|
Dem
gâhi elâ gözlerinde mola verdim bir güzelin gâhi yanık telvesinde gülümserdim bir güzelin kim ne derse desin ey can; tadı damağımda kalan gönlünün semaverinde aldığım dem, bir güzelin... |
Doğum
hayat çok garip gâhi zaman içre bitmez bir çile an an törpülenen candan muzdarîp bir dirhem huzura gayret nâfile gâhi inletirken ruhumu gerip el verir adeta bir karanfile… ıslandım susuz yağmura muhtaçken nasıl ıslandım? göğsümde bir konuk: titrek, uykusuz bahtıma sunulan korugan sandım duydum ki ince bir ses, lâkin ruhsuz ecel okşuyormuş, su diye kandım... sarhoşu oldum gitmek ve gelmekti aklımda kalan yaşlandım bir anda, piştim ve oldum gördüm şerha şerha her yanım talan irkildim hayretle, birden duruldum yalan esrikliğim, hayatım yalan... üzgünüm şimdi yokum ben; varlığım sadece suret sana nasihatım son deyişimdi nerdesin ey canı yanmış basîret titremem, gölgende gürleyişimdi git! .. yok olan beni yeniden var et! .. |
Doğum Günü
bir yaşıma daha bastım... -yüzüne çok havastım ya! ..- kadere ilenmeyeceğim elbette tepeyi aştım çoktan da takıldım kaldım şu dupduru çaya çekiyor beni albenisi sanki atlayıverince veda ediverecekmişim de içimdeki sancıya sonsuzluğu tadıverecekmişim gibi... “kazık mı çaktık bu dünyaya? ..” gidişim de hak gelişim gibi... vallahi “bir yaşıma daha bastım...” nedir şu telâş dostlarımdaki? .. kimi “sigara içme” der kimi “kes şu alkolü”... içtiğim iki birada mı bunların gözleri sahi? deli eder bunlar adamı deli (!) “kazık mı çaktık şu dünyaya? ..” ölüm de hak yaşam gibi... |
Efkârımız
ah! .. harcadığımız zamanlar var ya hani... dağ gibi yüklendi omuzlarımız bir geçmişi. adeta boşalıverdi içimizden damla damla biriken saydam umutlarımız... önümüzde kalan her an, bir hazinedir artık. sevişmeli / delişmeli kalan umutlardır kârımız yaşamak kadar uzak olan vuslat an kadar ilişmeli ki dağılsın, dağılsın, dağılsın efkârımız... |
Ey Güzel
kördüğüm oluverdiğim kızıl bir gündü günlerden meğer ne marifetlerin varmış ki senin ey güzel bir telve nazarın akışı yetti yetmesine de nakşettin dilime lezzetini bûsenin ey güzel... hârında yanıp tutuşmak mıydı hevesi; nedir bu dört yanı açık zindanda tutsak; nasıl sînedir bu çaresiz “yâr… yâr” der durur ki kastı nesinedir bu içip de sarhoş olduğum billûr kâsenin ey güzel... |
Git Zamanı Değil
kahve molasındayım son fasıl ziyaretlerindeyim gözbebeklerinin… yemyeşil bir göl manzarasıyla geldim huzuruna aldanma, kıyısındaki şu yaşlı çınar ağacının çaresizliğe gömülmüş süzgün nazarına son defa geldim; ya hep ya hiç diyerek... dudaklarıma konan her bir zerresinde yanık telvenin ciğerime dokunan lezzetinde yitiğim biliyorsun sevdiğim acısında bile gülümseyerek gölgesinde yaşadım hep bir umut zerresinin... ah benim serçe yürekli yârim çektiğin acıların her âhında inledim bıraktığın her nefese saldım da yüreğimi esintisinde serinledim... kahve molasındayım gecikmiş sîtemlerinde bile aşk kokuları bırakır sözcüklerin okur ruhuma karanfil kokulu bakir şiirler dokur saçlarıma beyazlarını ömür denen bir illet kar taneleri sevişirler… şikâyetçi değilim kar tanelerinden elbet gölgesindeki meleğedir sîtemim bulmuşken umutlandığım seni ne zaman çıkacak kafesinden ne zaman tutulacak matemim? .. dolaşır ruhuma bir yağlı urgan bir kör düğüm atıverilir nefesime bir yaşam zehri bırakıverilir ilenirim kendime, dönüp geçmişimde yaşadığım sensizliğimde savurgan sensizliğimde hoyrat nefsime... özlemimsin bil! .. tutkum, aşkım, birtanem... yetmez, bilirim sadece yâr desem âna muhtacım şimdi, zamana değil ân hatrına uzat ellerini ey git zamanı değil! |
Güz Sanrısı
y a l n ı z ı m ı n elleri tutsak şimdi tutunamaz yalnızlığımın ellerinden ilenir içimden hasretimin yangınlarına yüreğimdeki ağır yük kıpırdamaz yerinden... bir su gibi akıp gider gözlerimden hayaller boşalır gerçeğin cenderesine ağır ağır uzaktan bir karartı uzatır ellerini ellerime ıslak bir mendil bırakır onulmaz bir k a h ı r d a m l a r ellerinden... ey aşk! .. bıraktın ya bahtıma bir s i l i k y a n k ı sağırdır kulaklarım dönüşüne nasıl, bir gölgeye sinmişse ümitlerim umarsızdır bahtımın serzenişine yükselir inlemesi derinden derinden... ey aşk! .. bırak, kumsalına uzanayım yalnızlık ölsün kederinden! .. |
Hayâle Sitem
seni ne etmeli bilmem ki güzel burnun kaf dağına dokunur durur nasıl da kurarsın böyle müptezel düşler ki nefretin, kînin kudurur... çifte kavrulmuş bir kahveden nazar sanki zehir olup gönlüme sızar törpüler ömrümü yer azar azar albız, dergâhında dîvan kurdurur... bir kahve molası verdiğim günler yaslı *******e dönmüş de inler ayrılır başaktan göm/gök ekinler dökülür toprağa, yakınır durur... Turan’ ım, demini bozan utansın sen ki hem okuyan, hem okutansın gönül matemini ver, okut; ansın ansın da kim bilir... sakınır, durur... |
Kabus
neydi o? .. başımdan aşağı bir kaynar su döküldü adeta... kokuşmuş bir ceset oldum üzerinde karıncaların cirit attığı... akbabalar lîme lîme etmiş de leşim o ilâhî dengenin yeniden yarattığı rüzgârla sürüklenip yok olmak isteyen bir küldü adeta… neydi o? .. nasıl bir şeydi o? .. ezildim, ufaldım zerreler fazla geldi hâlâ vardım; utandım atomlara bölündüm sonum son hızla geldi neydi o? .. nasıl bir şeydi o? .. |
Kaleme Sîtem
pek hevesli değil yazmalara kalemim ben nerdeyim, kalemim nerde kalemime düğümlediğim imgelemim nerde vallahi ben bir alemim... herkesin derdi benimle sona ermiş... bir türlü çözemedim benim derdim niçin kalemimi germiş? .. ah kalemim vah kalemim... “keser döner sap döner, gün gelir hesap döner” bencileyin yine şair masat elde kasap döner! ! ! |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 11:42 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.