Yazdıklarını buldum.üzgünüm benden istediklerini yapamam."üzülme,bana kızma,acıma,hayatını mahvetme,güzellikleri hatırla,ölümü unut.."
sana,yaşanmış her şeyi bu kadar boş kıldıran nedir?her zamanki gibi kendini ifade edemeyişin mi yoksa ölümü sindire sindire kabullenişin mi?biliyorum ki yine,yazmak istediğin binlerce kelimenin arasından bunları seçişin,sadece ve sadece hayata vermek istemediğin hesaptan kaynaklanıyor.

Ben seni,kendi aleminde,şu anda varolduğun yokluk halinde-benden istediğin gibi-mutlu mesut yaşamaya bırakamam.
Merhaba ile elveda deyişinin arasındaki zaman diliminde sıkışıp kalmana izin veremem.bu haksızlık...

Benden çaldığın güzellikleri geri istiyorum.benden çaldığın,kıyametin arifesindeymiş gibi yaşamam gereken her günü geri istiyorum.
Ne kalleşçeydi bu gidiş..bana balonlarımı verip eline iğnelerini aldın...

Kuyruklu bir yıldız gibi geçtin hayatımdan.pırıltılarını sağa sola savurarak.yüz yılda bir gelen ve bir daha görmek için bir ömrün yetmediği bir yıldız gibi..kısa ama harika bir zaman dilimine beni de dahil ettin.

Şimdi senin için üzülmememi ve unutmamı mı istiyorsun?her zaman beni güldürürdün ama bir ölü olarak bunu hala yapabilmen çok ilginç..

Neresinden bakarsan bak iğrenç haldeyim.ben bu durumdan polyannanın bile bir mutluluk kırıntısı bulup çıkaracağını sanmıyorum.tüm hayatı bir sis bulutu arasından seyrediyor,dinliyorum.arasıra o bulutun içine girip güneşi bulmak istiyorum ama korkuyorum inan,ya o da beni bırakıp giderse?hayata karşı kahramanca savaşamıyorum artık,gücüm yok.

Bir kez kabullenebilsem senin yokolduğun gerçeğini...yapamıyorum.
Eksikler,yaşanmamışlar,her güzel şeyin arkasına saklanmış o iğrenç gerçek...yapmaya tatmaya vakit bulamadığım her şey beni rahat bırakmıyor.
Kızgınlığımın sebebi bu işte.eğer karanlığa doğru yola çıkacağını bilseydim,her günü kıyametin arifesindeymiş gibi yaşardım ben!kabul edemiyorum bu gerçeği.

"insan ölümlü bir mahluktur."
"insan ölümlü bir mahluktur."
"insan ölümlü bir mahluktur."
...

Hücreler dokuları, dokular organları, organlar sistemleri, sistemler organizmayı oluşturur. kalp atmıyor, ciğer solumuyorsa, insan ölüdür. Sen ölüsün...
Yoksun...

VARSIN...
Yani kalbin atmasa da...
Yani nefes almasan da...
Yani masal gibi...
Bir varmış bir yokmuş diye başlayan,
Kötü başlasa da iyi biten,
İnsanların dilinde,kitapların sayfalarında,
dünya döndükçe,ağızdan ağıza...
unutulmayan masallar gibi...

kuyruklu bir yıldız gibi...
yüz yılda bir gelip pırıltılarını savuran
kısa anlık mutluluklar yaşatıp,
kaybolup karanlığa giden...
uzaklara ışıklarını saçan
ve benim bir daha göremeyeceğimi bildiğim halde
beklediğim özlediğim...
o bir avuç pırıltıya ömrümü harcadığım bir yıldız gibi...


KUYRUKLU BİR YILDIZ GİBİ...