Merak Edip Sormazmısın?

Rengarenk çiçeklerden arı:
Konar, konar alır balı.
Akşam olur,güneş konar:
Kim getirir yıldızları? ..

Yere atılan tohumlar,
Toprağı yarıp çıkıyor! ..
Çıkan bunca bitkileri:
Kim renkleri ile boyuyor?

Biber acı, kavun tatlı,
Deve yaratılmış farklı.
Kim donduruyor bu çarkı;
Merak edip sormazmısın?

Her şeyin bir ustası var.
Bu alemin ustası kim?
Uyma kör şeytana söyle:
Halık Rabbul alemin...

Unutma sende ey Ali:
İyi tanı Zülcelalı.
Dünya fani ahret bakı.
Şimdi hazırla kendini.

14.09.2004 Almanya

Ali Sandıkçıoğlu

Merhum Hacı Mehmet Kalkanın Ardından

Uğurladık ğurbet elden,
Ana vatana kalkanı.
Anladık ki, bir kez daha:
Dünyafani, dünya fani.

Comert idi hacı Kalkan.
Severdi yardım etmeyi.
Beklenmedik bir zamanda,
Göründü ölüm meleği.

Çok comertti hacı kalkan,
Yardıma koşardı her an.
Hoşlanmazdı kinden, Zandan.
Rahmet sana hacı Kalkan.

Daim tebessüm ederdi,
Hizmetlerle dertlenirdi.
Listelerde en öndeydi,
Kardeşimiz Hacı Kalkan.

Bilirdi karı, zararı,
Yoktu kimseye zararı.
Hemen sıvardı kolları,
Hizmetlerde hacı Kalkan.

Çabuk terk etti bizleri,
Var hizmetlerde izleri.
Çok üzüldü sevenleri;
İnsan dostu hacı Kalkan.

Hacı kalkan uğurlandı,
Neckarsulm camisinden,
Hakkım helal olsun dedi:
Sevenleri ta ciğerden.

Tekbirlerle, dualarla,
Yolcu oldu hacı Kalkan,
Rahmet eyle bu kuluna,
Ey alemleri yaradan...

Allahtan rahmet dileriz,
Resulundende şefaat.
Firdevste edesin rahat.
Güzel kardeş hacı kalkan.







Herkesin gözü yaşlandı,
Giden hacı kalkan için.
Kardeşlerin arıyorlar,
Camide boş kaldı yerin.


Hacı arkadaşın Ali,
Diliyor sana rahmeti.
İnşaellah tez bulursun,
Şefaat ile cenneti....

Ali Sandıkçıoğlu

Merhum Kardeşim Şaban Sandıkçı'nın Hatırasına -2-

Günler geçti kardeşim:
Bir haberin gelmiyor.
Fani dünyada insan;
Bir türlü uyanmıyor..

Babamın yazıhanesi:
Üçüncü kayıp verdi.
Önce Asımla, babam:
Sonrada şaban gitti.

Sayı bozuldu artık:
Kardeşler arasından.
Hem alttan, hem de üsten:
Gitti Asımla, Şaban..

Önce Asım göç etti.
Arkasında da babam.
Gerçekten yaktı bizi;
Aniden giden Şaban..

Çok üzüldü kardeşler,
Büyükten ta küçüğe.
İnanmışız Allaha:
Giden gelmez geriye..

Mehmet, Ahmet ve İhsan:
Hep ağlayıp durdular.
Bir anda şaban için:
Nasıl oldu dediler? ....

Rize’den Ankara’ya:
Geldi Hüsiyle anam.
Bilmiyordu hiç biri:
Vakit olmuştu tamam..

Kardeş,torun,evlatlar,
Hep nöbette idiler.
Ziyarete geldiler:
Bütün yurttan köylüler..

Sert mizaçlı kardeşim:
Hareketsiz duruyor:
Teslim eyledi ruhu:
Uzun yola çıkıyor..

