Beklenti

Alan sensin, veren sensin.
Alanlardan eyle bizi.
Gönüllere giren sensin
Bulanlardan eyle bizi.

Hakka aşık deli gibi
Bazen derviş veli gibi
İnsanlığın gülü gibi
Kalanlardan eyle bizi.

Herkes çoban herkes mesul
Olmak lazım mutlak asıl
Asım’a yaraşır nesil
Olanlardan eyle bizi.

Kibrini kır hakka eğil
Hem de anlat kasaba il
İnsanlık makamda değil
Bilenlerden eyle bizi

Beklenti..(Belki) .....

Bir iki saymayı bırak da yürü
Namlunun ağzında tutarlar beni
Yorgunum, katardan kalmışım geri
Diyardan diyara atarlar beni.

“Değiliz” demeye varmıyor dilim
Durum, vaziyetim bu kadar elim
Allah’ım ne kadar talihsiz kulum
Geçmez akçe ile satarlar beni

Çamurdan bir adam ve başında taç
Tebaa perişan, çoluk çocuk aç
Ne toku hür gördüm, ne acı muhtaç
Muhtaçlar cemine katarlar beni

Edeple kızaran yüzü vururlar
Hakikati diyen sözü vururlar
Ve hakka yönelen özü vururlar
Medeni yamyamlar yutarlar beni

Nefsimi gemleyip kul edebilsem
Gönlü gönülsüze yol edebilsem
Şu acı sözleri bal edebilsem
Belki korkuluğu çatarlar beni.

Bekleyiş

Ovalar yaslanır, sislenir dağlar
Güneş gölgesine sığdığı günde
Ölüler dirilir ve ölür sağlar
Zulüm sahibini boğduğu günde

Gerçeği bilmeden çıkar yasına
Aldanır herkesin ağlamasına
Ekmeğini yiyen kusar tasına
Yeryüzü gökleri sağdığı günde

Bir umut uğruna yıkar yuvayı
Yitirir güneşi kaybeder ayı
Umutsuz haykırış sarar ovayı
Karıncalar göğe ağdığı günde

Sılasını özler gurbetten gelmez
Sızlanır iniler ve lakin ölmez
Bir umut ışığı yanar mı bilmez
Göklerden çekirge yağdığı günde

Ölüm fermanına karalar bağlar
Kurumuş kör gözde ırmaklar çağlar
Bir başka ses olur dağlar mı ağlar
Anası kızından doğduğu günde

Ben de Severim

Beni hiç kimseyi sevmez sanmayın
Ülkü denen elâ gözlü yâr benim
Gülmüyorsa yüzüm, bana yanmayın
Turana çekilen ahu zâr benim

Türkü sever ve de türkü överim
Kader bana gül demezse, döverim
Ben turanı Türklük için severim
Anadolu milletime dar benim

Dağı bilmem, bayır demem aşarım
Türk’e kement vuruluyor, şaşarım
Bir ölürüm, bin dirilir yaşarım
Turan diye yüce ülküm var benim

Gün gelir Buhara,Türkistan’da şen
Bülbül olur şakıyarak ötüşen
Kaleli der,Türkeli’nde yetişen
Ağaç benim, yaprak benim, bar benim

Ben Geleceğim

Çoktandır görmedim, özledim seni,
Gergefi çabuk ger, ben geleceğim.
Uzaklarda durma, ağlatma beni,
Sen gelmezsen eğer, ben geleceğim.

Bunca yıldır aynı dilden okurduk,
Al üstüne ak hilaller dokurduk,
Nere gitsek, coşkun seldik, akardık,
Birliği Hak öğer, ben geleceğim.

Kara gözlüm söylediğin sahi mi?
Çektiklerim esir yurdun ahı mı?
Sen Türkmen güzeli, güller şahı mı?
El vermesin değer, ben geleceğim.

Güzelim, sevdiğim ağlatma, yeter.
Benim çektiklerim senden de beter,
Hasretlik içimde kor gibi tüter,
Aşk ölmezmiş meğer, ben geleceğim.

Ben Kimim?

Anlatamam siz anlayın
Yok olmadım, var değilim.
Bir anıyım gelmez ayın
Ben pek emin yer değilim

Aleme akıl veririm
Kendimi görür eririm
Gerçeği az çok görürüm
Hakikate kör değilim.

Bir dinleyin sakin sakin
Bende olmaz garezle kin
Namaz, oruç tamam lâkin
Beni yenen er değilim

Hak bilmez, haylaz birisi
Söylesem gelir gerisi
Ben otağın serserisi
Derviş, mürit, pir değilim.

