|
Ses
SES Bir ses vardı Nefes gibi Enfes bir ses Kulağıma geldi... Ve bir soluk Boğuk boğuk Soğuktu Çok soğuk Korku gibi... Bakış vardı Nakış nakış Su gibi Suyun uykusu gibi... Ve bir sanat Bir kuş gibi Uçtu gitti Kanat kanat..... 1996 Abdulkadir Kahraman |
Sevdadandır
SEVDADANDIR -Her sevgili bir Leyla'dır- Rol yapma bana Sen sensin Ben de benim Kendini güzel sanıyorsun Gerçekten de güzelsin Ama! Ne Leyla kadar Leylasın Ne Arzu kadar Arzu Ne de Şirin kadar Şirin Biliyorum Ben de Mecnun değilim Ne Ferhat olabilirim Ne de dağları delerim Lakin! Sabırla beklerim Nazına bile katlanırım Bana rol yapma Leyla olmaya çalışma Leyla olamazsın Leyla olmanı istemiyorum Zaten ben Leyla'yı değil Seni seviyorum... 1996 Abdulkadir Kahraman |
Son Şiir
Daha bitiremediğim Onlarca şiir varken Bakın başladım bir diğerine Sanki bu bitecekmiş gibi Varsın bitmesin Başladım ya, bu da yeter Belki bitse Herşey biter... O gün gelecek Yeni bir şiire başlayacağım O zaman mürekkebim yetecek Son şiirim bitecek......... 1996 Abdulkadir Kahraman |
Şehir ve Ben
ŞEHİR VE BEN Bunaldığım günlerden biriydi Başlamıştı hava kararmaya En tenha yeriydi Sahilin Başladım yazmaya Anlatmaya derdimi.... Denizin derdini de dinledim İnledim İkimiz için Ne kadar derindi Kulak verdim bekledim Sesi bile serindi Sessizliği dinledim Duydum kimsesizliği Bir kuş geçiyordu Rızkını almış ta dönüyormuş gibi Geldiği vatana geri... Bu şehrin her yanı Gurbet koksa da Yine de benim vatanım Seviyorum onu Sevdalıyım Kararıyor hava Yazmakta zorlanıyorum Gece türküsünü söylemeye başladı Bak deniz de mırıldanıyor.... Ve bulutlar... Hayaller taşıyan,umutlar taşıyan Hayallerle umutlarla beraber Yaşayan Bulutlar... Umutlar... Bulutlarla gelen Bulutlarla giden Benim yüreğimi inciten Bulutlar... Bu deniz,bu hava,bu musıki Beni hasta ediyor Şiir yaz diyorlar bana Şiir yaz Sesimizi dinle Bizim şiirimizi yaz... Deniz efelenmeye başladı Geceden aldığı cesaretle Bak sesini de yükseltti Bana kafa tutuyor Işıklar yanmaya başladı arkamda Gece beni yutuyor Işıkların denize aksi düşüyor Ben titremeye başladım Deniz de üşüyor... Ey gecem,ey musıkim,ey denizim Bilirsiniz Ben en sadık hemşehrinizim... 1998 Abdulkadir Kahraman |
Şıpsevdi
ŞIPSEVDİ Şıpsevdi değilim Belki çiçekten çiçeğe konuyorum Her çiçekten bal almak Maksadım değil İnanın ki aradığım çiçeği Bulamıyorum.... 1997 Abdulkadir Kahraman |
Umut
UMUT Dağlarda kar Bağda çiçek Umut var Ağaç ağaç Böcek böcek Umut var Belde belde Bucak bucak Umut var Ana-baba Kucak kucak Umut var 1993 Abdulkadir Kahraman |
Uyu
UYU -Canım Kardeşime- Uyu kardeşim günler içinde Benim uyuyamadığım dünler için de.... Uyu kardeşim uyu rahat rahat Ne sende var ne bende var kabahat Uyurken güzelliğin bin kat daha artıyor Zannetme ki sevgiden ağbeyin abartıyor Rüyada geziyorsun sen kendi düşlerinde Ben huzur arıyorum senin gülüşlerinde Ben kabusların kucağında yatarken Sen masum düşlerinde mutluluğa batarken Sen dünyayı bırakmış rahatça uyuyorsun Rüyanda geçmişten nameler duyuyorsun Uyu kardeşim rahat rahat uyu Benim uykularım dipsiz birer kuyu Uyu kardeşim uyu güzel günler içinde Ağabeyinin uyuyamadığı dünler için de.... 1995 Abdulkadir Kahraman |
Yalnızlık
