Dedim.

Kapat gözün bakma güne,
Gönül,sana sevme dedim.
Gün bugündür,dönme düne,
Sevip dizin dövme dedim.

Gönül diri,Sevgin iri,
Seveceksen bir dilberi,
Yalpa vurup kalma geri,
İşle ilmik ivme dedim.

Kapat kapın kal içerde,
Dışta başın girer derde,
Dönüp durup her bir yerde,
Seveni de kovma dedim.

Gidip girdin bilinmeze,
Düştün ender onulmaza,
Senle birlik olunmaza,
Derdin yanıp,sövme dedim.

Bu can sana artar, yeter,
Ve ne kovar, ne de satar,
Anladım ki baştan atar,
Yapma, etme,savma dedim.

Evrim Evrensel

Derdini Söylemeyen Derman Bulamaz Yazıhanesi

Dertlim benim,
Demedin derdini bir kez,
Dermanı bulurdum belki...
İlacın olmazmıydım acep,
Merhemin sürerdim kesin,
Dertli olmam kör etti seni...

Derdin;
Bir kez bile kapısına uğramadığı,
Ömründe yüzünü dahi görmediği derdin,,
Kucak açıp koşarcasına,
Dert uğramayan dertsizlerine,
Arayıp durdun derde dermanı,
Dönüp bakmadan yüzüme...
Dertliyim ya...

Dertlim benim;
Hani dermanın?
Nerede ilacın?
Sürüldü mü merhemin,?
Dindi mi bir nebze acıların...?

'Kelin ilacı olsa keline' dercesine, gittin...
Uçar gibi arkana bakmadan,koşa, koşa,,
Çaldın dertsizin kapılarını tek tek,

Bileydin;
Zehirin balla geldiğini,
Sevginin nefret içinde yeşerdiğini,
Ustanın'Dertsiz tabibten derde derman olur mu? ' dediğini,
Ya da 'Dertsizler dert halinden ne bile' deme'sini,,,
Dertlim benim...

Ben bu derdi çeke çeke kazandım,,
Yılların sonunda dert okuyup yazdım..
Kolay doldu sanma bu derdin kazanı,,
Dertlerden kurduğum filolarım,
Dolup taşan depolarım,
Hangarlarım,Silolarım,
Öyle kolay mı kazandım...

Dertlim benim;
Aradın durdun dertsizlerden dermanı,
Oysa; dövünmekte dertlerimin harmanı,
İşte bak bende,derdin türlü türlüsü,
Birgün gelmek istersen, işte adresim;
'Derdini söylemeyen derman bulamaz yazıhanesi'
Dermanın olayım,
Dertlim benim.
Kapı kilitsiz ve ardınca açık...

Nelerimi kaybederek kazandığım,
Pahası biçilemez derdimi,
Ve dert ürünlerimi de...
Bedava gelmedi bunlar,
Ve asla bedava gelmedi...
Emeği derdin şiirleri ve türküleri de...

Evrim Evrensel

Dılamın

Bir dilbere içimi içimden döktüm,
Acep dinlermi ki bilmez dılamın.
Sevgisi içinde eğildim çöktüm,
Acep anlarmı ki olmaz dılamın.

Sevgisine kul olup,boynumu büktüm,
Sandım ki cennet-i alaya çıktım,
Arı namusu da kökünden söktüm,
Acep sinermi ki solmaz dılamın.

Baş koyup ağladım onun dizinde,
Dolaştırdı dağında,ova düzünde,
Bir kıvılcım çaktı akıp gözünde,
Acep yakarmı ki Gülmez dılamın.

Her dem yanımda, gitmez bu nesi,
Oldu bu gönlümün Şahı,perisi,
Sevdimi bir insan vız dır gerisi,
Acep aklarmı ki n'olmaz dılamın.

Solu nokta benli,ben'i ben olsam,
Akıp fırat gibi gönlüne dolsam,
O bülbül dalımda,ben gülü olsam,
Acep konarmı ki solmaz dılamın.

O bende ruh oldu,hemi dılamın,
Kutsi bir sedaya döndü kelamı,
Sevdası sevdamla verdi belamı,
Acep dönermi ki kalmaz dılamın.

Uyudum kolunda rüyaymış kurdum,
sokulup koynunda çırpınıp durdum,
Ar edebi namusu sel suya verdim,
Acep avlarmı ki salmaz dılamın.

Canımın içine koydum cananı,
Vız geldi dünyanın sarayı,hanı,
Sevdim o dilberi tenimde teni,
Acep bölermi ki çalmaz dılamın.

Evrim Evrensel

Dik duranlar kora yandı

Çektiğim bu cevru cefa,
Süremedim zevk-i sefa,
Mazlumun hakkın müdafaa,
Edenler hep dar'a yandı.

Gelmedi baharla yazı,
Dinmedi yürekte sızı,
Harabat gönül enkazı,
Kaldıranlar nara yandı.

Zorbalar hakka eğemen,
Haksızlığa boyunmu eğem,
Menfaate eğilemem,
Dik duranlar kor'a yandı.

Derdim dehledim pazara,
Karadeniz'den Hazar'a,
Düşünen,çizen,yazara,
Hal bilene soran yandı.

Evrim Evrensel'i nidem,
Bir yer bulup ora gidem,
Sustu pınar,akmaz didem
Yürekciğim har'a yandı.

Evrim Evrensel

Divan Yatak değildir.

Divan deyince aklına gelen karyola,
Divan bir meclistir, yatak değildir.
Sevdanın yolcusu çıktım ki yola,
Gönlüm bağıgülşendir,batak değildir.

......

Evrim Evrensel

Doğum Günün Kutlu Erinç

Onbeş ağustos doğum günün,
Doğum günün kutlu Erinç,
Mutlu bahtiyar gün günün,
Doğum günün mutlu Erinç.

Aslın benim,özün benim,
Sensin dölüm,sensin cenin,
Hem ruhumsun hem bedenim,
Buğday hiç olurmu pirinç.

Aç gözünü gör gerçeği,
Dikenle paylaş gül çiçeği,
Sılamız hasret gerçeği,
Doğum günün yurtlu Erinç.

