|
Bizim Sevgimiz
Neden hep böyle oluyor anlamıyorum Oysa ben seni kendim kadar sevmiştim Birkaç küçük olay birkaç tartışma Anlayamadım ki seni birden değiştin Seni gördüğümde kalbimde güller açardı Şakaklarımdan ince bir ter akardı Belki sevda değildi bilemem ama O garip duygu yüreğimi yakardı Ellerimiz ayrılırken farklı yollara Geri dönemem bir daha asla Sevgi denen nesne o kadar saydam Beni tekrar sev desen sevemem inan Kapanan kapılar açılmıyor ki tekrar Mecburi istikamet geri dönüşü yoktur Sevgimin değerini bilmiyorsa bir insan Ona değer verecek biri elbet bulunur Sevgi ısrarcıdır ama asla gurursuz değil Sevemeyiz bizi sevmeyen sevgiliyi Ağlamayız her biten aşkın ardından Her biten aşkın ardından üzülmeyiz bil Sen leyla değilsin ki mecnunun olayım ben Elbet unuturum sevgimin değerini bilmezsen Zaman en büyük yargıç çözecektir her şeyi Benim büyük aşkımı kaldıramazsın sen. Arif Baltacı |
Bu Akşam Rüyalarınıza Gireceğim.
Öfke dolu paletimi aldım elime Bu akşam İstanbul’u resmedeceğim. Fırça fırça dokunacağım yüreklerinize Bu akşam rüyalarınıza gireceğim. En acı resmini çizeceğim İstanbul’un En kuytu yerlerini keşfedeceğim. Adalet zalimin eline düşmüş Çözemezsem bende delireceğim. Bu akşam İstanbul’un güzelliklerinden bahsetmeyeceğim Hislerini kaybetmiş insanlardan söz edeceğim. Haydi durmayın eleştirin beni Bu gece sizlerden bahsedeceğim. Nasıl umarsız oldunuz bir anda Nasılda duygusuz Çaresiz bıraktınız bizi bu koskoca kentte Çaresiz ve uykusuz. Sıcacık yataklarınızda uyurken Düşündünüz mü hiç kaybolan bir gençliği Düşündünüz mü hayallerini yitirenleri. Oysa durmadan konuşursunuz hayat üstüne Şiirler yazarsınız kara sevdaya Siz hiç genç bir kızın damarlarından süzülen Kanın üstünde mehtabı yansımasını gördünüz mü? Ben gördüm. Kelimelerim tükendi, kalemim bitti, O genç kızla birlikte bende öldüm. İlk okuldan beri gönlümde biriktirdiğim umutlarımı Bir kapkaççıya çaldırdım, Ve insanlardan yıllarca sakladığım masumluğumu Bir mafyaya kaptırdım Ve kan gölüne döküldü kızın Masum gözlerinden akan yaşları. Haydi durmayın eleştirin beni. Suçlulara söylemediğiniz ne varsa içinizde Söyleyin bana. Haydi durmayın eleştirin beni. Ben sizi anlatıyorum mısralarımda. Umarsız, duygusuz, sevgisiz insanlar Bakın bir etrafınıza şimdi. Ne oldu, değişen ne var. İstanbul’un güzelliklerinden bahsetmeyin artık Yeter bu yalancı gülümseyişler. Ben hiç sevemedim yalancı baharları. Ben hiç sevemedim bu insanları. Susmayın ne olur susmayın artık. Konuşun, konuşun devamlı ki dinsin karanlık. Ahhh İstanbul, Yar İstanbul biz sana ne yaptık... Arif Baltacı |
Bu Aşkta Buraya Kadar
Şehir karanlıklara gömülür Ve yürek sevdaya susar Sonra bir acı duyulur Ardından şarkılar susar Belki bugün belki yarın Gelin aşkı bana sorun Aklından yok ise zorun Aşk alevi seni de yakar Bu beden taşımaz beni Sevenin acı kaderi Elbet bulacağım seni Desem artık neye yarar İhtiyacım yok sana Ne sen beni ne de anla Zorla adam olunmaz ya Bu aşkta buraya kadar Son otobüs gelmez artık Benden adam olmaz artık Bu senede bitti artık Önümüzde yine kış var... Arif Baltacı |
