|
*Küllerim Ulaşsın Sana*
Şarapla yıkadılar Tüm bedenimi Avanos'tan gelen Yirmibir günde oluşan Şarapla Sonra yaktılar Küllerimi savurdular Tüm şehre Belki senin omuzuna Düşmüştür bir zerresi Silkelemişsindir Küçük beni Kim bilir Ahmet Salih Bak |
*Masal*
Bir masal anlat bana Sonlu sonları olmasın ne olur Gözyaşlarını anlat Yosun kokulu saçlarını Şeftali bahçelerini Mırra kokusunu akşam üzerleri Anlat bana ne olur Umutsuz umutları Çaresiz çareleri Martı bakışlara inat İçindeki çocuğu Çocuk olma isteğini Görmeden sevebilmeyi Vererek almamayı anlat bana Sana mecbur oluşumu sakın anlatma Ne olur Ahmet Salih Bak |
*Ölüm*
Yukarıdan baktım Küçük bir dikdörtgendi Kazılan toprak Sonra Perdeleri koydular üzerime Soğuk bir yalnızlık kapladı Bedenimi Her saniye karanlık artıyordu Tüm beklentiler Yukarıda kalmıştı artık Harfler kelime olmayacaktı Şiirlerime Baktım Herkes ağlıyordu Birer birer Terkettiler beni Issızlığa Gözyaşlarını silerken Mendile tüm sevenlerim Anladım ki Tek gerçek Yaşamsızlıkmış Yada Bitişi Yaşamın Ahmet Salih Bak |
*Penceremdesin*
Trendeyim Suratsız memurun Sattığı biletle Tüm yaşanmışlıklar Bavulumda Bavulum rafta Yalnız ve çaresiz Umutlara yol alacak Birazdan Son tren kalkarken Gardan İşte yavaş yavaş O ritmik seslerle Ayrılıyor gardan Umutlara Ya da Umutsuzluğa doğru Ayrılıyor gardan İç acıtan düdüğüyle Hızla uzaklaşıyorum Geride ne kalmıştı Düşünemiyorum Neden bu trendeyim Nereye gidiyorum Evler geçiyor içinden Perdeleri çekilmiş Sıcak evler Bir kız bakıyor camdan Yeşil pijama var üzerinde Gözlerinin içi parlıyor Umut trenine bakarken Aldırmıyor esen rüzgarın Dağıttığı saçlarına Bahçelerden geçiyorum Karla kaplı bahçelerden Kartopu oynayan Çocuklardan uzaklaşıyorum Sahilde sevinç çığlıkları atan Martılardan uzaklaşıyorum Gagalarında genç bir delikanlının Attıgı simidi ısırırken En son gördüğüm Dağlardan geçiyorum Sert kayalardan ürküten Çam ağaçlarına bakıyorum Penceremden Karlar sıkıca sarılmış yapraklarına Sıkıca Sevgiliye sarılır gibi Bir asker nöbet tutuyor Şapkasında kar var Kimin oğlu Ne düşünüyor bakarken trene Bilmiyorum Nereli acaba Annesini mi düşünüyor Bırakıp geldiği sevgilisini mi El sallıyorum Gülümsüyor Az kaldı diyor sanki Yağan kara inat Sıcacık bakışlarında Gece çöküyor pencereme Gün ortası Siluetler Gittikçe karmaşıklaşıyor Labirent gibi görüntüler Çözemiyorum Karmaşık şekil topluluklarına Dönüyor Penceremin buğulu camı Hiç farketmemişim Dışarıya bakarken Karşımdaki kadını Ve yanındaki çocuğu Kaçamak gözlerle baktım Kadın gençti alımlı Bitkin Sanki birazda üzgün Çocuk dört ya da beş yaşlarında Cin gibi bakışlı velet Çok tatlı Gülüşleri içine koyan bir çocuk Göz ucuyla soluma baktım Yaşlı iyi giyimli bir adam Eşiydi belki de yanındaki Adamın ikinci eşi olmalıydı Belkide bir töre evliliği Kadının gözlerinde ışık yoktu Adama bakarken Göz kenarıyla Çocuk çok tatlıydı Mavi gözleri Soru işaretleriyle bakıyordu Trendekilere Aklından ne muzurluklar geçiyordu Kimbilir Dünyadan bir haberdi Kalbi de çocuktu çocuğun İşte mutluluk buydu Kimsenin bakamayacağı kadar Mutlu Temiz Sevgiyle bakıyordu Hayata Şimdi çocuk olmak vardı Diye geçti içimden İçimdeki çocuğa gülümserken Ahmet Salih Bak |