Senin aslın özün bir kürt,
Başka olmak tıpkı züğürt,
İster sök at,istersen dürt,
Doğum günün dertli Erinç.

Kolay olmadı doğumun,
Bakma öyle o düğünün,
Kıskanırlar seni bu gün,
Aslın ile eyle övünç.

Döl'ündür Evrim Evrensel,
Kaçma öte gel beri gel,
Korkma ondan olsa ecel,
Yaşam ölüm reel, gerçek.

Evrim Evrensel

Dostlar yüz çevirdi

Dost olanlar bana yüzün çevirdi,
Arzu halin Hak'a bildir Evrensel.
Muhanetin sözü yaktı kavurdu,
İnsaf edin taze güldür Evrensel.

Esti deli poyraz külüm savurdu,
Döktü yapraklarım dalımı kırdı,
Vurdu gönül,şişesini devirdi,
Al kadehler içinde mey'dir Evrensel.

Yaren ile yare oldu elveda,
Bari sırlarımı demeyin yada,
Kim kaldı ki, kalasınız dünyada,
Gider gelmez uzun yoldur Evrensel.

Ateş düştü içerimi kavurdu,
Felek vurdu sillesini devirdi,
Nazlı yar dediğim yüzün çevirdi,
Senden evvel dosta kuldur Evrensel.

Evrensel'im söyler sözüm aheste,
Bülbülüm ötermi telli kafeste,
Dostu kanda koydum,cananı yasta,
Yeter cevreylemen güldür Evrensel.

Evrim Evrensel

Doymaz Bir Caniyim.

Doymaz bir caniyim, içtiğim kandır.
Önüme sürüleni kıyıp öldürdüm.
Tarihler boyunca aldığım candır,
Ne alimle bileni bulup öldürdüm.

Şeyh'lerim var benim, patronum ağam,
Hizmette kusur etmem, sadık uşağam,
Kinim ışığadır, Karanlığa aşığam
Çok uğraştım ne kandiller söndürdüm.

Düşmanım, okur yazara, hele basına,
Bab-ı ali de od verdim matbaasına,
Odunla ormanda küt kafasına,
Sabahattin Ali'yi vurup öldürdüm.

Aziz Nesin, Yaşar Kemal ve Beşikçiyi,
Aslolan gizdedir, ararlar tetikçiyi,
Günün ortasında, Abdi İpekçi'yi,
Gözümü kırpmadan vurup öldürdüm.

Kan gıdamdır, bilemem alınteri.
El yetiştirsin Gothe, Martin Lüteri,
Diyarıbekirde aksaçlı Musa Anter'i,
Bölücüdür kürttür deyip öldürdüm.

Kin nefret besinim, bilmem sevgiyi,
Param parça ettim Uğur Mumcu'yu,
Evinin eşiğinde Bahriye Üçoğu,
Paket paket bomba sunup öldürdüm.

İlahlarım 'öldür' der, emridir çünki,
İnsanla, Sevgiyle kurmam ahenki,
Ermeni olduğundan Hırant'ı Dink'i,
Aleme de meydan okuyup öldürdüm.

Dostum Leş kargası, güvercin hasmım,
O barış yanlısı ben tersi düşman,
Kan dökerken asla olmadım pişman,
Güvercin kanatın kırıp öldürdüm.

Her birimin başı çıktı kınadı,
Güvercin çırpınır, kan'da kanadı,
Akıl ermez bana, yürekler yandı,
Ne yiğitler al kanlara bandırdım.

Kimi 'telin' dedi, kimi dedi' çirkin,'
Yok orda yok burda suçlu ararken,
Korkum yok, böyle patronum varken,
Namusluyu çamur, kara çalıp öldürdüm.

Şeyhlerim ister bende yapıyom,
Aslen aşıkarım, gizden bakıyom,
Öldürüp, öldürüp, bazı bıkıyom,
Sessiz Süküneti bozup öldürdüm.

Öldürtenle kınayanın yokturki farkı,
Kınamalar yaparken çevirir çarkın,
Mobil yaşatırlar, yok evim barkım,
Gündüzleri geceye boğup öldürdüm.

Senelerdir kim bana 'dur' diyebildi.
Saltanatım sürerim, kim yiyebildi,
Her öldürdüğüm halkı ikiye böldü,
Avuç ovuşturdum, dönüp öldürdüm.

Sır değilim aslında gayet açığım,
Ne firardayım nede kaçağım,
Emrimde her konfor, vize, uçağım,
Çok defalar çok patronlar kandırdım.

Kimse dokunamaz, atarım volta,
Öyle çok besleyenim var orda burda,
Farksız Şişli,Eyüp, Taksim, Galata,
Hasan Fehmi'yi nara atıp öldürdüm.

Gelir Siparişler işim yaparım,
Aranırken bile ayan bakarım,
İstediğim merciye girer çıkarım,
Tılsım aldım ben görünmez kıldırdım.

Evrim Evrensel der ben bir İnsanım,
Beni katil yapan utanın,arlanın,
Can alırken dahi bende bir canım,
Bilemem ben benimi kandırdım.

Evrim Evrensel

Döndüm Bir yalana,masalım kaldı

Munzur dağlarının öte yüzünde,
Kayadan Su alan sümbülüm kaldı.
Ovacık gölünün sessiz düzünde,
Boynu bükük olan al gülüm kaldı.

Ürettim dertlerin türlü türlüsü,
Gönül yaralarım katmer dür(ü) lüsü,
Sevdiğim Munzurun orda birisi,
Yandım korlarına bir külüm kaldı.

Munzur coşkun aktı sevdamı yedi,
Ne merhamet etti,ne aman dedi,
Şaşakaldım, gaflette enseledi,
Kaptı zirvesine ne halim kaldı.

Mercan boğazında, ha havaçorda,
Söz fayda etmedi, gönül hovarda,
Onca sevdalarım sır kalsın orda,
Ne dökük yaprağım ne dalım kaldı.

Evrensel Munzurun orda var oldum,
Gönlüme Ovacık yetmez dar oldu,
Aşk atına bindim yele savruldum,
Döndüm bir yalana, masalım kaldı.

