B u dünyada hersey par imis,
Kime söylemisler bir bilsem.
Banna söylememisler, sorulursa.
Benim icin para nedir sóyleyeyim.

Gözü doymayan zenginlerin oyuncagi,
Ekmek parasini bulamayan garibanlarin hayali,
Ücgkagitcilarin büyük düsüncesi,
Ve dostu, düsmana kul eden.
para...

Soruyorum yaa,
Leyla ile mecnun misali gercek asklari,
kalplerde perklesmis acinin yarasinimi,
Yüreklerde mezar olmus, sirlarimi,
Ve umutsuz bekleyislerin, hasretini,
Bitirirmi care olabilirmi?

Kac yil gecti aradan.
Ben unuttum, sanki bir asirdi.
Hatirladinmi beni, can dost.
Sana inanmak icin geldim.

Sen hala ayni hala gencsin.
Yillar seni görmemis, sanki unutmus.
Boyrat bir yönden esmis, sana ugramadan.
Sana geldim yeniden yasamak icin.

Ne saclarina ak düsmüs.
Ne gözleriyin nesesi sönmüs.
Sanki yillar benden almis hirsini.
Yeniden genc olmak icin, sana geldim.

Yüreginin güzelligi yüzüne vurmus.
Gayesiz ve dertsiz olduguna,
Cöküntülerin sende olmadigin

Bulutlara gitmek istiyorum
Ne olur götürün beni
Kurtulmak istiyorum şu fâni dünyâdan
Bulutlara gitmek istiyorum
Bulutlara gitmek istiyorum
Herkesten kaçmak kurtulmak
Götürün beni bulutlara
Bulutlar temiz masmavi bir deniz gibi
Beyazı da var... Siyahı da bulutların
Bulutlara gitmek istiyorum...
Ne olur götürün beni
O güzel bulutlara

Seni soruyorum...
Gökyüzünde ki yıldızlara;Çiçeklere
Toprakta beliren yabânî otlara
Ba-zân kitaplara, ba-zân yazdıklarıma
Sevdâmız bir şeylerden nemleniyor
Yürüyorum ağaçlarda beliriyor
Taşlar dile geliyor ve sevdâm bağırıyor
Âdem bulunuyor Havvâ kayıp
Sonra esmerim şarkısı dile geliyor
Benim için, senin için
Ve! ... O akşam geliyor
İlk görüşümü, sesini, gülüşünü içiyorum
Buram Buram

Gel İstanbul, gel
Seninle dertleşelim,
Şöyle bir gerilere,
gerilere gidelim,

Anlat bana İstanbul,
Camilerini, saraylarını,
Köprülerini, çeşmelerini,
Herşeyini anlat

Bir Namık Kemal'ini,
Bir Neyzen Tevfiğini,
Fatih'ini anlat,
Ben dinlerin koca şehir,

Gel iki dost gibi gezelim,
Çamlıca'ya çıkalım,
Boğaz'a bir uzanalım,
Emirgan'dan lale toplayalım
Kırlarından yabani çiçek koparalım,
Kanlıca'ya gidip yoğurdundan yiyelim,
Hisarına çıkıp Boğaz'ı seyredelim...

Kemiklerden kurulu bir çatı
Üstüne iliştirilmiş etler
Kırmızı olsun rengi esmer belki beyaz ne fark eder?
Kusursuz olsun görüntüsü taşbebek misali
Kuş kafesi altındanmış peh!

Dinle bak! Duyar mısın acep ses?
Yağmur mudur gözyaşı, seller mi?
Akar akar durmadan
Kaybolup gider, düştükçe yangın üstüne
Gül kokulu sular çağıldar derinlerde
Sökülmüşse yerinden kazınarak
Yırtılıp parçalanarak billur yapraklı lale.

Metin kaledir gördüğün önünde
Hem de yanılmışlığın resmi

ben böyle korkak değildim eskiden
korkuyorum şimdi gölgemden bile
düşer de üstüne karartır diye
belki diyeceğim sadece iki kelime
bu ben miyim sorar oldum kendime

küçük bir çılgınlık çıkar ancak elimden
nedendir korkum bilinmez bilmece
oysa ne delilikler zamanın birinde
fırtınalar ben değildim sanki de
bu ben miyim sorar oldum kendime

nerden çıktı bu illet şimdi birden
sayıyorum attığım adımları kaç kere
ürkütmemek için bakmam güvercinlere

Ay nasıl da yakın bana bu gece
Mehtap cilveli
Kızkulesi kıskanç bir yıldız
Sönük kalmış bakarken aydedeye
Kıyı sulara uzatıp oynaşır
Dantel dantel ellerini
Ayışığı, yakamoz
Bu gece bir başka
Mesafeler yanışta
Yıldızlardan çiçekler hediye
Bu gece bir başka öpüyor deniz
Bu şehrin sahillerini

bu sabah güneş bir başka doğdu
bebekler ağlamıyor,
sevinç gözyaşları döküyor gökyüzü
duygular yüreğime sığmıyor
(.......)
bu sabah herkes mutlu

bu şehrin akşamları bilmem ki neden
sabahlardan kaçar alabildiğine
yıldızlar dökmese pırıltısını yere

akşamlar koşardı belki sabaha
gündüzler saklanırken karanlığın koynuna

yalnızlık köşeleri açarken kucağını
uzayıp giden kimsesiz karaltılara
neredeyim soruyorum kendime
akşamları giyinen bu şehirde

beklerken gelmeyecek ayışığını
uğruna ölünesi aydınlığın nefesine
yüklüyorum yiten günün ağlayışını