Hiçbir zaman kadını bütünüyle elde edemezsiniz.
Kendisine ait bir dünyası vardır ve orada hep yalnızdır.
O dünyaya kimsenin girmesine izin vermez.
Hiçbir anahtar o dünyanın kapısını açamaz.
Yalnızlık onun sığınağıdır.
O sığınağa ne zaman gireceğine, ne kadar kalacağına hep kendisi karar
verir.
Sığınaktayken oradan çıkmaya zorlarsanız onu sonsuza dek
kaybedebilirsiniz.

İçinde her zaman sevgiyi taşır.
Sevdiklerinden kolay kolay ayrılamaz. Sevdiklerini kolay kolay
kıramaz.
Zor sever ama tam sever.
Bir kadının tam anlamıyla sevebilmesi için yüreğinin kabul ettiğini
beyninin de kabul etmesi gerekir.
Ve sevmezse de onu asla sevmeye zorlayamazsınız.
Belki kolayca yüreğine girebilirsiniz.
Ancak beyninde yer etmemişseniz her an terk edilebilirsiniz.
Sevmediği halde terk etmeyen kadınlar da var elbette.
Bunun nedeni ise engelleyemedikleri "acımak" d

yine herşey sensiz...
hayat denen ahmak oynunda yine
içim içimi yerken
gece çöküyor tüm karanlığıyla yine
gelirmisin..
bu aşkı benimle sonsuza taşırmsın
senin hasretini dindirimisin içimde
kaybolurmusun benle hayat oyununda
su gibi geçerdi sensiz zamn
yelkovanla akrep durmak bilmezdi yerinde
sensizliğime dur diyemiyorum
senden sonra hayat var mı bilmiyorumm...
yoksun işte yanımda...
yetmiyor bana bu şehirde sensiz nefes almak
gitme zaman diyorum
dur dur akma
ben onsuz

Bir benmiyim seven tanrı aleminde aşk mahkemesine düştüm düştüm
sayende kestiler cezamı tek bir kalemle sensiz yaşamaya MAHKUM
EDİLDİM...(OGÜN)

Benden başka kimse bilmiyor seni sevdiğimi belki.
Sana sadece sevdiğimi söylemek isterdim inan ki,
Söyleyemiyorum sana sevdiğimi,
En iyisi içimde kalsın bence daha iyi böylesi.

Çok oldu seni seveli açılamadımsana,
Mettup yazmak istedim hayatımın aşkına,
Reddetme korkusu vardı,
Mektubu yazamadım ama,
Unutmak istemiyorum bu anı asla.

bak yine bu akşam karanlıklara büründü istanbul senin hasretinle inat
geliyorum çiçeğim belki yarım kalmış bir ömrü başlatmak umuduyla ne
söylersen razıyım ama son kez bakayım çiçeğim senin o bir kış güneşi
gibi parlayan gözlerine
bak yine bu akşam karanlıklara büründü istanbul

bilinmez bir yaşamda kaldım
ne aşk var ne de ayrılık
boşa geçen bir ömür sadece
savdanın bile buzulunu yaşadım
kimseler ısıtamadı içimi
ve bir lacivert akşam
yüreğime sessizce bir ırmak gibi akı verdi
bu şiir in adı sen

sen gözlerinde yeşil ırmaklar akan sen
hangi hüzün konu verdi yüreğinin sıcaklığına
teninden kalkan masum bir şiir olsun bu da sana

ansızın gülüm çekip gidersem beklermisin beni
ömrünün son anına kadar sevebilirmisin
dudaklarında adım kalırnmı ya yüreğin atarmı
benim için
sadece kırıntılar yetermi sana yoksa unuturmusun
hasretim çökermi yüreğine
zamansız göç eden kuş mu olur yoksa yüreğin

ne cabuk gecti böyle yillar
zaten seni topu topuna bir yil gördüm
sehirde calkalanmisti ogün
bir duydum adam vurmussun
daha bir cok suca girmissin
idamla yargilanmissin yirmi üc yil yemissin
bunuda iyi halden dolayi on üc yila düsmüsler.
sanami kalmisti v.... kurtarmak
hem kiminle niye savasmak
bak simdi kimleri dagittin
birkere beni cok sevmistin ama kaybettin
itibar,varyetli biri olan
babani yataga düsürdün
annende gözyasi bitmiyor artik
kardesin babaya ilac parasi icin,
dam