Evrim Evrensel

Döner sefile.

Gönül dağlarımın başı borandır,
Göremez ki kınar,körler nafile.
Az yaşa çok yaşa sonu virandır,
Gülşen sanan kendin(i) , bakın gafile.

Hazan gelir,bağın yaprağı solar,
Gizli gizli seni senlikten çalar,
Bastığın bu toprak gözüne dolar,
Toprak olmam diyen döner sefile.

Güneşin,yıldızın,ay'ın kaybolur,
Ömür akar,fikrin bir bir zay olur,
Bir yalan uğruna eyvah vah olur,
Yalan olmam diyen ahmak,gafile,

Kopacak fırtınan,yağacak karın,
Kalacak fanide tek intizarın,
Dosttan aldım yaram oldukça derin,
Dertli olmam diyen çekermiş çile...

Evrim Evrensel

Dünya Mimarı (Türkü)

Şu dünyayı kuran mimar,
Ne de hassas temel atmış,
İnsanlara ibret için,
Türlü türlü kul yaratmış,
Eyvah eyvah eyvah bana,
Eyvah eyvah hallarıma.

Ustası var çırağı yok,
Kazması var küreği yok,
Gök direksiz ise,niçin?
Zorlu zorlu yol yaratmış,
Eyvah eyvah eyvah bana,
Eyvah eyvah hallarıma.

(Uzun hava türkü)

Evrim Evrensel

Düşün Taşın Ver Kararı

Gönlün peşine düştüğü,
Yeşil gözlü saçları sarı,
Sevgisini üleştiği,
Yeşil gözlü saçları sarı.

Saçlar sarı,yeşil gözler,
Heba olmamalı sözler,
Çocukta değiliz bizler,
Düşün taşın ver kararı.

İnceğizdi kabem hac'ım
Gözüm nuru ey baş tacım,
Sendeyse gönlümün ilacı,
Esirgeme gel sür bari.

Seviyorsan sevgin göster,
Sevgi saygı ile yaşar,
Saklamak bu nere kadar,
Atıver namus ile ar'ı.

Evrim Evrensel

Erim Erim Eridi

Bedenle etlerim kemik iliğim,
Dert elinden erim erim eridi,
Damarda kanım kas ve kemiğim,
Gam elinden erim erim eridi.

Başımda saçım,hatta tırnağım,
Cemali gözlerim dil ve dudağım,
Sinemin içinde gül ile bağım,
Sam esinden erim erim eridi.

Bugün ak kefenim dünkü kaputum,
Omuzlarda taşınır benim tabutum,
Cihanda kaladursun eser yapıtım,
Dost küsünden erim erim eridi.

Kuru can ile yok olan malım,
Ayak bastıklarım dağıyla yolum,
Çalışıp yaptığım arısız balım,
Gül deşince erim erim eridi.

Evrim Evrenselim okur yazanım,
Hazır kazma kürek mezar kazanım,
Kalkıp göçtü artık yüküm bazranım,
Yol alınca erim erim eridi.

Evrim Evrensel

Erinç Doğmuştu.

Güneş farklı doğmuştu.
Gökyüzü başka mavilikteydi...
Hava başka bir güzeldi...
Merak ettim...
Acaba nedeni neydi...
Meğer ki On yıl evvel,
Yani bugün,
Erinç doğmuştu...
Güneş onaydı,
Bu gün Onbeş Ağustos'tu...

Evrim Evrensel

Etti un ufak beni

Kaynayıp piştim acıyla,
Baktı şöyle göz ucuyla,
Çarptı olanca gücüyle,
Etti ki un ufak beni.

Yoğrurup hicranı dertle,
Koyun olup gezdi kurtla,
Hışmı ile tek bir şutla,
Tepti ufak,tefek beni.

Koydu,eritti kazana,
Döndüm haraba,hazana,
Böyle yazgıyı yazana,
Etti viran nifak beni.

Evrensel gönüle dardım,
Sevgi meydanında vardım,
Gündüzüm geceme sardım,
Etti Seher,şafak beni..

Evrim Evrensel

Ettin Bana.

Gönlümün Sultanı,Mehtabım.ahım,
Ömrümün bolunu dar ettin bana,
Ey nur-u cihanım günüm,sabahım.
Gönlümün gözünü kör ettin bana.

Ömür yaylalarım yetmez dar oldu,
Baş tacıma yağan ak karlar oldu,
Bakan gözler feri söndü kör oldu,
Yare varır olmak zor ettin bana.

Çevirmedim yüzüm ben yardan yana,
Şakaklarım boyun eğdi zamana,
Sanarsın ki halim bahar gülhana,
Yüreğin var ise sor,ettin bana.

Şehristanım eyledin ki haraba,
Sevgiye gönlüm yuva'yı gureba,
Senin olsun selam ile merhaban,
Ne sen geldin ne o,sen ettin bana.

Evrim Evrensel'e ne bu hışımın,
Bahar yalan oldu,bitmez kışımın,
Bidert sanar eller görür dışımı,
Sevginin canına kor ektin bana.

Evrim Evrensel

Evrim Evrenselin öldü de öldü.(Türkü)

Artık sinendeki bahçeni açma,
Samlar tüylerimi yoldu da yoldu.
Bana doğru koşup kolların açma,
İflah olamam bana olanlar oldu.

Yalpa vurdu eğildi yükümün tayı,
Boşuna çiğnedim yalan dünyayı,
Hesaba sığmıyor ömrümün zayı,
Gencecik başıma kederler doldu,

Derdim ile beni başbaşa koyverin,
Dokunmayın derdim içerde derin,
Aklım eremedi sırrına kaderin,
Beni benliğimden çaldı da çaldı.

Bir selamın olsa dahi yollama,
Karayı çıkarıp boşa allanma,
Yürü be vefasız beni kollama,
Elem keder beni buldu da buldu.

Yükseliyor arşa benim feryadım,
Kalmaz gideceğim silinir adım,
Şu dünyada alamadım muradım,
Ta ruz'u mahşere kaldı da kaldı.

Sanma ettiklerin yanına kalır,
Bu garibin ahı birgün sorulur,
Bir gün sana kara haberim gelir,
Evrim Evrensel'in öldü de öldü.

