Bu gece, badem gözlüm...
Kiraz dudaklım...
Yanımdaydı.
Elinde karanfil çiçeği,
Güneş ışıdı... Parladı...
Yıldız kayıverdi...
Bu gece badem gözlüm...
Kiraz dudaklım yanımdaydı...

Bulutlara gitmek istiyorum
Ne olur götürün beni
Kurtulmak istiyorum şu fâni dünyâdan
Bulutlara gitmek istiyorum
Bulutlara gitmek istiyorum
Herkesten kaçmak kurtulmak
Götürün beni bulutlara
Bulutlar temiz masmavi bir deniz gibi
Beyazı da var... Siyahı da bulutların
Bulutlara gitmek istiyorum...
Ne olur götürün beni
O güzel bulutlara

Gel İstanbul, gel
Seninle dertleşelim,
Şöyle bir gerilere,
gerilere gidelim,

Anlat bana İstanbul,
Camilerini, saraylarını,
Köprülerini, çeşmelerini,
Herşeyini anlat

Bir Namık Kemal'ini,
Bir Neyzen Tevfiğini,
Fatih'ini anlat,
Ben dinlerin koca şehir,

Gel iki dost gibi gezelim,
Çamlıca'ya çıkalım,
Boğaz'a bir uzanalım,
Emirgan'dan lale toplayalım
Kırlarından yabani çiçek koparalım,
Kanlıca'ya gidip yoğurdundan yiyelim,
Hisarına çıkıp Boğaz'ı seyredelim,

Can cam kadar saydamdır
Çünkü hiç gözükmez
Kırılır O; da
Yerde sürünen yapraktır
Leylâ ile Mecnun misali...

Sütler azaldı gayri, tarhanaya geçilsin
Kışa hazırlık olsun; hızır gibidir darda
Yıkansın buğdayımız ayıklanıp seçilsin.
Değirmende kesilsin, örselensin rüzgârda
Sütü bol kaymağı bol, nefis olur bu çorba,

Her gün süt ekleyerek küpte oldu yoğurdum
Kazanda kaynatarak bugday ile yoğurdum
Tarhana kaşığıyla alt üst ederek kardım
Bıraktım demlenmeye dostlara baber verdim..
Sütü bol kaymağı bol, nefis olur bu çorba.

Kurusundan toplayıp, çam pürü serdik dama

Buraya kadarmış yolumuz
bırakıyorum ellerini
ömür boyu diye tutmuştum
dört mevsim bellemiştim
yemyeşil gözlerini
ekip dikmiştim durmadan yorulmadan
bir yangında kül oldu çiçekler
kuşlar kanat döktü duman içinde
beşinci mevsime soluksuz girdim
en güç günlerden başlamıştık işe
kapkaranlık *******den
tutup tutup çıkartmıştım seni
düştüğün çamurlardan
masmavi umutlar büyütmüştük
yağmur sularından ırmaklar
türkümüzü söylemişti
duyup anlamasını bilenlere

Ruhumda incecik sızı Kemanlar
usumda Obualar sararır yaprak yaprak
yürek çırpınışlarım Fülüt çığlığı
ve akar gözlerimden notalar

saçlarımda Arp çal sevgilim
dudaklarınla Gitar dudaklarımda
bedenim Piyano tuşlarınca ak
dolaştır parmaklarını özlem doruklarında

Dün öğleden sonra ölüm avuçlarımdaydı
sevimliydi küçük yuvarlak çıkmazlar
her gün yaşadığımız ölümlerce maskeliydi
saatlerin yelkovanlarında şarkımı söylerken
evrenin bütün canlılarına bölünmüştüm
solmuştu mavilerim tüm denizlerden uzakta
koyu kahverengi hüzünlerinden dikenler çiçek açıyordu
toplayıp onları *******ime yıldız yaptım
şimdi her yıldızdan bir dünya yaratıyorum
tanrı gibi acımasızca oyuncaklarımla oynuyorum
çoğalıyor sevgisizlik yalnızlık duvarlar

Hiç aklımda yoktun oysa
okyanus dalgalarıyla vuruyorsun yüreğime
büsbütün yağmur kesiliyorum seni düşününce
boynundaki zincirler kırıyor kolumu kanadımı
umarsızlığın ardından adım hüzün oluyor
öteki yarısıyız bütünün aynı yolumuz
ama bir yanlığın bedelini ödüyoruz
içimde cansın yasaksın yıldızlardan uzaksın
paramparça maviler yeşiller avuçlarımda
denizleri özlemiştim tek yudumsun dudaklarımda
bir bahar muştusu olmalıydı gözlerimde adın
geleceğime yazılan incecik sızısın

Yakıcı mı yakıcı bir ateşim
sen se barut
işte yanyana duruyoruz
dahası sokuluyorum sana
ellerini tutuyorum
gözlerinin ta içine bakıyorum
öpüyorum seni
ama patlamıyorsun
Çünkü arkadaşız
doyumsuz mutluyuz