Yağmur
Gidişlerinin takipçisi
son gidişinden beri
sürükleniyorum
Beni seller alıyor

Gece
kalanın katili
Güneşin her batışında
vuruluyorum
Beni yalnızlık öldürüyor

Aşk
çelik ve pamuk
her sevda sözcüğünde
daha sıkı tutunuyoruz
Bizi aşkı bilmez yollar ayırıyor.

Yağmur
açık kalp ameliyatı
geçirdiğim
o hastanenin tavanından
süzülüp içime yağıyor

saçlarına dokunmasına
bile izin vermediğin o kadın
bak şimdi
yüreğini çalıyor

Hayat
ölümlü marifetiyle
diriltebileceği
ölüler arıyor
yağmur mu
içime yağıyor
yoksa
yüreğim mi
yağmura kanıyor

Ay şekilleniyor
ay şekilleniyor

Son şişeyi denize bırakan kimdi?
Kimdi külleriyle denizi sulayan?
Kim denizaşırı rüyalar görmeye alışmışken
o şişeye sıkışmıştı

İşte o
Dönüyor sırtını geceye
yüzünde
geç ve erken aşkların
derin çizgileri
-sayılmadı hiç su çiçeği izleri-
kamburu
kaburgalarının arasında
taşıyor unutulmaz kederleri

silinmiş eski bir kayıtta gizli
boynunda yalnız bir kadın gibi
carotis arteri

Son şişeyi denizde bulan kimdi?
Kimdi külleriyle yüzünü boyayan?
Kim son rüyasında denizi görüp
o şişeye sığınmıştı

O işte

Yakamoz
düş yakamdan
Ay şekilleniyor
ay şekilleniyor

Evden çok uzakta
dudaklarımda nehrin soğuğu
içimde açılan kapıların sarhoşluğu

düşlerim suya karışıyor

hiç yaşanmamış hayallerin
ve henüz görülmemiş rüyaların
özlemi üzerime çöküyor

omuzlarım yıkılıyor

zamanın uygun adım yürüyüşüne
uzaktan bakıyorum
hissediyorum her saniyesi yenilgi
adını bilmiyorum
korkuyorum
ışığın sessiz karanlığından

zehir buz tutuyor

kapanan gözlerim
ve dökülen kirpiklerimin
ucuna asılan ölüm
ölen gözlerde donan nehir
donan nehirde kalan ayak izi
ayak izinde içimdeki giz
sevgisiz

gökyüzü yüzümü öpüyor

evden çok uzakta
kızıl ve isli bir yangının ortasında
iki el uzanıyor yüreğime
kavrıyor ve kanım ağlıyor özgürlüğüne
aşkınla dağılıyor damarlarım
dudakların son kararım
gözlerin harikalar diyarım
seninle döndüğüm günden beri

sevda rüzgardan soruluyor

seni yaşıyorum
yalanım varsa
yanayım
seninle
varım

Denizin üstünde yürüyorum
Beşiğim şu karşı kıyılar
şu ıssız cami
şu yıkık kilise
elinden su içiyorum
boyacı çocuğun
ve bir martı besliyor beni
gagasında Karşıyaka simidi
Denizin üstüne uzanmışım
elimde portakal çiçekleri
kış yavaşça aralamış perdesini
üşüyorum.
Hiçe giden vapurlar örtüyor üzerimi.
Bu sabah
ağlamak
yok
diyorum
hıçkırarak.

Yalnız ve isimsiz
nehri eskitiyor
buruk inci
rüzgarı çağırıyor
güneş ürkek
lanetlendi nihayet
(g) izleri hatırlatıyor
aynalar lal hayal

asrın lezzetli düşmanı
ıraz razı
boşa uçun kuşlar
gün öncünüz
nereye kanat gömdünüz
üzdüğünüz mazidir
geçmiş çok
gelecek yok
yekmavidir gördüğünüz

yalnız gölgeler
geçiyor kapımın önünden
dost bildiğim metal tadı
değişiyor
serde
uzmanlık isteyen aşk var
cesaret var
nizam var
azar azar çoğalan
sen olmasan
gün gece
yazılan her hece
uykuda her an
karabasan

Parmaklarımız birleştiğinde
zenginiz
dudaklarımız birleştiğinde
deli
gözlerimiz birleştiğinde
güneşiz

depremiz
birleştiğinde tenlerimiz

izimizi ve birleştiğimizi
gizlemek için
boynuma taktığım
parantezin
bir yanını açtım
şah damarımdan
yol verdim
sadece sana
duyulsun nabzım
seni uykumda bile
izlemek için
iki yeni göz aldım
gecemi gündüzüme paralel bağladım

çoğalıyoruz
zenginiz
ölesiye seviyoruz
ölmemeliyiz

Yalnız sen varsın
göz bebeklerimde
uzak-yakın
büyür ve küçülürüm
ellerinde

Yalnız sen varsın
dudaklarımda
sıcak-sakin
yanar kor olurum
sözlerinde

Yalnız sen varsın
sen
yaktığım gemilerden
yıktığım duvarlardan
attığım adımlardan
sattığım sevdalardan
uzaksın

Sen
Varsın

Tende hayattır
ekmektir
rüzgara erişmektir
ismini sayıkladığım

Ne olur
mayısta açanlar gibi nazlanma
ordular ilerliyor bak
yalnızlığıma

Fani olduğunu kabullenmektir
ölümle raksetmektir
yelkensiz okyanusu keşfetmektir
tenini ezberlediğim

teslim olsam
bilirim
nihayetim dilinin ucunda
görünmez halatların boynumda
sen gideli
tükendi hikayelerim
volkanlar bile inanmıyor yandığıma

'Takalar geliyor allı yeşilli'
içinde bin adam
bin kadın
bin çocuk
bin yaşlı
bin genç
bir aşık geliyor
'Takalar geliyor allı yeşilli'