Hiçlik olgusundan Vardım İdrak'a

Hiçlik olgusundan vardım idrak'a,
Adım adım düştüm gögdüm toprak'a
Mikro oluşumdan ürettim tek'e,
Darvinle göründüm evrime erdim.

Geçtiğim süreçtir, bitmez bir dava,
Yoktan vara çıktım, tekilden çoğa,
Çarpışıp ses oldum, girdim kulağa,
Binbir estrümanla çok konser verdim.

Nötron Prötonla aşk ile döndüm,
Atom oluşturup maddeye bindim,
Işıdım kıvılcımla, ışına sindim,
Parladım, evreni ol nura verdim.

Nimet olup yürüdüm ben her kesime,
Verdim, yaşam oldum girdim besine,
Tepkim algılandı, geldi sesime,
Nağmeden üreyip bin eser verdim.

Zerre'den dönüp gaz'a, sıvı, katı'ya,
Bir noktadan doğup aktım batıya,
Kandille aktım çıktım yola,yatıya,
Cihan pervanesine serildim serdim.

Yayıldı her parçam, parem evrene,
Pervane dönerken girdim sisteme,
Her vakti dakkada ererdim deme,
İki nokta arasına yaşamı gerdim.

Hiçliğimi ol Adem anladı çoklar,
Devinim ahengi görendi paklar,
Dünya cennetinde aktı ırmaklar,
Coşup akar oldum ummana girdim.

Evrim Evrensel der şaşkın şaşıyım,
Sevgi taşıyana aşk'ım, huşuyum,
Adem ayağıyım, Adem başıyım,
Rahmi mederine ben kendimi verdim.

Evrim Evrensel

Hiroşima'dan Iraklı Çocuklara.

Daha yedi yaşına varamadan ölen,
Bir kız bilirdim Hiroşima'lı,
Tutuşmuştu saçları,
Ve yandı gözleri...
Olup biteni kavrayamadan daha,
Uçuşturuldu havaya külleri,
Bir tek O kızı bilirdim,
Adına türküler söylediğimiz...

Vietnam'lı küçücük, büyük çocuklar tanıdım,
Katılırken Hiroşima'lı ablaların yanığına,
Kıyıldı ne ad konulmamış bebelere,
Olup biteni anlayamadan daha,
Adiloş bebeler az mı gömdük,
Adına ağıt yaktıklarımız...

Sayısız ne Somali'li çocuklar bırakıldı öksüz,
Ve sersefil ettirildiler...
Paris'ten kalkan sabahın erken uçağında,
İtlerine taze süt getirtmekteyken,
Ve çocuklar açlıktan ölürken ana kucağında,
Muhammed Peygamberin soyundan geldiğiyle de övünen,
Kral Hayırı Selasiye'nin saltanat sefaletini unutur oldular...
Sıska vücutlarının Somali kumunda ayak izleri,
Her bom sesinde titreyen kürdan bacakları,
Sarıdan kızıla dönen renkleri,
Somali'nin yanan kızıl kum sahilleri,

Inga demeden,
Ve açarken yumuldu,
Bir daha bakmamak üzere dünyaya,
Işıldayan mavi,yeşil,ela ve kara gözleri,,
Anlayamadan yanıbaşında olup bitenleri,
Kulaklarına erişti Hiroşima'lı ablanın sözleri,
Ne yapacaklarını artık biliyorlardı,
Gelebilirlerse dünyaya geri,
İşte Hiroşıma'lı ablanın,
Somali'de yeni doğan çocuklara öğütleri,
Bosna,afgan ve Irak'lı çocuklara uzanmalı elleri,

Hiroşima'lı abla yalnız kalmadı,
Yanına toplandı diğerleri,
Hepsinde görünen Emperyalizmin izleri,
Yanan bedenleri,
Ve görmeyen gözleri...

Ne oynayabildiler kör ebeyi,
Ve nede sekseki,
Nereden bilebilir çocuklar,
Ölümlerini hazırlayan,
Oyuncak sanarak dokunduğu misketi,
Henüz yoktu onlarda' biz' ve 'öteki',,
Inga ortak diliydi, anlaşmalarına yetti,
Nereden bilirdiki,
Emperyalizmin beslendiği,
Onların tek kan kemik eti,
Bütün çocuklar Hiroşima'lı ablaya gitti...

Evrim Evrensel

Hoş Sefa Geldin.

Surların aşıp gönül şehrime,
Cemaline kurban hoş sefa geldin.
Gönülde kurulu pazar yerine,
Sevgili cananım hoş sefa geldin,

Sergi açmış gibi gönül şeheri,
Şükürler, sevdiğim olmuş müşteri,
İnceler,naz eyler,Vaz eyler geri,
Sen nazlı sultanım hoş sefa geldin.

Pazar sergime türlü tür mal aldım,
Kurdum tezgahını,tezgahtar oldum,
Bana, mal tümüyle müştri oldu,
Feryadı figanım hoş sefa geldin.

Evrim Evrenselim sarhoşam gine,
Yar geldi,alıcıyken berdoşum yine,
Muhabbetim malımdır yar sergisine,
Servet-i sermayem hoş sefa geldin.

Evrim Evrensel

İbret mi bu sevenlere

Cana sen yanımda yoktun,
Gökte kıyametler koptu,
Güneş,ay,yiıldıza çarptı,
Bölündüler parelere.

Bulutlar yerlere indi,
Kubbe çöktü,gök delindi,
Senden ayrı zor günümdü,
Her yan teslimdi sellere.

Yağmur doluya çevirdi,
Gelip camlarıma vurdu,
Sevgimi çarptı savurdu,
Lanet olsun engellere.

Neden böyle,niye niçin,
Bunca sevgi benim suçum,
Islandı mı sarı saçın,
Nazar değdi yeşillere.

Kalkıp nereye geleyim,
Neredesin ne bileyim,
İstedim bugün öleyim,
İbret olsun sevenlere.

Evrenselin yaktın içim,
Yapma böyle canım içi,
Aşkı sevda hakkı için,
Eza etme gönüllere.

Evrim Evrensel

İçimdeki Çocuk Semiz.

Kapıldım değişim rüzgarına,
Ayak uydurmada düşe kalka,
Bir O yana, Bir Bu yana,
Vurarak yalpa...

Karıldım değişim düzeniyle,
Ne gözler eskilerden gelen,
Ne yüzdeki çizgisizlikten eser,
Hatta düş'lerim bile...

