İnsanlık Dost Olsun

Ateşten bir gömlek düşmanca yaşam,
İnsanlık dost olsun olmasın akşam.
Nedir bu dünyada paylaşılmayan,
Barışsan kalır mı anlaşılmayan!

El ele dostluğa kucak açışsın,
Dünyanın gönlüne umut saçılsın.
Savaşlar olmasın gülümseyelim,
Sönen ocaklara üzülmeyelim.

Evren yok olacak böyle giderse,
Kimseye kalamaz bak tükenirse,
Dünyanın nefesi gitti gidiyor,
Bencillik hayatı hep yok ediyor.

Silkinin dostlarım uyanın artık,
Hayat yok olmasın bitmesin yazık.
Enerji çoğalıp sevgi dolaşsın,
Tüm dünya anlaşıp mutlu yaşasın!

Meziyet Ak

İsmin Yok Halâ

İsmin yok halâ bulamıyorum,
Hayalimsin ulaşamadım.
Sensiz seninle hep yaşıyorum,
İsimsiz sevgilim seni yaşadım.

Yüreğim çarpar şunu sorarım,
Yeni isimler listeleyerek.
Sana uyacak isim ararım,
Bulduğum her isme gülümseyerek.

İsmin, ismini bulup ben rastlasaydım,
Sana o isminle seslenirdim.
Hayâl dünyamda sana bağlandım,
Tuvalimde seni renklendirdim.

Nesin sen durda bir sor kendine,
İsmin yaşatır fırtınaları
Gel kulak ver kalbinin sesine,
Bir kez hatırla yaşananları.

İşte ismin biricik sevdiğim,
Ömrümce seni yaşatacağım.
Senle yaşayıp ben öleceğim.
Hayalimde seni anacağım.

Sevdim seni gül yüzlüm bilesin,
Tertemiz aşkın gömülü kabre.
Gerçeğe dönemez hayalimsin,
Senle gülerim güzelliklere.

Gözbebeğim benim hayâl sevdiğim,
Hayalet sevdiğimsin benim.
Gönlümde tek şu var istediğim,
Gönlümle bilesin ben seninim.

Meziyet Ak

İstediğin Ne

Sözüm meclisten dışarı ne olacak halimiz,
Gelen vurur giden vurur günah keçisimiyiz.
Dostu düşmanı bilelim kahrolmasın Bu Vatan,
Şehitlerimiz kan ağlıyor Bu Vatan için yatan!

Nice canlar kanlarını Bu Vatan'a harcadı,
İnsafsızca yakan yıkan öfkelerde ne vardı?
Vicdanına koy elini belki de yanar için,
Elini çekmeden düşün istediğin ne senin.

Ülke,kimlik,vatan ise işte hepsi bizlerin,
Günahını biz çekeriz hain bilinçsizlerin.
Dalgalanan şanlı bayrak hırsıyla boğar seni,
Şehitlerse hesap sorar olmasa bile teni.

Kendine gel uyan artık bu gaflet uykusundan,
Bağrı parça parça oldu ülkenin yolsuzlardan.
Sahip çıkalım vatana hain eller bölmesin,
Ülkenin topraklarına diş mihraklar girmesin! .

Meziyet Ak

İşte Mutluluk

Buz mavisi düşlerimi serdim yoluna,
Gökkuşağının da o an girdim koluna,
Tutunuverdim martının ben kanadına,
Mutluluklara yol aldım gör inadına!

Giden günler geri gelmez değer bilelim,
Makarayı düzgün sarıp yitirmeyelim,
Elimizdeyken bilelim biz kıymetini,
Sonra ödetmesin bize gel diyetini!

Mutluluk pamuk gibidir şöyle bir bakın,
Bir avuç olur alınca onu yaşantın,
Derdi kederi sorgula mutluluklarla,
Başediverirsin o an tüm sorunlarla.

Kaybetmeden elde tutun alıngandır çok,
Ardını dönüp gitmeden değer veren yok!
Giderse asla geriye döndüremezsin,
Onun hırçın isyanını söndüremezsin.

