Kıyâmet

Âhh..dedi,bu cihâna yâren olmasaydım,âh,,,
Ne vardı îmân ile bende secde kılaydım.
Âh dedi biçârem âhh..işte geldi son sabâh,
Ne vardı yaprak gibi kuru yerde kalaydım.
***
Kaç mevsim yada kaç yıl,nasıl yanmışım,nasıl?
Nasılda pişmânım ben,keşke turâb olaydım.
Duymasaydım figânı,yatacaktım velhâsıl,
Ne vardı solacaksam mezârımda solaydım.
***
Sordum ya günâhımı,sen de beni gördün ya,
Utân diyen cevâbı al ateşten alaydım,
Kalk da virân yerinden,sen de beni gör dünyâ,
Ne vardı kıymetini âhirette bulaydım.
***
Korkarım,kıyâmet bu,alnı mahşerin tanı,
Bir ürperti,bir ağıt,keşke bende güleydim.
Şu beyhûde gözlerim hangi yolun vatanı?
Ne vardı ötelerden,uzaklardan geleydim…

***
Not:Kalbinde bir zerrede olsa ümit bulunduran için Mevlâ’dan kurtuluş dilerim.Kandiliniz kurtuluşunuz olsun.

Ahrazi

Kıyısından bir hicrandı dün dağıtıp gittiğim

yutmuşsa da bahtımı düşlerdeki son kuyu
vuslat için uzayan bir gölgedir efkârın
yıkardım ben âhımla tutsak eden uykuyu
ilk parçası olmasa uyanmak bir inkârın

alnımda bir heyelan! tek kâhin bu rüyâ ki
yeni baştan kurulan aynı kâbus ve cinnet
öldüğüm gün elimde! bu nasıl bir dünyâ ki
ey akıl! mecnûn ol da benliğimi yok zannet

ne mahşer ki bu hayat,ya bu candan edecek
ya da hasret kılacak,aratacak bir günü
sevdâm için kalmasam hem çehremden gidecek
hem de meçhûl sayacak bağrındaki sürgünü

buhranlı bir akşamda hasretinle yansam da
yük sınmadım aşkını isyânımla durmadım
kavrulsa da bu cânım kor ateşe kansam da
hicrânı ben yüklendim aşkına kondurmadım.


* * *

Ahrazi

Kim

Kim bu cüssemle berâber duran,
Rengi can meydanı sır hâne kim?
Yol mu seyyah mı,refâkat mı an,
Ey hayat! ölmeye pervâne kim?

• �*  ˜

Ahrazi

Kimin var?

Ne arıyorsun? Ne bakındın Rab’bından başka?
Kendine gel,kendine! Kimin var O’ndan başka!


* * *

Ahrazi

Kimsem yoktu

Kimsem yoktu


Ömrün en meçhul yolunda,
Düştüm kalktım, kimsem yoktu.
Şu kara bahtın elinde,
Boyun büktüm, kimsem yoktu.


Meskensiz, bir garip kulum,
Karlı dağa döndü halim,
Kader deyip sustu dilim,
Çile çektim, kimsem yoktu.


Gün batar, derdim doğarken,
Ay çıkar toprak soğurken,
Seher vakti çiğ yağarken,
Yaşlar döktüm, kimsem yoktu.

Ahrazi bıktı bu candan,
Gayri, ümit kesti günden,
Şu mezarın eşiğinden,
Son kez baktım, kimsem yoktu.


Ahrazi

Ahrazi

Korkarım ki

Bir kuş olup, uçup gelsem yanına,
Korkarım ki avcı vurur, Gelemem.
Bulut olup çıksam şu yüce arşa,
Korkarım ki yağmur olur, Gelemem.

Toz olup beklesem kapın ucunda,
Korkarım ki rüzgar alır, Gelemem.
Bir gül olup yer etsem avucunda,
Korkarım ki eller alır, Gelemem.

Toprak olsam evin, yurdun önünde,
Korkarım ki basan olur, Gelemem.
Bir han olsam vardığın yol sonunda,
Korkarım ki talan olur, Gelemem.

Gönül gerek desem, kulak biçare,
Korkarım ki gönülden öte yare,
Can dese de git artık bu yare,
Korkarım ki diyar olur, Gelemem.

Vakit bitse, ecel gelip sarsa,
Korkarım ki canım sende, Ölemem,
Yahut yaren gelse, kapım çalsa,
Korkarım ki, seviyorum diyemem.

Ahrazi

Lâ mevcude illallâh

Vâd etsem de sana ben,gâipten bir haberi,
‘’Lâ mevcude illallâh’’bunu kimler duyacak?
Her kim varsa deviren can denilen minberi;
Savrulsa da kâinat yıkılmayandır ancak.

Bir sürgündür bu hayat,bir sınavdır bu cezâ,
Davran artık ey insan,hasmından evvel davran.
Günâh kadar ağırdır,şeytân kadar ha kezâ,
Son şeklini tüketir aç kalınca kadavran..

Gören o ki sırları; ne renk kalır ne de bet,
Bir perdeyse bu şekil,varlıktaki son benim.
Günde kaç kez yıkılır? zaman,köhne bir heybet,
‘’Lâ mevcude illallâh’’ki Ben senin kâbenim…



* * *
Lâ mevcude illallâh: Allah’tan başka varlık yoktur…

Ahrazi

Mahâreti günâhtan ibâret

Unutmuş,neylesin? bilmez ki nerde;
Hânedir ve lâkin nezâret gibi.
Günâhın kalbine sindiği yerde,
Esâret yaşanır mahâret gibi.


***

Ahrazi

Mânevî eksiklik

Kulak ver rûhuna artık,nefs'e verdiğin kadar
Sefil olmazdın; övseydin dîni,yerdiğin kadar!


(mefâîlün/mefâîlün/fâilâtü/fâilün)
* * *

Ahrazi

Mermerler ülkesi

Hiç kimse yakın değil benim kadar ey hayat,
Az önce bulunduğum her ânı mahzun yere.
Birkaç kişilik gürûh usûlen ağlar,fakat,
Aslında bu haykırış,vedâ bu takvimlere.

Yüksekte..semâda var; bulutların rengi bu,
Günden güne artarak çoğaldı binlercesi;
Mermer ki,bu toprağın semâlaşan avlusu,
Gezmekle tükenmemiş,bulunmamış ertesi.

Sürgün gibidir,neden? neden bu terk etmeler?
Dar olsa da bir vedâ,sığarmışız onca gün.
Hasretliğimiz olur,bizimdir en kuytu yer;
Bir başka ziyâretin ucunda boş gördüğün.

Velhâsıl,eşin kadar yakın bir ad,kim bilir,
Teslim ediyor mu hiç,verir mi heyhat,kabir!

* * *

Ahrazi