O artık benim için bir ölüdür demişsin
Seni bunca sevene acı bir sitem mi bu
Ayrılıklar içinde taş mı kesildi kalbin
Hiç unutmam dediğin günleri unuttun mu
Bir ev hatırlıyorum sonra küçük bir oda
Ve hazdan yeryüzünde kaybolmuş iki kişi
Ellerini sürdüğün her şey güzel olmada
İnan her gün yeniden yaşıyorum geçmişi
Değil sevistiğimiz o eşsiz birkaç ayı
Bir elmas parçasını ustaca işler gibi
Bir bir düşünüyorum geçen her dakikayı
Dilerim yeniden doğ gel de güneşler gibi
Mahzun dudaklarımd

Kasımpatıların adları çıktı
Kasımın masımın patladığı yok
Buralarda her gün, altı patlıyor
Bazen yedi, bazen on iki,
On altı bazen...

Katran karası gece,
Ağaçlar hortlamış ay ışığına
Bir çocuk atlıyor
Kırık kütükten

Atlılar:
Ardından, Mahşerin atlıları...
Ve fakat, o küçük yürekte
Ümit o kadar büyük;
Yakalayamıyorlar
Birer birer çatlıyor
Altlarında atları!..

bir gün bu şehrin en yüksek tepesine
senin heykelini dikeceğim
limana yanaşan gemilerden önce sen görüneceksin
sen yol göstereceksin karanlıklarda
pullarda senin resmin olacak
vitrinlerde senin fotoğrafların
bu şehre gelenlere
önce seni gösterecekler
bense dilediğim gibi
günün her saatinde yalnız seni göreceğim
ve
karlı, soğuk bir kış günü
senin o duygusuz ayaklarının dibinde
can vereceğim.

Kemiriyor beynimi bir düşünce:
Neler olur Ay dağları aşınca?
Mâlûm koşup meçhûle kavuşunca
...Ayal evlât o gün beni el bilir
...Üstüme bir, 'hiç olmamış hal' gelir

Gözlerime göz açıp baksa bebek
Sarsılırım, belki derim; bu sevmek
Yüreğimde can çekişen kelebek
...Can evimin cidârından yol bulur
...Ne haldeyim, bilse bilse el bilir

Konuşursun, bilir misin, tûtiye
Melûl koyun, mahçup bakan kediye,
'Pervâneler, koştuğunuz ne? ' diye
...Sorsam, sazlar inler, sözü tel böler
...Niye b

Âşıklar dert söyler, sanma dil ağlar
Ayrılığa gurbet eller ağlamaz
Yolların sonunda bir güzel ağlar
Sel alır yolları, seller ağlamaz.

Rabbi kula ağlar ağlamaz da kul,
Kul olur bir pula, ağlayamaz pul
Çulu birkaç pula kul eyler kulu;
Kullar ağlar çula, çullar ağlamaz.

Bülbüller ağlatır, güller ağlamaz,
Ömrünü verirsin, yollar ağlamaz,
Saçlarına aklar düşer de yârim
Ağlar ve anlarsın; yıllar ağlamaz!

Yanar benim deli gönlüm; hicaplı nâra yanar
O aldanır sana ancak: Kanarsa yâre kanar

Yolun benim çilehânem; figânı saklı nehir
Velâkin uğramıyorsun o nehre sen nicedir

Nasıl çocuklara uğrarsan öyle, bir kere gel
Yetim, öksüz beni gözyaşlı gördüğün yere gel

Gel artık ey ilâcım gel, gel artık ihtiyâcım
Tabîbimsin biliyorsun ki muttasıl muhtâcım

Uyandı çöl bile feryâda sen de duy ne olur
Bahar döner gelir ammâ olan bir ömre olur

Kazâsı yok bu hayâtın ki; aşk yegâne demek,
San

Tutuldum bir garip sevdâya yine,
Kırıldım bugüne, düne, yarına
Beynim öldü gönlüm durdu âyine,
Yürüdüm sevdânın yarınlarına

Bir ayyaş söylendi ileri geri
Ruhumu okudu meczup bir peri
Ben yeteri kadar aciz kendimden;
Yürüdüm, başımda seher yelleri

İçimden veya dışımdan,
Benden veya başkasındandı
Beynimde çınlayan uzun hava
Veya türkü idi, veyahut değil
Değil ve hatta belki ses bile
Çok da, önemli değil
Nasılsa her yolun bir bitimi var,
Yolumda boylu boyunca ölüle

Şirin yâr efkârsız mıdır;
Câm doluyor câm üstüne
Acep yâr vefâsız mıdır;
Zan eyliyor zan üstüne

Çoban meye üfler yine,
Mâniler hazân üstüne
Yârin gönlü arsız mı ne;
Han buluyor han üstüne

Sevenden şek olmaz sâdır:
Fer gelir ferzân üstüne
Ammâ o yâr hırsız mıdır;
Kalp çalıyor kalp üstüne

Bir bilirim, bilmem iki
Şüphesiz mizân üstüne
Benim yârim kâtil mi ki;
Can alıyor can üstüne

Gelmeseydim keşke hiç
Nerden esti bu rüzgâr?
Ateşböcekleri yok,
Şenlik bitti
Mâtem var...

Saçlarımda, yüzümde,
Kırbaç kırbaç bir soluk
Hem soğuk, acımasız,
Hem ağlamaklı,
Buruk...
...Başım üstüne buyruk,
...Lâkin düştü yuvalar!
...Şu yorgun gelen kuşlar
...Nereye konacaklar?

Terk etti gitti bizi
Yeşil çim, kızıl güller.
Ürkek, sarı yapraklar,
Düşüyor titredikçe
Korkudan,
Çıplak dallar
...Onlarla giden benim
...Benim kadar korkaklar
...Eğer böyle üflersen,
...Neye tutun

Bir tek dalga gelecek surları devirmeye
Cımbızla çekecekler incitmeden, kırmadan
Tek kıvılcım yetecek defterleri dürmeye
Köslere vuracaklar dinlenmeden, durmadan

Bir alçak koşturunca saklanacak yer diye
Bir kapı çalınınca: 'Emâneti ver' diye
Münâdi ünleyince; 'sâhibi ister' diye
Rakkaslar duracaklar son saati vurmadan

Ahâli kazma kürek ne varsa ellerinde
Doğmamış yürek için siper kazmışsa yere
Üç aynada tek akis birleşmişse bir kere
Dört unsur barıştılar hiç kimseye sormadan...