Evrim Evrensel

Eylem Elma kurt'um

Elma kurdum eylemim,
Eylül yirmisinde düştü dalından elma,
Yürüdü Elma kurdum,
Kundaklandı,
Elmada durduğu gibi durmadı,

Ayağa kalkmaya durdu,
Kalkacak ayağa gibi direndi..
Düştü kalktı bilendi,
Kalkarken irkildi,
Önümde dikildi..

Yakınarak sağa,
Bakınarak sola ve yürüdü adımlayarak
Odasını ve Odak odak eviçini,,
Dar geldi de eviçleri
Ve sıktı duvarları evin,
Elma kurdum aştı duvarlarını
Düştü yollara yürüdü..

Kapıdan sokağına yürüdü Mahallenin,
Yürüdü sokaklarında,
Caddelerine taşıdı yürüyüşlerini,
Köyden taşınarak kentlere,,
Sokağında,,
Ve caddelerinde,,
Şoselerinde,,,
Meydanlarında yürüdü elma kurdu Kızım Eylemim...

Güzeldi çekiciydide eylemim...
Takıldı peşine gençleri,mahallenin,
Ve semtin,
Ve Kentin,,
Ve de Ülkemin gençliği..
Takıldı peşisıra yürüdü...

Takıldı gençliğiyle,
Ve gençleriyle yürüdü,,
Ne de çabucak büyüdü,
Yürüdü ve büyüdü,,
Büyüdükçe yürüdü
Yürüdükçe büyüdü..

Yaşa kızım yaşa,,
Ve yürü yürü paslanma...
Hep yürü, genç kal, yaşlanma..
Yürüdükçe büyürsün,,
Büyüdükçe yürürsün...

Yürüyerek büyürsün yürü,
Yürü ve büyü,
Büyü ve yürü.
Küçülmeyecek asla yürüyenler,
Yürümediklerindendir o çürüyenler...
Yürü elma kurdum..
Yürüdü gitti eylem'im.

Yürüdükçe bulursun beni,
Yürüyüşte bulurum seni..
Yürümezse insan,
Ne yaşatabilir can,
Ne de sevdiği canan..

Evrim Evrensel

Fatma

Hayat pınarının başında mıydın?
Ecel şerbetini içerken Fatma.
Esmer mi,Kumral mı,sarışın mıydın,
Kına yakıldı mı göçerken Fatma.

Sevmiş miydin? varmıydı sevdiğin,
Takıp telli duvak,yaptınmı düğün,
Yaşarken oldumu sefalı günün,
Boyuna ak kefeni biçerken Fatma.

Dikilip taş oldu başa oturdu,
Dinlerken derdini hali beterdi,
Gama saldı beni eleme götürdü,
Çığ düştü çığırıma geçerken Fatma.

Donuk bakışları,benizi solmuş,
Ala gözlerine topraklar dolmuş,
Kabrinin üzeri nergiz gül olmuş,
Aslen sümbül müydün açarken Fatma.

Mezarı başında sanki bakıyor,
Türlü türlü çiçek açmış kokuyor,
Gözlerinden yaşlar yağmur döküyor,
Mezar toprağına saçarken Fatma.

Cevap verdi bir bir,biraz ürkekçe,
Yeşiller içinde elvan çiçekçe,
Sevda kurbanıyım dedi yürekçe,
Bivefaya kalbimi açarken Fatma.

Evrim Evrensel

Gahi Git Gahi Kal

Bakın şu gönlümün serseriliğine,
Gahi sümbül,Gahi lale,Gahi gül ister,
Dalıp gitti yine pek çok engine,
Gahi yayla,Gahi dağ,Gahi sal ister.

Bazen coşar çıkar sevda dağına,
Hayat benzemez ki acı soğana,
Bir diyeceğim olsun yola bağana,
Gahi eda,Gahi cilve,Gahi hal ister.

Hasretler ömrümü eyledi heder,
Gönül içinde sırlarım akseder,
Bir çocuk misali ister ha ister,
Gahi kaymak,Gahi şeker,Gahi bal ister.

Gönül sevdiğinden sanarki sadık,
Kem olanı bedi bizler kınadık,
Evrensel dost yoluna seri adadık,
Gahi gitmek,Gahi durmak,Gahi kal ister.

Evrim Evrensel

Garip Bir Adamım.

Garip bir adamdım,gözüm yumardım,
O hal ile neler neler koca görürdüm.
Bazı açar dört gözümle bakardım,
Göremez olurdum bakar kör idim.

Bir hecede alemi dinler anlardım,
Dağları aşarak taşa banardım,
Bilmediklerimi bilir sanardım,
Hiçbir iş anlamaz bilmez piridim.

İzanım zayıfça,bilmez biriydim,
Bilgi serer serper bir serseriydim,
Yaşarken ölü,ölende diriydim,
Küller arasında saklı kor idim.

Bazı suspus olur, bazı kükrerdim,
Düz ovada şaşar,dağa sapardım,
Haksız nerde görsem, durmaz çatardım.
Hak'kın pazarında susar dur idim.

Evrimle geldim,Evrensel oldum,
Kurak çölde gizli gizli sel oldum,
Bazı Hak kesildim,bazı kul oldum,
Kula kul olmadım aslı nur idim.

Evrim Evrensel

Gelde Koklaşalım Baharlar gibi

Gülyüzlü Sultanım,pasaklı kızım,
Sensiz boş bir mana hayatın hazı,
Kendimleyim ama, hasret sensizim,
Gelde koklaşalım baharlar gibi.

Ruhumun gıdası,canımın içi,
Sana kırgınlığım hepsi geçici,
Sevgi taşıyanlar olur verici,
Gelde saklaşalım sihirler gibi.

Bir saniye dahi unuttum sanma,
Gadan bana gelsin,yeter sen yanma,
Sevdiğim,sevenim özünden dönme,
Gelde taklaşalım avarlar gibi.

Bağımın zambağı,çiğdem,lalesi,
Sensiz yıkık gönül duvar kalesi,
İsteğim ömründe daim gülesin,
Gelde şaklaşalım nehirler gibi.

