Suskunluğum Gülüşüme Gölge Düşürmez
O kadar çaresiz hissediyorum ki kendimi son günlerde, üstelik bir o kadar da yorgun. Hayatım boyunca uğruna savaş verdiğim bütün değerleri tekrar sorguluyor gibiyim. En hassas noktalarıma dokunan yine en çok sevdiğim. Yılların eklentisinden başka bir arpa boyu yol gidememiş olmak gibi bir hal içindeyim. Öfkemin sevgimin önüne durduğu bir kararla çıktığım yol bunca sene sonra ilk keşkem, ilk hayal kırıklığım oldu. Hak ettim mi diye kendime soruyorum senden önce. Kendimden geçtim, yanımdakilerden geçtim, yine tek senden geçemedim canım.

Yol göster bana sevdiğim. Harita mı kaybettim. Bildiğim bütün sevda sözcüklerini unuttum. Yazıya sitem döküyorum sadece son günlerde ya da birbirini tekrarlayan karamsar kelimeler var kalemin ucunda, yırtıp atıyorum. Yazmaktan da yoruldum galiba. Senin tarafından bakmaya çalışıyorum yine bütün olaylara. Bütün yükü ben üstüme alıyorum sen zorlanma diye. Bak sonunda yüreğimin yükünü de eklediğim, bedenim ağrılara bıraktı kendini. İçimde tuttuğum sözler midemi kasıp kavurdu. Acıdım. Ağladım. Yine başkasının ‘senin sorunun bu’ dediği sana pay çıkarmadım. Haklıydı dedim. Ama bu kadar da olmaz be canım.

Seni çok iyi tanıyorum ben öyle değil mi. ‘Beni o kadar iyi tanıyorsun ki’ senin cümlelerinden biri. Ya sen sevgili; hiç mi insafın yok da hala niyetimi sorguluyorsun ve canımı acıtıyorsun. Herkesin hesabını bana mı çıkardın. Yaşadıklarından ben mi sorumluyum. Bu kadar mı korkaksın hala. Bu kadar mı görmüyorsun. Hiç biri değil biliyorum. Buna rağmen artık ben dayanamıyorum. Susmayı tercih etmemin sebebi de bu işte. Seni ne çok sevdiğimi başkalarına anlatmaya çalışmaktan dilimde tüy bitti, geçmişim onlardan boş verdim. Şimdi de sen kalkıp öyle şeyler söylüyorsun ki, hala bana da sevgime de güvenmiyor işte diyorum. Ya da hep yaptığı gibi kaçıyor. Tamam kaç. Kovalamıyorum. Yorgunum. Adımım tutuk. Sevdam biraz ağlamaklı. Keyfine bak diyorum.

SENİ SEVİYORUM. SENİ SEVİYORUM. SENİ SEVİYORUM. Büyük harflerle ve üç kez üst üste yazıyorum ki iyi gör, iyi duy okuduğunda diye. Tek derdim bu. Bana söylediğin ve hesabını sorduğun her şeyin sebebi bu. Üstelik yetiştiğim zamanları ve sevgi bağlarını yok saymamı istiyorsun sanki bazen. Benden talep ettiklerin koşulsuz bir yüreğin yapabilecekleri değil bilesin. En baştan beri tek derdim koşulsuz sevgime zeval gelmesin. Seni sevdiğim kadar bütün dünyanı seviyorum. Sende dünyayı seviyorum ben anla bunu. Sevgilim; dudağına en çok yakışan sözcük. Kulaklarımın bayramını biliyorsun duyduğumda. Ben susuyorum sen konuşuyorsun bu da tamam. Artık az geliyor bana zaman. Belki de çok fazla. İnan sıkıştım kaldım. İnan en büyük bedelleri ödemeyi ben seçtim senin uğruna. Beklemeden, talep etmeden ve sonsuza dek. Zorunluluğum değil demiştim ya canım sana birkaç gün önce bunu unutma lütfen; sevgim seçimim. Hayat boyu bu sevgide kalmayı seçmek de dileğim.