Büyük bir merasimle:
Defin edildi Şaban.
Orda yardımcın olsun:
Alemleri Yaradan..



Birer, birer döndüler:
Cenazeye gelenler.
Merhum kardeş Şabanı:
Mezarda bıraktılar..

Kalmadı ilk akşamda:
Yanında bir arkadaş.
Ağlayarak döndüler:
Hem ana, hemde kardaş.

Geri kalan kardeşler,
Hem evlatlar, torunlar:
Tabut içinden Şaban:
Size nasıhat eyler...

Sakın aldanmayınız:
Şu dünyanın süsüne.
Bende sizin gibiydim:
Bakın şimdi halime...

Yüce Rabbi tanıyın.
O na kulluk eyleyin.
Muhammed (s.a.s.) yolundan,
Bir nebze ayrılmayın...

Namazınızı kılın.
Günahtan uzak durun.
Bu sosuz yolculuğa:
Şimdiden hazır olun.

Artık ben gidiyorum:
Hakkınız helal edin.
Beni boş bırakmayın:
Fatihalar gönderin....

Oğlanlarım, kızlarım,
Abi ve kardeşlerim,
Şimdi dar yerlerdeyim.
Bana dua eyleyin.

Söyleyiniz ablama:
Benim için okusun.
Geride kalanlara:
Allah Selamet versin.




Babam ve Asım için:
Anam hep ağlıyordu.
Anamın listesine:
Şaban ilave oldu....


En büyük abimiz:
Merhametli,duygulu.
Hüzünlendiği zaman:
Döktürürdü şiiri...

Mutlaka benim için:
Şimdi şiir yazıyor.
Söyleyiniz ağama:
Şaban kuran bekliyor..

Gurbet elde dostlarım:
Yazdım ben bu şiiri.
Göç edip gidenlere:
Bol edelim ikramı..

Orda değeri olmaz:
Ne malın ne paranın.
Kıymeti anlatılmaz.
İhlasla, fatihanın...

İhlas ve fatihalar:
Gönderelim dostlarım.
Okuyup, gönderene..
Çok teşekkür ederim.

Uzun oldu şiirim:
Sizden özür dilerim.
Geçmişlerin ruhuna:
Fatihalar dilerim..

Yaşamayanlar bilmez:
Kardeşin acısını..
Onların çocukları:
Büker insan belini.

Adım Alidir benim:
Soyadım Sandıkçıoğlu.
Diliyorum kardeşim:
Kabrinde rahat uyu.

Ali Sandıkçıoğlu

Merhum Kardeşlerim Asım ve Şaban İçin

Çok seneler oldu;
Gideli Asım.
Arkandan babamı,
Şabanı aldın.

Beklenmedik anda;
Sen yolcu oldun.
Geride kalanın:
Yüreğin yaktın.

Yeni evli idin;
Murad almadın.
Kader böyle idi:
Oğlun görmedin.

Seni temsil eden;
Bir oğlun vardır.
Dileriz sana benzesin,
Onunda adı: Asımdır.

Senin hasretinle,
Hep yandı balam.
Çok fazla geçmedi:
Geldi arkandan...

Asuman, Asımı,
Biz düşünürken,
Kamile,zeynepler,
Geldi arkadan..

Yukardan aşağı,
Bozuldu sıra.
Sizi unutmadık;
Henüz biz daha.

Resimin süslüyor;
Köyde odayı.
Gözü yaşlı anam:
Heran ağlayı.

Ateş tazelendi;
Bizde yeniden.
Şaban yolcu oldu:
Gitti aniden..

Büyükten, küçüğe;
Kardeşler üzgün.
Köyde,İstanbulda,
Boş kaldı yerin.

Tatmayanlar bilmez;
Kardeş acısı.
Silinmez kalblerden;
Kardeş sızısı..