Değişim rüzgarına savruldu yaprağı,
Saçlarımın beher teli tek, tek,
Düşüverdi diplerine, dalından koparak,
Elveda dercesine ve güle, güle,

Baharlarımın kalmadı eseri,
Her yanım kış ve kar beyazı,
Gerilerde kaldı Ağustos sıcağım,
Mahpus etti zemheri ayazı...

Tüm ağaçlarım çıplak,
Her dalı ak mı ak,
Beyaz gelinlik mi? desem,
Kefen mi giyinmişcesine...
Yaprağın yeşilinden kalmadı eser,
Ömrümün her ağacı dazlak,
Ağaçlarım kel,
Vel hasıl değişim değiştirdi her bir yanımı...

Nerede, O eskilerdeki ben,
Sadece kalan bir hayal,
Yenilerek değişime,Direnç kalelerim,
Direncim de sökmedi ya...
Yenilmedim desem yalan
Külli yalan...
Boynum bükük,
Omuzum çökük,
Ancak;
Teslim olmadan, zulamda kalan,
Değişime direnen Onurum...

Gün gelir, ey düş'üm,
Sönmedi ışığı yüreğimin,
Karanlığımı ağartan,
Değişimden maada,
Onurumdur kalan dim dik.
Namusluluğumdu temiz,
İçimde yaşatarak çocukluğumu,
O çocuk hala çocuk
Ve hala öyle semiz...

Evrim Evrensel

İnanılmaz Bir Hal Geçti başımdan.

İnanılmaz bir hal geçti başımdan,
Yer yarıldı,gök gürledi hışmından
Kamaştı gözlerim çıktı yuvadan,
Akıllar eremez karışık ordaydı.

Dünya kainatla mahşeri cem'de,
Muhammed Mustafa, İsa ordaydı,
Canlılar saf oldu olduğum yerde,
Zekeriya, Nuh nebi, Musa ordaydı.

Bir emirle üfürdü sur'u İsrafil,
Kainat tüm durdu boştu Mikhail,
Herkesten haberler verdi Cebrail,
Azrail gereksiz kalmış ordaydı.

Toplanmış Meclis-i Divan kuruldu,
Davacı, davalı geldi soruldu,
Tüm davalar mevcut orda görüldü,
Adem ile Havva nisa ordaydı.

Toplandı merkeze bütün veriler,
Karışıp oturdu ölü ve diriler,
İnsana hizmete girdi huriler,
Periler dönende İblis ordaydı.

Musevi,İsevi,budist,zerdüştü,
Yıldızlar karardı,ay yere düştü,
Aşıklar çağrıldı orda birleşti,
Leylasına yanan Mecnun ordaydı.

Cehhennem Cennetle biridi hatta,
Zebur,Tevrat,İncil,Kuran tek bab'da,
Sırat denen köprü yoktu yolakta,
Kazanlar kaynamaz sönük ordaydı.

İdris Hermes olup biçende hülle,
Kardeş Kain hesap sordu Habil'e,
Mesihle Mehdiye indi bir sille,
Galile,Arşimed,Nevton ordaydı.

İsmail İbrahimle geldi kurbana,
Eyüp kurtlarıyla geldi meydana,
Vicdanla sınavda Behlül Divane,
Nemrut, Firavunla, Harun ordaydı.

Ulu Divan bu dendi, kuruldu Mizan,
Hizan hanedandı,hanedan hizan,
Devinim ahengi biridi düzen,
Amele,hamalı,kelbaş ordaydı.

Süleymanı dinlerken kurt ile kuşu,
Sevgisiz gelenin zor idi işi,
Toz bulutu olmuş dağı ile taşı,
Sisler arasında İlyas ordaydı.

Alanla verenler birdi bir idi,
Sağırdı işiten,gören kör idi,
Eflatun,Lokmanın işi zor idi,
Zareyleyen bülbül,gül'le ordaydı.

Koca İskenderle Zaloğlu Rüstem,
Romeo Jüliyet,Aslıyla Kerem,
Özü darda geldi Mansur'u dede,
Nesimi yüzülü tenle ordaydı,

Kul Hakkıyla gelenin hali haraptı,
Talip pir olmuştu,Pir de talipti,
Pir Sultan yürüdü boynunda ipti,
Perişandı Selim, hızırla ordaydı.

Taptuk Emre ile hoca nasreddin,
Börklüce,Torlakla,Şeyhi Bedrettin,
Mevlana dönende Şems'e gel etti,
Hünkar Hacım Bektaş Veli ordaydı.

Ali düldülüyle çıktı oturdu,
Mervanı yedi kat yere batırdı
Savunmalar hızlı tekbir satırdı,
Davut,örs,çekici,maşa ordaydı.

Yusuf Züleyha'ya sordu bühtanı,
Darda asılıydı mansurun canı,
Soruldu Hüseyn'in kerbala kanı,
Şit nebi, Lut ile Yuşa ordaydı.

Sarı Siyah,beyaz renkler de tekti,
Beşer ne dişiydi ne de erkekti,
Evrenin düzeni döner ahenkti,
Bozulamaz düzen, çarkı ordaydı.

Peygamberler! dendi niye karanlık,
Allah için kestik,yaktık ve astık,
Edison'la alana geldi aydınlık,
Zülfükar,Çarmıhla,Meryem ordaydı.

Arşimet daldı yüzdü ummanda,
Sular çekildi, Nuh kaldı dümende,
Veysel Karaniydi gelen yemenden,
Havalandı Güvercin uçtu ordaydı.

Ebubekir, Ömer, çattı Osman'a,
Din adına kim kıydı denildi cana,
Eba müslüm sordu sual mervana,
Caferi Sadıkla, Zeynel ordaydı.

Sevginin oduyla eridi dağlar,
Aşk ile kavruldu cennette bağlar,
Kuruldu özlüye tahtı otaglar,
Rab Allah haykırdı geldi ordaydı.

Bunca rivayetler kimler uydurdu,
Çıksın bu meydana diye bağrıldı,
Dağıldı karanlık, heryan ağardı,
Değişim başladı dönüş ordaydı.

Eşit yaratmıştım deyince Ulu,
İnsanı insana yapmadım kulu,
Hesapsız ayrı ve gayrı dolu,
Güneş üstümüze kaydı ordaydı.

Ben kitap yazmam göndermem asla,
Akıl Çip'inizde her bilgi fazla,
Araştırın,arayın bulunda hızla,
Ahkam kesen, suskun duran ordaydı.

