Bulunmaz

Aklın selameti ahir görmek,
Nuh’un gemisine liman bulunmaz,

Aşık rey’siz dalar yedi deryaya,
Deryalar bulunur,dalan bulunmaz.

Dal eyy gönül sende, yokluk dilersen,
Aşık’ın sırtında kaftan bulunmaz.

Önünü göremez ardına bakan,
Kendi düşenlere bühtan bulunmaz.

Ten telef olmadan mülk’ü fenada,
Harisin derdine derman bulunmaz.

Dem bu demdir gönül,bugün yarınsız,
Aldığını veren zaman bulunmaz.

Rengi berrak ama tadı acıdır,
Suyunu içiren umman bulunmaz.

İçini bomboş et,ağzını kapat,
Seni batıracak tufan bulunmaz.

Karga gibi ötme,dilin lâl olsun,
Zevzeğin diline hayran bulunmaz.

Pişmemiş aş gibi çiğin sözünü,
Beş para verip de alan bulunmaz.

Eğriye doğrular eğri görünür,
Müminin gözünde çıban bulunmaz,

Mukallit hayale dalar bir zaman,
Muhlisin yanında şeytan bulunmaz.

Aşık’a kapalı dünya ve ûkbâ,
Bir gönülde iki aslan bulunmaz.

Kim ki kimliğini “kulluk” bilirse,
İçinde dışında tuğyan bulunmaz.

Dilin müşterisi can kulağıdır,
Arifin dilinde yalan bulunmaz.

Lâ mekan âlemde makama yer yok,
Hakikat erine meydan bulunmaz.

Padişah olana çok kul bulunur,
Kul candan geçmeden sultan bulunmaz.

Eyy gönül sözünü özüne sindir,
Konuşan bulunur,susan bulunmaz.

Son peygamberin son vardığı yerde,
Ali,Sıdık,Ömer,Osman bulunmaz.

. Yaralı,yaramı kavlatıp durma;
Allah’ı arayıp bulan bulunmaz

O1.09.1999

Cenneti ARAYIP BULMAK HÜNER Mİ?

Tedbiri terk eyle ey aşk yolcusu,
Yürü de bu yollar tozarsa tozsun.
Mecnun olanların kalmaz korkusu,
Belalar içinde yüzerse yüzsün.

Şikayetçi olma o dost yükünden,
Teslim ol aşkına kopma bütünden,
Gönül süvarisi geçse üstünden,
Kaçmaya çalışma ezerse ezsin.

Sabret ki görürsün her şey yerinde,
Hikmeti var hayır’ın da,şer’in de.
Ak bir kağıt ol ki Onun elinde,
Neyi,nerde,nasıl yazarsa yazsın.

Uzak değil sana,senden yakında,
Kusur mu var karasında,akında,
Bir gönül ü yıkmasından sakında,
Bırak sahibine bozarsa bozsun.

Sızlanma,halini nâdan görmesin,
Kapat kapıları ağyar girmesin,
Derdi elemini kimse bilmesin,
Yüzünde gülücük gezerse gezsin.

Sende karış gitsin insan seline,
Bırak yüreğini aşkın eline,
Boncuk gibi dökül,saçıl önüne,
Felaket ipine dizerse dizsin.

Akıl fikir vermiş Allah her kula,
Eli değil,sen kendini sorgula,
Verilen perhizi doğru uygula,
Akıbeti seni üzerse üzsün.

Yaralım ok yaydan çıkmış,döner mi?
Göz yaşıyla aşk ateşi söner mi?
Cenneti arayıp bulmak hüner mi?
Cehenneme gir de yakarsa yaksın.

08/08/1996

Çağrıya CEVAP

Meraklanma gönül kuşum orada,
Karanlığı boğar boğmaz ordayım.
Hasret çeken bir gün erer murada,
Ay ufuktan doğar doğmaz ordayım.

Ne günler var, yaşayacak ömründe.
Umut dolu güzellik var önünde.
Bir niyet tut, gizli kalsın gönlünde,
Gökten yıldız kayar kaymaz ordayım.

Gurbet ilde kim aramaz eşini.
Deli gönlüm bırakır mı peşini.
Nerde olsam davet dolu sesini,
Can evimden duyar duymaz ordayım.

Dayanamam sevdâ dolu sözüne.
Yangınımın külü düşer közüne.
Birkaç damla yaş dolarsa gözüne,
Kirpiğinden yağar yağmaz ordayım.

Kısa kısa ekmeğimden aşımdan.
Hayal kurdum yine sabır taşımdan.
Yıllar yılı derdi bitmez başımdan,
Belâları savar savmaz ordayım.

Gezip durdum bunca mihnet çölünü.
Gazel ettim, yaprağımı gülümü.
Senden uzak can verirsem; ölümü
Birileri soyar soymaz ordayım.

Tenimize sarıp beyaz kaputu,
Üstümüze serip, çulu çaputu.
Bekletmeden el üstünde tabutu,
Musallaya koyar koymaz ordayım.

Ruh çıkınca zulüm çıkar binama.
Sakın ola gelemezsem kınama.
Namaz için cemaatler imama,
El bağlayıp uyar uymaz ordayım.

Münkir Nekir Hak divanı kursunlar.
Günah, sevap, helâl, haram sorsunlar
Hesap kitap üzerinde dursunlar,
Hayrı şerri, sayar saymaz ordayım.

Yılan çıyan, o daracık kabirde,
Zorluk çekmez Yaralı’yı tâbirde.
Cesedime solucanlar, ha! Bir de;
Kara toprak doyar doymaz ordayım.

14.06.2001

Çal BE HEMŞERİM

Yine bu gün içim dolu bir hoşum.
Ta ezelden ayık gezmez sarhoşum.
Aşk yüzünden serseriyim,berduşum,
Ağlatan bir hava çal be hemşerim.

Değdir mızrabını teller üstüne.
Söyle türküleri güller üstüne.
Sevgiliye giden yollar üstüne,
Ağlatan bir hava çal be hemşerim.

Yüreğime efkar delice geldi.
Halime bakarsan yüzümden belli.
İçim hasret dolu, gözlerim nemli,
Ağlatan bir hava çal be hemşerim.

Derdim öyle müzmin öyle rezil ki!
Bana bir şey sorma,söyletmez bil ki!
Ağlarsam teselli bulurum belki,
Ağlatan bir hava çal be hemşerim.

05.07.1985

Çarmıha GERDİKLERİMİZ

Nefisler kükredi Ruhlar incindi,
İrfânı çarmıha gerdik gereli.
Mâsûmlar mahpus müebbet şimdi,
Vicdanı çarmıha gerdik gereli.

Bid’adleri kaptık,gerçeği teptik,
İlmi ihmâl ettik,hûrafe seçtik,
Cehâlet yüzünden çok çile çektik,
İslâm’ı çarmıha gerdik gereli.