YALNIZLIK yalnızlığı ellerimle giydirdim duman gibi yükselirken semaya nefesimi tuttum büyüler içinde dönüpte arkama bakmadım... parmaklarımın ucunda bir büyü titrettiler derinden derine heyhat nasılda inanmıştım olmaz olmaz yok dönmek geriye patlama yüreğim pek nazlısın bilirim bende senin kadar bitkinim yeter yeter diye haykırsam ahh ahh haykırabilsem... merdivenleri tırmanmak için adım adım gidiyorum çekilin önümden çekilin artık uçmak istiyorum,uçamıyorum... bırak yakamı şeytan yoksa fena olacak birimiz için bir taş alacağım yerden gökyüzüne atacağım oturup çeşme başında ağlayacağım... Abdulkadir Kahraman |
Yara
YARA Ararken kimliğimi Yabancı bir yüzle Karşılaştım aynada Hani yıllarca görüştüğüm Ben sandığım yabancıyla... Ruhumu sorgularken Bir deniz kenarında... Ay ışığı buz gibi... Bedenim değil benliğim titriyor Korkular ve sorgular Yanyana dolaşıyor Gezdiğim boş sokaklarda Sanki ruhlar yaşıyor... Yollarını korkunun Isıttım nefesimle Duracak kalbim diye Bakamadım semaya Yürümek bunca niye Yolların sonu yoksa Manasız dönmek geri Git bari ileriye... Dolaştım sarhoş gibi Gezdim durdum şehirde Kah bir köşe başında Kah bir köprü altında Canavarlardan kaçtım İki büklüm belleri.... Kanlı iğrenç elleri... : : : Sonra birden uyandım Doğruldum yatağımdan Kaçıp sahile çıktım Rüyaların koynundan Terlemişti her yanım Yaralıydı vicdanım... 1999 Abdulkadir Kahraman |
Acayip İstiklal
Tespih çekiyorum baba Tetik değil Yine de kelepçeli ellerim Sabret Bitecek demiştin Çektiklerim Bitecek değil Maziye çevrilip Yitiklerini arıyor Kelepçeli sözlerim Özleme diyorlar Bilemiyorum sebep ne baba Hep o mefahir anları özlerim Yaş dolu gözlerim Başım seccadede Her vakit itaatte Baş kaldırmıyorum Başkaldırıyorsun diye Canım cezada Bedenim sürekli eziyette Başkaldırmayı düşünmüyorum Dövseler de Kovsalar da Hiç kimseyi Bu saatte Bayrağımı seviyorum Vatanımı, milletimi Seviyorum dinimi Devletimi Hatta harcıyorum Gerektiğinde servetimi Yine de Menfur eller Hain emellerden Kurtaramıyorum Bir türlü etiketimi Halbuki Sen öğretmiştin Vatanı, bayrağı Her şeyden çok sevmeyi Sen öğretmiştin Can lazımsa can Kan lazımsa kan vermeyi Oysa bunlar Şimdi ateş gömleği Düşünüyor hainler Bunları sevenleri yok etmeyi İnan baba! Şimdilerde ihanet revaçta Kim, Ne kadar ihanet ederse El üstünde O kadar başta Gülen gözlerimi Bir görsen baba Boğuluyor çırpınarak yaşta Yakın saadet günleri demiştin Hangi yıl Hangi ay Hangi gün Saat kaçta Beklemeye İnan sabrım kalmadı Özlemime Hayallerimden Kanlı görüntüler damladı Bir bilsen baba En ilkel kabileler bile İstiklali kucakladı Ben ne ettim Ne yaptıysam olmadı Kendimi en önde sanıyordum Sonradan gelenler beni solladı Gerilerde Çok gerilerde kaldım baba Toplayabileceğim Nallar bile kalmadı Artık İstihza ile gülüyor Bir zamanlar Heybetimden Bakmaya korkanlar yüzüme Artık kimse dinlemiyor Kulak asmıyor sözüme Geldi başıma Korktuğum haller Ne yapsam Mani olamıyorum Gözyaşıma Ne dostuma güvenebiliyorum Ne arkadaşıma Kime inandım Kime gönlümü, Kucağımı açtımsa Şoklara girdim İçin için kendimi Yiye yiye bitirdim Ne zaman doğru bir iş Yapacak olsam Benden bildiklerim Dikiliyor karşıma Çare bul diye Dertlerimi sana getirdim Bin açamaz Bir çok çıkmazın içindeyim Söyle baba Şimdi ne edeyim Ne yapayım Önümde süslü Sayısız yol var Hangisi istiklale götürür beni Hangisine sapayım Bitti gücüm İtimadım bitti Ne olursun Bana yardım et Yine acılardan Ayrılmasın payım Abdulkadir Karaman |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 06:59 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.