Bozulurmu evrenin evrim düzeni,
Çıkarın içinizden bunu bozanı,
Kimdi bu adıma kitap yazanı,
Yahova,Havari,Kırklar ordaydı.

Gördüm ki adaleti bozan bizmişiz,
Çıkarımız yönüne hesap düzmüşüz,
Kendimize göre yollar çizmişiz,
Her yol bitik oldu,sonu ordaydı.

Meğer Hak hukuku bizmişik bozan,
Kitaplar indirtip,risale yazan,
Kullar yaratarak kurmuşuk düzen,
Gerçekler serildi, sırsız ordaydı.

Bir daha olmasın son kez uyardı,
Akıl öde karıştı, ten candan caydı,
Merkezi meydana bir ışık yaydı,
Dirilmez mevcudu üretim ordaydı.

Evrim Evrensel'im Sandım Rüyaydı,
Ne ben geri durdum,ne de o caydı,
Kainatta görülen büyük davaydı.
Hünker,Nünker tartı mizan ordaydı.

Evrim Evrensel

İnanki Dargınım Sana

Ben yarimden ayrılmışım,
Gurbet ellere düşmüşüm,
Sebepsizce terkeyledin,
Ondandır sana küsmüşüm.

İnanki dargınım sana,
Sen beni attın yabana,
Yakıp için için beni,
Hiç mi acımadın bana.

Seni sevdim buydu suçum,
Aşkınla yanıyor içim,
Yar sana ben ne yaptım ki,
Yakıverdin için için.

İnanki dargınım sana,
Sen beni attın yabana,
Yaktın yıktın harab ettin,
İnsaf etmezmiydin bana.

Evrensel dertlerim çoktur,
Dil yarası deva yoktur,
Sızılar içten içtenime,
Gerisin faydası yoktur.

İnanki dargınım sana,
Sen beni attın yabana,
Yakıp için için beni,
Hiç mi acımadın bana.

Evrim Evrensel

İnsansın insanca gel.

Sen,bir karataş'sın
Taşa da benzediğin yok,
Gülüşlerin toprak gibi,
Karataşın topraktan aldığı belki...

Hayat akıntısıyla koşan,
Bir oraya, bir buraya,
Bir de buraya düşen...
Karataş'ın, inatla yuvarlanıp gidercesine,
Akıntısına hesapsızca,
ve delicesine..

Durma karataş gibi öyle...
Toprakca bezen..
Bezen de gel,süslenerek...
Toprak ol,
Toprak ol,
Toprak ol,
Toprak kadın....
Sen bir kadınsın...
Pardon kadından önce bir İNSAN'sın inan...
İnsanca gel,
Kapım açık,
Pencerem de,,,
Bu kapı insana hep açık,
Ama insancasına...
Gayrısına kapanıkcasına....

Evrim Evrensel

İstanbula giden olsa Ben de gideyim (Türkü)

İstanbula giden olsa ben de gideyim....oy
Kabul edemezsen'seyisimdir'dersin...oy
Sual eden olsa deme yar ben nedeyim... yar
Anasız babasız hayrıma bakıyom'dersin...yar

Yürüye yürüye kundurama kan doldu.. oy
Demir baston eridi kabzası elimde kaldı... oy
Saçlarıma karlar yağdı ak oldu... yar
Başımdaki 'beyaz papatya' mıdır dersin...yar

Uyandım sandım ki bir ay doğmuş koynuma...oy
Kolların dolamış nazlı yarim boynuma... oy
Yakasız gömleği giydirdin yar eğnime...yar
Dönülmeze gittim başın arşa da ersin... yar

Evrim Evrensel

Kal da Gör

Gitmeyi bilebilirsin,
Ya göndermeyi...
Bilemezsin yalnızlığı,
Ve kahredciliğini,
Gönderki anlayasın...

Gitmeyi bilebilirsin,
Ya kalmayı...
Ve kalmanın dayanılmaz ıstırabını,
Kal ki anlayasın,
Gönderdiğin yada kaldığın an kavrayacaksın,
Izdırabın çekilemez derinliliğini,
Kaldığın zaman...
Kal da gör,
Benden dahada derin duyacaksın,
Kemiğine inen bir hançerin acısı gibi,
İliklerinde duyacaksın,
Kal da gör...

Evrim Evrensel

Kalbimde Bir Anafor

Güneş gitti ve gün bitti,
Yüzüne ay doğdu,
Kalbimi ateş boğdu,
Gün bitmeseydi,
Güneş gitmeseydi,
Ölüm Allah'tan gelir,
Ayrılık etmeseydi...
Gündüzle birliktelik hoş amma,
******* gitmeseydi,
Akşamsız olaydı günler,
Ne olurdu ki...
Nereden bileyim,
Senle devamdır dileğim,
Sonsuzluklar gibi...
Aman tanrım!
Onsuzluk ne kadarda zor,
Kalbimde bir anafor,
Yüreğimin içinde,
Bir kor,
Ne kadarda acı...

Evrim Evrensel

Kalbime Yuva Kurmuş Bir Dişi Yılan.

Aaaah ah.
Kalbime kök salmış bir dişi ayrık,
Bir filizini verse dışarı,
Kökünden sökeceğim.
Gizlice derinden yayılıp gider,,
Tutup çeksem,
Kendi kalbimi sökeceğim..
Gelde söktür...

Aaaah ah.
Kalbime oturmuş bir dişi nakkaş,
Minkari'sini vuruyor adın yazarak,
Elinden kapıversem, dışa atmaya..
Kendi Kalbimi kıracağım.
Gelde kırdır.

Aaaah ah
Kalbime çöreklenmiş bir dişi akrep,
İndirse kuyruğunu, O'nu öldüreceğim,
Kaldırmış Kıvrık kuyruğunu dolanır,
Ensesine kusturursam,
Kendi kalbimi zehirleteceğim...
Gelde zehirlet...

Aaaaah ah.
Kalbime yuva kurmuş bir dişi yılan,
Ah bir çıksa dışarı,
O'nu öldüreceğim...
Ama çıkmıyor içimden,
Öldürmek için onu, hançeri saplasam
Kendi kalbimi deleceğim,
Gelde deldir....

Kaplumbağa Üstüne Bindim Gezdirdim.

Ey erenler işim gücüm zor halim,
Deveyi karıncaya yüke bindirdim,
Canı yolculadım ekvator yolum,
Kaplumbağa üstüne bindim gezdirdim.

Kurdu çoban ettim allı kuzuya,
Ceylanı aslanla sürdüm yazıya,
Turna ile yoldaş çıktım geziye,
İdris eşgalini bildim sezdirdim.