İhtar; davulları durmadan çaldı,
Vitrinler akılı başlardan aldı,
Kitaplar raflarda dizili kaldı,
Kuranı çarmıha gerdik gereli.

Gerçeğe sırt döndük,daldık hayâle,
Mülke tapındıkça düştük melâle,
Gönül hasret kaldı dosta visâle,
İnsanı çarmıha gerdik gereli.

Delâlet üstüne ittifak yaptık,
Kutsal değerleri ucuza sattık,
Edebi,erkanı bir yana attık,
İmânı çarmıha gerdik gereli.

Yaralı gönlümüz düşünce aşka,
Bize dost kalmadı Allahtan başka.
Kul olmak kolaymış Hak ile Hakka,
Şeytanı çarmıha gerdik gereli.

22.04.2007

Çek GİT BAŞIMDAN

Kafamı şişirme küflü sözünle,
Beni yalnız bırak çek git başımdan.
Sırıtma karşımda yüzsüz yüzünle,
Beni yalnız bırak,çek git başımdan.

Muhabbetin tuzsuz,sohbetin bayat.
Seninle çekilmez bir lâhza hayat.
Belki de kendince haklısın fakat;
Beni yalnız bırak,çek git başımdan.

Beyninin kıvrımı milattan önce.
Bilirim sinsisin,şeytanca cince.
Kendinden ahmağı bul da kendince,
Beni yalnız bırak,çek git başımdan.

Yılanın ağzında cennete sızdın.
Doğru yolda durup azdırdın azdın.
Soru sordum kızdın,sor dedim kızdın,
Beni yalnız bırak,çek git başımdan.

Kur’an okuyorsun sözler Arapça.
İdrâkin açılıp anlamaz Rab’ça.
Haydi artık defol durma da safça,
Beni yalnız bırak,çek git başımdan.

Bu ağır gövdeyle bizim yokuşu,
Aşarım mı sandın,taklit sofusu?
Havamı kirletti şirkin kokusu,
Beni yalnız bırak,çek git başımdan.

Sen karışma beyazıma,karama.
Yıkıl, Allah ile, girme arama.
Zâten yaralıyım,değme yarama,
Beni yalnız bırak,çek git başımdan.

08.7.2001

Çıkmak KOLAYMI?

'ETKİYA'YA'

Aklın frekansı sık sık bozulur,
Yazarak içinden çıkmak kolay mı?
Bazen necasetli kördüğüm olur,
Çözerek içinden çıkmak kolay mı?

Dört duvar dediğin dertler duvarı,
Birazcık zorlasan yırtılır zarı,
Çile,dert,balâ sevenin kârı,
Gezerek içinden çıkmak kolay mı?

Kaçmak gururundan,görmek arzundan,
Gizlesen,açsan da ona ne bundan,
Nasıl vaz geçer ki huylu huyundan,
Kızarak içinden çıkmak kolay mı?

Dertlerin ejderha yada engerek,
Ağrılı bir gönül,acılı yürek,
Nasılsan öyle kal role ne gerek,
Bezerek içinden çıkmak kolay mı?

Ne sansasyon yarat,ne garbim de,
Ne rezalet çıkart,elin önünde,
Bu kalleş oyunu en zor gününde,
Bozarak içinden çıkmak kolay mı?

Sana dersler vermiş anlamamışsın,
Aşkından erimiş damlamamışsın,
Muhabbet resmini kavramamışsın,
Çizerek içinden çıkmak kolay mı?

Sevda denizinin tuzludur suyu,
Tadıyla içirmez,kurusun huyu,
Mazini gömecek bir derin kuyu,
Kazarak içinden çıkmak kolay mı?

Belikli mahkumsun gönül içinde,
O sende yaşıyor,ne demek Çin de,
Aşk dolu hisleri gönül ipinde,
Dizerek içinden çıkmak kolay mı?

Aşkın son durağı öze varmışsın,
Sulak mevsimlerde çamur karmışsın,
Belayı başına yön yön sarmışsın,
Sızarak içinden çıkmak kolay mı?

Toplayıp,çıkartıp,çarpıp bölmüşsün,
Hep ağlamış,çok azıda gülmüşsün,
Yaşıyorsun amma sanki ölmüşsün,
Ezerek içinden çıkmak kolay mı?

Size ceza vermiş yersiz ataklık,
Ne vefa bakidir,ne gönül saltık,
Zemin fazla gevşek,her yan bataklık,
Yüzerek içinden çıkmak kolay mı?

Attığın tüm taşlar hedef bulsa da,
İçin buz kesilse çilen dolsa da
Herkesin ağzı da torba olsa da,
Büzerek içinden çıkmak kolay mı?

İstenmeyen şeyler olmuş sonunda,
Bu suç senin kadar belki onunda,
Belalarla dolu hayat yolunda,
Tozarak içinden çıkmak kolay mı?

Ağrını; acılı ağrıyla saran,
Kangren olmaya müsait oran,
Devası olmadan,kanayan yaran,
Azarak içinden çıkmak kolaymı?

30.05.2007

Dediğin oldu

Aşkı bilmeyeni deli gönlüne,
Alma diyordunya,dediğin oldu.
Eyvahlar sazını kalan ömrüne,
Çalma diyordunya,dediğin oldu

Maziye bir bakıp,atiyi görde,
Eski kavakyeli esmesin serde,
Gönlünü ateşe,başını derde,
Salma diyordunya,dediğin oldu.

Gündüz ufuklara,gece leyale,
Seni çepeçevre saran tuvale,
Dibi görünmeyen sonsuz hayale,
Dalma diyordunya,dediğin oldu.

Yüreğim birbaşka,birbaşka dilim,
Sana bağlanamam,özgürdür elim,
Çekil git YARALI,içimde benim,
Kalma diyordunya,dediğin oldu.

Denmiyor İŞTE

Haramı helâli iç içe kattım,
Şeytanın işine şer diyemedim.
Yokluk pazarında varlığı sattım,
Hiç olmazsa hiçlik, ver diyemedim.

Kurt ile kuzuyu güttüm yan yana,
Düşmanımla dostluk kurdum can cana,
Şefkatle yaklaştım cümle hayvana,
Canıma kast edip, yer diyemedim.

Gönül bağı kurdum dipsiz kuyuyla,
İçini doldurdum sevgi suyuyla,
Altıncı hissimle,şu beş duyuyla,
Kimseye halimi, gör diyemedim.

Aşk geldi,önüne başımı koydum,
Zevkın urganıyla nefsimi boğdum,
Uğrunda öldük çe yeniden doğdum,
Kendime bir türlü er diyemedim.