Evrensel sendedir,sen ise onda,
Sen bulunmazsın bana demde zamanda,
Gün gelende kalkıp gittiğim anda,
Gelde haklaşalım hak'darlar gibi.

Evrim Evrensel

Geldi buldu 45 inde...

İlk görende aşık olunmaz sandım,
Olunurmuş,gönül düştü peşine,
İçsel bir arzuydu,sanmaki kandım,
Çılgın gözün yumdu daldı peşine.

Hep sevgi aradı,aradı gönül,
Hazan bahçelerde ötermi bülbül,
İster mor sümbül,ister kızıl gül,
Solarmı ki kaldı aşk telaşına.

Sen bir yerindesin, ben bir yerinde,
Aşk acısı burgu burar derinde,
Sevda yelleriyle, bela serimde,
Esermiş ki gönül o serkeşinde.

Ya GÜL'de hazan oldu,yada SEREN'de,
Burda suç alanda mı,yoksa verende,
Volkan kaynar sanki, aha şuramda
Geldi buldu beni tam 45 imde...

Evrim Evrensel

Geleceksen Geleydin İş İşten geçti

Neredesin? Nerde kaldın? gelmedin,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.
Gelip mazlumların ahın almadın,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Biri 'yok' diyoruz, biri der 'var mı'?
Sır senmisin? yoksa Zülfükar mı?
Yakınmısın bize, yoksa çok dûr mü?
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Zalimler yayıldı, bak alem zorda,
Gasbedildi haklar zorbanın torda,
Gül çiçek açmıyor yazda baharda,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Düldülün var imiş epeyde hızlı,
Sarp dağlar sana olurmuş düz lü,
Senlik benlik yokmuş,yok sizli bizli,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Nesimî'yi yüzdüler,Mansur(u) astılar,
Hasanı boğdular,Hüseyni kestiler,
Keserek bugüne dek ulaştılar,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Saklandı canan'lar, yok oldu can'lar,
Asırlardan beri dökülür kanlar,
Feryatla çağırır seni insanlar,
Geleceksen tez gel iş işten geçti.

Dağların ufkunda yıldız'lar düştü,
Güneşler yoruldu ay ona küstü,
Hak hukuku zulüm böldü bölüştü,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Ne yiğitler halk oldu,deniz gezmişti,
Kayalar sert idi mahir sezmişti,
Mazlumlarını zulümü dar'la ezmişti,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Karadeniz'inde Kuzey, Güneyde,
Beslendi balıklar onbeşi boyda,
Hep çağrılırsın kent'te, Şehir'de Köy'de,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Onca senelerdir gamdayız yas'ta,
Dar'dan sonra ateş yandı Sivas'ta,
Truva'da mı kaldın? yoksa Efes'te,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Uğur'u,Üçok'u,Aksoy, Dursun'u,
Can'lar pazardadır gelmiyor sonu,
Gureba soyuldu kaldı tek don'u,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Atatürkçü kalktı,yedi Kemal'i,
Doğu'yu biri yedi,biri şimal'i,
Kimi dövünüyor,'yetiş ya Ali',
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Bizmi kandık sana? Sen mi kandırdın,
Neden bizi bunca nar'a yandırdın,
Dostun bahçesine baykuş kondurdun,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Ali'sin,Veli'sin,Akil,delisin,
Baharda eriyen karın selisin,
Zühre yıldızısın,seher yelisin,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Musa'sın,İsa'sın, bozatlı hızır,
Çağırana hani koşardın hazır,
Muhammed padişah,sen ise vezir,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Zekeriye,nuh nebi'ymişsin tufan da,
Binbir ismin varmış,güya safında,
Deveyi güden senmişsin kabri definde,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Öldüysen 'öldüm' de insanlar bilsin,
Beklemesin herkes yoluna gitsin,
Vazmı geçsin söyle,yoksa beklesin,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Zebur'da,Tevrat'ta,İncil, Kuran'da,
Paramparça alem,yoksun meydanda,
Yusuf'u kahredip bitmez zindan da,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Caferi'si,Suni'si bilmez alevi,
Harab olmuş gel gör Ali'nin evi,
Kıl ile bağlamış dediler dev'i,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Sinagog'mu? Kilise mi? Cami mi yerin,
Sen mi Muhammede, O mu rehberin? ,
Arab isen,başka soy dede'lerin,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Cem evleri kuruldu senin adına,
Mazlumun vurdular yine sırtına,
Dede'ler erermi sır rı katına,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

'Arap değilim' diyor, 'seyyid'im diyor,
Ali ecdadımdır,teyyidim diyor,
Hüseyni kerbela şehidim diyor,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Karıştı aklım ki döndüm deliye,
Yolun varıyor mu Bektaş Veli'ye,
Evrim Evrensel'im duy ne diyem,
Geleceksen geleydin iş işten geçti.

Evrim Evrensel

Gerçek Sözü Söyler O Hep

İnan arayan idi densiz,
Müstahakın bulsun o cep,
Dil konuşamaz oldu sensiz,
Müstahakın bulsun o cep.

Akşam kimdi cebin çalan,
Dedi canan,duydum hicap,
Sana dilim demez yalan,
Gerçek sözü söyler o hep.

Bilememki kapatmadım,
Bilerek hata yapmadım,
Senle olmaktı muradım,
Ne ar kaldı ne edep.

Üzdü cebim seni kırdı,
Ayıp ettiğime yordun,
Senden duydum,aklım durdu,
İşte arşın,işte halep.

İçim neyse odur dışım,
Canan öyle etme hışım,
Bugün çok karışık başım,
Seven eza çeker imiş hep.

Vallah billah yemin etmem,
İstemezsen pir e gitmem,
Rabba dahi secde etmem,
Olayımmı sana talip.

Sana asla etmem hata,
Gönül senle yüce katta,
Suçu sevgi ölçe tarta,
İşte boynum,işte o ip.

Evrim Evrensel

Geri Gelmez'e

Gözlerinin fer'i yetemez olur,
Göçün alır gider gerigelmez'e,
Güneşin,ay yıldızın kaybolur,
Hiçin kalır gider gerigelmez'e.