Meryem'le buluştum kaldı hamile,
Doğurdu bir oğlan insan(ı) kamile,
Eyüp'e kurt oldum,çektirdim çile,
Sabır sınavına soktum ezdirdim.

Süleyman'a öğrettim türlü lisanı,
Mahluk dillendirdim sürdü devranı,
Yer yüzünü sele boğdum gördü tufanı,
Nuh nebiye gemi verdim yüzdürdüm.

Davut yumruğuyla vurdu demire,
Yakup'un Yusuf'unu sürdüm esire,
İnsandan nebi'ler verdim ha bire,
İblis dolaştırdım hayli azdırdım.

Muhamedi yolculadım erim menzile,
İsa'yı sakladım girdi incile,
Musa'yı tur'umda beklettim bile,
Elde kitap çok adresler gezdirdim.

Güneşin önüne koydum al ay'ı,
Bulutlar üstüne kurdum yuvayı,
Gördüm yağmurlar yere yağayı,
Seller üzerinde gemi yüzdürdüm.

Beden kafesinde besledim canı,
Gögün en üstünde tuttum mekanı,
Tilki ile kardeş ettim yılanı,
Yavruların asker nöbet dizdirdim.

Ay'a görev verdim yıldıza çoban,
Hak-ı adaleti kıldım egemen,
Ezilenle ezen bir oldu düzen,
Mizan terazisin kurdum yazdırdım.

Girdim samanyoluna yürüyüp gittim,
Sonuna ulaştığımda başına çıktım,
Kainat yatağım,üstünde yattım,
Hesapsız zamanda uyku kestirdim.

Güneşi koynuma aldım mum oldu,
Yıldızlar sahilimde seril(i) kum oldu,
Ay gölge yaptı bir şemsiye oldu,
Göklerin içinde kulaç yüzdürdüm.

Karıştım her işe burnumu soktum,
Tırmandım merdivensiz arşa çıktım,
Meyletim hak'a gördüm ki hak'tım,
Cebrail'i ol canından bezdirdim.

Bulut yaptım ummanın suyundan,
Ummanlar kurudu kaldım kuyumda,
Kainat haberini aldım duyumdan,
Evren çemberini buldum çizdirdim.

Huri meleklerle başladım işe,
İnsan hizmetine verdim ki koşa,
Yaradana sözüm olamaz haşa,
Kul fikrine karar ceza yazdırdım.

Deryadan mey aldım koydum kadehe,
İçip ayılamadım asla bir daha,
Daldım derinime şaşırdım aha,
Yıldızlar aş ettim kazan pişirdim.

Erenler meclisinin daldım içine,
Benizleri renk renk türlü biçime,
Kainatı toplayıp dünya içine,
Koydum,kapakladım ona sığdırdım.

Atom ile oynadım oyun misketi,
Hücrenin içine şifre disketi,
Nötron prötonla döndü aşk etti,
Rahmi mederine dölüm düşürttüm.

Yaratan bildiğim meğer akılmış,
O da hiçlik mak****** takılmış,
Kainat varlığıyla öze dökülmüş,
Canı kevgerine koydum süzdürdüm.

Karanlığı buldum ışık içinde,
Yaratan yarattığı özün içinde,
Evrim Evrenseli derdi içinde,
Dermanı arattım ama sezdirdim.

Evrim Evrensel

Karşı Koyamadı Zamana

Uğruna öldüğüm,dönüp bakmıyor,
Ektiğim güller de artık kokmuyor,
Göz göz yaralarım merhem tutmuyor,
Tabip,ilaç kar eylemez bu cana.

Tüm aşkı sevdamı ben o na kattım,
Dünyanın,malını,mülküyle, ittim,
Bir doğdum dönerken baktım ki battım,
Gayrı gelememki ben bu cihana.

Doktor gelip bakmadan gitti,
Anladımki vakit tamama yetti,
Mekan-ı kafesi bu can terketti,
Dönmez oldu gayrı mekan-ı hana.

Yarenler kefasız küsülü dargın,
Sevda yüküm ağır,gönül çok yorgun,
O mah yüzlüm bana kırılmış,dargın,
Gelip baktı geçti gitti o yana.

Canım saklanmakta,tenim içinde,
Ömür tükeniverdi dem de içimde,
Böylesi varmı alemin kaçında,
Gönülden sevdiğim gel söyle bana.

Ömür ağacım yaprağın döktü,
Tırmandım,yollarım zirveye çıktı,
Bir nefesçik durup geriye baktı,
Gönül karşı koyamadı zamana.

Evrensel durduramazsın gidişi,
Çırpınıp durursun boşa telaşın,
Eritti can kafesim,o mah bakışı,
Coşup karıştı Deryay-ı Ummana.

Evrim Evrensel

Katma Yalana (Türkü)

Dinin imanın varsa yalan söyleme,
Gönül düştü sana oldu divane,
Candan sevedim seni döndüm pervane,
Bunca gerçekleri sayma yalana.

Göverttik seninle nergis sümbülü,
Dikeni yüzünden soldurtma gülü,
Feryadı figana salma bülbülü,
Gülistan mekanı koyma talana,

Özgür iradede sevdik seviştik,
Samın hışmı ile, savrulduk düştük,
Ayrılık narıyla kavrulup piştik,
Kemalet ehlini çalma yalana,

Gel doğruyla dost ol, yanlışa düşman,
Bikarar,biyönsüz olursun pişman,
Sakla sözün,sıra geldiği zaman
Sır-rı hakikatı,satma yalana.

Yalan tarlasında eksilmez diken,
Hakikat bağında ğöğeren gülken,
Gerçeğe dön yüzün, gerçek ki Hak'ken,
Hakikat otağından kalma yalana,

Aktık ırmak ile,dolduk göl ile,
Coşk ile çağladık taşdık sel ile,
Erenler ceminde erdem yol ile,
Yoldaşı ehlinden gitme yalana,

Evrensel'li sevdim,sendeki o'nu,
Sanmaki gelmez'dir,hayatın sonu,
Vakit sayaç'tayken sev ki cananı,
Bu gerçek sevgiyi katma yalana.

Sözlerin bozulmuş gelmiyor ipe,
İnsan meta değil atılmaz çöpe,
Doğruları gör, yap kulağa küpe,
Bir ömrü gel böyle serme yalana.

Yokları var ettik,zoru kolaya,
Biridik başımız girdi belaya,
Yüreğimin sesi alma alaya,
İnatlar uğruna durma yalana.