Bir çok geçmişimiz,
Yatar mezarda..
En son uğurlanan;
Şabanda orda..

Beni sorarsan kardeşim;
Bende bir nevi ölüyüm.
Sizler orda çürür iken;
Ben ğurbetlerde çürürüm.

Rahmetler diliyorum,
Ğurbet elden sizlere.
Rabbim affetsin bizi;
İnşaellah mahşere..

Ali Sandıkçıoğlu

Mezar Ağlar

Uzun yıllar ğurbet elde kaldım ben.
Annem ağlar,yarım ağlar,can ağlar.
Yıllar geçti dönemedim sılama;
Çeşme ağlar, evim ağlar yol ağlar.

Yanaklarda göz yaşlarım süzülür.
Hastayım ben acı ilaç verilir.
Yaşıl anam yolum bekler üzülür.
Anam ağlar, canım ağlar, yar ağlar.

Kalemim ağlarken feryat ediyor.
Artık çekilmiyor ğurbet söylüyor.
Herkes kendi kaderini yaşıyor.
Kalem ağlar, kağıt ağlar, el ağlar.

Değiştirmek mükün olmaz kaderi.
Sabırla yenmek lazım kederi.
Unutma sen geçmişini ey Ali.
Ölen ağlar,mezar ağlar, sağ ağlar.

Ali Sandıkçıoğlu

Mezar Taşları

Benden başka kabir ehli,
Mezarında yatıyordu.
Gelen varmı diyerek,
Ğarip,ğarip bekliyordu...

Baktım sağıma,soluma:
Konuşacak kimse yoktu.
Yosunlaşmış mezar taşı;
Bana şunları diyordu...

“Ne bakarsın insan oğlu?
Ben bekçilik yapıyorum.
Bazen gündüz, bazsen gece:
Ğaribime ağlıyorum.”..

Bu mezarda yatan kişi;
Bir zamanlara vezir idi.
Çok oldu dünyadan göçtü:
Düştü listelerden ismi...

Dostu çoktu bir zamanlar,
Vardı hanlar ve hamamlar.
Ne ararlar, ne soraralar,
Şimdi ğarip, ğarip ağlar! ..

Bazen, bazen soruyurum:
Vezir beyim sen nasılsın?
Neldu köşkler, sarayların,
Bu evinden memnunmusun?

Zıyaretçi Adem oğlu;
Bakma bana öyle sakin.
Birgünde sen geleceksin,
Dostun olur mezar taşın..

Burda kimsenin, kimseye,
Olamıyor hiç yardımı.
Aklın var ise ey dostum,
Sen alda gel azığını...









Kabirdeki yakın dostun,
Mezar taşı, mezar taşı.
Diyor sana Adem oğlu:
“Gelmeden sen çöz bu işi.”

Ne zıyaret eden vardır,
Nede gönderen fatiha.
Malı, mülkü bölüşüldü:
Hatırlanmadı bir daha.

Dilsiz taşlarda konuşur,
Böyle inanasın Ali.
Kabirlerin çoğu çökmüş,
Ağlıyor mezar taşları..

15.04.2006 Neckarsulm Almanya.

Ali Sandıkçıoğlu

Musallaya Yatacaksın

Ey allı ve şanlı kişi:
Birgün gelir öleceksin.
İstesende, istemesen:
Musallaya yatacaksın.

Hazırmısın musallaya:
Yatmak için sen şimdiden?
Yeterince azık varmı?
Bir kontrol etsen şimdiden.

Namazını kıldırmadan,
Cemaata soracaklar:
“Memnunmusunuz mevtadan?
Sorup cevap istiycekler.

İçlerinden derlerseki:
Cuma bilmez, bayram bilmez.
Halıka kulluk etmezdi.
Yaramazmı, yaramazdı.

Bir kontrol etsen kendini;
Şu anda durumun nedir?
Cemaatın şahitliği:
Musallada önemledir..

