Amele

Günaydın
Kolay gelsin amele
Harcı karmışsın çoktan
Yalnız eğreti bu iskele
Efkarlısın belli
Öyle çekiyorsun
Dumanı ciğerlerine
Aman dikkat et
Eğreti bu iskele
Haydi kolay gelsin
Hoşçakal amele
İyi bak kendine

Ayşe Adlım

Anne

Ben sana hiç şiir yazmadım
değil mi anne
Hiç seni seviyorum demedim
Tüm çatışmalarımıza rağmen
Babamı sevdim
Ona şiirler yazdım
Ama anne
Sen de beni kucağına alıp
Hiç babam gibi öpmedin ki
Sen içinden sevdin biliyorum
Anne, çok kapanıksın
Çok fedakar, çok sabırlı
İki kelimeyle tarif etsem seni
Derdim ki, sabır taşı
Anne
Seni seviyorum diyeceğim
Bak ben ağlıyorum
Sen ağlama sakın emi

Ayşe Adlım

Anne sütü

Ne zaman anne sütü dense
İçim cızlar, ölürüm
Deprenir, yaralarım kanar
Vicdan azabı içimi yakar
Hastalansan, suçlarım kendimi
Süt veremedim affet beni
Her hasrete katlandım da
Bir başka acı seninki
Yavrum kuzum canım iste şimdi
Affet, affet beni

Ayşe Adlım

Annelerin Öğrettikleri - 01.08.2006

Anne, anne!
Mektepten, medreseden bana ne?
Ben hayatı senden öğrendim.

*
Seccadene oturtup bir gün:
'Bu kıyam, bu rükû, bu secde' dedin.
'Allah, Rahim, Rahman, Latîf, Vahhâb...
Sevmezsen günah, seversen sevap'
O’nun adlarını gösterdin.

'Kul huvellahu Ahad,
Allahus Samed,
Rabbim, sendendir bereket,
Senden gelir rahmet,
Oğul, işte böyle dua et! '

Saçlarımı okşayıp öptün alnımı,
O sıcak şuhûdla buldum Tanrımı.

Mescitten, mâbetten bana ne, anne;
Ben duaları senden öğrendim.

*
Bir kız gösterdin bana bir gün,
Deniz gözlü, buğday yüzlü,
'Oğul, dedin, böyle bir yavru sev,
Yalnız onu tanı,
O olsun ruhunun vatanı;
İki tende bir can olmaktır sevda,
Hep onu öp, oğul, hep onu kokla.'

Şiirden, romandan bana ne, anne;
Ben sevmeyi senden öğrendim.

*
'Oğul, derdin, karıncalar bile kutsar cömertliği,
Sen ki insansın,
Nasıl olur da cömert olmazsın?
Ver oğul, ver, elindekini, cebindekini,
Vermek eritir kini, artırır sevgini.'

Vaazdan, hutbeden bana ne, anne;
Ben paylaşmayı senden öğrendim.

*
'Oğul, derdin, sular yıkayamaz gözleri,
Ağla ki yıkansın göz pınarların,
Gözyaşıdır pişiren özleri.'

Kavgadan, savaştan bana ne, anne;
Ben ağlamayı senden öğrendim.

*
'Ayrılık sevdaya kemal getirir' derdin.
Yine de ayrılıktan şikâyet ederdin:

'Dağlar hasret yumağı,
Uzakta yar otağı,
Dizimde fer kalmadı,
Felek çözmüyor bağı.'

Şarkıdan, türküden bana ne, anne;
Ben hasreti senden öğrendim.
*
'Oğul, derdin, son gerçek ölüm,
Son yurt mezar;
İster çiçeğim de, ister gülüm,
Ecel bahçeleri bozar.'

Bozuldu bahçeler, bozuldu, anne,
Kar buğusu düştü ak ellerine,
Soldu gül rengi dudakların,
Islandı secde kokulu yanakların,
Damla denize kavuştu anladım.
Rabbin hükmüdür diye el bağladım.

Ağıttan, anıttan bana ne, anne;
Ben ölmeyi de senden öğrendim.


YAŞAR NURİ ÖZTÜRK

Ayşe Adlım

Apansız

Kucağını özledim baba
sıcacık
Sarılmanı bana
içten pazarlıksız
Güvenilmiyor insanlara
Herkes beklentide
Severken de
Hakaret ederken de
Kalmadı bir şey
karşılıksız
Biliyordun sen de
Gidişin ondandı
apansız

Ayşe Adlım

Aradım

Erciyes'in doruğunda aradım
Bulutunda, karında
Gesi'nin bağında aradım
Gülünde, dalında, yolunda
Kızılırmak'ın suyunda
Salkım salkım söğütte
Çalı çalı iğdede
Dağda, bayırda, ovada
Bir bebeğin saflığında
Biliyorum her yeredesin
Kanımda, canımda
Şah damarımda
Hatta daha da yakında
Bilmek yetseydi eğer
Kaybolmazdım
Nasıl dolacağını bilemediğim
İçimdeki bu boşlukta

Ayşe Adlım

Aşk

Aşk ıstıraptır
Çekmekten bıkmadığım
Kurtar beni diye Allah'a
Asla yalvarmadığım

Ayşe Adlım

Aşk bu olsa gerek

Aşk bu olsa gerek imkânsız
Sevmek ölesiye, karşılıksız
Vermek
içinden geldiğince hesapsız
Yaşananlar plansız
Sözler yalansız
Duygular masum
Düşünceler mantıksız
…
Akıl devredeyse
Ölüme mahkumdur artık
İnfaz bu olsa gerek yargısız

Ayşe Adlım

Aşk denince

Aşk denince
Seni hatılardım
Sen vardın tek
Aşkı hatırlatan

Yine sensin
Hatırlatan aşkı
Ölüm gireli araya
Gözyaşlarım tek farkı

Ayşe Adlım

Azrail'e

Sevdiklerimi birer birer alıp
Sabrımı mı deniyorsun
Hedefin benim senin
Başkalarıyla uğraşma
Sakın bir dahaki sefere
Onikiyi kaçırma
İsyan etmeyeceğim
Boşuna yorulma
Yirmi yıldır bekliyorum ben
İnsanları bir haftalığa uğratma

Ayşe Adlım