Avuçlarımdan Kuğular Havalanır

Bazen bir kapı aralanır gül kokusu dolar gece rüyalarıma
Avuçlarımdan kuğular havalanır şelaleler dökülür ellerime
Girmez içeri bir aydınlık karanlık kalır gözyaşlarımda kuş
Bir çocuk boğulur anne diyerek hıçkırıklarımın girdabında.

Bana gülmek yok senin ellerinden sonra hayatım uçurum.
Bütün kaburgalarım kırık daima selam okunur bu şehirde
Camiden cenazem kaldırılır kuşlar ellerimden yem yemez
Bir türlü yaşayamam ben bütün giyotinler alır başımı keser.

Kuşlar kaçar avuçlarımdan özgürlüğü yakayamam sen ile.
Yalvararak senden aşk dilenemem ki parmaklarım morarır.
Çekip giderim cami avlularından el açmam güvercinliğine.
Bana bıraktığın kaldırım taşlarını söker atarım yerlerinden.

Osman Demircan

Ayrılık

Dilinde ayrılık türküsü varsa
Dudağın kapanıp sussun sevgilim.
Eğer kaderinde başkası varsa
Bir kırık saz olsun kalbin sevgilim

Sensiz bitecekse üç günlük ömrüm
Hasret çekecekse şu deli gönlüm
Varsa ömrümde sensizlik ve ölüm
Bir kırık saz olsun kalbin sevgilim

Gönlüme aşk değil dert dolacaksa
Benzim bir gün sararıp solacaksa
Önümde sensiz bir gelecek varsa
Bir kırık saz olsun kalbin sevgilim

Osman Demircan

Badirelerinden Uçtum

Polenden gözüme pespembe fırçalar kaçarken
Ressam düşünde çiy tanesi hayata dönüştüm
Hem çiçeğin hem kelebeğin isyanını yaşarken
Seninle göz göze geldim badirelerinden uçtum

Kalbimin duvarında asılı duran intihar çiçeğisin
Kelebek ömrü kadar seni sevip ölmeyi istedim

Osman Demircan

Bağırsak Beyinliler

Bazı insanlar vardır; bağırsaklarıyla düşünürler o yüzden düşünceleri pislik doludur ve kötü kokan bir hayat tarzları vardır. Dünyaya bağırsaklarıyla bağlanmışlardır. Kopacakları da yoktur.
Bu tarz insanlar içlerindeki pisliği her yere dökmekten çekinmezler. Ne olursa olsun dünyayla lağımvari bir bağ kurarlar. Bütün söylemlerinde işkembeden atarlar.
Bazı insanlar tabancalarını gülle donatırlar. Hayat onları tetikledikçe çok isabetli kararlar alırlar. Dünyayı savaşla, kanla değil; barışla, güzellikle doldururlar.
Bazı insanlar ise gül gibi kokarlar. Mis gibi bir iç dünyaları vardır. Bu insanlar, topluma gül bahçesi gibi renkli ve cümbüşlü bir hayat katarlar.
Bütün düşünceler dünyayı bir güzellik bahçesine çevirdiğinde, kalpten lağım suları değil; insan kanı akacaktır. Dünyayı güzellik kurtaracaktır.
Mide bulandıran insanlar dünyada lağım faresi olarak dolaşmaya devam etseler de kayalıklarda kendi pisliklerinin sarhoşluklarıyla bir şarapçı gibi kalacaktır. Yanı başlarındaki denizi hiç göremeyeceklerdir. Hiçbir zaman özgür olamayacaklar ve ufuk çizgisini geçemeyeceklerdir.
Bağırsak beyinliler kendi düşüncelerine uygun karasinekler bulsalar da asla rahatlayamacaklardır.

Osman Demircan

Bana Yazık Olacak

Bütün yüreğimle sana bağlanacağım.
Gönül bağımı boğazıma dolayacağım.
Kalbim bıçak sırtı duyguyla doluyken,
Senden sevgimi kesip atamayacağım.

İçimde yine siyah güller büyüteceğim.
Boylandıracağım mezar zambaklarımı.
Besleyeceğim sana olan sevmelerimi.

Durduk yere kendime yazık edeceğim.
Resmini çizeceğim düşler sokağımda.
Tükenecek ömrüm akmayacak boyası.