Yürüdüğün yollar gider yalana,
Gül solar bağın döner talana,
Takatin yetemez gönül haline,
Baç'ın alır gider gerigelmez'e.

Kararır gündüzün,söner ışığın,
Boş kaba dalar,döner kaşığın,
Düzlerini gör ki ne dolaşığın,
Eğrin alır gider gerigelmez'e.

Akmaz derelerin,kurur denizin,
Solar gider rengin ve betbenizin,
Son bulur muhabbet,yok dem-i iz'in,
Hiçin olur gider gerigelmez'e.

Üzülme son böyle,kalan sevinsin,
Gidende,bilmezler boşa dövünsün,
Sen insandın, güzelinsan'da sensin,
Niçin suçun kalır gerigelmez'e.

Evrim Evrensel

Göğercinler Vurulur Öldürülemez

İlki değil ki,
Sonuncusu olsun,
Ve son da olmayacak avlanması ak güvercinlerin...

Galata'dan haber yayıldı,
Ak güvercin vurulmuştu,
Eminönü'nde güvercinler uçuştu...

Istrancaların ormanında,
Odunla ezilerek kafası,
Yayıldı kara haber kuzeyden güneye,
Vurulmuş ak güvercinin biri,
Yanı başına düşmüş kırık gözlükleri,
Ne son, ne de ilkti....

Ankara'nın zemheri ayazında,
Delercesine kar beyazında,
Kızıl güller serpilmişcesine,
Gül yapraklarına bezenmişcesine,
Kanadının telekleri,
Rüzgara sürüklenirken tüyleri,
Paramparça gördüm ak güvercinleri,

Diyarıbekir surlarında avlanarak,
Gün ortasında gürledi kanatlanarak,
Havalanamadan daha o pir'i pak,
Şahin pençesini yedi güvercinim ak mı ak...

Eyüp Sultan meydanında,
Konarken spor sahasının yeşil çimenlerine,
Kırıldı kanatları,
Bağlandı ayakları,
Eyüpte zulüm çetindi,
Direndi güvercinim nafile metin'di,
Güvercinleri böyle katletti,
Ne sonuncusu ne de ilkti.....

Ve ne güvercinler uçmaktan usanacak,
Ne şahin'ler kana doyacak,
Ve ne de besleyen şeyhler bitecek...

Dünyayı güvercinler saracak,
Şahinlerin de gelmez sonu,
Onlarda Güvercinlerden barışı isteyecek,
Yarınlarda adı dahi anılmayacak,
Ama güvercinler üreyecek,
Gökyüzünün mavilikleri,
Uçuşan beyaz güvercinlerle dolacak...

Evrim Evrensel

Gönül Seni

Yüreği ateşe, aşkı nar'ına,
Yandırayım gönül seni.
Budak budak gül dalına,
Kondurayım gönül seni.

Çık sevdanın durağına,
Ya usta ya çırağınan.
Sevgi ile aşk uğruna,
Kandırayım gönül seni.

Gel gir yarin bahçesine,
Şakıver bülbülcesine,
Mıh ol, dostun ökçesine,
Çaktırayım gönül seni.

Zülfün telin tokasına,
Korkma yapış yakasına,
Varsın hayat pahasına,
Bandırayım gönül seni.

Seviyorsan gerçek hala,
Sevgi kutsal valla, billa,
Kavuşmazsan mendil salla,
Öldüreyim gönül seni..

Evrim Evrensel

Gönül Sevdiğini bir an görmezse

Gönül sevdiğini biran görmezse,
Solan bir çiçeğe döner ve solar.
Her kışın sonunda bahar gelmezse,
Bülbül ötmez olur,güller de solar.

Uçar olunur ki bulut üstüne,
Yağmur olur iner toprağa yine,
Ay'a tapmaz insan bakınca gün'e,
Sevgi gönül yeri, oraya dolar.

Bazen gizli alır,döner hırsıza,
İsteyerek çokluk döner arsıza,
Rahmeyle canan suyu susuza,
Vermezsen dal kurur,yaprağı solar.

Sevgi ne zinnettir,ne de takı'dır,
Sevgi meyinede gönül sakidir,
Herşey gelir-geçer, sevgi bakidir.
Sevgisiz bahçeye kıran'lar girer.

Evrensel'e yönün dönermi canan,
Gönül yüreğinde varmıdır mekan,
Sevdiğini insan, yitirdiği an,,
Dizin döver,hemi saçların yolar..

Evrim Evrensel

Gönül Tüccarı

Sinemin üstünde gönül tüccarı,
Şeker satar,şerbet satar,bal satar,
Bezenmiş bedestan meta malları,
Yaprak satar meyva satar dal satar.

Dünya alem gelir alışverişe,
Akıl erdirilemez bunca gidişe,
Kimi hayal eder kim gider düşe,
Eda satar,nazı satar,hal satar.

Gönül şeherinde ben tezgahtarım,
Durmaz yorulmazam alır satarım,
Bunca yıllık zaman da yok ki karım,
Altın satar,cevher satar,lal satar.

Gönül pazarında türlü güller var,
Yaprağında vızılar inler arılar,
Canlı cansız varlık ne olsa var,
Arı satar,petek satar,bal satar.

Ademden Havvadan ben i ademi,
Keremden Leyladan yanıp söneni,
İnsandan ötesi Yalan dümeni,
Cini satar,peri satar,kul satar.

Ne ararsan vardır gönül şehrinde,
Elemi dertlisi gammı kahrinde,
Tatlısı acısı ağu zehrinde,
Dilli satar,pepe satar,lal satar.

Evrim Evransel gemim batığı,
Karın doyurandır yoktur katığım,
Alem barındırır toktur yatağı,
Döşek satar,yorgan satar,çul satar.

Evrim Evrensel

Göremedim kör'düm çoğu.

Sam vurdu,bağım gazel
Döktü. kalmadı yaprağım.
Gelmeden o hercai güzel,
Yıkıldı ki gönül dağım.

Yağdırdın yaylama karın,
Güze çevirttin baharım,
Gördü kör'ü, duydu sağ(ı) rın,
Koparttırdın gönül bağım.