Yüreğin üstüne örtme gel küller,
Yapma,kapanmasın menzile yollar,
Söz yürekte mahsur,tutsaklı diller,
Ondan dildekini kurma yalana.

Ömür biter,dünya bitmez bir handır,
İnan sensiz gönül,harabe damdır,
Az yaşa çoğ yaşa sonu virandır,
Gönlümde gerçeksin dönme yalana.

Sevgisin Evrimin Evrensel'inden,
Diken yaşar mola ayrı gül'ünden,
Mızrap ses verir iniler telinden,
Sazım sedasını yayma yalana.

Evrim Evrensel

Kavgalı Sevda..

'Sevme dediler,
Eyletemedim ben beni.
Yana, yana sevdim...

'Gitme' dediler,
Durdurtamadım ben beni,
Döne döne gittim...

'Çatma' dediler,
Vurdurtamadım ben beni...
Seke seke çattım...

'Yanma' dediler,,
Söndürtemedim ben beni..
Alev alev yandım...

Yaşama dönmeden ensemi,,
Yaşamaktan kopmadan hemi,,
Arkasını döneni neyleyim....

Selam yaşama,,
Selam sana..
Ölüme karşı verdiğim kavgam,,,
Kavgalı sevdam merhaba yine...
Ve Sevdalı kavgam seninle.....
Yine mi?
Evet yine,,yine,,,

Evrim Evrensel

Kerem eyle bana Haydar'ı aba.

Sevgiye dönerek girdim gönüle,
O yar aldı beni gerdi çarmıh'a.
Özü sözle birken erdim menzile,
Yalana boğuldumişte hal aha.

Kuru dal yeşermez boşadır çaba,
Batmanla işleğim gelmez hesaba,
İki gönül bir olmazsa vah baba,
Fikirler buluşmaz ayrı kal daha.

Gönül aşığıyım,öze girenim,
Sevgi dinim benim inanç imanım,
Aslolan sevgidir kalan yalanım
Satanlar etini varsın kasba.

Ser eyledim sırrım yoluna feda,
Sen sultansın bense kapında geda,
Alan aldığına doymaz dünyada,
Sen ganisn bende mansuru baba.

Bir gönül eri'yim, özüm ışıktır,
Aşığa cefalar veren maşuktur,
Bilgi ulu handa,özüm düşüktür,
Kerem eyle bana Haydar'ı aba.

Kimisine göre ben bir abdalım,
Arzeylesem halim ile ahvalim,
Gahi cahil oldum,gahide alim,
Mizan'ı kuran'lar baksın hesaba.

Evrim Evrensel'im daim umudum,
Mey olup dem aldım yudum yudum,
Erenler cem'ken özümü yu'dum,
Akşamı bitirdim erdim sabaha.

Evrim Evrensel

Kırıldı Bana

Bugün mah yüzlü cananı gördüm,
Hasretle uzun uzun sarıldı bana,
Dağılmış zülüfler tellerin ördüm,
Bilmem ne oldu ki kırıldı bana.

Şad oldu gönül,şükür buluştuk,
Dergahında sene yıllar çalıştık,
Yandık piştik amma geliştik.
Sarp yüce dağlar yarıldı bana.

Sevgili cananla ettik muhabbet,
Rahmeyle halime medet-ü mürvet,
Sevdalar perisi ben kulun affet,
Dönüp nazar etti darıldı bana.

Bunlar birer gerçek inkar eyleme,
Azlet ister öldür ama haylama,
Cananın kozunu benle paylama,
Nice demlerinde soruldu bana.

Canımın içinde aradım buldum,
Sen gibine ben ne kul köle oldum,
Evrensel gölüne Evrimi saldın,
Nice derya umman kuruldu bana.

Evrim Evrensel

Kış Baharsız Yazlarım Var

Durun turnalar durun,
Yare söylem sözlerim var,
Biçareyim gönlüm yorun,
Yola bakan gözlerim var.

Alın beni de beraber,
Gurbet elde oldum heder,
Yorulmuş da yola gider,
Çok takatsiz dizlerim var.

Üç beyitlik namem alın,
Uykusunda yare salın,
Dosttan dosta haber olun,
Tel düzensiz sazlarım var.

Ben gibiye yardım edin,
Yanık yanık ötüp gidin,
Nazlı yare selam edin,
Kış baharsız yazlarım var.

Evrim Evrensel

Kirpiklerin Ok mu Bana.

Yar sevgine muktedirim,
Gelsene yüzü ay bedirim,
Eriyorum erim,erim,
Merhametin yok mu bana.

Okunursun bende kitap,
Kapanmasın gönlünde bab,
Kaldırsana yüzden nikap,
Seyr-i cemal çok mu bana.

Mecnun'unum sen Leylimsin,
Selvimsin ince bellimsin,
Sen boynumda vebalimsin,
Cüda kalmak hak mı bana.

Sen gelende aklım şaşar,
Yanar dünyam,şaşar beşer,
Saplanıp kalbime düşer,
Kirpiklerin ok mu bana.

Evrim Evrensel geda'ndır,
Od değil yakan sevdandır,
Cana can veren sedandır,
Kavuşmak ırak mı bana.

Evrim Evrensel

Koyan utansın (Türkü)

Utanıpta başını öğüne eğme,
Seni bu hallere koyan utansın,
Kader deme sakın talihe söğme,
Buna kader diyen diyen utansın.

Görki kar yağdı başıma,
Kanlar karıştı yaşıma,
Hasretin gömdüm döşüme
Cigerparem cigerparem.

Küçücüksün bugün büyürsün yarın,
Sen Eylem'sin kaldır kalksın kolların,
Kurtuluşun bilki ayrık yolların,
Senin yolun ayrık koyan utansın.

Nakarat

Evrensel Evrimler Eylem içindir,
Ya anasız ya babasız bu tek seçimdir,
Ben babanın kızı olman suçundur,
Seni bu babasız koyan utansın.

Nakarat

Evrim Evrensel

Kör gözlüye pinhan idim.

Gökte Melek,Yerde İnsan,
Yoğ iken inen ben idim.
Od düştü özüme bir an
Kandilde yanan can idim.

İnsan donunda Hak iken,
Kırklar dar'ında pak iken,
Turab oldum yer yok iken,
Turda dönen mihman idim.

Luvi idim,Albigendim,
Nefis devinide yendim,
İnsan olup çokça geldim,
Kör gözlüye pinhan idim.

