Ölü Aşklar

Ölü aşkların cesetlerini gömdün kendi karanlıklarına
Bir ay ışığı bile düşürmedin kara topraklarına
Issız, yalnız terk edilmiş mezarlığın mezar taşlarında
Bir zamanlar dünyada yüreklere kazılmış ismin yazılı.

Osman Demircan

Ölüm Kokan Gece

Ölüm ihtiras dolu bir gülüştür yarin dudaklarında.
Her öpüşte süzülen kandır işvedir gece boyunca.

Kendi mezarını süslemesini öğrenmeli her insan
Doya doya yaşamasını bilmeli elinden geldiğince

Osman Demircan

Örümcek ve Kelebek

Felek ağlarını örerken
Ya örümcek aç kaldı.
Ya kelebek can verdi.
Çelişki hep süregeldi

Osman Demircan

Özgürlük

Ağacı kırılmış bir ormanın kuytusunda,
Daha büyük yaşamak için,
Yaşamayı göze almış küçük kuş
Arada bir kül olmaktan gocunmayan
Bir ormandaysa,
Korkmamayı öğrenir elbet.

Küçük kuş, yağmurda özgürlüğe uçarken,
Yüreğinde yağmur sularının ışıltısı.
Altın ışığı yayılır sonsuzluğa özgürlüğün.
Yaşamın ve kardeşliğin.

Ürkek bir kuş havalanır yüreğimden.
Silkinir karanlığı yırtarcasına.
Damlayan yalnızlıktır ak göğsünden
Süzülürken yağmurun altında.

Osman Demircan

Pamuk Tarlaları

Güneş ışığı omuzları eritiyor.
Toz toprak içinde,
Acılar devşiriyor;
Pamuk tarlalarında insanlar.

Dudakların bir ucunda umut bekliyor.
Bir öpüş ihtilal oluyor.

Güneş ısınıyor.
Güneşin altın ışıkları
Pamuk tarlalarının üzerinde parlıyor.
Dağlar küçülüyor.
Taşlar susuyor.
İnsanlık sese dönüşüyor.
Haykırıyor bir ağızdan
Toprakları yağmalanmış her halkın kalbine.
Yoksulluk bütün bunlar
Yoksulluk diyor.

Osman Demircan

Panjurları Örtelim

Panjurları örtelim; yaşayalım tek başına.
Güvercinler bile konmasın pervazlarımıza.
Hayatımıza ne kapıdan ne dahi bacadan
Kimse girmesin, gelmesin bir daha asla.
Kapatalım kepenklerimizi bütün dünyaya.

Duygularım yorgun yüreğimin virajlarında.
Sevgi namına o güzel gözler yeter bana.
Kapatalım perdeleri tüm hayat oyunlarına.
Gururumuzla oynanmasın aşkım bir daha.

Osman Demircan

Papatya

Dökülürken dilimden seni istemeler halden hale girdim.
Ben her kopan parçamla seni diledim adını ezberledim.
En ağır kaybı aşkla elde ettim kupkuru dala benzedim.

Varlığımı gül bahçesinden devşirdim sana meyil verdim.
Tüm çiçekler güldü halime ben papatyayla helalleştim.
En ağır kaybı aşkla elde ettim kupkuru dala benzedim.

Osman Demircan

Pembe Düşlerden Kırmızı Kefen

Gülmek zordur pembe hevesler içinden.
Bir hışımla bülbüller konar düşlerinize.
Koklanmadık tek yer bırakmaz teninizde.
Kan ağlar tomurcuklarınız gözlerinizde.

Bakmak istemezsiniz pembeli çiçeklere.
Boğulmadık hayat kalmaz nefesinizde.
Kanayan teniniz alışır yamalar dikmeye
Pembe düşünden kırmızı kefen giymeye.

Osman Demircan

Piyano

Piyanomun tuşlarında ağlayan nameler.
Her dokunuşumda yaramdan inlemeler.
Kan içre kan şiir damlasından notalarla
Beethoven haykırır içimdeki yaralı aşkı.

Mozart piyanoları sabrın taşlarıyla kırar.
Vurur çığlık çığlığa ölümcül aşkı notaya.
Bir çağlayan tuşların arasından çıkarak
Coşkuyla vahada buluşur hülyaya dolar.

Çalar kalbimin çarpıntısı senfoni ritmiyle
Bir aslan ceylanı en yaralı anında bırakır.
Ölüm biter aşk dolar piyano tuşlarına
Tüm insanlık köpük sıçratır ak dalgalara.

Osman Demircan

Rastlantılar

Aynı çeşmenin suyunu içmekten yoruldu dudaklarım.
İltihap oldu her yanım gırtlağıma yapıştı tüm acılarım
Sinekler sivrisinekler daim hayatıma girdiler ne yazık
Kanımı akıtan tanıdık yüzler oysa sevdiğini söylediler.

Beni bıktırdı hep aynı rastlantılar hep aynı işkenceler
Duygularımı düşüncelerimi öldürüp gücümü tükettiler.
Ufak insanlar dünyama çınar gibi gölgeler düşürdüler.
Bütün rüyalarımı talan ettiler özgür kuşlarımı öldürler.

Osman Demircan