İçim Seninle Coşuyor

Başımı kaldırdım baktım semâya.
Hayalini gördüm o an karşımda.
Gülümseyerek bakıyordun bana.
Mavi gözlerin de daldım hülyalara.

Yine çakmak, çakmaktı gözlerin.
Bakışların ise, bir başka geldi bana.
Belki de kızıyordun tüm çocuklarına.
Bu vatanı böyle mi bıraktım yarınlara.

Birsürü mücadele verdin Atam bizler için.
Şehit kanlarıyla sulandı heryer,..niçin.
Hep güzel bir vatan da yaşayalım istedin.
Vatanımız yine güzel ama, sevgisiz.

Sevgi tohumlarını attın tüm milletine.
Sevgi, saygı bir başkaydı senin günlerinde.
Şimdi ise, birşey kalmadı bugünlerde.
Herkese birşeyler oldu unutuldu eski günler de.

Yine içim seninle coşuyor düşündüğümde.
Okuduğum her tarih sayfasında seni görüyorum.
Gözlerimin yaşı birtürlü dinmiyor Atam.
Kalbimde ki sevgin ise, ama hiç bitmeyecek

Bu güzel yaşamı bizler sana borçluyuz.
Başımız herzaman dik, sevgi doluyuz.
Her kötülüğe düşmanlığa milletçe, karşıyız.
Vatanımız için ölürüz daima karşı dururuz.

Belki örf, adetler unutuldu milliyetçiliğimiz asla.
Her Türk gururla taşıyor sevgisini bir başka.
Yolumuza engel tanımayız ölürüz aşkımızla.
Vatanımıza sevgimiz, aşkımız bambaşka.

Yüce Atam elbet bu kaos bitecek vatanımızda.
Bizler de bu sevgi, aşk herzaman olduktan sonra.
Eğmeyeceğiz başımızı, gururla taşıyacağız bayrağımızı.
Cennet vatanımıza, gerekirse dökeceğiz kanlarımızı.

Herzaman kanım fedâ olsun güzel cennet yurduma.
Hep yolunda gittim başım dik ömrüm oldukça.
Yüce Atam sen hep bizimlesin başımızda.
Sana sevgimiz hiç bitmeyecek, vatanımıza da.

İçimde Bir İsyan Var

bir çılgınlıktı seni sevmem belki.
acılar daha acılara, kederler ise,
boynumu büktü şimdi.
umutlar geride, ama düşünceler,
hep benimle birlikte..
sevda ateşi derler ya,
o içimde artık benim.
yalnızlığa mahkum *******,
sensizliği yaşadığım gündüzler.
esir almış saatler hep benimle.
terketmeyen sevdam,
bitmeyen gözyaşlarım,
tükenmeyen sabrım ise,
ruhumla savaşta şimdi.
anlaşılmazlıklar ve sebepler,
mahvetti hayatımı.
hep iyimser rolünü,
ben mi oynayacağım.
nerde benim umutlarım,
nerde duygularım,
nerede.
içimde bir isyan var.
yeter artık diyorum.
ama yapamıyorum.
çünki, seni çok
ama çok
seviyorum.

İçimdeki Aşk

sen gezgin seyyâh, ben de evde bekçi.
yollarımız bir, ama ayrılık biz de bitmez ki.
ömür su gibi akarken, beklemekteyim seni.
hep merak içinde, gözüm yolunda,
sevgini.
bir sevda masalında, kayboldum ben.
aşk yarış arabası, ben zamanla yarışamam.
koştukça çok yoruldum sen de artık inan.
ama aşkın içimde yıllandı
bir şarap misali.
güneş, seninle doğuyor benim için.
gün batımında, seninle deniz kenarında.
ellerinin sıcaklığı yakıyor ellerimi,
aşkında..
sana doyamam öyle yaktın ki sevdamda.
sensiz uyandığım hergünü, istemem artık.
gözümü açtığımda seni görmeliyim
yanımda.
şarkı söylemeli uyandırmalısın yine beni,
melodi gibi.
gözlerinin için de kaybolmalıyım sıcaklığınla.
yaz güneşi yakıyor içimi, senin kadar değil ya.
canımın bir parçası sen de biliyorum
sen de benimle.
deli yüreğim çarpıyor seni her düşündüğümde
özlemler kaba sığmıyor artık, paramparça yüreğimle.
bu yollar ayırıyor bizi, her gidişinde kalıyorum
sevginle.
aşkınla başbaşa, yalnız kendi derdimle birlikte.
hangi aşık mutlu olmuş ki
biz de mutlu olamayacağız belki de.
ama içimde ki aşk, nereye gidersen
hep seninle gidecek o yere.