Montsegur'da kora yandım,
Yanıpta özüme döndüm,
Kandilde ol nura bandım,
Kerbela'da aman idim.

Yandım köze Montsegur'da
Kah Sivas'ta,kah Mısır'da
Musa olup dönen Tur'da
Nur özünden çıkan idim.

Anadolu Rum'elinde,
Şah Hatayi ahvalinde,
Yüzdüm Erenler gölünde,
Derya, Deniz akan idim.

Döndüm Evrim Evrensel'e,
Mansur iken verdim kelle,
Hermes İdrisle menzile,
Bedreddin'le varan idim.

Evrim Evrensel

Kulak Kadehimle İçtim Badeyi.

Şaraba eyledim kulağı kadeh,
İçtim mestaneydim canan içinde,
Dostun meclisinde gelen hoş seda,
Geçtim derdest idim han han içinde.

Gönül meyhanemdir demler içerim,
Halden bilmeyene ne hal açarım,
Yıllanmış şarabı çeker uçarım,
Geçtim hermes idim insan içinde.

Kulaklar keş olmuş durmuyor arsız,
Hem saki, hem içer, inan zararsız,
Yürümez bir adım,erer kararsız,
Döner pervaneydim deman içinde.

Muhabbet içerim olurum bir hoş,
Bilmeyen sanar ki bizleri sarhoş,
Eşgali Abdalız,görünen berdoş,
Çerağım sönerdim güman içinde.

Şarabın pinhanı dostun avazı,
Pişmemişin olmaz tad ile tuzu,
Mahir olan kurar tartı terazi,
Bilançoyu gördüm mizan içinde.

Şaşar kar zamanım hesabı tutmaz,
Usta gönüllere kem suyu akmaz,
Pişirirsen sözün bir cana batmaz,
Arı balın yaptım kovan içinde.

Evrim Evrensel'im içtim içerim,
İçer,can içinde canan seçerim,
Kavli kararımdır sanma geçerim,
Cemali beslerdim mekan içinde.

Evrim Evrensel

Kumru (Türkü)

Pencereme yuva yapma,
Kargayla baş edemezsin.
Yumurtlayıp yavru yapma,
Kargayla baş edemezsin.

Sen gariban bir kumru'sun,
Yoktur hilen,kurman pusu,
Ne kahpesin, ne deyyussun,
Kargayla baş edemezsin.

Karga dönüp gak guk diyor,
Yavrular cik cik ediyor,
Başımdan çekil git diyom,
Kargayla baş edemezsin.

Sana,karga zulüm yaptı,
Yavrularını bir bir kaptı,
Yuvanı başına yıktı,
Kargayla baş edemezsin.

Kumru beni dinlemedin,
Gidip ağaca tünmedin,
Ciğerin yandı inledin,
Kargayla baş edemezsin.

Evrim Evrensel der ey kuş,
Penceremden yakamdan düş,
Korumak seni müşkül bir iş,
Kargayla baş edemezsin.

Evrim Evrensel

Kurban Olayım

Bak ahu gözlüm gönül hasarına,
Candan geçe geldim yar didarına,
Salıver gideyim göç katarına,
Sal kurban olayım bu seher vakti.

Bu sevda değilki bir dil i püryan,
Gel gönül şehrine gel olki mihman,
Canım feda dosta ben kalam üryan,
Bil kurban olayım bu seher vakti.

Aşkın ateşine gizinle yakma,
Sinemi kül eden gamzenle bakma,
Bana doğru bakıp çehreni çatma,
Gül kuban olayım bu seher vakti.

Hor görme sevdiğim,beni de dinle,
Bu derde devayı ara benimle,
Evrimli evrimsiz Evrenselinle,
Öl kurban olayım bu seher vakti.

Evrim Evrensel

Meclis-i İrfanda doğru de sözün

Meclisi irfanda doğru de sözün,
Ok olur eğriye dokunur deler,
Doğrulara baktır,baksın özgözün,
Görünmez olanı önüne serer.

Hilafı hakikat ile bir olma,
Dibin görmediğin sulara dalma,
Muhannet Lokmasın zerresin alma,
Kalır boğazında,nefesin keser.

Sevgi olmadığı yerde gül bitmez,
Yalan ile yola gitme, yol bitmez,
Kara çalı dalında bülbül ötmez,
Şakı bülbül isen,kargalar susar.

Işık ol,karanlık dağılır,sönme,
İkrar verme,verir isen de dönme,
Dostun ahvalini git sor erinme,
Kem gününde gelir gülünü derer,

Evrim Evrensel'im doğrudan sapmaz,
Çıkar,topla,çarp,böl,hesabın tutmaz,
Doğru olanlara doğru söz batmaz,
Diken eritip,yoluna gül serer.

Evrim Evrensel

Mektup onda gibi,pul bana kaldı

Kelam, kelam, hecelediler beni,
Sözler onda gibi,dil bana kaldı.
Vicdansızca talan etti bahçemi,
Bülbül onda gibi,gül bana kaldı,

Bilinmez sarplara verdi yolumu,
Eylem'siz bilmezim sağım solumu,
Param parça oldum görün halimi,
Beden onda gibi,kol bana kaldı.

Dost bildiklerim hep seyre dikildi,
Bir Yavrumda benden ayrı çekildi,
Ağardı saçlarım tel tel döküldü,
Tarak onda gibi,Kel bana kaldı.

Evim barkım gizli gitti talana,
Şeyten ahmet kalkmış gelmiş kırana,
Bir tek sazım ile kaldım üryana,
Meta onda gibi,çul bana kaldı.

Aklım ermez sinsi sinsi baktılar,
Fitneyi Fesatı yaren tuttular,
Dumansız yangına gönul yaktılar,
Ateş onda gibi,kül bana kaldı.

Gerçek sevgi döner inanç,imana,
Kin nefreti eritir katar samana,
Can alıcı konarken sine-i cana,
Kalmak onda gibi,yol bana kaldı.

Sanmışidim ömür geçer Eylem'li,
Eylem'siz geçen günlerim elemli,
Evrim Evrensel'in sonucum belli,
Mektup onda gibi,pul bana kaldı.

Evrim Evrensel

Mevlayı Seversen..

Gülüm bana yanlış payı,
Biçme mevlayı seversen.
Kirişinden ok'un yay'ın,,
Çekme mevlayı seversen..

Sarmalı ince belinden,
Dermeli gonca gülünden,
El bağı ile sen yolundan,
Geçme mevlayı seversen...