Her zerre vuslatta hepside aşık,
Ne merkezden uzak,ne özden kaçık,
Aslında sır değil,her şey apaçık,
Bakıp görmeyene kör diyemedim.

Yaralı yârinden merhem süründü,
Dertleri mahvoldu devâ büründü,
Nihayet yolların sonu göründü,
Âzad’lı canıma hür diyemedim.

Derdine İLAÇTIR MEZAR YİĞİDİN

Gönül potasında eritir taşı,
Ateşi dağları yakar yiğidin.
Kara bulutlara gömülü başı,
Seli boz bulanık akar yiğidin.

Dürüstlük neylesin zamâne azgın.
Yumağı bir türlü sarılmaz düzgün.
Akıl ötesinden gelince bozgun,
Yeli hoyrat hoyrat eser yiğidin.

Musîbetler bırakmaz sa peşini.
Mihnet kerpeteni söker dişini.
Diri diri yere serip leşini,
Kargalar, kuzgunlar deşer yiğidin.

Cahil olanlara sitem kâr etmez.
Kahpe olan utanıp da ar etmez.
Er olanlar feryât etmez,zar etmez,
Hamlığı içinde pişer yiğidin.

Duygular tecritte kazıklı humma.
Bu amansız çile,çağlardan kalma.
Ferhat gibi dağı yarardı amma,
Acı söz bağrını deler yiğidin.

Yaralı işini sarpa sardırma.
Sığda dur da,enginlere daldırma.
Zaman durmaz, her gün geçer aldırma,
Derdine ilaçtır mezar yiğidin.

25.12.1983

Derman DİYE TUZ DÖKERLER YARAMA

Mesafesiz mekândayım,daracık.
Yerler değil,gökler değil,ten değil.
Bütün dünyam bir noktadır şuracık,
Mesut değil, mutlu değil, şen değil.

Ne yaptımsa yenemedim körlüğü.
Çok aradım bulamadım erliği.
Gayret ettim deremedim birliği,
Aradığım iman değil, din değil.

Şu benliğim kalleş oynar oyunu.
İnsâf edip ıslah etmez huyunu.
Zaman ne ki; dibi delik kuyu mu?
Asır değil, sene değil, gün değil.

Dilekçesiz belâları getiren.
Umudumu parlatmadan bitiren.
Meçhulden meçhûle çekip götüren,
Yular değil,zincir değil,gem değil.

Bırakmaz ki gönül sazım çalayım.
Yıkık dökük virânemde kalayım.
“Derdim çoktur hangisine yanayım”
Üç yüz değil, beş yüz değil, bin değil.

Bir gönlüm var,ne yazılır okunur.
Sitem etsem zülf-ü yâre dokunur.
Bilmem neden “insan” bize ad konur?
Hayvan değil, şeytan değil, cin değil.

Dostumuz çok,düşmanımız yok amma.
Karşılıksız hiçbir vefa arama.
Yaralı’yım tuz dökerler yarama,
Şifâ değil, derman değil, em değil.

10.05.1999

Devri ÂLEM----------1

Niçin,ne olmak için,çırpınırız Cihanda,
Farkın damıyız hiçin,şu sınırsız zamanda.

Aradığımız nedir,hani nerde,ne yanda?
İnsan zanlara esir,hayalleri payanda.

Duymak kafi gelmiyor,bir boşluk var kelamda,
Göz kendini bilmiyor,bunca seyri enamda.

Kırk tilki dolaşırken,kırk katırlık kafanda,
Ruhun mahzun dur şimdi,Gönül derssen evhamda.

Kimi hayale dalar gölge gölge dramda,
Kimliksiz kimlik arar uydurduğu yalanda.

Neyi,nasıl tefekkür,fikir hangi kavramda?
Kimden kime teşekkür,zift zift olmuş haramda.

Cevap bulmaz sorular,bin dert olur soranda,
Aklın akla zoru var,fırtınada,boranda..

Mustafa YARALI

Devri ÂLEM----------2

İnsanlar şaşkın gezer,ihanette buhranda,
Bu gemi nasıl yüzer,Nuh olmadan tufanda.

Bir delili gerekmez mi,cevher yüklü kervanda,
Dağları terk etmezimi,eğlenirmi yabanda.

Suyu dövsen yine su,dibeklerde havanda,
Benliğin sana pusu,Ayağına pranga.

Ara bul sende seni,şu muazzam nizamda,
Nasıl giymiş can teni,O VAR cümle azanda.

Uluhiyete çağrı,hiç susmayan ezanda,
Yürekte kalmaz ağrı,CAN kulağı duyanda.

Bu daveti duyduysan,Hak görünür her yanda,
Yoluna baş koyduysan,hazır,nazır her anda.

Şayet kabul gördüysen Sabret ahdi pey manda,
İhtiyari ölürsen,sırrı arka pilnda.

Mustafa YARALI

Devri ÂLEM----------3

Mesafeler olmadan,sensiz senin yanında,
O senden ayrılmadan,dolaşıyor kanında.

Aşık1n sermayesi,aşk olur bu meydanda,
Aşık pervane gibi,ateş ona ikramda.

Arama başka bir yol,eğlenip kalma zanda,
Kapısında sadık ol,Rahmet O ki Rahman’da.

Dertli olan aşığa,derman Kamil insanda,
Karanlıktan ışığa,güneş gibi ihsanda.

Asrı saadet ruhu her an bize ihsanda,
Ne mübarek sahabi ayağı düz basanda.

Bizi bize okutur,ilmi sebal mesanda,
Dil tahtına oturur,dili zikri beyanda.

Mürşidin sözü haktır,anlayanlar cinanda,
Sağır olan ahmaktır,anlamayanlar zindanda.

Aşığa gül açmaz mı diken dolu fidanda,
Bülbül olan uçmaz mı,ötüp ah ı figanda.

Mustafa Yaralı

Devri ÂLEM----------4

Ehlullah güruhunun sancağı Gavs Azam da,
Asıl vahi kaynağı,Sırrı ümmül Kuranda.

Bağlar bir bağ içinde,aşıları tutanda,
Avlar bir av içinde,aşıları tutanda.

Seni beni bir yana ko,sadık ol ki sevdanda,
Bize Nimet veren O,Belaları savanda.

Dala çevir yüzünü,çiçek çiçek dolanda,
Bala döndür özünü,arı olda kovanda.

Hak talibi zevk alır,gezmez sapta samanda,
Her kapılar açılır,bu esrarlı dükkanda.

Dürr ri Güher saçılır gökten yağan baranda,
Erenler nasip alır,er olmayan ziyanda.

Devri ÂLEM----------5

Zikrini Hızır ın bil,Gönül denen limanda,
Her müşkülüne bu dil tercümandır divanda.

Cehennem narı hoştur,ta yanıp kül olanda,
Cennet aşığa boştur,CEMAL ini bulanda.