İnsanlar değişmiyor. Bunu en iyi ben biliyorum. Kapımı kapatıp, profesyonel kimliğimi giyindiğim zamanlarla pekiştiriyorum bunu. Değiştirebileceğiniz tek şey kendinizsiniz diyorum hep, bana sevdiğini değiştirmek istediğini söyleyen insanlara. Çok zaman geçti bak canım. İkimizde değiştik. Senin değiştiremediğin tek şey kabul oldu. Sevdiklerini kabul etmedin, almadın hayatına. Çok sevdiğini biliyorum ama öfken ağır bastı canına can katanlara. Yapma. Kendini de acıtıyorsun onları da. İşin hesabını bana çıkarışına ne demeli peki. Yapma. Artık kimsenin canı acımasın. Susuyorum. Uzaklık ikimizin de işine yaramayacak. Mesafeler giriyor yakınlığımıza. Kırılmıyorum artık. Tek derdim seni kırmamak. Biliyorsun kırdığım yerde yok olacağımı. Yapmam. Yüreğimin senden gitmesine izin verme. En iyi sen biliyorsun sevdiğime verdiğim kıymeti. Kendi sözlerini tekrar tekrar sana hatırlatmanın anlamı yok.

Son günlerde gerildin biliyorum. Ege sahillerini de, serin suları da dar ettik birbirimize. Oysa Bodrum Bodrum olalı bu kadar güzel bir hafta sonuna şahit olmamıştı. Her şeye rağmen tanrıya şükranım var hala. Yakınlığımız en uzak olmasaydı keşke. Keşke azıcık kıymet gösterseydin bana. Seçimimin ardından içinde bulunduğum zor durumdan kurtarsaydın beni. Bilseydi yapmazdı diyor içim, sana kızamıyor yine. Üstüne gelen sözler de sıktı seni biliyorum. Zorlandın. Ben zorlandığım zamanlarda mesafemin ardından çıkmadım. Sevgimin büyüklüğü, niyetimin saflığına rağmen sınırımı senle çizdim hep. Haddimi aştım mı dersin, bence hayır. Lütfen sende benim için bir şey yap ve bana niyetimi sorgulayan cümleler kurma. Sevgimin karşılığı bu değil içinde biliyorum. Ses etme demiştim sana; etme ki çatırdayan yerlerim kırılmasın.

Son kez desem son olur mu bilmiyorum ama bir süre yazamam sanırım. Kelimelerimi tadilata sokmak istiyorum. Yeniden yapılandırmak istiyorum içimin sen yerlerini. Daha yol uzun ve bu son mola. Kendime çekiliyorum bir süreliğine. Seni anlatmak yok, senden bahsetmek yok. Bunca zaman hep bilsinler istediğim, seni ne çok sevdiğimdi. Artık kimse bilmesin istiyorum. Hatta istemiyorsan sende bilme. Çünkü herkes kendince yorumlar kattı, kendince algıladı seni. Ben gibi bakmadılar hiç. Bakanlar olmadı değil. Seni benim gibi koşulsuz seven yakınlarındı, yakınlarımdı onlar. Suskunluğuma bile anlam yüklemeye çalışacaklar biliyorum. Başkası umurumda değil, yeter ki sen anla sevgimden sustuğu. Yeter ki sen anla bu sevgiyi değerli kılanın harcadığımız emek ve zaman olduğunu. Sorumluluk ikimizin.
Sevgilim; gökyüzünde tek bir yıldızı seçmek gibi seni sevmek. Mutluluk da bu işte. Her gece hepsi ordalar ve hepsi sensin. Ben her gece bütün yıldızlarda sana gülümsüyorum, sen de bana. Bundandır suskuluğumun gülümsememe gölge düşürmeyişi. Son kez ve yine büyük harflerle yazıyorum; SENİ ÇOK SEVİYORUM.