Bu gerçeği kılma yalan,
Anlamsıza döner sevdan,
Sen Sultan,bense gedan,
Uçma mevlayı seversen..

Söyler sözü susuk dilim,
Öter derdi sazda telim,
Nolur benden dudu dillim,
Kaçma mevlayı seversen..

Evrim Evrensel var ahım,
Birdir akşamım sabahım,
Mey yerine zehr-i ağum,
İçme mevlayı seversen..

Evrim Evrensel

Namert etme ben mert'ane öleyim.

Kibirlik hırkasın giyinip övün,
Sen kalıcı ben mihmane olayım,
Muktedir sanarsın oyalan sevin,
Sen alıcı ben virane olayım.

Gönül sevgi yüklü canı beraber,
Gafil gümmanda kalır bihaber,
Dost bildiğim ırak durmuş seyreder,
Demezler de dost kabrinde olayım.

Katre katre aktım doldum ummana,
Batacak geminin geçtim dümene,
Karşı konulamaz oldu zamana,
Derman sende, ben darthane olayım.

Evrenseli tıktın kodes kafese,
Yetişmen zor oldu o son nefese,
Rağbet oldu deyyus ile terese,
Namert etme, ben merdane öleyim.

Evrim Evrensel

Nazlım Benim

Hayallerim yalan etiin,
Aşkı bana yılan ettin,
Gönül bağım talan ettin,
Ala gözlüm nazlım benim.

Neler gördüm neler çektim,
Deryaya deniz yaşlar döktüm,
Merhametsiz! boynum büktün,
Ala gözlüm nazlım benim.

Yunus ettin deryaladın,
Eyüp ettin yaraladın,
Derdime dert sıraladın,
Ala gözlüm nazlım benim.

Evrenseli saldım gama,
Canı adadım canana,
Tuz biber ektin yarama,
Ala gözlüm nazlım benim.

Evrim Evrensel

Ne ben seni,Ne de sen beni,

Katmer katmer hasret, asır galiba,
Ne ben seni gördüm,Ne de sen beni.
Kocadı bir ömür oldu ki heba,
Ne ben seni gördüm,Ne de sen beni.

Ne Bayramlar geçti,Nice kurbanlar,
İflah olmaz inan gönül kıranlar,
Böye günde olmaz imiş yarenler,
Ne ben seni gördüm,ne de sen beni..

Gecem sensiz geçti, gündüzüm sensiz,
Gönlümde hep sensin,sen ise bensiz,
Korkum biryerlerde ölmek kefensiz,
Ne ben seni gördüm,ne de sen beni.

Bu sevdayı boğmak sana ne verdi,
Yükselip de başın gögemi erdi,
Mezar başım çalı çırpı göğerdi,
Ne ben seni gördüm,ne de sen beni..

Aha gidiyorum, al sana dünya,
Evrensele hediyendir talanya,
Dilerim gönlünce bir yar bulan ya,
Ne ben sana doydum ne de sen bana.

Evrim Evrensel

Ne Dilersen Kendinden Dile

Zurat babadan ne dilek diledin,
Neden kendinden dilemezsinki,
Zuğur edemez o sen öyle sendın,
Neden kendinden dilemezsinki.

Muradın ne ise iste kendinden,
İster ruhun ile ister bedenden,
Ne istersin fakir garip dededen,
Neden kendinden istemezsinki.

Nazarmı değdi sana yoksaki sözmü,
Sitemmi üzdü seni yoksaki sözmü,
Ozon tabakasımı,yoksa yakan közmü,
Neden Kendinden gelemezsinki,

Allah renkler vermiş,yeşilki biri,
Hind'i atlasının büyük tesiri,
Şüpheyi taşıyamaz severse biri,
Neden kendinden sezemezsinki.

'Zurat baba','Garip dede'de'rabbin kulu,
Ne sen eksik ondan,nede o ulu,
İnan rab ayırmaz bekarı dulu,
Neden kendinden çözemezsinki.

Her muradın gerçek olur,ererki hemde,
Tanrı tüm gücünü vermiş bedende,
Sen tanrı içindesin tanrıda sende,
Neden kendinden çizemezsinki.

Tanrıyla arana koyma vasıta,
Direk kendin iste olsada hata,
Özün ile barış ki dilek tuta,
Neden kendinden dizemezsimki.

Seni yaratan hak seni bekliyor,
Neden bana direk gelmezki diyor,
Araya hacı hoca koymayın diyor,
Neden kendinden gidemezsinki.

Güzellik vermişki o aha sende,
Ne arar durursun çinde yemende,
Gönül gözü ile birini sevende,
Neden kendinden bezenmezsinki.

Güç sende görsene,sendedir kudret,
Kendi güvenine hele bir meylet,
Yaratıcısın sen,yaratanada şükret,
Neden kendinden göremezsinki.

Allah yaratmış canı,üstelik canan,
Oysa kudretini hiçlerde sanan,
Hele bir görebilsem özünü inan,
Neden kendinden sezemezsinki.

Evrim Evrensel der gördüm görüştüm,
Senin varlığınla hakka eriştim,
Aşkın kazanında kaynayıp piştim,
Neden kendinden gezemezsinki.

Evrim Evrensel

Ne Yol kalır ne yolcuda eser..

Gün gelir geriye dönüp bakarsın,
Ne gül kalır, Ne de bülbülde eser,
Bütün varlıkların derip salarsın,
Ne yol kalır, ne de yolcuda eser..

Susacak dillerin,çıkamaz kelam,
Gönül dağlarını sarar bin elem,
Götüren bulunmaz o dosta selam,
Ne dil kalır,ne de didarda eser.

Gençlik anıların kalmaz manası,
Kandırıkçı yalan dünya sende yanasın,
Gelmez yola gitmek gelir sırası,
Ne mal kalır ne de malcıda eser..

Solar yeşil alın döner gazele,
Kaçar tat tuzun nerden hazala,
Dağların hışmıyla dönen buzula,
Ne yaz kalır nede selinde eser,

Sevgin yalan gibi gelir ki garip,
Takatin yetmez olur,dümeni kırıp,
İnan olmaz buna bir akli sahip,
Ne izan kalır nede akılda eser,

Can bedenle küser,küser ayrılır,
Evrim Evrensel'den orda sıyrılır,
Gün batar, ay yıldızın kaybolur,
Ne İz kalır ne de tozundan eser,,

Evrim Evrensel

Nefessiz Yaşanılmaz Bilesin

Şaka gelebilir sana,
Şaka değil oysa,
Alamıyorum yüreğimi sevmekten seni,
Delicesine yönelmişki ve sana meyletmiş,
Ilık bir coşku,
Aha sol derininde...
Mabedimsin,
Kıblemsin,
Kabemsin benim.
Arama,yüreğimin yüreğinde,
Soluğumun ötesini.
Nefesimsin...
Gel,nefessiz koyma,sakın...
Nefessiz yaşanılmaz bilesin...
Demedi deme,
Sonra,
Demedin deme.

