Ufka yârin doğar,tana hasretin

İkindi vaktine akşam çökerken,
Aya ismin doğar,bana hasretin.
Sînemden öte vuslata bakarken,
Dile hicrân sığar,yöne hasretin.


Çıkarım bedenden derdine doğru,
Dökülür göz yaşım yurduna doğru,
Seyre dalar ruhum ardına doğru,
Hâle ecel değer,tene hasretin.


Neylersin ki zaman dünden zifiri,
Aklımda son döngü hüzün seferi,
Ben beni unuttum gözümse feri,
Âhı nefes boğar,günü hasretin.


Terki diyâr ânı düşer peşime,
Bir eşik açılır gündüz düşüme,
Cellad gibi çöker gönül başıma,
Dünü mâzi eğer,sonu hasretin.


Ahrâzi dil aşka isim ararsan,
Var susamış suya,eğer görürsen,
Gönlü katre katre edip serersen,
Ufka Yârin doğar,tana hasretin.

Ahrazi

Ukteye muktedir olanlar

Varlıkta mahal kurup gâibte zaman ayan,
Kalbimdeki sırdır hem,terk etmeyen uktedir.
Cânıyla bakan değil,mahlûkatı anlayan,
Ukteyle duran kalbi sevk etmeye muktedir.


* * *

Ahrazi

Ulvî haykırışlar

Bir takım insan niçin ağlarsa kalben,
Kim için akmışsa gözlerden o yaşlar,
Aynı hicrân,aynı aşk,hep aynı yerden:
Hep bir ağızdandır ulvî haykırışlar.

Târihin nakşettiği bir sevgidir ki,
Tâ Kırım harbinde vardır,Kurtuluşta.
Önce rûh,İslâm kadar üstün,hakîki;
Sonra bir millet ki,tekbîriyle arşta.

En güzel iklim bu haldir benliğimde.
Her sabah,birkaç asırmış eksilenler;
Söyleyin ey ahlar! Evvelki nûr kimde?
Kaybolan îmânımın hırsızı kimler..?

Sâde bir akşam değil binlerce gündür,
Ufku linç etmiş karanlıklarca insan.
Gelmesin bir başka mevsim.Gül yüzündür;
Ey vatan! Cennetsin,birazcık arınsan..!


* * *

Ahrazi

Utansın

İnsanlık tacir gözlerde satıldı,
Ruhu mal yerine koyan utansın.
Sevdalar kirli tezgaha atıldı,
Aşkı pul yerine sayan utansın.



Sineden sineye gezdim pazarda,
Manalar çürümüş beher nazarda,
Hepsinin üstünde insan yazar da,
Gönlünün yolundan cayan utansın.



Maskenin ardında hayasız sima,
Ne kula benziyor ne de adama,
Beden kalıbında gezinir ama,
Bunlarda bizden diyen utansın.



Ahraziyim,sevda benim lisanım,
Dil eğridir diye söze küsenim,
Gönül zenginliğim kadar insanım,
Mevla’mı anmayan beyan utansın.

Ahrazi

Uyan ey kalem

(Hak'tan ayrıldığım bir an)


Tû sana şâir! Söyle âsî misin!
Hak demez mi oldun,mecûsî misin?

* * *

Ahrazi

Uyanık mısınız

‘’Dün,bugün,yârın’’arıyorlar beni her yerde
Sâhibiymişim güyâ varlıktaki bir katın
Kalesi düşmüş olmalı şu sâniyelerde
Her katını çoktan boşalttığım hayatın.
Gözlerim,biliyorum diyecek:’’bu dünyâdaydı’’
Vücudum gösterecek bıraktığım izleri
‘’Hâyır! ’’ diyecek aklım; dünyânızda olsaydı
Böyle karanlık hatırlamazdım gündüzleri.
Doğarken verdiğim canı bulacaklar birden
Düş be düş kıracaklar nefsin hayâllerini
Ses soluk çıkmayacak parçalanmış ömürden;
Bir hâtıram yok ki,tutsun anne ellerini.
Öz vatanım bildiğim o sonsuz ufuklarda
Sâkin ifâdesiyle Hakka yakın bir kulun
Yaşamaktayım bir başka rûhu,anlarda
Yaşamaktayım en güzel hâlini mutluluğun.
Açlık,uykusuzluk,heves..velhâsıl tüm hisler
Yabancı bir siluettir; hiç taşımadığım.
Tat vermez diyeceksiniz insana böyle yer
Söylersem uykunuz bölünecek,neme lâzım!


* * *

Ahrazi

Uyku

Hayrân iseniz en tatlı rûyâsına hayâtın
Uykunuz ziyân olmasın,mahşere değin yatın!

* * *

Ahrazi

Uykular

Kapanırken yavaşça göz kapakların,
Benliğin terk edip giderken aklını,
Kuytu bir yerdesindir.Açtığın kapı,
En yakın şehridir kaçak uykuların.

Bir rüyâ belki,ayrılık kadar uzun,
Belki bir mahşerin tam ortasındasın,
Kim bilir,belki de bütün zamanların,
Ertelenmiş sabahıdır bulunduğun.

Yapayalnız bir elvedâ,hüzün ve gam,
Takip ettikçe devleşen mesâfeler,
Gölgelikten ziyade birkaç izbe yer;
Uykular,bitmeyen kâbus ve intikam.

Cana ait ne varsa ukdedir o an,
Ansızın kaybolan düşünceler gibi.
Gör demiş yokluğun mimarı belli ki,
Köhne bir uykudur dünyada manzaran.


* * *

Ahrazi

Uykum diyâr diyâr seni dilenir

Ne vakit fikrimi ismine salsam,
Dilim hece hece sana dolanır.
Geceden gizlice düşünü çalsam,
Uykum diyâr diyâr seni dilenir.


Zaman kader olsa günüm kazâsı,
Hasrete meyleder ânın ezâsı,
Kana karışınca aşkın yazısı,
Gönlüm katre katre sana bulanır.


Sevdânın adı konalı buyana,
Âşığın hicreti ruhtan cânâna,
Mecnûn sılası varsa kınana,
Yönüm ufuk ufuk sana alınır.


Ahrâzi dil,beni bende bulursan,
Ecelim sözündür,nasıl bilirsen,
Hâlim,yârdan gayri mesken dilersen,
Tenim hasım hasım câna bilenir.

Ahrazi

Uyu ey kâinat

Avcumda dünyâ var,sâyemde hayat,
Ardımdaki yoldur ufkundan bakan,
Uyu ey kâinat,kalkma daha,yat,
Benden bihaberdir insan tabakan…


* * *

Ahrazi