Dost yüzünü kim görse,SECDE; RUKU; KIYAM da,
Aşık canını verse Canan olur bu canda.

Nurla NUR u kavrayış,idrak ile irfanda,
Ferasetli anlayış,vahilerde,ilhamda,

Hacılar “bensiz” olur giyindiği ihramda,
Beyt’i Mamur’u bulur,onlar beyt’i haramda

Abid’in tenezzülü,İzzet,ikram,inamda,
Arifin tebeddülü,her varını melamda.

Öp de şenlensin yerler,layıkıyla kınanda,
Sana tazim ederler hurilerde gılmanda.

Hasretin bittiği gün sarılanda saranda,
Vuslat en büyük düğün varılanda varanda.

Mustafa YARALI

Devri ÂLEM----------6

Bizi biz eden Allah,bizde bizsiz devranda,
O Mülkünde padişah kullarını seyranda.

Her iş hikmet tahtında,karanlıkta niran da,
Mana sözün altında,hazineler viranda.

Haktan halka Hak emir.her tarafta her yanda,
Gerçek hükmü O verir,Faruk olur Furkan da.

Evvelinde ahirde,Yüz gösteren her anda,
Hem batın hem zahirde,hem giden hem duranda.

O vardı kimse yokken,O öyledir elanda,
Adsızdır adı çokken,esma koymaz yanında.

İlim bir nokta imiş,cümle dinde,imanda.
Din iman yokta imiş “Ev Edna”ya varanda.

Yaralıyım yaralı,zevki safa yaramda,
Dün arife olalı,gönlüm bugün Bayramda.

Diken GÜLE GÜLER/ GÜL DE DİKENE

Gönül ikliminde buzlar erirken,
Diken güle güler, gül de dikene.
Bağlara bahçeye bahar gelirken,
Diken güle güler, gül de dikene.

Dünya sahnesine geliş gidişte,
Yollar ince uzun,dar da genişte.
Ömür birkaç nefes hayat bu işte!
Diken güle güler gül de dikene.

Üç cemreden tek tek müjde inince,
Toprak tava erer, kuşlar sevince.
Bülbülün hasreti dile gelince,
Diken güle güler, gül de dikene.

Düşman değil dosttur,zıtlar burada.
Selâmete erer ak da, kara da.
Ayrılık gayrılık kalmaz arada,
Diken güle güler, gül de dikene.

Sisler dağılırken sular durulur.
Gönül bülbülleri güle vurulur.
Ne toprak usanır,ne dal yorulur;
Diken güle güler gül de dikene.

Dört mevsim aşk ile tekbir alanla.
Yarıştan çekilir zaman zamanla.
Bundaki nükteyi özde bulanla,
Diken güle güler, gül de dikene.

Eşyanın yüzünden kalkınca perde,
Hiç eser bırakmaz hayırda, şerde.
Yaralı gözlerin gördüğü yerde,
Diken güle güler, gül de dikene.

28.07.2000

Dil DERDİNİ SÖYLETİR

Aşıklara hasret çekmek zor gelir,
Ölmeyince gönül yâre kavuşmaz.
Cennet olsa dünya bana dar gelir,
Ölmeyince gönül yâre kavuşmaz.

Tek taraflı yanıp tütmek revâmı?
Kahrolurum gelmeyince selâmı.
Gelen giden deşeliyor yaramı,
Ölmeyince gönül yâre kavuşmaz.

Mecnun gibi çöller beni eğletir.
Gece gündüz Leylâ diye inletir.
İçim yanar dil derdini söyletir,
Ölmeyince gönül yâre kavuşmaz.

Ferhat gibi zor eyledi işimi.
Şirin etti ekmeğimi aşımı.
Hallaç gibi dara çekip başımı,
Ölmeyince gönül yâre kavuşmaz.

Gülüm açsa hep yanında hâr olur.
Bal şerbeti içsem zehr-i mâr olur.
Kerem gibi her nefesim nâr olur,
Ölmeyince gönül yâre kavuşmaz.

Yaralı’yım her zerremde bin çile.
Çok yaşamam gayri ben bu dert ile.
Haber salın azrâile tez gele,
Ölmeyince gönül yâre kavuşmaz.

Kefenimi güller ile sarsınlar.
Mezarımı gül dibine kazsınlar.
Taşına; sevdi ve öldü,ü yazsınlar;
Ölmeyince gönül yâre kavuşmaz.

01.07.1997

Dileme

Ey gönül mecliste sen arif olda,
Ham soruya cevap vermek dileme.
Sıratı müstakim sırrını bulda,
Ondan başka yola girmek dileme.

Kimseyi hor görme,bilirim diye,
Görmeze,duymaza demeki niye,
Saldırmaya geçip sen ive ive,
Kendini meydana sürmek dileme.

İçinde hazine saklı her kulun,
Kötülük görsende ikramda bulun,
Hak bilmez meclise uğrarsa yolun,
Orada eğlenip durmak dileme.

Boş sözlerle geçen her an'ın kayıp,
Ayıbı ayıpla kapatma,ayıp,
Onda,bunda,şunda kusurlar sayıp,
Suçunu yüzüne vurmak dileme.

Aşkla,muhabbetle pişir özünü,
Kemal bulsun,ham bırakma sözünü,
Erkanıyla Hakka çevir yüzünü,
Gayriyet yüzünü görmek dileme.

Dostça bir dost yüzü ararsan eğer,
Bilki Allah kulu,kulundan sever,
İnsanlar insana aynaymış meğer,
Araya perdeler germek dileme

Diriliş

Ben uyurken seherde,
Eller çoktan uyanmış.
Bağlarda,bahçelerde,
Güller çoktan uyanmış.

Diyar diyar dolaşan,
Ovalar dağlar aşan,
Yâr zülfünde dolaşan,
Yeller çoktan uyanmış.

Bahar kokusu gelen,
Çiçeklerle bezenen,
Türlü meyveler veren,
Dallar çoktan uyanmış.

Deryaya varmak için,
Sırlara dalmak için,
Coşarak için için,
Seller çoktan uyanmış.

Konuşmayı bilmeyen,
Yedi sesi birleyen,
Saz göğsünde inleyen,
Teller çoktan uyanmış.

“İKRA”emrini duyan,
Dört kitabı okuyan,
İçi dışına uyan,
Kullar çoktan uyanmış.

Benliğini terk eden,
Gönülleri titreten,
Aşkı,aşkla zikreden,
Diller çoktan uyanmış.

Dünkü Yaralı ölmüş,
Aslına geri dönmüş,
Ocakta ateş sönmüş,
Küller çoktan uyanmış.

19/11/1996

Doğarda DOĞAR

Nefisten istek gelse.şeytan’a fırsat doğar.
Ellere sır verilse,pişmanlık heyhat doğar.