Lale, çiğdemim soldurdun,
İçimi de gam doldurdun,
Beni de benden çaldırdın,
Kaybettirdin solum sağım.

İşte bende böylesi yar,
Yiyip bitirdi azar azar,
Sevgi yiyen bir canavar,
Yem eyledi gençlik çağım.

Evrim Evrensel'ce sevdim,
Saçım yoldum,dizim dövdüm,
Meğer 'Sevgi yiyen dev'din,
Kördüm göremedim çoğu.

Evrim Evrensel

Gözden kayboldu...

Göçeyledi,gözden kayboldu,
Bilmiyorum ki yol yolağın,
Ne alo dedi,ne haber aldım,
Sesine hasret kulağım...

Gitiği yerde mutlumudur,
Yokluğumu duymuşmudur,
Aradığın bulmuşmudur,
Busene hasret yanağım.

Günüm huzursuz,gecem uykusuz,
Ay'a gölge inmiş,güneş ışınsız,
Geçiyor her dakkam,saniyem sensiz,
Nağmeye hasret dudağım.

Anlamsız gidiyor sensizse zaman,
Duramaz oldu, bu bedende can,
Bülbül lal kesilmiş, gönülü viran,
Gül çiçek açmıyor sensizse bağım.

Evrim Evrensel

Gözlerin Aydın

Yeminler eyledim,yar inanmadın.
Dostu düşmanımım güldürttün bana.
Yaptın iftiralar yar uslanmadın,
Kendini vefasız bildirttin bana.

Yaptığın sığmıyor söz ve kelama,
Kırılan kalpler tutmaz ulama,
Reklam ettin sen seni aleme,
Defterimden ismin sildirttin bana.

Seviyordun hani, ne böyle oldun,
Yalvardım olmadı,sen yada uydun,
Büktün belim,boyn eğrikoydun,
Sanma evrenseli öldürttün bana.

Dolana dolana gezdim boşuna,
Böyle ahval gittimi hoşuna,
Sözün mermi oldu girdi döşüme,
Yine boş kadehler doldurttun bana..

Evrenseli Cevru cefa içine koydun,
Adım ifşa edip,dillere yaydın,
Derim ey bivefa gözlerin aydın,
Virane kabristanım buldurttun bana.

Evrim Evrensel

Gurbet

Yıkılası gurbet eller,
Beni ne hale getirdi,
Viran oldu bağda güller,
Beni ne hale getirdi.

Yirmiydim döndüm yetmişe,
Benzer oldum bir baykuşa,
Gider yolum kaya taşa,
Beni ne hale getirdi.

Engellerim perde perde,
Gençliğimde saldı derde,
Yem ettirdi kuşa kurda,
Beni ne hale getirdi.

Irmak nehir yaşım akar,
Eşim dostum yola bakar,
Ömrüm beyhudeye akar,
Beni ne hale getirdi.

Aha oldum ak sakallı,
Eller varlı yadlar mallı,
Bahçem bağım kuru dallı,
Beni ne hale getirdi.

Evrenselin ömrün heder,
Hadi gençliğim geri ver,
Gonca gülüm solmadan der,
Beni ne hale getirdin.

Evrim Evrensel

Gül yüzlü sultanım gelmedi

'Gül yüzlü sultanım' yine gelmedi,
Sarayı viran oldu,tahtı perişan.
Tek gerçek seveni,körmü görmedi,
Cana kıran girdi,baktı perişan.

Gülyüzlümsün hala,hemi sultanım,
Sen benim ruhumsun,canım,cananım,
Özümün özü,şahdamarda kanım,
Yürek viran kaldı,aktı perişan.

Gelde kovalasam,boğuşsak yine,
İnsan ne veremez ki sevgisine,
Dileğim can katmak geleceğine,
Sensiz kalan oldu,kalktı perişan.

Madde geçicidir,esastır mana,
Sevgiyi zerkeyle güne,zamana,
Azrail kasteder birgün bu cana,
Uçunca kafeste,sinem perişan.

Evrenselin'gülyüzlü cananı'sensin,
Ben tipik bir sen'im,sen yine sensiz,
Bu can sende kalır,yurdu bedensiz,
Yaşam duran olur, çöktü perişan.

Evrim Evrensel

Güvercinler Uçmaya devam edecek.

'Sakın haaa...
Geldikçe içinizden uçmak,
Ya da bir yere göçmek,
Uğramayın semalarıma...
Hatırı da yok gayrı,
Eskilerde kalan bir masalmış,
Tetikte avcılar,
Şahin pusuda yolunu bekler...
Tepesinde biryerlerin,
Tüneğinden kalkıp yaparak pike,
Yolar tüylerini kan döke,döke....

Sakın haaa...
Uğramayın dağbaşlarıma,
Konmayın ovalarımın düzüne,
Tünmeyin ağacımın dallarına dahi...
Hatta,yenicami önünde,
Beyazıt çınaraltında,
Sultan ahmet meydanında,,
Konaklanmak kolay da değil artık,
Kalkan'lar kırık,Güvenlik yırtık,
Tepesinde biryerlerin tüneğinden,
Kalkarken daha yaparak pike,
Teleklerinden kan döke,döke'

'Gidin, gidin,gelmeyin,
Semalarımda uçmayın' demeyeceğim...
Demeyeceğim, demeyeceğim,
Diyeceksem de yalan,
Sakın inanmayın.....
İnadına uçmak...
Uçmaklar çoğalsın inadına....
Kurşunlar sıkıldıkça kanadına...

Güvercinler ölmez ancak vurulur,
Uçmaktan doymaz bazen yorulur,
Kanadı kırılır,

İstanbul'un Taksim meydanı,Gülhane,
Şişli,Şişhane,Tophane,
Buluşma yeridir onların,
Dolu dolu uçuşur durur,
İnadına, gitmeden,
Gitmeyin kalın,
Ey gidenler dönün,

Konacak sahalı yürekler,
Yollarını dört gözler,
Sayısızcalar ne güne bekler,
Koruyamasa da şahinlerden,
Şahinler ölüme mahkum tüneklerinde,
Şeyhlerin avlusunda,konaklarında...