Bu Şiiri Sana Yazdım
Merhaba; ömrüme doğan güneş Şiirlerim sana yazıldı bu defa Gönlüme yağdırdığın yağmurlar Aşk oldu, çoştu bu defa... İlk bahar de bu mevsimin adına İstersen sevda de benim duygularıma Varmış gözüm bir kere sana bakmanın tadına Umrumda mı yağan kar, umrumda mı sonbahar.... Nedeni olmaz sevmenin, mantığı olmaz. Bırak sorgulamayı tut ellerimden Sonsuz bir meçhulde kaybolurken anılar Bana gel vakit kaybetmeden... Eskiden kalma alışkanlıklarını bırak Seni seven bu oğlana umut ver Ellerimi tutmasan da olur Gözlerime bakıp gül yeter... Yazılmış kaderime sevdan Yüreğime kazınmış adın gizlice Gel sevdiğim kimseler görmeden gel Bari rüyalarıma gir bu gece.... Adını koyamamıştım ya yalnızlığımın Artık adını çok iyi biliyorum Senin olmadığın her yerde Ben yalnızım diyorum... Lal olurdu dilim seni görünce Sensiz geçen anlarıma lanet ederdim Ahh dört mevsim öteden gelsen bana Seni sen gibi değil, kendim gibi severdim... Dertlerimizi paylaştık da seninle Bir tek seni sevdiğimi söyleyemedim. Hayalin gitmedi gözümün önünden Her duada tanrımdan seni diledim... Issız sokaklarda dolandım durdum. Dinmedi içimdeki asi rüzgarlar Gel sevdiğim, doğ kalbime güneş gibi Gel ki yaşansın gönlümde bahar... Zindan olur ******* sen gelince aklıma Gün ışığı kapıma boş yere gelir. Bilmez ki sen gelmeden dinmez karanlık Sensiz her yer benim hücremdir. Leyla’yı ararken ben seni buldum. Mecnun oldum çöllerde bırakma beni Beni çölün sıcağı etkilemezde Aşkının ateşi yakar sinemi... Ilgıt ılgıt esen rüzgarlarla gel Gir gönlüme sevdiğim, sonum ol benim. Tut ellerimi meydan okuyalım ölüme Anla artık beni, canım ol benim Senliğini at bir yana, benim ol benim... Arif Baltacı |
Bugün İstanbul’dan Ayrılacağım...
Boğazıma düğümlendi yalnızlık Gönlüm bir namlu şimdi Tam şakağından vuracağım sensizliği Asi ezgilere aldırmayacağım. Küçük bir yavru ceylana verip umutlarımı, Bugün İstanbul’dan ayrılacağım. Anadolu’nun tezek kokan yollarına vuracağım kendimi Artık biraz da kendime yaşayacağım. Seni hatırlatan her şeyi dağıtıp sokak çocuklarına Artık adını unutacağım. Seni doğduğun yere bırakıp Bugün İstanbul’dan yani senden Yani sevdiğimden ayrılacağım. Yazdığım şiirleri duymayacaksın artık Ve sana yük olan sevgimi Vapurdan martılara atacağım. Sileceğim adını gönlümden Biraz da kendime yaşayacağım. Bugün İstanbul’dan ayrılacağım... Arif Baltacı |
Çelme Aklımı Sevdiğim
“Bugün eski mektupları karıştırdım sevdiğim Seni seviyorum yazmışsın titreyen ellerinle Asi bir serüvenciymişsin sen, beni görmeden Bende durulmuş bana vurulmuşsun Söz vermişsin bana her şey güzel olacak diye Yalnız kalbin kalmış, bana vereceğin hediye Benimle pay çıkarmışsın bütün güzelliklerden Sadece ben varmışım senin yüzünü güldüren Biz diye başlarmışsın her söze Benimle yol alırmışsın her doğan güne” Şimdi bir Aralık gecesinde İstanbul ayazında üşür