Yanlış hesap yapana,muhannet,mihnet doğar.
Bir gün düşer kapana,sefalet zillet doğar.

Kibirle gezenlere,öfkeyle,hiddet doğar,
Pislikte yüzenlere,devâsız illet doğar.

Doğru yoldan sapana,yabanda feryat doğar,
Haksız tokat atana,cezalar berbat doğar.

Hır-gür fazla çıkarsa,kavgalı Millet doğar,
Kim bir gönül yıkarsa,sayısız afet doğar.

“Ayrılıkta azap var” birlikten kuvvet doğar,
Cimrilere lânet var.Cömerde izzet doğar.

Kim Hakka doğru varır,selamet sıhhat doğar,
Bir verenler on alır,Nimetler kat kat doğar.

Adalette vicdan var,zulümden,şiddet doğar,
Hâlîk’ını kim anlar,mâhlûka şefkât doğar,

Allah Nûrûyla bakan gözlerden iffet doğar,
En riyakar sevgiden,en büyük nefret doğar.

Her işe ehlilik ten Ebedi Devlet doğar,
En kutsal evlilikten,en kutlu evlat doğar.

Muhammedi ömrüme, Râhmâni rahmet doğar,
Şu yaralı gönlüme,kesrette Vahdet doğar.

09.09.1999

Doğum ÖLÜM ARASINDA

Dünya sırat köprüsüdür,
Doğum ölüm arasında,
Zaman ömür törpüsüdür,
Doğum ölüm arasında.

Erkek dişi seçeneksiz.
Hayat bulduk dilekçesiz.
Mahkum olduk kelepçesiz,
Doğum ölüm arasında.

Can bedene konuk oldu.
Bir çok şeye tanık oldu.
Neler umdu neler buldu.
Doğum ölüm arasında.

İnsan olduk bu pazarda.
Kah’ı kârda, kah zararda.
Gönül durmaz bir kararda,
Doğum ölüm arasında.

Bazen harap,bazen rahat,
Ya hoşgörü, yada inat.
Böyle gelir geçer heyat,
Doğum ölüm arasında.

Eza,cefa, çile çektik.
Düşe kalka neler geçtik.
Bu rolleri biz mi seçtik,
Doğum ölüm arasında.

Yaktık yıktık, vurup kırdık.
Yara açtık,yara sardık.
Yol sonuna yolsuz vardık.
Doğum ölüm arasında.

Geçmişi bir ölçtük tarttık.
Ne eksildik nede arttık.
Geri dönüş olmaz artık,
Doğum ölüm arasında.

Günden güne eriyoruz.
Son nefesi veriyoruz.
Yaralı dost demiyoruz,
Doğum ölüm arasında.

15.11.1993

Dost DOSTU KAPIDAN KOVARMI HEY HEY

Bir yıkık virânda bulsa dostunu,
Gönül muhâbbete doyar mı heyyy hey.
Ayağı pâkine sersem postumu,
Gönlüm ağrı,sızı duyar mı heyyy hey.

Duyabilmek için hoşça bir sedâ,
Yıllarca kapında durdu bu gedâ,
Yüz bin canım olsa uğruna feda,
Gönlüm üçü,beşi sayar mı heyyy hey.

Yürek sevdiğinden almış yarayı,
Ona mesken olmuş gönül sarayı,
Sırtına bürünmüş siyah abayı,
Sırrını bilmeze soyar mı heyyy hey.

Muazzam mâbet den,muhteşem davet,
Gelince demez mi,şu ruhum evet,
Ne büyük saadet yâr ile ülfet,
Ağ yâri araya koyar mı heyyy hey.

Hayaller solunca savruldu renk renk,
Beni benden aldı O Mutlak gerçek,
Kalbimin ritminde tarifsiz âhenk,
Dünkü çırpınışa uyar mı heyyy hey.

Benliğimi saran putları kırsam,
Emrini kalbime aşk ile sarsam,
Yokluk kapısına,yoklukla varsam,
Dost dostu kapıdan kovar mı heyyy hey.

Can gözü açılıp Cânânı görse,
Yaralı yâr ile vuslata erse,
Âlemler dar gelir önüme serse,
Gönül yere göğe sığar mı heyyy hey.

16.08.2000

Dostluk VAR

Dostluk bezirganı aslan hemşerim,
Dostluk var, anlamsız buyruğa benzer.
Sabıkalı dostla dolu defterim,
Dostluk var, pireli kuyruğa benzer.

Dostluk bir sözcük mü,tama mı bu mu?
Ateş mi,hava mı,toprak mı,su mu?
Gökte yıldızları,çöllerde kumu,
Dostluk var, sonsuzu saymaya benzer.

Kimi kalleş oynar kaypak zeminden.
Kimi köpük gibi, zaman selinden.
Kimi derya gibi, gayet derinden,
Dostluk var, ilâhi çağrıya benzer.

Bazen ucuz alıp,ucuz satanlar.
Bazen ardı sıra kurşun atanlar.
Bazen karanlıkta ışık tutanlar,
Dostluk var, esenlik sağlığa benzer.

Kiminin ağzında sakızdır gıybet.
Kimi sülük gibi zoraki zimmet.
Kimi senin gibi devâsız illet,
Dostluk var, dinmeyen ağrıya benzer.

Dostluk var, dostluğa hayattır ecel.
Binlerce, sûreta dostluktan güzel.
Belki de sükutu bir ömre bedel,
Dostluk var, frensiz çığlığa benzer.

Kiminin yüreği yorgun ve yaşlı.
Kimi ince nazik,kimi dik başlı.
Kimi hançer gibi sîneye saplı,
Dostluk var dikene,kıymığa benzer.

Kimi selâm verir,selâmet vermez.
Kimi çiğner geçer,gözleri görmez.
Kimi sözü söyler, sırrına ermez,
Dostluk var, en berbat ıslığa benzer.

Kimi eser durur,kimi sel gibi.
Kimi en yakında,elden el gibi.
Kimi yedi veren solmaz gül gibi,
Dostluk var,okşarken yumruğa benzer.

Dostluk var som altın,dünyadan büyük.
Dostluk var zerreden, mikroptan küçük.
Dostluk var alçaktan,çukurdan düşük,
Dostluk var, can veren soluğa benzer.

Gerçek dost; tesbih de imâme gibi.
Göklere uzanan minare gibi.
Hazineye mâlik virâne gibi,
Dostluk var paspasa,yolluğa benzer.

Yaralı’yım her yüz bildik,âşinâ.
Kılıf değişse de, öz bir daima.
Sözüm maksadını aştı gâliba,
Dostluk var darlıkta bolluğa benzer.

14.05.2000

Döne DÖNE

İl’den il’e çok dolaştı,
Handan hana döndü gönül.
Zordan zora zor ulaştı,
Yandan yana döndü gönül.