İçimdeki Yangın Sönmüyor

Geçmiş, su gibi akmış gözlerimin önünde.
Bomboş geçen yıllar ve saçlara düşen aklar.
Yaşadığım mutluluklar nekadar az mazimde
Çektiklerim acı veriyor kalıyor hep içimde.

Senin sevgin, güç veriyor yaşatıyor beni.
İçimde yeşeren bir çiçek var seni düşündüğümde.
O çiçek sarıyor ruhumu aşka dönüşüyor bedenimde.
Sevgin hiç bitmiyor hep akıyor damlalar, gözlerimde.

Tükenmeyen aşkının, esiriyim ben şimdi.
Ömrümce incinen ruhum, seninle sarhoş sanki.
Ya.sana olan özlemim, hiç bitmiyor ki.
Bak yastığın boş şu an, seni öyle seviyorum ki.

Nereye gitsem, aşkın da benimle heryerde.
İçimdeki yangın sönmüyor çoğalıyor sevgimde.
Ne olacak bizim halimiz, seninle birlikte.
Beni yalnız bırakma, dayanamam sensizliğe.

İçimizde Yeşeren Sevgi

düşünceler,
hep hayaller de kalıyor.
beklentiler, öyle farklı ki.
dertlerin arasında,
kaybolduğumuz dünya da,
kağıt parçası gibi, sürükleniyoruz
ordan oraya..
sanki rüzgar esir almış bedenlerimizi,
öyle savuruyor ki bizi.
her an bir tokat geliyor yüzümüze,
anlamıyoruz
kalıyoruz öylece.
yitirdiğimiz sevgiler, hep içimizde.
gözyaşlarımızla ıslanan bedenimiz,
isyan ediyor artık kadere.
mutlu olmalı artık tüm insanlar.
mutlu olmalıyız birlikte.
içimizde yeşeren sevgi,
dağılmalı
filiz vermeli artık
tüm gönüllere

İkimiz Bir Canız Seninle

sensiz yaşayabilir miyim sanıyorsun
buralarda.
aynı havayı teneffüs etmezsem,
neye yarar bu aşk.
ağlıyorum artık kaderime.
ne yapsam olmuyor.
gülen gözlerin gitmiyor gözümün önünden.
dualarım sana, sevdalı yüreğine.
ikimiz bir canız seninle.
yıllar prangaladı bizi, birbirimize.
aşılmaz yollarım önümde.
bir sürgündeyim sanki bu yerde.
kımıldayamıyor bedenim,
atmıyor artık yüreğim,
******* sardı ruhumu..
karanlığın içindeyim.
sana öyle muhtacım ki
ana kucağı gibi.
gözümden bile esirgediğim,
biriciğim.
herşey seninle olmalı
yaşanmalı.
dağların en tepesinde,
çiçek açmış kardelen.
karların içinde,
tek başına çaresiz biçare.
bu aşkı gömme geçmişe,
sevda yaşanmalı birlikte.

İkinci Bahar

ömrümün bittiği yerde başladı aşkım.
geçmişte tatmadığım bir sevgiyi yaşadım
seninle.
ikinci bir bahardı yaşadığım,
aşkın ve sevginle.
kalbimi sana verdim ümitsiz yaşadığım günlerde.
aslında bir hayat bitmişti benim için,
yeni bir sayfaya ise, sığdıramazdım hiç kimseyi.
ama sen, hayatıma ve kalbime sığdın
hareketlerinle.
hayatımı altüst ettin bana verdiğin sevgiyle.
bu sefer de kalp acısı başladı ben de,
seni görmediğim o günler de..
zaman geçti
yaşanması ise, güçtü aşkın.
her acıya gençlikte katlanılıyordu çaresizce.
zamansız çalmamalıydı kapıyı aşk,
hiçbir zaman.
ama çalmışt birkere, özlemler başlamıştı ben de.
aşkın yoruyordu beni, hasretinse kalbim de.
geç gelen bir aşk, iyi gelmiyordu kimseye.
ben şimdi mutsuz, çaresiz bir şekilde.
geçiriyorum günlerimi, ondan habersizce.
ikinci bahar diyorlar bunun adına..
ama bu yaşta bahar,
kışı yaşatıyor bizim gibilere.

