Aç perdeleri ve gör…..

Dinle..gizemin de ötesinden bir ses..Dinle;
Usulca geç bu kapıdan sakın durma..sakın.
Dinle..Tanışma vaktin geldi senin..Kendinle,
Öyle bir ses ki bu,dinle..bana,’Kim? ’den yakın.

Akılsa
Yıkılmaz minber;
Altımda bin akıl,
Hepsi tek minder.

Yük.ismim,gözlerim ve dâhi bütün uzvum yük,
Çıkartıp atsam bir kenara ne varsa kırsam.
Karşımdaki yol,her adımı cihandan büyük,
Korkarım..doğacaklar duyacak..bir haykırsam..

* * *

Ahrazi

Açtın ki solasın

Gözlere can da versen,ten rengisin hem betim,
Hem de çekip gidensin can vermeden heybetim.


* * *

Ahrazi

Adım neyse yârem odur

Benim derdim cüssem kadar,
Adım neyse yârem odur.
Can evinde hissem kadar,
Âhım varsa çârem odur.
***
Gölge yolda izim sürgün,
Yaşam ne ki,orda bir gün,
Güzel ruhtan daha ergin,
Yâver kimse hârem odur.
***
Gündüz gözlü bakan kişi,
Hayra yormaz fâni düşü,
Garip zaman dünyâ işi,
Her ne verse kirâm odur.
***
Dünkü ölen diri nerde,
Senle benle aynı yerde,
Yolcu olan hayat der de,
Ömür yolsa sürem odur.
***
Can ahrâzim halde yandı,
Gönül içip sevdâ kandı,
Sükût ehli dil uyandı,
Aslı derse kerem odur.

Ahrazi

Ağla ki

Sormadı hiç kimseye gönlüm senelerce..ah!
Ayrılığın ismi ne,sevda mıydı kalp kıran?
Maziyi özler de gelirsen böyle bir sabah;
Ağla ki,bendim sana gitme diye haykıran..!

* * *

Ahrazi

Âh..sen de bir uyansan

Zaman; derin bir uyku,beden; uyku sîmâsı,
Her sîmânın alnında sâye kadar bir insan.
Hayât; nâfile nöbet,cihân; mezar dünyâsı,
Tek yaşayan ölümdür,âh..sen de bir uyansan.

Tekmil; aklın sûreti,nefes ve cân ifşâda,
‘’Anlat’’hükmü gelince emret kalır hâşâda,
Bak şu muhtaç hâline,diz çöktüren bu şâda,
Her secdeye tâlip ol,Sen,bu seni duyansan.

Ömür,anlarda sürgün,kader,sürgüne rehber,
Nefsin cehresi tabut,cesedinle mûteber,
Ahrâzidir bu devrân kıyâmetse tek haber,
Aç şu gizli perdeyi ‘’ben nerdeyim? ’’diyensen.

Zaman; derin bir uyku,beden; uyku sîmâsı,
Bir harf kadar aklın var,fikrin varlık âmâsı,
Hayât; nâfile nöbet,cihân; mezar dünyâsı,
Tek yaşayan ölümdür,âh..sen de bir uyansan.

***

sâye:gölge''Senin sâyende...''

Ahrazi

Ahâliye bıraktım

Verseler de kelâmın el değmeyen yerinden,
Korkarım ki câhildir anlatamaz bu hâli.
Şiir bir harf kadar da şâirlik mi derinden?
Ahâliye bıraktım akıl denen mahâli…

***

Ahrazi

Ahmağın yâreni

Farzet ki câhilim ve hattâ rüsvâyım,
Aklımda yok benim,ha kezâ dostum da,
Velhâsıl ahmağım,adım var; dünyâ’yım,
Altımda yatandır:devâsâ dost um da…

* * *

Ahrazi

Ahmet(s.a.v) 'e özlem

Yoktu bir benzerin elbet,daha bir cüsseliydin,
Onca yüksek tepelerden sen ışırdın bakınca.
Görmedik böylesi nurdan,seneler geldi geçti,
Ne cihan gördü ne toprak,ne de bir başka mevki.
Tattığım aşk bile mahcup,değil ruhum ve şeklim,
Kimde var sendeki cevher,bu nasıl bir şehadet?
Asrın ismiyle beraber gelen insanlara bak;
Dünyevi sohbet için söz umuyorlar ki ah’tan,
Bahsi geçmiş nice iblis,çekinir bu günahtan.
Şimdi yoksun..a benim cânım,inandığım Ahmet!
Belki toprakta yatarsın fakat,aşkınla her yer,
Bembeyaz örtüsü,ufkunda sevinç göz yaşıyla,
Her an imana bürünmüş,gelecek bizi bekler…

* * *

Ahrazi

Akıl madeninde harf devşirenler

Altını para için bozduranlar,
bol paraya kavuşunca
altın için harcarlar...


* * *

Bu ay,akıl orucundayız,ne bozduracak sözümüz ne de bozulacak niyetimiz var...

Ahrazi

Akıl ve beden şehrinde gezerken

‘’Adım neydi benim ya da ben neyim,
Sılan yok mu cihân,söyle nerdeyim? ’’

Evvel bir sûaldi bu hayat bende,
Zaman cevap oldu yârını gördüm.
Bâzı gün âh ile kaldım bedende,
Bâzen yoldaş oldu kârını gördüm.
***
‘’İnsanlık vasfı ne,kimden mesûlüm,
Neden kaderimle yaşar bu zûlüm? ’’

Levhi mahfuz var ki ilim deryâsı,
Der ki kendindedir kulun dünyâsı,
Yaşamın her ânı doğumun yası,
Yoktan sayan oldu vârını gördüm.
***
‘’Ayrılık ne fenâ sorma dengini,
En cılız ateşi mahşer zengini.’’

İdrâk ettim artık,ömrü azâdım,
Aşk için anılan bir niyâz adım,
Günü hasret sardı ânı feryâdım,
Derdim acar oldu hârını gördüm.
***
‘’Gelecek gizliydi,sırdı yârında,
İzlerim var şimdi,Sır diyârında.’’

Seyreyle Ahrâzim cismi ve teni,
Adem’den bu yana hangisi yeni?
Âsiden ayırıp Mevlâ diyeni,
Ahmed’e götüren Hârunu gördüm.

***



Not:Vaktiyle kendime sorduğum soruların cevabıdır.


‘’Hangi yürek ola ki hasret ile yaşayan,
İnsan değil Aşktır o yüreği taşıyan.’’

Ahrazi