Güvercin yürekli Anadolu senin,
Barış özlendikçe umudu yükselir insanın,
Aranırsın daim özgürlüklerde,
Uçuştururlar yüreğinin asumanında,
Kavuşur sana olsa da iki eli kanda,,

Maviliklerinde beyaz güvercinler üreyecek,
Daha daha çoğalacak türeyecek,
Yüreğinin zulasında koruyacak,
Sevgi taşıyanlar tek tek,
Hatırlarını da sayacak,,

Anadolu insanı direndi,
Hepimiz de güverciniz dendi,
Şahinler yeni değildi,

Ve Şahinleri boğacak ölümleri güvercinlerin,
Pençelerini daldırırken alkanlarına,
Çağlayanlarında boğulacak,
Güvercinler özgür,
Ve Anadolu göklerinin maviliğinde,
Atlasında beyazlar uçuşacak,
Sevgi tüm dünyayı kucaklayacak,
Güvercinleşerek uçuşacak,
Şahinler sevgiyi kavrayacak,
Şeyhler şahinsiz kalacak,
Güvercinler uçmaya devam edecek...

Evrim Evrensel

Hain ve Perver

Ben yazıyorum,
Dipçikle, Copla,
Amerikancı yardakçılıklarınızı yazıyorum.

Memleket çıkarlarını,
İnsan haklarının uğruna, kurşunlarınıza,,
Dipçik ve coplarınıza gögüs gererek,
Can vererek,
Dağ dağ tarla açarak,
Sürü güderek,
Sığır ardında koşarak,
Ekin ekerek toprağımıza,
Fabrikada makine çarkına dönerek,
Ocakta maden işleyerek,
Yırtık yaka yalın ayak,
Yaban domuzlarını kovarcasına tarlalarımızdan,
Yardakçılıklarınızı yazıyorum...

Birgün konuşacaklar,
Konuşacak...
Tarlalarımız ırgatlarıyla,
Ekinler orak ve tırpanlarıyla,,,
Ocaklar madenleriyle,
Ve de madenlileriyle konuşacak,
Ve Hainleri anlatacaklar...

Dönen çarklar emekleriyle,
Çoban sürüsüyle,
Sürüler yapağısıyla...
Sütü ve peyniriyle konuşacak yaylasıyla,
Konuşacak bu dağ bu ova,
Bu memleket kapında elpence duranıyla konuşacak,
İşçişi,
Köylüsü,
Öğretmeni,
Yazarı ve şairiyle,
Aydını ve İlericisiyle,
Öğrencisi ve gençliğiyle konuşacak...
Konuşacak açlıktan gebereniyle,
Avurtları çökük,şakak sivrisiyle,
Allosu, Memosuyla,
Ayşesi, güllüsüyle,
Fatması telli geliniyle konuşacak...
Tarihler de yazacak, insanlığın derinlerine,
Hain olmadığımı,
Perver olmadığını konuşacaklar...

Hatta günün birinde senden yanalar dahi,
Dayanamayıp yeter diyerek konuşacak...
Basıldığında en ince yerlerine,
Acıları inende biraz derine..
Vatanperverliğinde gizlediğin HAİN'liğini yazacak..
Hain ve Perveri tarihler mutlaka yazacak...

Evrim Evrensel

Hatırla Beni

Renk renk çiçek donanır baharda,
Solup kuruyan bir gül görürsen,
Hatırla beni.

Seher vakti ötüşür öter bülbüller,
Kahrolarak susan bir bülbül görürsen,
Hatırla beni.

Neşeye gark olunca ellerin kalbi,
Kara kara düşünen birini görürsen,
Hatırla beni.

Gurbet ellerinde harap perişan,
Yalnız ölen bir garip görürsen,
Hatırla beni.

Daim yeşil olan gönül bağlarım,
Solup harap olduğunu görürsen,
Hatırla beni.

Yolun bir mezarlığa düşerse bir gün,
Üstü dikenleşmiş bir mezar görürsen,
Hatırla beni.

Evrim Evrensel

He canım (Türkü)

Dünyaya ilk gelişimin Eylem'i
Neden öyle duruyorsun be canım.
Baharımın mor sümbülü,çiğdemi,
Neden boynu bükük duruyon he canım.....

Aklı fikrim sende canımda cansın,
Niye diyorsun ki başkası yansın.
Seni babasız koyanlar utansın,
Neden utanıpta arlanırsın le canım.....

Geceme mehtapsın,seher yıldızım
Sensiz yüreğimde dinmedi sızın
Yargılama dinlesen ben(i) birazı,
Neden durgun duryorsun be canım.....

Dünya bu, sürecek,ömür bitecek,
İnan kimsen olmaz yaşın silecek,
Ağlayan gözlerin sonda gülecek,
Neden kırgın duruyorsun ne canım.....

Birçok sözüm vardı Eylem kızıma,
Kışlarım karışık kaldı yazıma,
Tek dert ortağımı al ki sazıma,
Neden suskun duruyorsan ha canım....

Evrim Evrensel

Helal Et Ana.

Karnında Dokuz ay on gün gezdirdin,
Onca haklarını helal et ana.
Bunca sene sütün verdin emzirdin,
İçtiğim süt hakkın helal et ana.

Dizinde yatırdın okşar severdin,
Yaramazlık eder, sende döverdin,
Kaçardım ardıma kızar gülerdin,
Üzgü haklarını helal et ana.

Onca yaptığın inkar edemem,
Hakların hakkını saymam bilemem,
Gurbet bitmez belki,sana dönemem,
Hasretler hakkını helal et ana.

Bağımıza kendimiz gazel bürüttük,
Bahara elveda, hazal yürüttük,
Onca gençliğimiz gurbet çürüttük,
Analık hakkını helal et ana.

Belki kavuşamam,elin öpmeye,
Baş koyup dizinde sonkez yatmaya
Bunca dertlerimi sana dökmeye,
Analık hakların helal et ana.

Bir haber gönderde dostlar geleler,
Feryadı figanla yaşın sileler,
Evrensel kadrimiz böyle bileler,
Gider gelmez olduk uzun yol ana.

Evrim Evrensel