İkisini de Çok Seviyorum-Anı Hikaye

-Babam üç senedir hastane de yatıyordu. Elimden geldiğince onu sık sık ziyaret edip mutlu etmeye çalışıyordum. Çünki babam benim canımdan bir parçaydı. Aşırı severdim kendisini. Son zamanlarında artık yerinden kımıldıyamaz oldu. Yatalak olmuştu. Hastane de özel bir odada hemşireler başında. Özel doktorlarıyla yine mutsuzdu babacığım. Çünki evlatlarına çok düşkündü. Beni gördüğünde çocuk gibi sevinirdi. Ben de ona belli etmezdim. Ayrıldıktan sonra saatlerce sokaklarda ağlıyarak yürürdüm.
-Üç aylıkken almıştım papağanımı. İsmini kontes koymuştum. Elimde besliyerek büyütmüştüm. Sanki ailenin bir ferdiydi. Bizlerle masa da yemek yer. Üzerimizden hiç inmezdi. Beni kimseyle paylaşamazdı. Bana çocuklar sevgi gösterseler gider onları acıtmadan ısırırdı. Hep benimleydi. çocuk olsa benimle yatacaktı nerdeyse. Ev de özgürce uçar. Biz geçiyoruz farketmezdi onun için. Bizler başımızı eğmek zorunda kalırdık. Mutfak ta yemek yaparken gelir omuzuma konar.
-Kontes, yemeğin içine düşeceksin. vallahi tavuk niyetine seni yeriz derdim.
O da anlamış gibi cıyak cıyak bağırırdı.
Islıkla şarkılar söyler. İsimlerimizle bizlere bağırırdı. Yazlığa gittiğimizde onu veterinere bırakırdık. Döndüğümüzde bir hafta yüzüme bile bakmaz elime aldığımda beni ısırırdı. Sonra barışırdık tabii. Kontes onüç yaşındaydı. Sultan papağanları 6-7 sene yaşarlarmış. Veterineri çok iyi baktığımızı söylerdi.
Anlatmak istediğim. 20 Eyül 2005 de sabahın beşinde acı bir şekilde telefon geldi. Baba mı kaybetmiştim. Büyük üzüntüydü benim için. O gün babam defnedildi. Akşam üzgün bir şekilde eve geldik. gece saat onbir di. Kontes bir çığlık attı. Koşarak kafesinin yanına gittim. Kafesin içinde düşmüş bana bakıyordu. Elime aldım. Su içirdim bana bakarak gözlerini kapadı.
Çocuklar yattığı için kontesin öldüğünü anlamadılar. ben de balkona götürdüm. Çocuklara sabah söylerim diye düşündüm. İşin ilginç tarafı. Babam kontesi çok severdi. Nezaman bana gelse ona da birşey getirirdi. Ve babamla aynı gün de hakkın huzuruna vardılar.
-Benim üzüntüm bir değil iki olmuştu. Canımdan çok sevdiğim babam ve evlat gibi büyüttüğüm kontesimi aynı gün kaybetmiştim. Acıları hala içimde taze. Ve ikisini de çok seviyorum.

İlacım Sende Sevdiğim

Biliyor musun aşkım ellerin kaldı giderken.
Bakmaya doyamadığım o güzel ellerin.
Bin kere öpsem bıkmam yine öperim.
Sevgiye susamış, bana hasret ellerin.

Gittiğinde tüm ümitlerim de seninle gidiyor.
Öyle bir yara açılıyor ki taa kalbimde.
Kâbus gibi geçen *******, bitmiyor aşkım.
Derdimin dermanı, ilacım sende sevdiğim.

Bir şarkı söylüyorum buram buram aşk kokan.
Özlemleri katık ediyorum ekmeğime herzaman.
Gözyaşlarımı su gibi içiyorum hep boğazımda.
Ya bitmek bilmeyen sevdam, daima aşkınla.

Bir sarmaşık gibi, sarsan beni kollarınla.
Aşkını hissettirsen yalnız benim dünyamda.
Sıcacık nefesin, herzaman bende kalsa.
Hiç doyum olmaz o zaman vallahi bu aşka.

