Kadere Kırk Beş

Sen,
Kara gelinliğinin içinde
Kaderine boyun eğmiş
Bembeyaz tenli
Taptaze bir genç kızsın.
Sen,
Kara gelinliğine rağmen
Kaderine boyun eğmişliğinle
Öylesine bembeyaz tenli,
Öylesine taptaze bir tomurcuksun ki;
Benimse,
Hiçbir söz hakkım yok,
Biliyorum...
Yine de gönül bu
Seni ölesiye seviyorum!
Arada engeller var...
Çünkü ben de kaderime boyun eğmişliğimle
İsteğimce kendime bir yön veremiyorum
Kadere kırk beş savrulup gidiyorum.
Sen,
Kara gelinliğinin içinde
Hayalinde yaşattığın mutluluktan
Adım adım uzaklaşırken
Sensiz olan ben,
Mutsuzluğa bir o kadar daha gömülüyorum.
Hep ağlamaktan, ağlamayı unuttum
Artık, ağlayamıyorum.
Ve bir gün, günün birinde
Bedenimizi saracak olan beyazlar içinde
Birbirimize kavuşabileceğimizi hayal ettikçe
Ağlarken durup gülebiliyor
Gülebiliyor da;
Sabırsızlıkla o günü bekliyorum.!

Ziya Kara

Kaderimden Vazgeçemem

Kaderimden vazgeçemem
Seninle de sensiz de olabilir
Çok uzun da yaşayabilir
Çok erken de ölebilirim
Ne olacak nasıl olacaksa olacak
Kararı ben veremeyeceğim gibi
Ne ben kaderimden vazgeçebilirim
Ne de kaderim benden...

03.08.2006

Ziya Kara

Kalbindeki Fırtına

Gönül katlansada göz görmeyince
Kıskanmamak elde değil sevince
Kalbindeki o fırtına dindi mi
Ne olur saklama gerçeği söyle

Ilık ılık rüzgar esiyor önce
Sonra yağmur kar yağıyor ince ince
Kalbindeki fırtınaya gelince
Ne olur saklama gerçeği söyle

Seni böyle üzgün bitkin görünce
Kahroluyor yıkılıyorum ben de
Fırtına öncesini sormadım hiç
Sevgim sana helal olsun yudum yudum iç

Ziya Kara

Kandırıldık

Bilirim her şeyi yakabilirsin
Yakıp yok edebilirsin
Yalnız anılara el süremezsin
Ben ölmeden sen ölemezsin

Günü geceyi dolu dolu yaşadık
Az zamanda çok şeyi paylaştık
Belki yıprandık belki de yaşlandık
Kandırıldık aldatıldık ayrıldık

Ziya Kara

Kendim Gibi

Sana inat, bana inat, ben seni
Lüzumundan fazla önemsiyorum ki;
Seni kendim gibi seviyorum.
Benim için, yaşam da sensin; ölüm de!

Ziya Kara

Kendimden Bile Kıskanıyorsam

Bir ömür değil, bin bir ömür de yaşasam;
Ben, sensiz olunca hayal bile kuramam!
Ve ben seni kendimden bile kıskanıyorsam;
Ölümüne sevmekten başka bir hata yapamam!

Ziya Kara

Kendimle Savaşıyorum

Güneş misin, ay mısın, yıldız mısın
Sana bir türlü ulaşamıyorum.
Deniz misin, dağ mısın, orman mısın
Düşünürken üşüyor, titriyorum.

Belki; harıl harıl yanan ateşsin
Ateşinde ben ısınamıyorum.
Hayat bu, bugün varız yarın yokuz
Bazen de; kendimle savaşıyorum.

Ziya Kara

Kırgınım Sadece

Kızgın değilim, olamam da zaten
Olabilsemde; kırgınım sadece...
Ne oldu böyle bize hakikaten
Sensizliği hakettim mi ben sence! ?

Ziya Kara

Kıyamet Kopar

Ne siz sorun, ne de ben söyleyeyim
Neden böyle üzgün, benim bu halim
Yer yüzü, gök yüzü, fark etmiyor ki;
Tutunamıyorum, boşluklardayım.

Suçlanacak biri varsa, o, benim
Ben dünyaya uyum sağlayamadım
Sevenim olmadı, sevmek de yasak
Demek ki; ağlamak, benim kaderim.

Hayat daha farklı olabilirdi
Ama ben, her şeye mahkum edildim.
Dünyayı alt üst etsem de boşuna
Gönlüm yarı açık ceza evinde.

Her şey olacağına varacaksa
Ha bir eksik, ha bir fazla benimle
Arayanım soranım yok, yalnızım
Yaşıyor, yaşamıyorum, kime ne?

Hepimizin sonu belli değil mi?
Ay'a, güneş'e çıksam ne değişir
Yıldızları tutup, yere indirsem
Bir şey olmaz, ancak kıyamet kopar

Ziya Kara

Kıymetini Bilmeliyim

Kala kala bana sen kaldınsa
Kendime çeki düzen vermeliyim
Kendimle böbür böbür böbürlenmek yerine
Eğer ben insanlıktan nasibimi almışsam
Senin değerini kıymetini bilmeliyim
Aksini iddia edersem
Bana hesap bile sorabilirsin
Benim senden farkım var mı ki! ?

Ziya Kara