Hatıralar

Hatıralar rakseder götürür geçmişime,
Mutluluklar gizlenir gönlüme kilitlenir.
Kalemimden süzülür sözüm geçmez kalbime,
Canlanarak hislerim umutlarda gezinir.

Çocukluktan anılar yaşamımsa tozpembe,
Yelken açar sevdalar sevgilerim senledir.
Anlamazsan hayatı ızdırap olur kalbe,
Umutların yıkılsa yine de hep sevilir.

Acı tatlı olaylar aklımdan geçiverdi,
Bu günüme getiren vefasız bir sevgidir.
Gönül bahçem kapanmış hiç sevgi giremedi,
Hatıralar bir pınar andıkça serinletir.

Meziyet Ak

Hayal Değil

Eğer fırsat bulursanız gözbebeklerim,
Gözyaşları akıtmaktan çekinmeyiniz.
Taşlaşmış kalpleri iki damla yaş,
Söyleyin biraz yumuşatır mı dersiniz.

Kaya gibi sert kalbimin kapılarını,
Hafif bir meltem yetebilecek mi açmaya.
Süzülecek mi mutluluk gönül sarayıma,
Burukluklar girmesin artık bu yaşantıma.

Bir hayal sanmayın bulacağım mutluluğu,
İçimi serinleten o tatlı huzurumu.
Kabul edemedim hiç sorumsuzluğu,
Aklımıza takmayalım bir tek sorunu.

Meziyet Ak

Hayalimde Yaşayacak

Acımadın hep ağlattın sen felek,
Boşunaymış sana olan ısrarım.
Ömrümce hep bekliyorum gelecek,
Ömre değil geçmişime yanarım.

Güzel günler hayaliyle avundum,
Derde güldüm neşelerle bir oldum.
Kader dedim hep kendimi savundum,
Gelmiyorsun neredesin yoruldum.

Sevdiceğim gözbebeğim bendesin,
Hayalimde yaşayacak sevgimiz,
Hatıramdan dalgalanan düştesin,
Sessizlikte ses veriyor sesimiz.

Söz vermiştin unuttun bak sen beni,
Güldürmedin yalancısın aldattın,
Umudumu bağladığım sevgini,
Kalbimdeki kabre gömdüm kapattım.

Meziyet Ak

Hayalimdeki Sevgim

Selvi boylum adını almışsın kasırgadan,
Gözlerinin rengini çağlayan denizlerden.
Sarı buğday başağı saçlar doğa bağrından,
Karakterin oluşmuş bu dünyanın hüznünden.

Çağlıyor sana sevgim gelip bana sormadan,
Pınar olmuş sevgini atamadım gönlümden.
Hayalimde kalacak gitmiyor hatıramdan,
Yaş olup akıyorsun yıllar boyu gözümden.

Bu tertemiz sevgi hiç silinmedi aklımdan,
Seni sende yaşadım atamadım içimden.
Bende yaşayacaksın çıkmadın yaşantımdan,
Hayal sevdiğim benim yok olma yüreğimden!

Meziyet Ak

Hayalin Bana Yeter

Bahara benzer yüzün,
Hüzün saklı her sözün.
Kalbimde yeşermişsin,
Hep sevdaya esersin.

Sabahın seherinde,
Nur vardır gözlerinde.
Ufuktan yelken açmış,
Gönlüne ışık saçmış.

Sevginle gülümserim,
Hep mutlu ol isterim.
Olsan da uzaklarda,
Yaşarsın sen canımda.

Sevdiğim gözbebeğim,
Ömrümce seveceğim.
Ayırsa bile kader,
Hayalin bana yeter.

Meziyet Ak

Hayaller Bahçesinde

Çıktım bir yer aramaya hayaller bahçesinde,
Söz dinlemez yüreğimi bulamadım bir yerde.
Renk renk açılmış gülleri dost gördüm bülbüllerle,
Kelebekler masumluğa kanat çırpar sevgiyle.

O güzelim çiçekleri ruh verir o güllere,
Nota bilmeyen kuşları konser sunar bizlere.
Bir çardağın gölgesinde oturdum dinlenmeye,
Çağlarken gönül pınarı değer inan görmeye.

Çıkardım hep hüzünleri kederlerle dışarı,
Dostluk sevgi neşelendi büyük bir başarı.
Aranılan güzelliği bulmalıyız bulmalıyız gönülde,
Saygı sevgi hoşgörüyle buluşalım neşede.

Hayallerin zenginliği hazinedir inan ki,
Bilebilsek değerini sözler olur musiki.
Ruhum öyle dinlendi ki sevda sardı içimi,
Dostluklarla yaşamayı seçtim yaşam biçimi.

Meziyet Ak

Hayat bir Gemidir

Hayat bir gemidir,atarsın içine kendini,
Yaralı bir kuş gibi,açrsın gözlerini,
Yürüten kaptan olsa,dahi o gemisini,
Acımasızca hayat alır isteklerini.

Gemi güvertesinden,en derin köşesinden,
Mahsun mahsun bakarsın,kurtarıcı ararsın,
Hayat canavar gibi,baksa da gözlerine,
Korkma hayattan sakın,kapılma hislerine.

