Sevda üstüne düşer kara bulutlar bütün yollar yalnızlık olur
Ayaklarına kara sular iner kazırsın adını kilometre taşlarına
Yürürsün geçip giden zamanların sivri kırık iğneleri üzerinde
Bedenin susuz, yorgun olsa da bir daha sesini duyamazsın

Ben aşkı şarkılarda duydum dersin her daim bir gramofonda
Bir hıçkırık düğümlenir boğazında onu hatırlarlatan her notada
Denize girersin üşürsün, korkarsın onu bir daha unutamazsın.
Sonu olmayan bir yalnızlığı yaşarsın bir daha kavuşamazsın.

Bır kıyı uzanır oturduğun şehrin altında kirpiklerinin ucunda
Vurur sahile okyanustan gelen bakışların ve yosun gözlerin
Dalga dalga saçlarından ellerime, avuçlarıma güzellik dolar
Kumlar havalanır, palmiyeler sallanır, eser endamın yanımda

Sonsuz bir sevi yankılanır kulaklarımda deniz kabuklarından
Bir okyanus manzarasından fışkıran güzeliğinin yankısı gelir
Canıma ciğerime tuzlu suların dolar, hararetin kalbimi yakar
Öpüp öpüp yıktığın yerlerin koru gözlerinden gözlerime akar

Ne olur öldürme beni kuğu girer göz çukurlarıma göl olur
Çırpınarak sevdalanan kuğu gölün tam ortasında boğulur
Bir dramdan akan sular gibi şelalelerden ölümüm dökülür
Bir yanım çukur olur bir yanım uçurumun elini ver ne olur.

Dalıp dalıp hayaline yakamozlar serperim deniz gözlerine
Kendimi atarım kör karanlık sularına haykırışlarım duyulur.
Bedenim deniz olur dalga dalga cesetim dizlerine dökülür.
Ağlarsın kederli bir duyguyla göz çukurların mezarım olur.

Nehirlerinde bir balık dahi barındırmayan yalnızlık ormanında
Ağaçları kökünden söken rüzgarın çığlığında gurbet kuşuyum
Mor renkli patikalarında her adım atışımda uçurum çiçekleri
Yürüyorum gölgesinde mevsimler boyu ağladığım intiharımda

Nehirlerinden sular çalan kurumuş göz pınarının gözyaşıyım
Ha kan kustum ha kan ağladım seni her düşündüğümde bil
Yoksun gölge düşmüş geceme ışıksızım ay bulanık sensizim
Her yıldız kayışında boynum *******ce kırık sensiz aşksızım

Kırık çocuk yüzünden damlayan ölüm korkusu
Göz bebeklerimden çizilen bir İstanbul telaşıdır
Hüznün adresi dudağımda son göçmen kuşları
Kelepir yağmurlar doldururdu kuyuda gözlerime

Göz göze geldim kör karanlık suların debisinde
Çarpa çarpa düştüm kuyuya çürüyen ay ışığına
Ölü vicdanların tam ortasına su damlattım yaslı
İstanbul'un gözlerinde yas döken çamaşır oldum

İstanbul'un gözünde günahkar yalnızlık gördüm
Tenhada buz kestim şehrin ışığında asılı kaldım

Haberin yok ben ölüyorum boşuna bir ışık arama gözlerimde
Bir akasya ağacının kara kışta tepeden tırnağa donması gibi
Bir şiirden bir romandan dökülen yapraklarda benim hayatım.
Bir söz dahi bulup sana söyleyemediklerim ölü dudaklarımda.

Haberin yok ben ölüyorum bir ağlama başlıyor gözlerim yok
Nankörlük etmeyeyim yine de, senin gözlerinle baktım hayata.
Ölümüm çizilmiş buz üstüne bakışlarım kör karanlık sularda.
Çocukluğum aktı masallardan zümrüt balıklar oydu gözlerimi.

Düş cehenneme; kanın, dışkının tam içine
Gör amansız bir savaşın içinde olduğunu
Yaşa ölümü, korkuyu, umutsuzluğu ve sonu

Anla boynu kırık cesedi, bomba çukurunu
Çırpınan gaz odası kurbanını, haykırışlarını
Ölmek için çırpınanları, boşalan bağırsağı
Yaşamak için gözünün içine bak dünyanın

Korkma! Gör işgalcilerin akıttığı beyni, kini
Karınları burunlarında çırılçıplak gebeleri
Yağmalanan toprakları ve sömürülen ülkeyi
Anla bir deri bir kemik bırakılan bedenleri

Her gözyaşımda okyanus damlalarının mutlulukları
Karanlık denizin ortasında varlığına akıyorum ben
İçimde biriktikçe, hesap veriyorum karanlık sulara
Avuçlarına bırakıyorum sevinç aşk adına ne varsa.

Ruhum eriyor; sonsuz, cömert, sınırsız duygu bu
Dinmeyen, düşkün yağmurlar bırakıyorum ellerine
Sana heyecan veren, hayatın için aşkı sunuyorum.
Umuduna, açmaya çalışan çiçeklerine yağıyorum.

Kara GÖzlerİnden Bİr Damla YaŞ DÜŞÜnce GÜzel YÜzÜn Yanaklarin
Islanir,
Kara GÖzelerİden Bİr Damla YaŞ DÜŞÜnce HÜzÜn Keder YÜreĞİme Yaslanir;
Sen AĞlama Bİr Damla GÖzyaŞin Yeter,
Sen ÜzÜlme GÜlÜm Gamzende GÜllerİn Bİter
Yollarima TaŞ Koysalar DÖneceĞİm GÖzlerİnden YaŞlarini
Sİlecegİm..........

Bak...Bir yıl daha borçlandın hayata.
Ama üzülme büyüdüğüne ;
hayat her gün yeni bişeyler ögretiyor insana.
Sabah gülerek başlayabiliyorsan güne;
ve hala kaybetmemişşen içindeki cocugu.
Yüregindeki umudu yazabiliyorsan umutlara.
Sakın durma.....
Koş....
yeni günlere ....Yeni mutluluklara.....
HAYAT SENİ ÇAGIRIYOR