Ayı, yılı taramayın
Dünyanın her yanı mayın
Gökte, yerde aramayın
Varlığım yok, sır değilim.

Nasibimiz kıt imanda
Gönlümüz hâlâ gümanda
Müslüman’ım, Müslüman da
Gerçekleri der değilim.

Beni bulmaktı muradım
Hep aradım adım adım
Neyim, ben de anlamadım
Zarar değil, kâr değilim
Hiç kimseye yâr değilim

Ben Sağcı Değilim...

Düzene şükredip olma duacı
Maviden, yeşilden, aldan öteyiz.
Şu insan kılıklı sağcı, ne acı,
Hiç arı görmemiş baldan öteyiz.

Densize methiye yazanı sağcı
Düzenin uşağı, azanı sağcı
Zil- zurna sarhoş gezeni sağcı
Huzuru kemiren haldan öteyiz.

Muhafazakâr sağcı, liberali de
Don gömlek soyunan şu merali de
Kemalist geçinen bu Karal'ı da
Kula kulluk eden kuldan öteyiz.

Hakka doğru döner çarkımız bizim
Dillerde söylenir türkümüz bizim
Nizam-ı alemdir ülkümüz bizim
Bunun dışındaki yoldan öteyiz.

Bırakın şu sağı, giden ellolsun
Hem fikrimiz, hem zikrimiz bellolsun
Vatansever deyin, davâ hallolsun
Biz sağcı değiliz, soldan öteyiz.

Ben Zamaneyim.! !

Dedikodu, fesat satar
Asriliğe aç taşırım.
Köhneyi baş tacı tutar
Çakallara taç taşırım.

Yalan ile dolan ile
Düğümlerim palan ile
Korkuturum yılan ile
Uysal gezer, suç taşırım.

Her gözenin suyun içmem
Mazluma kapıyı açmam
Dedemden kalmıştır, geçmem
Hak gözetir, öç taşırım.

Kulak asmam hiç öğüde
Çiçek açmayan söğüde
Başı eğilmez yiğide
Müslüman’ım, haç taşırım.

Düşünmem hiç, nice sonum
Kandan, irinden her yanım
İnsanım, hem Müslüman’ım
Deryalara hiç taşırım.

Benlikle Savaş

Bu dünyada rastlamadım eşine,
Marifeti dilde, başta ararım.
Takılmışım bir dilberin peşine,
Çiçeği, çimeni kışta ararım.

Hikmet-i Huda var karada, akta,
Keramet bağrıma saplanan okta,
Güzelliği uçuk, çatlak dudakta,
Ne ela göz, ne de kaşta ararım.

Her gelen emirden, giden ömürden,
Gözler alev alev, gönül kömürden,
Hiddet bilmemekten, sözler demirden,
Huyda yumuşağı taşta ararım.

Bu arzu, bu sevda değil ki yeni,
Ne yaşı, ne boyu, ne de var eni,
Menzile yürürken yitirdim beni,
Ben beni hayalde, düşte ararım.

Hayat olmamalı sazlık, samanlık,
Ömür bir saniye, ömür bir anlık,
Günün yüzü soğuk, ayın karanlık,
Güneşi gecede, loşta ararım.

Hevesim bir çiçek tattım olmadı,
Dünyayı bir pula sattım olmadı,
Bugünü, yarını yuttum olmadı,
Çareyi bir damla yaşta ararım.

Hasretim çoğaldı, çilem büyüdü,
Kaleli gönlüme verdim öğüdü,
Hilale sevdalı nice yiğidi,
‘Beni’ yenen her savaşta ararım.

Beş Bin Fidanlık Bağ…

Ocağı yanıyor, duman tütmüyor
Sevda bahçesinin gül yok içinde
Seni anlamaya gücüm yetmiyor
Karanlık gönüller yol yok içinde

Hasret çıra gibi, gözlerde isi
Dağılmaz bir türlü gönlümün sisi
Limana yanaştı, hasret gemisi
Leyla var, mecnun var, çöl yok içinde.

Arzu kızgın, anı kırgın divanda
Göklere savrulur sevgi o anda
Kırk yayla çiçeği, sırlı kovanda
Arı vızır vızır, bal yok içinde.

Meftunu olduğum bülbül sesinin
Biçare kavalın inlemesinin
Gönül yaylasının, aşk bahçesinin
Kara var, kızıl var, al yok içinde.

Dağa bakar, bağda gülü soldurur
Göklerde aratır, yerde buldurur
Sevda pınarından hasret doldurur
Her türlü sitemin, gel yok içinde.

Hasretler kavuşur, ağarınca tan
Ebedi gurbetin koynunda yatan
Aklın dizginini elinde tutan
Sultana sevdalı, kul yok içinde.