Suskunluk da Kalmayacak
Anılar sardı mı başa, dönülmüyor çabucak şimdiki zamana..
Yürek bir bu anda bir geçmiş yaşantılarda, gidip geliyor..
Hüzünle hazza yakın durmak ve aşkı savunmak zor..
Yürek şimdi güçlü de olsa, yeni duygularla yapılansa da, geçmişten kalan o buruk ve imkansızlığı çağrıştıran gülümsemeyle yıkılıyor..
Ki bu yıkıntıyı bir tek o geçmişten kalan aşk anlıyor..
Gülüşmelerle birleşen paylaşımlar arasında garip bir sızı kaplıyor mekanı ve ağırlaşıyor sanki gece..
Geçmiş zaman olur ki deniyor gizliden gizliye..
Yılların hızı karşısında durulamadığını bilmek ve her şeye rağmen değerleri korumayı seçmek, kadehler kalkarken yaşadığımız anda akıldan geçenler olarak kalıyor..
Canım acımıyor şimdi.
Bütün aşklar temizlendi, yüreğim sade ve kendine yakın..
Suskunluk kaldığı yerden devam edecek aramızda..
Olması gereken bu..
Bir zaman sonra kalmayacak suskunluk da..

Sürgün
Aşka sürgün bıraktın yüreğimi senden sonra.
Yaşanmışlıklar ve kaçışlar arasında sıkışmış ne yapacağını bilmez durumdayım.
Suskunluk acıtır halde.
Öznelliğin kör olmuş desem diyemiyorum, dokunuşlar hisleri farklılaştırıyor.
İstiyorum ki bir cümle kur bana.
Gözlerimden geçerken düşlerim, istiyorum ki çakışalım aynı noktada.
Kalp çarpıntım birleşsin çarpıntınla.
Alev alırken özlemler, zamanın ötesindeki paylaşımlardan geçelim.

Tut ki bir uçurumun son dönemecindeyim.
Durduramadığım bir çığlık içimdeki.
Maviydi düşlerim önceleri.
Şimdi siyaha boyanmış uykulardayım.

Bastırmaya çalışıp duyguları, nötr durma çabası yürekli tarafımı yaralıyor.
Kaçak oynuyorum, düğümleniyor söyleyemediklerim.
Daha kaç zaman bu sürgün,
Sevda yanığı iz bıraktı bak, aynı iz değil mi sendeki.

Her geçen gün ekleniyor yenisi özlediklerime.
Ve her yeni gün sensizlikten çalınmış.
******* ondan kaygılı.
Çık uykularımdan, düşlerimi rahat bırak.
Seninle gerçekliğe tutunmam lazım.
Uzak ya sabahlar yoksan.
Seninle bir seher vakti uyanmam lazım.

Şahitlikteyiz Bir Şubat Gününe
Merdivenlerin kaçıncı basamağındasın şimdi
Ufukta kaç adım daha var atılacak kim bilir
Sessizce yerini alacak anılar zaman geçtikçe
Tarihin yaprakları bir bir dökülecek mevsimlerle
Arzular da tutkular da yerini huzura bırakacak yaş ilerledikçe
Fasl-ı muhabbetler kalacak sadece dost sohbetlerde
Ağız dolusu gülümseme aslında hayat yeni heyecanlara gebe

Attığın adımın ardındadır biriktirdiğin insanlar doğum gününde
Yeni yaşında dileğim inandığın kadar mucize
Aşk, para, sağlık ve daha ne isteyebilirsen o kadar iste
Tanrı duyar gerçekten yürekten diledinse, hadi mumları üfle
Aslolan bugünse işte şahitlikteyiz bir şubat gününe seninle

Şaşkınım
Bu ses, bu numara ne alaka
Allahım şaşkının
Önce aklımı koru ama

Sorularımın cevabı
Sanmıştım ki beni hiç anlamadı
Donuk bir maskenin ardında
Kaygılar saklanbaçtayken
Tam yalan diyordum da
Aldım işte cevap karşıda

İnsan daha delirmesin de ne
Mucize yetişti yine imdat deyince
Güldü gözümdeki yaşa taksici
İşte budur dedi arkadaşım
Sevdiğim, şükranımsın..