Dümeni iyi kullan,rotayı hiç kaybetme,
Dünyada hiç bir şeyi,sakın ola dert etme.
Düşünüp yap her şeyi,sahip ol hislerine,
İnanma karşındaki,saygısız sevgilere.

Bulunca saygı sevgi,dolu beraberliği,
Düşünki saygı ile, ardından gelir sevgi.
Saygı ve sevgi dolu,o beraberlikleri,
Hayatta batıramaz,inanın hiç bir gemi.

Meziyet Ak

Hayat Bir Sahnedir

Hayat dört perdelik bir tiyatro sahnesidir,
Birinci perdede ağlayan bir çocuk seyredilir.
O çocuk sütten çok sevgilerle beslenir,
Gördüğü sevginin derecesiyle o çocuk beslenir.

Başlar gençlik denilen pembe düşler devresi,
Bütün güzelliklerden hemen geçer hevesi.
Derin izler bırakır terslenirse sevgisi,
Kırılır onların hemen kalplerinin penceresi.

Başlar orta yaşta da üçüncü perde dramı,
Bitmiş çocukluk gençlik pembe düşler zamanı.
Olgun yaş denen devre değiştirir insanı,
Geçmişe bakıp insan anlarmış hatasını.

Yaşlılık da son perde birden kapanıveriyormuş,
Faydasız pişmanlıklar gözünün feri solmuş.
Sahneden ayrılmanın zamanı gelp çatmış,
İnmiş perde o anda işte sahne kararmış.

Yaşamın değerini yaşarken bilmeliyiz,
Hiç bitmeyecekmiş gibi yaşıyoruz hepimiz.
Kapanırken son anda yaşama gözlerimiz,
Bilelim ki bu dünyanın hepimiz kölesiyiz.

Bencillik etmeyelim kırmayalım kalpleri,
Dünya emanet bize insanların hiç biri,
Kalamazlar dünyada lâzımdır bilmeleri,
Ne şöhret ne zenginlik aldatmasın sizleri.

Dünya kalıyor hep ne mal gider ne para,
Ne iyilik yaptıysan onlar gider yanında.
Bil ki kalmaz hiç kimse yaşam sonu hayatta,
Son yolculuğa çıkmak ise en son perde dünyada.

Meziyet

Hayat Tüneli

Herkes mutlak geçiyor bu hayat tünelinden,
Kimi babadan zengin daha da zengin olmuş.
Bazıları evini aciz geçindirmekten,
Pek çok kişi görürüz çalışmaktan yorulmuş.

Doğuştan şanslı olan bakar hep zirvelerden,
Gaf üstüne gaf yapsa yine değer verilir.
Hatalı olsa bile kırılmaz hiç kimseden,
Herkesle dalga geçer yine de çok sevilir.

Kaderinde kederin yazılmışsa yok çare,
Ne kadar iyi olsan çabalarsın boşuna.
Hep hatalı bulunur gelemezsin bir yere,
Sürdürürsün oyunu gitmese de hoşuna.

Ben böyle bir kuralı kabul etmek istemem,
Düzelmeli diyorum değişmeli bu düzen.
Hayat gülme karşımda sana hiç yenilmem,
Çok fazla böbürlenme seni de olur üzen.

Dünya dostluk rüzgârı estirmeli mutlaka,
Yaşam mutluluk yolu çizmelidir sonunda.
Bu hayat tünelinde mutluluk olsun halka,
Kardeşçe barış dolu yaşanmalı sonsuzda.

Olmayacak demeyin olacak biliyorum,
Belki ben görmem ama gelecek nesil görsün.
Gönüllerde dostluklar çağlasın istiyorum,
Düşmanlıklar yok olsun okyanusa gömülsün

Hayatımızın Sonbaharı

Bir sonbahar ki bu zor olsa da çekeceğiz,
Dökülen yapraklarla birlikte döküleceğiz.
Sonbahar gelirken hayatımızın son baharı bu,
Babamı alıp kader karartma yolumuzu.

Direnmelisin diyorlar dirensek de ne çare,
Biçare kalıyoruz bu çaresizlik içersinde.
Bir tutunacak dalım yok bu fani dünyada,
Her tuttuğum dal bir kırılıyor ki sorma.

Kalemim kıpırdandıkça bu kâğıtlar üstünde,
Benim gibi yaş döküyor her bir kelimesinde.
Bir sessizlik geliyor sonradan onun üstünede,
Dökülen yaşları kuruyor işte gönül gözünde.

Beni anlayamadınız işte görüyorum arkadaş,
Evimizin direği babam eriyor yavaş yavaş.
Bize sabır ver Tanrım veriyoruz müthiş savaş,
Azrail bırak babamı bize gel de benimle anlaş.

Babam için razıyım ölmeye ben inanın,
Benim canımı alın siz babamı yaşatın.
Hayatımızdır o bizim ne olur bize acıyın,
Şu kanser cezasından babacığımı kurtarın.

Kurtuluşu yok diyorlar ölümü bekliyormuş,
Biricik babacığım ondanmış benzin solmuş.
Kurtaramıyorlarmış onu son günleri buymuş,
Kurtar babamı Tanrım yok mu hiç bir kurtuluş.

Meziyet Ak