İster bey ol, ister paşa:
Ordaki rutbe er kişi.
Musallaya gelmeden sen:
Doğru eyle bütün işi...

Dünyadaki son istasyon:
Nasıpse musalla taşıdır.
Ordan kabre götürürler:
Dünya defterin kapanır.

Ali Sandıkçıoğlu

Mümin Olmadan Kurtuluş Olmaz

“Aklı olmayanın dinide olmaz.”
Yalnız akıl ile bu yol yürünmez.
Sağlam iman gerek insan oğluna:
İmanı suri ile kurtuluş olmaz...

Akli maad ile kurtulur insan.
Aklı maaş ile kurtulamaz can.
Akılla, imandır bizden istenen..
İmansız akılla kurtuluş olmaz...

Aklına güvenen madde erbabı:
Düşünmezler bu alemi, nızamı.
Kim vermiştir bütün canlıya canı?
Halık tanınmadan kurtuluş olmaz.

Nice akılcılar geldi ve geçti.
Kari değil,onlar zararı seçti.
Ne kadar çabukta ömürler bitti.
Mümin olunmadan kurtuluş olmaz.

İnsan için iman en büyük servet.
Elde etmek için durma ğayret et.
İmansız olarak geçilmez sırat..
Aklı maaş ile kurtuluş olmaz

Ali Sandıkçıoğlu

Müride Bak Müride

Gerçek mürşit, müride:
Hurmetimizi sonsuzdur.
Öyle müridler varki;
Durmadan şeyh uçurur.

Müride bak, müride:
Şeriatı yaşamaz.
Göya tarıkat ehli:
Yanına yanaşılmaz..

Kendine bir süs verir:
Bizim mürid efendi.
Cenneti tapulamış;
Sanki babadan kaldı.

Bazı müridler vardır:
Terk eder, farz,sünneti.
Onlar için önemli:
Taklid etmek mürşidi..

Bir kısım müridlerin;
Kıyafetleri başka.
Beğenmezler kimseyi,
Dolaşırlar sokakta..

Bilmez bu zavallılar:
Hak yolu şeriatı.
Çokları terk eylerler:
Hem farzı, hem sünneti.

Hiç şeriat olmadan:
Olurmu ki,Tarıkat?
Sünnete uymayan yol:
Sakattır beyim, sakat..

Kimilerine şeyhlik:
Miras kalır babadan.
Para,pullar toplarlar:
Bende müridlerinden.

Zamanımızda çoktur;
Kutta-ı tarıkçiler.(1)
Bir yolunu bularak:
İnsanı kandırırlar…




Kerametler uydurur:
Şeyhler ile müridler.
Bu sahte riyakarlar;
Şeytanlardanda beter.

Kimisi değer verir:
Zahiri giysisine.
Her türlü fesatlıklar:
vardır onun kalbinde.

Müberek mefhumları:
Kullanır çıkarına.
Ne şeyhlik, ne müridlik;
Değildir umurunda..

Çokları köşe döner:
Sahte şeyhlik yaparak.
Bir gün gelir onları:
Yutar şu kara toprak.

Daim tenzih ederim:
Gerçek Allah dostunu.
Ayakları tozuna:
Sürerim ben yüzümü.

Ali Sandıkçıoğlu

Nankörlerin Çok Olduğu Dünyada

Nerde kaldı kapımızda duranlar?
İş için araya torpil koyanlar?
Daha dündü bize alkış tutanlar.
Hepsi birer, birer kayb oldu dostlar.

Her şeyde ölçüdür şu anda madde.
Bana dost diyenler hani nerede?
Hasta olup yataklara düşende:
Ne dost kaldı, nede soran ortada.

Nankörlerin çok olduğu dünyada:
Merde değil,kıymet vardır namerde.
İstikamet adım, adım ahırete:
Kesin gidilecek bilelim dostlar

Ali Sandıkçıoğlu