Şiirim Sen Olursun
Kelimelerin sonu yok
Sonsuzluk bana dair değil zaten
Şiire katışım seni belki bundan biraz

Duyduklarım uğultu olur belki boşlukta
Gözlerim gün olur kapanır aydınlığa
Sesim yetmez an gelir anlatmaya
Nefessiz kalırım zaten yokluğunda

Yazım kalsın isterim tek zamana
İçinde sen varsın ya
Sonsuzluğu yakalarım kelimelerin sana giden yolunda
Sen kalırsın ardımdan şiirim kadar
Şiirim, sen olur aşk anıldığında

Şimdi Sen Gidiyorsun
İçimde yaralı bir aşk kaldı senden sonra.
Kaybetmek zormuş.
Oysa ne kadar da kolaydı sevdalanmaya çalışmak.
Aslında yoktun ya başta.
Niye o yokluk şimdi anlamsız bir boşluk yaratıyor.
Beni hayata bağlayan şeyler dönüp arkalarını gittiler.
Hayat dedim de, üç beş kırık dökük kelimeyle anlatmaya çalıştığım herhangi bir şey.
Hayat sana yakın, benden uzak şimdilerde.

Nefes almak güç müydü eskiden.
Yokluk, sensizlikle eş anlamlı değildi.
Öncesi ve sonrası kayıp bir duygu bu.
Unutmaktan bahsediyor şimdi içimde hareket halindeki yalnızlık.
Öfke var birde ara sıra çıkıp gösteriyor kendini.
Baktığım yerler boşluk.
İçimden ağlamak gelmiyor.
Gözyaşı yok. Düğümlenmiş boğazım.
Sevdaya yakındı adın önceleri.
Şimdi perişan halim seni sıradanlaştırıyor.
Her şey koca bir yokluk.
Peki var olan ne?
Nedir şimdi yaşamak dediğin.
Ya sevmek gerçekten eskiden kalma bir yalan mı.
Düşlemeye bile korkuyorum seni.

Şimdi sen gidiyorsun.
Git.
Kal diyemem.
Tükettiklerim acıya yakın.
Özlemlerim maskeli.
Gözlerimde sisli bir şehir.
İçimde yıkılıyor mabetler.
Yüreğim enkaz.
Şimdi sen gidiyorsun ya
Boşlukta dağılıyorum ben.

Şimdi...
Aşka inadım
Sana uzak
Ne mevsim aynı bak
Ne de sadakat
Yok olur sandıklarıma şaşkınlığım
Dudak uçuklatacak
Yokluğun sanırdım ki dağıtacak

Şimdi…

Hayat kaldı bana ardından
Sensizlik gülümsememi dahi almamış
Aşk can yoldaşım üstelik
Korkular sana tuzak

Tamamım Şimdi
İnsan bağlarmış ruhunun eşine yüreğini görünmeyen iplerle
Gemici düğümünü öğretiye gerek kalmadan atarmış aşk sahibini bulunca
Yıllar geçer, kader yolları karıştırır belki yine de aşk öteki yarısını iz sürermiş
O yüzden sevgiliye can demek zor söylemmiş
Canımsın şimdi benim
Ruhumun eşi, hayatımın yoldaşı, sahibisin yüreğimin sevgili
Tamamım şimdi

Tarihin Tekerrürü
Tarihin tekerrürüyle gözlerim dolu dolu
İçimde sana doğru geçmişten bugüne bir yolculuk var
Tesadüf mü gün içinde ardı arkası kesilmeyen çağrışımlar
Aylar oldu duymamıştım oysa bu şarkıyı
Köprü üstünden gözüme vuran gün batımı
Aklıma düşenler geçmişten de tarih bugünle aynı
Senliydi bütün sohbetler sevdiğim, kulakların çınladı mı

Elim şimdi sesine gidiyor olanları anlatmak için, duruyorum
Ben durdukça sanki sözleşmiş gibi geliyor yaşantılar
Gözlerimin buğusundan bakamadığım fotoğraflar karşımda
Sevgi sözlerinin dolandığı bir şehir, kırmızı adeta
Kalp atışımın hızı değişti geçmişi andığımda
Özlem lodosun ılıklığında şehirde benimle dolaşmakta
Geçen zaman ilmek attı bak bize ördüğü aşka
Aşk sabaha rüyalarından uyandığında sanki vardın yanımda
Karanlık ve biraz huzursuz bir akşamdan kalma tatla