Hiç düşünebildiniz mi mutluluk nedir?
Çürük pamuk ipliğine benzetilendir.
Sahip olduğunuz anda yitirivermek,
İşte mutluluk böylesi ateşten gömlek!

Meziyet Ak

İyilikler Yeşerecek

Gönül hazan rüzgarında sürüklendi sessizce,
Umut yağmurlarındaki sessiz hesap soruşa.
Sürüklenen gönlümdeki sordum kıpırdanışta,
Umut yağmurlarındaki sessiz hesap soruşa.

Kalplerden kahroluşları birlikte yok edelim,
Gönlümüzde umutları mutlulukla derelim.
Sevgiyle ve özveriyle kurulan dostluklardan,
Bir sırça köşk yapalım sağlam olan camlardan.

Dostlukların şeffaflığı berrak ve duru olsun,
Sevgimizle dünyadaki her canlı huzur bulsun.
Hayallern ötesinde gerçekleşsin dilekler,
Huzuru yakalasında hep genç kalsın yürekler.

Olanaksız deyil inan dilek gerçekleşecek,
Mutluluklarla el ele iyilik yeşerecek.
Fani olan bu dünyada nefrete yer vermeyin
Düşmanlıkları bırakıp dostlukları deneyin.

Meziyet Ak

İzmir'ime Yazıldı

İzmir'ime yazıldı her yürekten şiirler,
Mavikent ve Bostanlı sonra da Karşıyaka,
Yazılan şiirlerde hep gezindi gönüller,
Eski İzmir nostâlji oldu hatıralarda.

Smyrna deniliyor bir tepekule vardır,
Bayraklıda yıkılmış ne tarihler yatıyor.
Sahip çıkılmamıştır İzmir'e bir yaradır,
Geç kalmış değilsiniz düzenleme bekliyor.

Bornova'da sanatın geçit yeridir parkı,
Tiyatrosu yaşatır tiyatronun ruhunu,
Huzurludur Bornova mutluluğun hayratı,
Bornova'lı gururlu bitirmiştir sorunu.

Alsancak va Konak'ta yapılmış çalışmalar,
Yer yer değiştirilmiş İzmir yenileniyor.
Metro yol ve köprüler yapıp hızlanıyorlar,
Gönül yarım kalmadan bitirilsin istiyor.

Varyant Kadifekale sesidir İzmir'imin,
Güzelyalı sahili gönlümüzün neşesi,
Narlıdere eğlence yeridir isteyenin,
İzmir'in sevda kokar gezilen her bir köşesi.

Seherin serin yeli mehtabın güzelliği,
Dostça yaşasın gelin İzmir'i güldürelim.
Sevgi dostluk şahlansın yok etsin hainliği,
Güzel İzmir'imizi cennete döndürelim

Susuzdede parkına gidilmelidir derim,
Kat kat çıkıp zirvede durup şöyle bir bakın.
Çepe çevre dolaşıp etrafı gezinelim,
Manzara tablo gibi kötülükten sakının.

Böyle nice güzellik Kadifekale'de de,
Ve daha pek çok yede vardır yazmakla bitmez.
İzmir aşığım sana yerim senin gönlünde,
Kâğıt kalem söz biter sana övgü tükenmez.

İzmir'liyim dedikçe gönlüm gururla dolar,
İzmir'lidir İzmir'de doğup büyüyüp seven.
İncisisin Ege'nin grubunda huzur var,
Hiç bir yere gidemem ayrılamam gönlünden!

Meziyet Ak

Kaçak Hatıralarım

Uzandım bulutlara sanki tutacakmışım,
Ulaştım gönlümdeki yıllanmış anılara.
Dalınca hatırladım kaçak hatıralarım,
Getirmiş meğer beni bu günkü sorunlara.