Türlü türlü telden çaldı,
Zevki,sâfâ,meşke daldı,
Aklı fikri ünde kaldı,
Şandan şana döndü gönül.

Her güzele meyil verdi,
Her bahçeden bir gül derdi,
Bir acayip hâle erdi,
Zan’dan zan’a döndü gönül.

Ne dur’u var,ne durağı,
Ne yakını, ne ırağı,
Gece gündüz din çırağı,
An’dan an’a döndü gönül.

Bir kararda duramadı,
Çırak; usta olamadı,
Yabanda dost bulamadı,
Benden bana döndü gönül.

Şunda,bunda,onda,sende,
“Ben” dediğim Hakk’a bende,
Gizli saklı, şu bedende,
Candan cana döndü gönül.

Parça parça,lime lime,
Yaralıdır dertli sine,
Başım ayak oldu yine,
Ondan ona döndü gönül.

Aşkla sonuç verdi çabam,
Nefsim ile bitti kavgam,
Anladımki yüce Mevlâ’m,
Senden sana döndü gönül.

27.07.2002

Dua

Dua râzı etmek,râzı olmaktır,
Fiilin zâhir’e çıktığı zaman.
Dua niyâz ile Namaz kılmaktır,
Kulun benliğini yıktığı zaman.

Dua ibâdettir,Tevhit’in özü,
Günah işlememiş ağzın her sözü,
Dertlilerin dili, ârifin gözü,
İbret nazarıyla baktığı zaman.

Dua Tahiyyat’tır,sâlât selamdır,
Kullukta tenezzül,Hak’tan ikrâmdır,
Kalbi yakınlıktır,zevki irfandır,
Mümin’in Miraç’a çıktığı zaman.

Dua Şeriat’ta “talep” yüzüdür,
Târikat’ta ise “yalvar” sözüdür,
Hakikatte dua; özün özüdür,
Zâhit’in lügati yırttığı zaman.

Rabbimle nefsimi bildiysem şayet,
Yaralı gönlüme etmez mi avdet?
“İllâ”da duaya kalır mı hacet?
İstek putlarını yıktığı zaman.

27.06.2007

Dünya SEVDA DÜNYASIDIR

Sev gönül,sevmeyi sev,
Dünya sevda dünyasıdır.
Yan ey aşık alev alev,
Yanmak aşkın gıdasıdır.

Yiyenlerin yüzü gülmez,
Ağlar gözü, yaşlar dinmez,
Kül olmayan ateş sönmez,
Bu bir ateş deryasıdır.

Bilsen yahut bilmesen de,
Dört kitabın sırrı sende,
Makbul olan o ki dinde,
Ümit korku arasıdır.

Yok et nispet varlığını,
Yar eyle,ağ yarlığını,
Terk et gönül darlığını,
Gönül aşkın aynasıdır.

Kim boşarsa şerikleri,
Bal,yağ olur yedikleri,
Cennet cennet dedikleri,
Bir güzelin sevdasıdır.

“Künfeyekün”,azda,çokta,
Hep o peyda varda,yokta,
Kalp özünde kara nokta,
Sır mekanı burasıdır.

Bu Dünyada her şey yalan,
Yalnız aşktır,gerçek olan,
Sevgilide huzur bulan,
Yaralının yarasıdır.

29.05.2000

Dünyamız CENNETE dönsün isterim

Masmavi gökyüzü,ılık bir bahar,
İçimiz neşeyle dolsun isterim.
Heryanı çınlatsın şen kahkahalar,
Kederli yüzleri gülsün isterim.

Şakısın bülbüller,açılsın güller,
Sevda şarkıları söylesin diller,
Kasvetten kurtulsun yaslı gönüller,
Ağrılar,sızılar dinsin isterim.

Haykırmak isterken sevdiğimizi,
Şölenler süslesin şenliğimizi,
En güzel duygular benliğimizi,
Sarmaşıklar gibi sarsın isterim.

Akıllar dupduru,kalpler tertemiz,
Orada ne korku,ne hasretten iz,
Yarınlar bu günden daha elemsiz,
Dahada huzurlu gelsin isterim.

Ovalarda,dağda,denizde,kırda,
Sevgiler dolaşsın esen ruzgarda,
Umutlar yeşersin yağan yağmurla,
Dünyamız CENNETE dönsün isterim.

Elele tutuşsun bütün insanlar,
Gök kubbe altnda bir olsun canlar,
Açılsın badeler,durmasın sazlar,
Her telden gönlümce çalsın isterim.

Edep YAHÛ

İnsanları insan yapan,
Akıl,ilim,edep yahu.
Hayvanlardan üstün tutan,
Akıl,ilim,edep yahu.

Gerek uzak,gerek yakın,
Her tarafa dönüp bakın,
Sağlam yere iyi takın,
Akıl,ilim,edep yahu.

Cemadat’a,nebatat’a,
Hayvanat’a.insan at’a,
Şu yazılmış her sanata,
Akıl ilim,edep yahu.

Hem afakta,hem enfüs de,
Mesaj verir türlü seste,
Gönüldeki,bitmez beste,
Akıl,ilim,edep yahu.

Muhammed’in mayası ya,
Benimserim doyasıya,
Hassas nükte burası ya,
Akıl,ilim,edep yahu.

Benim deme,bende bensiz,
Senin deme,sende sensiz,
Nasıl anlar bunu “densiz”
Akıl,ilim,edep yahu.

Demedik mi “evet YÂ HÛ”
Sebeplere sebep “”YÂ HÛ”
Yaralıyım,medet “YÂ HÛ”
Akıl ilim,edep Yâ HÛ”

18.06.1997

Efendim

Nerden sardın belâları başıma?
Atsam dedim, atamadım efendim.
Zehir kattın ekmeğime, aşıma,
Yutsam dedim,yutamadım efendim.

Biraz olsun bana umut verince.
Dalım gittim hayal dolu sevince.
Davetsiz belalar başa gelince,
Kaçsam dedim, kaçamadım efendim.

Zincir vurdum dur duraksız ömrüme.
Kahır kattın kahır dolu zulmüne.
Bir gün olsun erişilmez gönlüne,
Batsam dedim, batamadım efendim.

Sen var idin aldığım her nefeste,
Dilimde güfteydin, kalbimde beste.
Sana kaçan can kuşu mu kafeste,
Tutsam dedim, tutamadım efendim.


Bir hâl oldum deli gibi sevipte,
Can mı kalır can yüzünü görüpte.
Çok istedim yüreğine girip de,
Yatsam dedim, yatamadım efendim.

Garip kaldım bunca yalvar yakarda.
Yer vermedin bana uçta, kenarda.
Neyim varsa haraç-mezat pazarda,
Satsam dedim, satamadım efendim.