Evrim Evrensel

Nefisimle Cebelleşme.

Nefis çocuğumun tutup elinden,
Okullar okutmak işimdir benim.
Anlamak gerekir bilen halinden,
Divanı coşta olmak işimdir benim.

Edep erkan öğrenmekse as(ı) lolan,
Işıldar parlar mı gönlü pasl(ı) olan,
Düşkün halinden bilmez libaslı olan,
Hırka post örtünmek işimdir benim.

Yordu beni, kaçtı,koştum peşinden,
Od verdi özüme, yandı döşümde,
Dır dır edip boza pişirdi ensemde,
Alevlere yanmak işimdir benim.

Düze indirdim O kaçtı dağa,
Burun soktu her fikre solada sağa,
Elde bidon,çakmak od verdi bağa,
Yangını söndürmek işimdir benim.

Nefis'i terbiyede kaldım sınıfta,
İlmi ali verdim o oldu softa,
Gönül kalelerim yakıp yıkıpta,
Harabe onarmak işimdir benim.

Kaçtı kovaladım yordum netice,
Edep kodes'ine tıktım bir gece,
Şimdi okur durur kelamı hece,
Kalemi yazdırmak işimdir benim.

Uğraştırdı öz canımdan bezdirdi,
Ekvator,Paralel,Meridyen gezdirdi,
Evren sonsuzunu bana çizdirdi,
Gün gece döndürmek işimdir benim.

Evrim Evrensel nefisle dost oldu,
Badeyi kulakla içti mest oldu,
Ömür aktı gitti cana kast oldu,
Mihmanı göndermek işimdir benim.

Evrim Evrensel

Nerede derdirdin sen goncasını

Bir kara bir ak dersin,rahmeyle nazı,
Bir gün güven duyar,yok olur bazı,
Kışın önü bahar,sonrası,güzü,
Nereden buldurdun en incesini.

Birebir donanmak,bilgiyi almak,
Emek vermeden,bendinden çalmak,
Sensiz yaşamaktan farksızdır ölmek,
Nereden öğrendin sen buncasını.

Gönül bahçem sensiz dönmüş bir çöle,
Hazan derdi yeter artar bülbüle,
Soysuzun kimiyle kıydın ki güle,
Nereden derdirdin sen goncasını.
./.

Evrim Evrensel

Nereden Bileyim..

Sana aşık olmak!
İsa olup çarmıha gerilmek imiş...
Nereden bileyim...
Çarmıh mı, gerilen miyim?

Sevdanı yüreğinde taşımak....
Ölüp ölüp dirilmek imiş...
Nereden bileyim....
Ölen mi, dirilen mi yim?

Sana aşık olmak...
Güle sarılıp, dikenine katlanmak imiş,,
Nereden bileyim...
Gül mü, diken miyim..

Senin peşinden gelmek...
Benzemek miş Spartaküs'ün sonuna...
Ve Yusuf'un bühtanına..
Ömür boyu sürülmek imiş...
Nereden bileyim...
Yusuf mu,? bühtanı mı yım?

Evrim Evrensel

Nettimse Gelmedi.

Dost bağında oldum bülbül,
Öttüm,öttüm yaz gelmedi.
Sümbül oldum, açtım al gül,
Bittim bittim yaz gelmedi.
Gül ve Bülbül'le de gelmedi.

Girdim dostun bahçesine,
Pul oldum ki akçesine,
Mıhlandım yar ökçesine,
Gittim gittim toz gelmedi.
Mıh ile Şıh ile de gelmedi.

Ölü oldum dirisine,
Sela verip gerisine,
Koç oldum ol sürüsüne,
Tektim tektim tuz gelmedi.
Koç ile tuza da gelmedi.

Kul oldum yarin, köşküne,
Yana kaldım yar aşkına,
Hak yardım ede düşküne,
Coştum,coştum saz gelmedi.
Aşkla da köşkle de gelmedi.

Evrim Evrenselim bir yar,
Bülbül güle eder ah (ı) zar,
Dost nefesin(e) oldum rüzgar,
Estim estim hız gelmedi.
Rüzgarla,esmekle de gelmedi.

Evrim Evrensel

Niye Dökmüş Yaşlarını

Benim'Gül yüzlü sultan'ım,
Niye çatmış kaşlarını,
Canımın cananı,mahım,
Niye dökmüş yaşlarını.

Can kafesim,beden ruhum,
Senle geçer ahım,vahım,
Gecemin sonu,sabahım
Niye eğmiş başlarını.

Sabahın esen yelisin,
Ruh-i gıdamsın,bilesin,
Bir akıllım,bir delisin,
Niye atmış taşlarını.

Ciğer parem,canım kızım,
Tek dert ortağımdır sazım,
Omuza taranmış uzun,
Niye salmış saçlarını.

Evrim Evrensel

Normlarımdan beni zorluyor gibi.

Yüreğime bir aşk indi gizlice,
Çırpınıp duruyor,gitmiyor gibi.
Kanat çırpar pır pır eder sessizce,
Yüreğim yerinden fırlıyor gibi.

Malik'in görmedim,aşkı konuğum,
Zapteyledi beni,onda sanığım,
Görmediğim bir hayale yanığım,
Aşk'ı sevda od'u harlıyor gibi.

Sesi kulağımda,görmedi gözüm,
Öz'e nakşeyledim hatları yüzün,
Belleği çip'inde sedası sözü,
Akıl Fikir şaşkın turluyor gibi.

Saklanmış duruyor,kalıp içerde,
Benden ayrılmadan kalık heryerde,
Kovsam başım fena girecek derde,
Üstüne zırhın kaplar sırlıyor gibi.

Bu aşk ile başım ciddi belada,
Akıl yoktur,deli gelmez yola da,
Bıçkın durur,serkeş bakmaz hal'ada,
Normlarımdan beni zorluyor gibi.

Evrim Evrensel'im değmem dokunmam,
Ben bir kitabım der asla okunmam,
Hayta durur,derki gözüm sakımam,
Tutup beni Fizan'a fırlıyor gibi...

Evrim Evrensel