Osman Demircan

Beden Dili

Oturdun koltuğuna gerdin bacaklarını.
Yayıldın pazar tezgahı gibi.
Afrika'daki açlıktan dem vuruyorsun.
Pazarlıyorsun bana fikirlerini.

Her şey bu kadar ucuz mu?
Göbeğini şişirip işkembeden atıyorsun.
Kendini veli nimetten sanıyorsun.
Bir iğneyle havanı alıyorlar.
Bir darbeyle zavallıya dönüşüyorsun.

Osman Demircan

Bembeyaz Zambak Vakti

Yüreğimin duygu coğrafyasında ürkmüş bir impala var
Sevgi damlasından arta kalan ıslak dudakta ateşin var.
Korkun birikirken gönül nehrimde hayalin uzayıp gider.
Boğulurken hatıralar yaprak yaprak sulara aksin düşer.

Çıplak ayakların sulara değerken yakamozlar karışır
Billur sular çağlayanlar halinde çoşkun nehirlere akışır
Kuğu göle aşık olur nergis kendine bakmaktan usanır
Bembeyaz zambak vakti impalalar ceylanlarla oynaşır

Yüreğimin duygu coğrafyasında çimenler aşksız büyür
Gönül nehrim kurur impalalar sevgiye hasret aç ölür
Ansızın umut yeşerir ceylan gözünde ağlamalar durur
Gönül gözü cennet bahçelerinde dünyayı görmez olur.

Osman Demircan

Ben Aşkı Şarkılarda Duydum

Sevda üstüne düşer kara bulutlar bütün yollar yalnızlık olur
Ayaklarına kara sular iner kazırsın adını kilometre taşlarına
Yürürsün geçip giden zamanların sivri kırık iğneleri üzerinde
Bedenin susuz, yorgun olsa da bir daha sesini duyamazsın

Ben aşkı şarkılarda duydum dersin her daim bir gramofonda
Bir hıçkırık düğümlenir boğazında onu hatırlarlatan her notada
Denize girersin üşürsün, korkarsın onu bir daha unutamazsın.
Sonu olmayan bir yalnızlığı yaşarsın bir daha kavuşamazsın.

Ayrılık akşamında gözlerine saplanır yıldız, ay saçına yapışır.
Yolunu bir daha bulamazsın gece gündüz karanlıklar yaşarsın.
Birbirini göremeden sevenler inandıramazlar seni aydınlıklara
Çünkü sokaklar savaşa tutuşmuştur her yer kırmızıdır, kandır.

Osman Demircan

Benim Adım İstanbul

Kırık çocuk yüzünden damlayan ölüm korkusu
Göz bebeklerimden çizilen bir İstanbul telaşıdır
Hüznün adresi dudağımda son göçmen kuşları
Kelepir yağmurlar doldururdu kuyuda gözlerime

Göz göze geldim kör karanlık suların debisinde
Çarpa çarpa düştüm kuyuya çürüyen ay ışığına
Ölü vicdanların tam ortasına su damlattım yaslı
İstanbul'un gözlerinde yas döken çamaşır oldum

İstanbul'un gözünde günahkar yalnızlık gördüm
Tenhada buz kestim şehrin ışığında asılı kaldım
Bulvar yağmurlarına içimi döktüm nefesi astım
Her semtinde İstanbul'un gözleriyle selamlaştım

Duvarda geceye yaslanan sarhoş naraları şiirli
Şekilsiz bir ölümün gölgesinde İstanbul haritası
Ömrün veda telaşı Ayasofya'da Meryem ikonu
Hep ölürüm İstanbul hatırasında bayram sabahı

Tramvaylar demir pençeleriyle üzerimde gezdiler
Yedi tepeli İstanbul gibi beni böldüler yedi şehir
Boğaz köprülerini pranga gibi boğazıma taktılar
Gördüğüm her yerde İstanbul'u ve beni ağlattılar

Osman Demircan

Beyaz Güvercin

Bak beyaz güvercinim!
Ben seni savaşçı ruhumla severim.
Ve içimdeki şiddet arttıkça,
Senin varlığına ters düşerim.

Bak gör içimdeki şiddetin izlerini!
Bakışımla seni üzerim.
Sen bir bahar kadar hoşsun...
Bense bir kış kadar sert geçerim.

Osman Demircan