Bunca ezâ, revâ mı ki kuluna.
Urgan sardın ayağıma, koluma.
Sen demeden her şeyimi yoluna,
Saçsam dedim,saçamadım efendim.

Yaralı’yım sen bilirsin derdimi.
Tuz basarsın elin bana değdi mi.
Çok istedim sana kalbî sevgimi,
Açsam dedim açamadım efendim.

Eğriyi DOĞRUYU BİR GÖRÜR OLDUM

Âmâlık mı çöktü bilmem,gözüme,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.
Göze inanmadım,sordum özüme,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.

Dillerde,ağızda,sözde,dudakta,
Güç,kuvvet,tâkâtte,seste,kulakta,
Baş ile gövdede,elde,ayakta,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.

Kaşın kavisinde,bahçede,bağda,
Yerlerde,göklerde,ovada,dağda,
Canlıya,cansıza,ayrılan payda,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.

Geliş,gidiş,iniş,çıkış,düzlükte,
Her ne varsa lügâtlerde,sözlükte,
Kördüğümü teker teker çözdükte,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.

İlkbahar,sonbahar,kış ile yazda,
Deryada,bulutta,yağmurda,buzda,
Acıda,kederde,neşede,hazda,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.

“Künfe-Yekün” ile her şey nihayet,
Hakk’ı izhâr için bütün mâhâret,
Gönlüme gelince zevkle,saadet,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.

Tenzih’te,Teşbih’te; Hikmet tahtında,
Tevhit’in sırları O’nun katında,
Zâten ikilik yok kendi Zât’ında,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.

Hak’tan ayrı değil âlemi nizâm,
Kim neye kâdirki,ben neyi bozam,
Yaralım Göz oldu, bütün her âzam,
Eğriyi doğruyu bir görür oldum.

17.03.1998

El AÇIP ALLAH’A YALVAR DEDİLER

Bir meclise vardım,imdât istedim,
El açıp Allah’a yalvar, dediler.
Yalvardım,yakardım,umut kesmedim,
Düşene tutacak dal var, dediler.

Hakikatte er’sen,kul’san Mevlâ’ya,
Kapılma rüzgara,kuru sevdaya,
Mecnun’u olursan aşkı Leylâ’ya,
Kerbelâ’ya benzer çöl var, dediler.

Gönül bahçesinde bahçıvan isen,
Biter mi,kederin,elemin neşen,
Elvan elvan çiçek,aşk desen desen,
Dikenler içinde gül var, dediler.

Aşığın aşkına hudut çizilmez,
Rehber olmayınca gönül gezilmez,
Devasını bulan dertten üzülmez,
Nice şifa veren kul var, dediler.

Sır alırsan sakla, verme dışına,
İlkbahar serpilir soğuk kışına,
Kaf dağına uçan Anka kuşuna,
Nurlarla bezenmiş yol var, dediler.

Delilin Muhammed,Ashab'ı candaş,
Müminler mümine yetmez mi gardaş,
Cemiyet içinde arasan sırdaş,
Gök kubbe altında bol var, dediler.

Biz ayaksız başsız,aşka dalmışız,
Erenler bezm’inden nasip almışız,
Bazı dudaklara dadak çalmışız,
Yaralı dilinde bal var dediler.

31.10.2006

Elhamdülillâh-i RABBÜLÂLEMİN

Bizleri topraktan Âdem eyledin,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,
“Kendime halifem” diye söyledin,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

Muhammed nûrunu önce yarattın,
Kâinat’ı Kudretinle donattın,
Her zerreyi Zât’ın ile kuşattın,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

Kesrete çıkarttın Vâhdet ilinden,
Bizleri korudun,Dünya kirinden,
Haberdar eyledin Tevhit ilminden,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

Ölüydük diriltip,can kattın cana,
Maddenin içinden açıldı mânâ,
Ne kadar şükretsek az gelir sana,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

Ben bir âmâ idim açtın gözümü,
O nurla doldurdun zindan özümü,
Güllere çevirdin akkor közümü,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

Fatiha kapısı girilmek için,
Gizli hazinenle bilinmen için
Bizi ayna yaptın,görünmen için,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

Kuran ile maksadını duyurdun,
“Fezkürüni,Ezkürküm”ü buyurdun,
Susuzken suladın,açken doyurdun,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

Yokları var yapıp,tutandır elin,
Hakiki sahibi göklerin,yerin,
Rahman’sın,Rahim’sin,din günü senin,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

Ya İlâhi senden sana mirâcım,
Muhammed’i olan, her şey baş tâcım,
Derdimin dermanı,gönül ilacım,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,


Yaralı gönlümde dinim,imanım,
Biricik sevgilim,canda Cânân’ım,
Güzellikler; Senden Sana Sultanım,
Elhâmdülillâh-i Râbbül Âlemîn,

02.12.1997

Elhamdülillah

Karanlıktan sabaha,
Erdik Elhâmdülillah.
Her fiili biz Hakka,
Verdik Elhâmdülillah.

Zahirde ve Batında,
Mazharız Hak katında,
Her sıfatı Zat’ında,
Gördük Elhâmdülillah.

Cemaat la bir olduk,
Her cihet Hakkı bulduk,
Testiye testi vurduk,
Kırdık Elhâmdülillah.

Gözlerden kalktı perde,
Hak göründü her yerde,
Aşkımızı her derde,
Sardık Elhâmdülillah.

Tevhidi ettik talim,
Nefisle ruhla kaim,
Huzurullaha daim,
Vardık Elhâmdülillah.

Birlendi kara akla,
Her şey Hak oldu Hakla,
Altı vakti ihlâsla,
Kıldık Elhâmdülillah

Yaralıyım canana,
Kul olduk o sultana,
Damlamızı ummana,
Saldık Elhâmdülillah.

MUSTAFA YARALI

Eli kalem tutan şiir yazıyor

Ayağa düşünce; fikir düşünce,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.
Serabınca,hayalince,düşünce!
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Üç kişiden beşi,beşte gölgesi.
Çocuk oyunu mu,bu neyin nesi.
İçinden dürtünce bencillik sesi,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Arsızla hırsızda bozulmuş maya.
Göle varıp yoğurt çalacak güyâ.
Şaşırtan hayretim; şaşkınlık bu ya,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Yalanı tattıkça iştaha gelen.
Utanıp aymadan içine sinen.
Alt alta üst üste dizmeyi bilen,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Pişmemiş ham sözden kime ne fayda.
Yaşanmayan şiir değer mi kayda?
Mürekkep yalayan bayan da, bay da,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Dizeler uyduruk yada sâhi mi?
İdrak mi,ilham mı,sezgi,vahiy mi?
Mânâ yüklemeden ahenk kâfi mi?
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Edepsiz,erkansız,acâyip,bir hoş.
Bir çuval ceviz var içleri bomboş.
Şarabı görmeden kokudan sarhoş,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Ülkü vatan,millet,aşk insan devlet.
Bu yüce kavramlar şairde bin dert.
Sahte kahramanlar vermeden diyet,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Gönül toprağına tohum ekmeden.
Uçmaya kalkışıp henüz sekmeden.
Ehlinin yanında hayâ etmeden,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

Öze,söze doğru dîvan kuralı.
Ön yargısız hükmü Hak’ça alalı.
Şairlik ayağa düşmüş yaralı,
Eli kalem tutan şiir yazıyor.

