Ayaz

Karşı yakanın tuzu bu,
yüzümü yakan rüzgarda taşınıp
dans ettiren
limandaki martıları..
Esen yel
kayalara vuruyor,
kanat seslerine karışıyor;
uğultusunda,
altısında sabahın;
saçlarıma bırakıyor
sonbahar bozumu
deniz ellerini.
Karanlıktı,
daha gün ağarmamıştı;
seni gördüm,
martılar beyazayazdı..

Özkan Özdoğan

Bağ Bozumu

Kırılır camda güneş,
çoğalır yorgun yüzümde
bağbozumu günlerin yanıkları..
Bulutlar göçer gider,
şarap renginde gölgeler
gelir tüner gözlerimde.
Turna sürüleri canhıraş yakarır da,
bir yudum tazelik için
peşimsıra ağartır havayı;
bir küserim kendimle
çözülür dilim bir barışırım,i
anlaşılmaz yine derdim
avunurum kendimle..

Özkan Özdoğan

Bahar

Sus,
dedim serçeye..
Bitir artık matemini..
Kapıdaki,
bağıra bağıra baharlayan,
mevsime uydur sesini,
ki yeşil ve mavi açsın
kır çiçekleri...

Özkan Özdoğan

Balık

Mutlu muydu küçük balık?
Denizdeydi bütün hayatı,
Güneş ölümdü onun için
Gökyüzü soluk bir yansımaydı.

Yağmuru merak etti balık.
Sırdaşı kayalara sordu önce,
Ardından yosunlara,meraklı,
Dışarıda da karanlık mıydı gece?

Balıkçıyı gördü balık..
Ve elinde oltasını.
İmrendi gülümseyişine,
Taklit etti nefes alışını..

Kararını verdi balık
Sakince yuttu zokayı,
Bulutları gördü,ve aldandığını
Mutluydu ölürken,bitmişti tutsaklığı..

Özkan Özdoğan

Başak

Sapsarı bir deniz önümde,
başı göğe eren başaklar.
Dertleri gün gibi bilindik!

Hep dalga dalga avarelik,
sıcağın altında zor duyulan
hışırtılı bir gevezelik.

Özkan Özdoğan

Bat-tı

Güneş battı..
ve akşamın çanları çalmaya başladı.
En sevdiği oyundur günün,
beni öldüresiye karanlıkta bırakmak.
Gölgeler silinir,
yalnızlığı büyür
yok olmaya gün sayanların.
Bütün maviler solar,
en son kızıllıklar görünür ufukta,
umutlardan arta kalan..

Özkan Özdoğan

Belki

Gözlerin,
baktığın yerde değildir.
Kalbinin sevildiğin yerde
olmaması gibi.
Yolun belki de
gittiğin yerde değildir,
bu yeşil, sandığın kadar
yeşil değildir;
ve her bir yeniden başlayış,
bir önceki kadar güzel değildir.
Nedir ki kıymeti
yaşandığı kadar gerçek olmayan
sevginin..
Uzayan günlerin
bıraktığı ışık doldurmuyorsa
eğer duvarından kaldırdığın
resmin boşluğunu,
her gece ettiğin yeminlerin
kimin inanması içindir?

Özkan Özdoğan

Bi tuhaf!

Ne ateşin yakacağı
bir kuru ağaç;
ne soğuğun donduracağı
bir su birikintisiyim şimdi ben..
Hep de yok bildiğim zaman,
kendi de vazgeçmiş sanki olduğundan.
Gece mi,gündüz mü,
yoksa ışıkları mı yakıp söndürüyor
biri durmadan?

Özkan Özdoğan

Bile bile

Kırlangıçlar deliyor göğü
saatlerdir...
Ben de deliyorum
gözlerimle...
Ne olduğunu arar gibi değil
Ne olduğumu bile bile..

Özkan Özdoğan

Bir de..

yosun kokusu;
alır götürür başımı
güneşli günlerin akşamında..
ağaran bulutlar,
ağını gökyüzüne atmış
yaşlı bir tekne misali..
zamansa;
koyulaşır durmadan,
yeşilden bozma ağaç gölgesi..

Özkan Özdoğan