İlk Aşkım İlk Sevdiğim Sendin--Hikaye

Maziye zincirlenmişti birzamanlar kaderim. Kalbime de zincir vurulmuştu sanki. Fırtınalar hep içimde dolmayan bir boşluk ise benimleydi hep. Suna'nın gözyaşları durmadan akıyordu. Oturmuştu bir banka, gelene geçene aldırmıyordu hiç. Biraz evvel bir holding binasından çıkmıştı. İlk aşkı, ilk sevdiği birzamanlar komşusunun oğlu olan Ahmet'i ziyarete gelmişti. Senelerdir görmemişti onu. Öyle bunalımdaydı ki.. Yeni eşinden ayrılmış sanki bir iki laf edecek birini aramış ve Ahmet' i görmeye gelmişti. Sevinçle girdiği yerden ağlayarak çıkmıştı. Ahmet'in bir sene önce öldüğünü öğrenmişti.
Oysa lisede birlikte okurken üniversiteyi bitirip evleneceklerini söylüyorlardı birbirlerine.
--Bu ağaç bizim olsun Ahmet
--Tamam canım
Hemen kalemini çıkarıp ağaca bir kalp çizmiş ve içine isimlerini yazmıştı Ahmet.
Düşüncelere dalmıştı Suna. Apartopar banktan kalktı. Edinekapı Mezarlığına
gitti. Ahmet'i görememişti ama mezarına gidecekti. Bulacağına inanıyordu. Arkadaşları tarif etmişti.
Mezarlığın kapısında ki çiçekçiden, ençok sevdiği, birzamanlar sevdiğinin verdiği kırmızı gülleri aldı. Kapıda ki görevliye sordu. Birlikte aramaya başladılar.
İçinden durmadan
--Hadi Ahmet neredeysen bulayım diye dua ediyordu.
Sonunda buldu mezarı
--Ben kapıyı boş bırakamam hanfendi.
--Tamam siz gidin dedi Suna.
--Ahmet ben geldim.
Gözyaşları durmuyordu.
--Bak canım sana kırmızı güller getirdim. Birzamanlar sen alırdın hep bana.
Şimdi ben senin için aldım.
--Nekadar seviyorduk birbirimizi. Neden ayrıldık biz. Mutlu olacaktık oysa..
Nişan yüzüklerimizi bile almıştın. Gençlik işte mantıklı düşünemiyor ki insan.
Hem ağlıyor hem konuşuyordu Suna.
Evliliğinde çok acılar çektirmişti eşi. Devamlı aldatıyor ve manevi işkenceler yapıyordu. Sonunda dayanamayıp kızını da alıp annesinin yanına gitmişti. Aslında Ahmet'ten bir beklentisi yoktu. Çünki Ahmet'te evli ve iki kızı vardı. Yalnızca arkadaş olarak görmeye gitmişti. Trafik kazasında öldüğünü öğrenmesi onu geçmişe götürmüştü.
--Hani hatırlıyormusun canım pencereden işaretleşir önce sen çıkardın dışarı. Sonra da ben çıkardım. Önceleri kimse anlamasın diye. Otururduk çay bahçesinde.. çok güzel sohbetlerimiz olurdu. Nezaman iş ciddiye bindi. Evlenme kararı aldık. O yengen yok mu. Bizi ayırmak için yapmadığı kalmadı.
Ve bizi ayırdı. Belki sen de mutlu olamadın eşinle. Bense hiç olmadım. Bazen seni düşünürdüm. Seninle evli olsaydım mutlu olurdum. Sen beni anlıyan sevgi dolu biriydin.
Yine gözlerinde ki yaşlar sicim gibi iniyordu Suna'nın. Keşke bugün hiç uğramasaydım. İçimde ki aşk kırıntıları kalsaydı yerinde. Ama mazimin saf ve temiz aşkı köz gibi yanacak bundan sonra içimde.
Elinde ki gülleri mezarın toprağına tek tek bıraktı.
--Bundan sonra hep güllerle geleceğim. Mekânın cennet olsun Ahmet
Birzamanlar aşık olduğu deliler gibi sevdiği arkadaşını, gözü yaşlı olarak bıraktı. Hayat herzaman süprizlerle doluydu. Bazen böyle acı süprizler de insanın karşısına çıkabiliyordu.