ellerim Yalnızlığın dost olduğu bekar evinde Bana söz veren sevgiliyi beklerim Seni unutturmak imkansızdı gönlüme Geçmişe sünger çekip silmiştim oysa Yeni aşklar yaşayacaktım sil baştan Bitti tüm aşklarım daha başlamadan Bir şairin öksüz mısralarında seni buldum Seni buldukça aşk çıkmazında kayboldum Hayallerime girme artık sevdiğim Çelme aklımı gecenin bir yarısı Beni bana bırak, git artık düşümden Git ki artık dinsin aşkın sancısı Çelme aklımı sevdiğim gecenin bir yarısı. Arif Baltacı |
Dostluk
Hüzün kokan *******de Hissetmek isterdik Bir dost elini yüreğimizde Koca yıllar vardı paylaşılan Dostluğun sıcak evinde Hiçbirimize gülmemişti kader Biz miyadsız sevdalar beklerdik Beklenmeyesi anlarda Her limana uğrayan aşk gemisi Transit geçerdi beklediğimiz limandan Bakakalırdık arkasında Saatlerce kıpırdamadan Yüreğin bam teline dokununca bir şair Yaşlar dökülürdü gözlerden gönüllere Yemin ederdik son olsun derdik Son olmayacağını bile bile Bir meçhule giderdik Şimdi saat tik taklarıyla harcanan ömrün Belki de son dönemecindeyiz Doğduğumuz gün gibi yalnızız Ama doğduğumuz gün gibi temiz değiliz Artık zamanım doldu Biliyorum bu sahneyi Kapattım gözlerimi Beklerim son perdeyi.... Arif Baltacı |
Erirdi Yüreğim
Ve erirdi yüreğim Değince gözlerime gözlerin Sense baharı yaşardın Görmediğim Tatmadığım baharı Sahi baharların vardı senin Yüreğine kattığın Aşkı yaşattığın Beni aldattığın Baharların vardı Unutmuşum!!! Arif Baltacı |
Eylül
Firari bir aşkın külleri bunlar Kamufle etmeyi beceremedim ben Aşkta yasak mı olurmuş sevdim işte ne var Bari deşifre etmeseydin giderken Pusular kuruldu yalan sevdaya Eylülle geldi bu ok bu yaya İnsan sevmek için gelmiş dünyaya Aşkın değil bakışındır sinemi delen Gölgeler gölgeler kara gölgeler Her gittiğim yerde benden öndeler Soysuz eylülle başlar ******* Fırtına değildir gündüzdür biten Karanlıklardan sonra güneş doğarmış heyhat Sevilmekte değil sevmekte sanat Emrinize verilmiş sonsuz kainat Var mı içinizde kullanabilen Sevdim dedim işte var mı ötesi Gönül bir sanatçı duyar her sesi Diline dolanmış olmaz bestesi Beden değil ruhtur ölümü seçen Arif Baltacı |
Gece Ve Ayrılık Üstüne
Gece yine karanlık yine sensiz Bu kaçıncı geçen gecemdi sensiz Yoksun sen ne hayalin ne de bir iz Böyle bitmemeliydi aşkımız bence Sen gittin ben bir günde kocadım Sensiz hiçbir yerde rahat bulmadım Belki de şimdiden silindi adım Bilmem sende ağlar mısın her gece Her ayrılık benim ruhumu yıkar Sen gidersin ardından canım çıkar Sanma yıllar geçince şu gönül senden bıkar Sensiz her an hayat bana işkence Düşün ben miyim sen misin unutan Sadece bendim sözlerini tutan Benden değilse bile Allah’tan utan Nasıl gideceksin ahrete ölünce Sen gittin hala kurumadı gözümde yaşım Sen gittin şimdi başladı gönül savaşım Sen gitmeyecektin nerdensin yoldaşım Ben bir kez severim sevince. Arif Baltacı |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 12:10 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.