10.04.2002

Erciyes'e HASRET

Ali dağım,Erciyes’im Yılanlım,
Adım adım her yanında izim var.
Hisarcık sevdâlım, Talas nişanlım,
Kıranardı,Hacılarda gözüm var.

Asırlardır anılırsın şanınla.
Gesi,Erkiletle,Germir bağınla.
Hiç eksilmez yücelerde karınla,
Gelin gibi duvak duvak yüzün var.

Buz gibi suları, serin havası.
Ne güzel de eser Tekir yaylası.
Bahçesinde açar güllerin hası,
Bağlarında salkım salkım üzüm var.

Ufkundan süzülür akşam güneşi.
Kandil kandil ışık dolar gecesi.
İllerin güzeli, dağlar yücesi,
Toprağında tel tel olmuş bezim var.

Şu bizim yamaçlar ne güzel belde.
Ezbere söylenir türküler dilde.
Kayseri yönünden esen her yelde,
Buram buram hasret kokan hüzün var.

Şimdi gurbet elde ayrıyım amma,
İçim sevdâ dolu sıladan yana.
Gözümden akarken yaş damla damla,
Alev alev, yanık yanık özüm var.

Çıkıp yücesinden baksam ovaya,
El sallasam; eşe, dosta, sılaya.
Kısmet olsa bir gün dönsem yuvaya,
Söylenecek nice nice sözüm var.

06.10.1988

Erenler

Bir sevda uğruna sararıp,solmuş,
Zerrece Mâsivâ kokmaz erenler.
Her taraf onlara Secdegah olmuş,
Secdeye kapanmış,kalkmaz erenler.

Gönül vâdisine sevgi ekerler,
Sözle dillendirir,özle biçerler,
Günde kırk sekiz bin Zikir çekerler,
Kalbine ikilik sokmaz erenler.

Haramı bilmezler,hep helâl yerler,
Halk’la konuşurlar,Halk’tanız derler,
Sırtlarına her an,Tâkvâ giyerler,
Allah’tan gayriden korkmaz erenler.

Ne söz vermişlerse “Gâlu belâ”da,
Onlar karşılarlar Arşı-Âlâ da,
Yetmiş iki millet birdir mânâda,
Bir gönül incitip,yıkmaz erenler.

Kuş dili öğretmiş Hazreti Mevlâ,
Bu yüzden İlâhi muhabbet peydâ,
Kemâle erince mâkbul, o sevda,
Velâyet bâhrinden bıkmaz erenler.

Bu zümre; Cânânı bulmuş canında,
Kendi şah damarında,kendi kanında,
“Seme Vechullah”ı her bir anında,
Bulunca; gayriye bakmaz erenler.

Mustafa dertlere ne hoş ilaçtır,
Muhammed’in emri başlara taç tır,
Ahmet’se cümleye nurlu siractır
Mahmut’un izinden çıkmaz erenler.(A.S.V.S.)

01.08.1998

Eskimeyen ŞEY

Öyle şeye sahip ol ki,
Ziyan olup eskimesin.
Öyle sağlam bina kur ki,
Virân olup eskimesin.

Hâyal dolu tezler gibi,
Buz üstünde izler gibi,
Sizler gibi,bizler gibi,
Bir an olup eskimesin.

Günü yaşa,dünü unut,
Yaşıyorsan kesme umut,
Sen kalbini cilâlı tut,
Yaran olup eskimesin.

Er meydanı bulda,kaçma,
Hünerini döküp,saçma,
Her şehirde Pazar açma,
Talan olup eskimesin.

Aşk ateşin dönse küle,
Sarhoş olup verme yele,
O cevheriler dilden dile,
İlân olup eskimesin.

Sağlamlara bağlan da, pek,
Çürüklerden kendini çek,
Bir dal bul ki,sonsuza dek,
Kıran olup eskimesin.

Yaralının yanan özü,
Hakikatte aşkın közü,
Pişirip de derim sözü,
Yalan olup eskimesin.

19.04.2001

Esmâül HÜSNÂ

RÂHMAN ALLAH,RÂHİM ALLAH,
HÂYYÜL,KÂYYÛM,ALİM ALLAH,
HÂLÎK,BÂRİ,EL MÛSAVVİR,
ALİYY,AZİM,HÂKÎM ALLAH.

SEMÎ,BÂSAR,HÂLLÂK,ALLAH,
KÂÂHİR,BERR HÂK ALLAH,
HÂFIZ,BEDÎ CÂMİ, HÂBİR,
FATIR,FETTÂH,REZZÂK ALLAH.

CELÂL,CEMÂL,RÂKÎP ALLAH,
HÂDÎ,MÛDİL,GÂLİP ALLAH.
İLÂH,MÛKİT,KERİM,KEBÎR,
SABIR,KÂVÎ,HÂSİP ALLAH.

SETTÂR,KÂFİ,NÛR,RÂB ALLAH,
GÂFÛR,GÂFFAR,TEVVÂB ALLAH.
EL-MÜTEÂL,AFÜVV,NÂSIR,
ŞÂKİR,ŞEKÛR,VÂHHÂB ALLAH.

MELİK,KÛDDÛS,SELÂM ALLAH,
MÜMÜN-ÜL,MÜHEYMİN ALLAH.
AZİZ,CEBBÂR,MÜTEKEBBİR,
MÛHÎT.MÛHYÎ,METİN ALLAH.

GÂNİ,MEVLÂ, HÂMİD ALLAH,
LÂTİF,HÂLİM,MECÎD ALLAH.
MÂLİK KÂADİR,EL-MÛKTEDİR,
VEDÛD,REFÎ,ŞEHİD ALLAH.

VELÎ,VEKİL,VÂHÎD ALLAH,
KÂRÎB,MÛCİP,SÂMED ALLAH.
EVVEL,ÂHİR,BÂTIN,ZÂHİR,
VÂSİ,VÂRİS,ÂHÂD ALLAH.

HÛ,MÜSTEÂN, SULTAN ALLAH,
BEDENDE CAN,HER CANDA CÂNÂN ALLAH.
YARALI’YIM BİR CAN NEKİ?
CANLAR SANA KURBAN ALLAH.

15.02.1988 Mustafa Yaralı