Sen bilmezsin

Ufuklarda bulutlanır her an o güzel yüz
Oysa sen çoğu zaman sadece rüzgara açarsın kapını
Güzel bir insana açarcasına

Benim yüzüme kaparsın kapını

İnanmazsın
Ne tatlar değişmiş hayatımda
Ekmeğime gül kokusu sindi bir kere
Şimdi aşığım sana
Gülle paylaşırım artık hayatımı seninle

İçimde,hafif bir ürperti var
Bu havadan mı yoksa senin bana verdiğin aşktan mı,bilmiyorum,
Gözümden birkaç damla yaş süzülüyor, ama
Üzülmüyorum!

Sen beni sevmiyorsun
Seni kalbimden silmek istiyorum
Ama, kalbim izin vermiyor
Çünkü seni çok seviyorum

İpek tenli bir yaz akşamıydı sevdan.
Saçların bir öksüzün hayata tutunuşu.
Senin için bin kez bozdum yeminimi inan,
Yüreğimi narin ellerin söktü,sen gittin.

Dört mevsim
Seni bekler
Perme-perişan aşkın
Dön sevgilim dön
Dön ansızın

Bir çığ gibi düştü üstüme
Terk edişin
Biliyorsun
Yetemem kendi kendime

Balık yüzerken suyun farkında mı?
Kuş uçarken rüzgarın,
Ya insan alıp verdiği havanın,
Kapatır gözlerini dinlersen yüreğini,
Anlarsın benim sana olan aşkımı