Atatürk
Atatürk kim?
-Başöğretmenim!
Atatürk kim?
-Yüce önderim!
Atatürk kim?
-Yüreğim!
Atatürk kim?
-Uğruna öleyim!
Uğruna öleyim! ...


Derya Altıntren

Atatürküm Kokar Ankaram
Bir başkadır Ankara
Bir başka…
Tarihin içinde
Savrulur gider…
Şahlanmış bir atın üzerinde
Yiğit bir savaşçıdır
Bir elinde dünya
Diğerinde yıldızlar…
Barışa uzanan bu yolda
Toz duman gider…
Ah! ..

Bir başkadır buralar
Bir konuşsa bu toprak
Bir konuşsa gökyüzü
Şahittir ay
Şahittir yıldızlar…
Neler yaşadı Ankaram
Ne savaşlar gördü
Ne barışlar
Şimdi bakıyorum
Anıt tepeden
Vay halimize vay! ..


Ankaram!
Olamaz bahtı karam
Sana sahip çıkmazsam
Emdiğim süt bana haram…

Milyonlarca genç
Hazır bekliyor ATAM
Değiştiremeyecekler ilkelerini
Başkentlik onurun
Yenilmez savaşçısı olacaktır
İçimizdeki yüce gururun.
Bakıyorum Kale’den
Ne büyükmüş Ordun…

Atatürk’üm kokan Ankaram
Işığınla aydınlanır dünyam
Sana dokunamazlar
Sel olur, akar milyonlar
Ellerinde bayraklar
Bir nehir olur Türkiyem
Coşkuyla sana akar…
Ankaram!
Ekmeğim, suyum, havam
Olamaz bahtı karam
Sana sahip çıkmazsam
Emdiğim süt
Bana haram


Atatürk’üm kokar ANKARAM!


Derya Altıntren

Ay Dede
Hem yerde
Hem gökte
Dünyayı aydınlatıyorsun *******i
Niye uyumuyorsun
Bizim gibi...

Annem der ki
Hiçbir şey tutmazmış
Uykunun yerini
Benimle beraber
Sen de uyu, emi! ..


Derya Altıntren

Baba Sözü
-Bak çocuğum
Söylemiştim
Gelip geçiyor zaman
Akıp gidiyor durmadan

Az mı demiştim
Çık sokaklara
Yollar senin olsun
Durmadan gül
Koş ve oyna...

Bak çocuğum
Söylemiştim
Bir saman çöpüdür zaman
Su üzerinde
Akıp gider durmadan...


Derya Altıntren

Babam
Saçları yoktu
Çıplaktı kafası
Yüzündeki acıyı
Saklardı bıyıkları
Elleri kocamandı
Ekmek kokardı parmakları...


Derya Altıntren

Babam...
Babam bütün babalar gibi
Alnında hiç kurumaz
Yorgunkluk teri
Kanat açar, korur bizleri
Mutluluğum oınun tek dileği...

Ben daha küçücükken
Sabahları birlikte çıkardık evden
Ben okula giderdim o da işine

Ayrılmadan harçlığımı koyarak cebime
Derdi; 'Dikkatli yürü caddede! ..'
Bunlara karşılık ben de
Bir öpücük kondururdum
Emeğin parlayan
O üretken ellerine...

Barış ile Hakan
-Barış gel oynayalım!
-Oynayalım ama biraz sonra
Gideyim, anneme haber vereyim
Gecikirsem kızar bana.
-Tamam! Fazla gecikme ama
Küserim sonra sana.

-Geldim! Şimdi ne oynayalım?
-Trafikçilik!
-Peki. Ben polis olayım, sen şoför.
-Hayır, olmaz ben!
-Ben! ..
-Hayır! Sen...
-Ama ben söyledim önce.
-Bana ne, mızıkçılık yapıyorsun!
-O zaman bunu oynamayalım!
-Eee! .. Peki ne oynayalım?
-Dur bakayım
Biraz düşüneyim

-Tamam buldum!
Evden birer kitap alalım
Birbirimize okuyuo
Sonra anlatalım! ..
-Aaa...ne güzel!
Hem bilgimiz artar böylece
-Demek, babam boşuna demiyordu,
Kitap en iyi, en yakın dost ve arkadaştır
En güzel zaman onlarla geçer...


Derya Altıntren

Barış Çiçek Çıkarıyor
-Anneciğim, doktor amca ne dedi?
-Biraz üşütmüşsün
Sıcak tut kendini
Dolaşma öyle
Çıkma yataktan
-Duydum ama
Çiçek çıkarıyormuşum ben
Aman ne güzel cici annem
Çiçekleri çok severim ben
Üzerine konar arılar, kelebekler...
Şey.. Ama... Şey... Anne! ! !
Beni ekmeyeceksin saksıya değil mi?
Öbür çiçekler gibi? ..


Derya Altıntren

Barış Türküsü
Yerin dibine batsın
Savaşlar ölüm uçakları
Akbabaların
Kanlı pençeleri arasında
Güvercinler tutsak kaldı
Kuşlar okumuyor artık
Baharda o güzel türküleri çocuklara
O türküler
O türküler
Hayallerde kaldı...


Derya Altıntren

Belki
Belki bir gün
Yazar biri
Dünyanın mutlu halini
İnsanların
Ağlamayan gülen seslerini

İşte o zaman
Mezarımın toprağında
Çiçekler açar...


Derya Altıntren