İnsanlıktan bahseyle diyen dost’a

İnsanlıktan bahseyle diyen dostum,
Gülün kökü birse,rengi bambaşka.
Bana türlü türlü dert sayan dostum,
Kulun özü birse,cengi bambaşka.

Her isim kadar dünyada mahşer var,
Her hata üstünde kul izi beşer var,
Kelamdan kelama hayırla şer var,
Dilin özü bire,dengi bambaşka.


Alem,gözlerin aksiyle bütünür,
Her neredeysen,o senin katındır,
Akılla fikir baş cemaatindir,
Kının özü birse,süngü bambaşka.


Ahrazi,tek dallı ağaç ağaçtır,
Nefs sarmaşığının gözü hep açtır,
Ruhuna rehber bulda bir yön seçtir,
Yolun özü birse,döngü bambaşka.

Ahrazi

İnsanoğlu

Nicesi var gök âlemi peşinde,
Nicesi var âlemi sır işinde,
İnsanoğlu yaşar gibi görünür,
Görünmeyen,kâinat bir yaşında.

Ahrazi

İsmi yarda

Âmâ gözde fer olur yârin düşü,
Şehri aşka bir ebedlik tan verir.
Bilmez vakti anıdır mecnun kişi,
İsmi yarda bin ömürlük can verir.

Ahrazi

İsmin yazılır

Doğduğun gün gözlerini ayınca,
İlk evvel başına ismin yazılır.
Kaderin eline nefes deyince,
Girdiğin yaşına ismin yazılır.


Hayât döngüsünde yollar ardında,
Gezinir durursun beden yurdunda,
Seninle bir büyür yaşam derdinde,
Amelin peşine ismin yazılır.


Sevdâ ateşinin közleri gibi,
Dillenen gönlünün sözleri gibi,
Vuslatın hasretlik izleri gibi,
O yârin düşüne ismin yazılır.


Cân Ahrâzim emânet cân sende,
An bile zamânın değil sürsen de,
Azrâil’e versen de vermesen de,
Bir mezâr taşına ismin yazılır.

Ahrazi

İsmini yazan gidiyor

İsmini yazan gidiyor


Dünya yoklama defteri,
İsmini yazan gidiyor.
Adem geldiğinden beri,
İsmini yazan gidiyor.

Sabah okunan selaya,
Mezar kazılan sılaya,
Ecel denilen sıraya,
İsmini yazan gidiyor.

Ameli alıp eline,
Elveda sürüp diline,
Girip Azrail koluna,
İsmini yazan gidiyor.

Sor Ahrazi can sende mi?
Ölüm kılcı kında mı?
Aklın şöhretle şanda mı?
İsmini yazan gidiyor.

Ahrazi

Ahrazi

İsrâil’in Abdullâh’a garezi

Ey câhil,mâsumun âhı,Mevlâ’ya ulaşır elbet,
Yakındır,târihin kanı,sana da bulaşır elbet.

***
Not: İsrâil,ibrânice Abdullâh’la aynı mânâdadır.

Ahrazi

İstemem

Ey hüzün! Niçin gönül vadimdesin,
Niçin ağlarsın o alçak duyguya?
Bitti…Hisler bir şikayetmiş desin
İstemem,hiç gelmesin böyle rüya.

Al,dilersen yırtıp at takvimleri;
Velhasıl,hepsinde var olsam bile!
Tutma! Bilmezsin ne zuldür elleri;
Kahrolur kim tutsa bir can havliyle.

İstemem! Binlerce yıl vâd-etse de,
İstemem,Şavkında çok endişe var!
Ağlamak,eyvah demek âdetse de,
İstemem bir gün dahi susmak kadar!

* * *

Ahrazi

İstesem

Hamdu senâlar olsun o Yüce Mevlâya,
İstesem binlerce sayfa yazarım,
Kalem takatsiz kalır yazdırmaya,
Bin kitaba denktir nazarım.

Ahrazi

İşte benim seccâdem

ﺀ
Kırmalı bu zinciri her mühleti yakmalı,
Dumandaki sır gibi terk etmeli sûreti.
Varmalı da semâya bir buluttan bakmalı,
Kum tanesi görmeli yıkılan esâreti.
ﺀ �* ﺀ
Seyretmeli hicreti,perde çeken nesneden,
Durağanlık yurduna yapayalnız varmalı.
Ayrılsan da maddeden.bırakmayan tek neden;
Nefsinde ki şeklin ki,isminle yalvarmalı.
ﺀ �* ﺀ �*

Ve şeytanda görmeli her nevîden bir hıncı,
Kıpkırmızı bir göz ki,târif etmek ne tuhaf.
Bu kaçıncı hileydi,söyle mel’ûn kaçıncı?
Her sözünde bir tuzak.her tuzakta bin sahaf.
ﺀ �* �* ﺀ

Bırak şimdi bunları,bırak da gel diyen Ses,
Öyle duru ve sakin,nurdan bile daha pak.
Dört yanını sarsa da günâh dolu bu ****s,
O sesteki huzurla her yön ayrı bir sapak.
ْ ْ ْ ْ ْ �* ْ

Ey cehâlet pınarı,akıl dolu son kuyu,
Tapmayacak cihâna,kanmayacak bu âdem.
İhânetin bağrına mesken kuran uykuyu,
Baş koydukça atacak,İşte benim seccâdem;

ﺀ ﺀ ْ ﺀ


Ahrazi

Kalbindeki nefes

Şu nârin kalbini incitme sakın,
Düşmanı olmayan vatana benzer,
Bir âfet duyarsan kalbine yakın,
Aşkınla kıvrılıp yatana benzer…


***

Ahrazi