*Portakal Çiçeği*
İşte geliyorum Sana Toroslar'ın güzel kızı Yeşil bir ovaya alçalıyorum Yavaşca yaklaşıyorum sana Sen bilmeden Belki de uyuyorsundur Sana geldiğim saatlerde Portakal çiçeği kokulu Evinde Seni sevmenin bedeli Acı çekmek olacak Biliyorum Gülümseyen yüzünü Görmek belki de Tek istediğim Sen bilmeden Kim bilir Ahmet Salih Bak |
*Saksı*
Cam kırıklarını biriktirdim Kuruyan Çiçekleri koyduğun saksıda Perdede izi kaldı gölgenin Çarptığın kapıda parmak izin Kadehte rujun kaldı Silemediğim Giderken bıraktıkların benim Götürdüğün Ben oldum Ahmet Salih Bak |
*Sobe*
İhtiyar bir Çocuktum Sevgini Saklarken Kalbimin Dipsiz Kuyularına İçimdeki İhtiyar çocuk Seninle Saklambaç Oynamak İstemiyor Korkuyor artık Saklandığı Yerde Unutulmaktan Ahmet Salih Bak |
*Şarap*
Sevmiştim seni Bir akşam üzeriydi Ellerimin arasındaydın Sıcaklığını hissediyordum Yüzüme doğru gelirken Nefesini Mayhoşsu bir tadın vardı Dudaklarımda Tadına varıyordum Gidiş gelişlerinde Rahatlatmıştın beni Güzel sözler fısıldadın Beynimin en ücra köşesine Şiir olsun istedim fısıldamaların Ama olmadı Sen de terkettin beni Gecenin bir yarısında Yağmur yağıyordu düşlerime Artık ne gelişin oluyordu Ne de terkedişin Kollarım seni sarmalayamıyordu Bir güçsüzlük sarmıştı Tüm bedenimi Sen yalnızken iyiydi ilşkimiz Dostlarını çağırmasaydın keşke Ahmet Salih Bak |
*Taşta Yaşayan Böcek*
Açmamıştı gözlerini henüz Gökyüzüne Gün ışığını görmemişti Küçüktü o Taşta yaşayacaktı Tüm ömrünü Bir sarsıntıyla irkildi bir gün Darbeler ardı ardına geliyordu Şömine olacaktı İçinde yaşadığı taş Bir malikhanenin En müstesna köşesine Bilmiyordu Taşı kıran usta İçinde yaşayan böceği Ölümü olacaktı böceğin İlk kez gördüğü Gökyüzü Ahmet Salih Bak |
Ada
Adadayım sensiz Senden bir ses bekledim Bunu hak ettim sandım Bekledim Çay içtim tahta masada İnsanlara baktım Seni aradım yüzlerinde Yoktun Benzemiyorlardı sana Şarap aldım iki şişe Ve Beklemekten vazgeçip Geri döndüm Yaşadığım En güzel İki saat geçti benden Senle aynı adada idim Sen bunu biliyordun Sessiz kaldın Gemiye bindim Seni görürüm diye Kaptan köşkünden baktım adaya Silüetini gördüm Kırmızı ya da pembe Bir elbise vardı üzerinde El salladım Sen orada bir yerlerdeydin Biliyordum Sen kararlıydın Beni orda terkettin sandım Anladım ki Sen beni İlk karşılaştığımız gün Terketmişsin Ahmet Salih Bak |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 08:18 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.