Diyorum konuşma sus işte karşınızdayım,
Geçmişe dönüp baktım hüzün çöktü gönlüme.
Korkuyorum yaşamdan azimle ayaktayım,
Kaçmadan gelecekten sahip oldum özüme.

Dürüstçe yaşayacak kendimi aşacağım,
Gülecek geleceğim biliyorum yüzüme.
Yıkacak kederleri dertle savaşacağım,
Yılmadan zorluklardan el salladım hüznüme.

Kaderim korkup benden güzellikler verecek,
Bulup bendeki beni hep mutlu olacağım.
Gönlümden huzurumu alıp götürmeyecek,
Gönlümün yaşlarını artık kurutacağım.

Meziyet Ak

Kader

Kader kederi yazıp hesap sordu insandan,
Hatalısın sen deyip sömürdü hayatını.
Hüzünleri yaşatıp ağlattı hiç durmadan,
Mutsuzluklarının hep ver dedi hesabını.

Çektiğimiz çilenin bizmişiz sorumlusu,
Düşünerek iyiyi biz seçebilseymişiz.
Kederi yaşamayıp yaşarmışız huzuru,
Varsa çekmek kaderde kederi silemeyiz.

İyi yolu seçmeli yürümeli azimle,
Varsa kaderde çile yine de çekeceksin.
Kaderine küsecek geleceksin sözüme,
Kaderimdeki keder bitmeli diyeceksin.

Mutsuzluk girdabında umudun kaybolacak,
Kadercisin diyene o zaman kızacaksın.
Kaderi kadeh yapıp keder doldurulacak,
Kaderdeki kederi zorlukla yutacaksın.

Mutluluk çanlarını çaldısın kader artık,
Kader çektiklerine son noktayı koyacak.
Güleceksin yaşama olmasın sana yazık,
Keder bitti diyerek huzuru yaşatacak.

Meziyet Ak

Kader Çilelerimi

Yazmıştı bak doğmadan kader çilelerini,
Dünya seni çekerken tuttun yaşam elini.
Ah bilseydi doğan fert başına geleceği,
Dünyaya göz açmaya kalmaz yaşam isteği!

Her doğanı gözleyin doğarken ağlarmıydı,
Gülümserdi dünyanın kalbini dağlarmıydı.
Kaderine gülmenin anlamı hiç varmıydı,
Dertlere boyun eğer nedeni sorarmıydı?

Ne çare çevap vermez sana alın yazısı,
Yaralar yüreğini çektiğinin acısı.
Kalem çeksen kedere biter mi dersin kaygı?
Kader düzelir belki gösterilirse saygı!

Sevginin enerjisi kederleri siler mi?
Doğmadan yazılanı silerek yok eder mi?
Araştırıp bulunsa bu sözlerin gerçeği,
Belki mutlu doğacak geleceğin bebeği! .

Meziyet Ak

Kaderdeki Kedere

Kaderim görüp beni gülümseyversene,
Unutuyorsun neden hatırlayıversene,
Karayazgı ******* yüreğimi yakıyor,
Kalbim geceyi sever gönlüm bak kıpırdıyor.

Çırpınan kalemime söz geçiremiyorum,
Dökülen damlalarda umut göremiyorum,
Okuyunca o sözler canımı acıtıyor,
Dizelenmiş heceler kalbimi ağlatıyor.

Trenleri kaçırmışım kederler taşıyorum,
Yok olsam arkadaşım ruhumda yaşıyorum,
Bir martı kanadına düşlerim takılıyor,
Dostlukların yoluna gönlüm yelken açıyor.

Yoruldum aramaktan benden kaçan neşeyi,
Korkar yakalanmaktan koşup döner köşeyi,
Gönlümün denizinde yakamozlar parlıyor,
Ağlayan gözlerimde huzura yer arıyor.

Bir bende ben var iken kedere gülümserim,
Ben beni kaybedersem işte o an biterim,
Beni benden öteye hiç bir söz anlatmıyor,
Kaderdeki kedere kalbim hesap soruyor!

Meziyet Ak