Halk kültürü ulusal kültürün en önemli, en verimli kaynaklarında
biridir. Halk şiiri ise bu kaynakların en etkin, en yaygın ve özgün
kollarındandır. Halk şiirinin genellikle sözlü bir etkinlik olması ve
egemen çevrelerce küçümsenmesi onun yazılı kaynaklara geçmesini
kısıtlamıştır. Bu nedenle, halk yığınları onu yüzyıllarca gözü gibi
korumuş, kulaktan kulağa ve kuşaktan kuşağa aktararak bugünlere
getirmiştir. Geçmişte resmi tarihlerle şair tezkireleri ona pek az yer
ayırmışlardır. Okuyup yazma bi

sen yoksun bitanem artık
askımdın simdi hicbisheyimsin
bu bil esmerim seni cok sewdim we
sewecegimm...
aysheden x askınaaaaa...

sana minnettarım sevgilim,o küçük kalbine beni sıgdırdıgın için..sana
minnettarım sevgilim,beni deli gibi sevdigin için..sana minnettarım
sevgilim ,yüregini bana verdigin için..sana yemin edebilirim son
nefesimi bile senin kollarında verecegim..bir ömür böyle gider bu dli
aşık bir ömür boyu böyle sever seni..hepiniz duyun beni onu buldum
tıpkı bir ben gibi...dudaklarımdan adın dökülürken içim titrer bunu
sende bil.sana verdigim hiç bir sözden geri dönmem,kalbime dilim
kefil.ölene kadar gözlerimi

sen güllere özenme güller sana özensin çünkü sen bir tanem güllerdende
güzelsin

Açtığın yaradan habersiz misin
Yoksa farkında olup gülmekte misin
Ne düşüneceğimi bilmiyorum
Kimi şiirimde sana isyan ettim
Kimi şiirde sensiz olduğumu dile getirdim
Sana olan özlemim gün be gün büyüdüğünü
Anlattım kalem kalem seni vurdum her kelimede
Şiirimin vurgusu oldun
…
Bir şiirler benim sesim oldu
Birde yalnızlığın yıldızları
Gecede ay
Gündüzde güneş
Onlar anladılar bir beni
Belki sen beni çoktan unuttun
Ama ben unutamadım
Unutamıyorum
Unutmayaca

şimdi gecenin yarısı
sen kim bilir ne halde ne sabırlardasın
yüreğinde ölüm fermanı var gibi
hasretin dinmeyen bir yanardağ
şimdi sussan ölüm kokar yalnızlık
ağlasan yalnızlığın bir mum ışığı karanlıklarda
ölüm kokar her seslenişin
ağlasan gözyaşın yangın yeri

iki sabır tespih ile geceye doğarsın
masun ve yıpranmış yüreğin
son hecesi durur dilinde sevdanın
adın kadar ezbere bildiğin yarin adı
sussan ölüm kokar yalnızlık
ağlasan gözyaşın yangın yeri

ateşe vermiş her yanın

Ah bir kalksam gelsem gülüm
Gelsem,seni görsem gülüm.
Bir atılsam kollarına
Kollarında ölsem gülüm.

Benim yalnızlığım gülüm
Yanlızlığım,epeskiden.
Ne bir gelen ne bir giden
Kapımı çalıyor ölüm.

Gözlerine bakmak;
Ummanlara dalmak gibi.
Yüzme bilmeyen bir çocuğu
Denize atmak gibi.
Boğulurum korkusuyla
Kapattım gözlerimi
Gözlerine bakmamak için,
Yeşil gözlerinde canım
Boğulmamak için.
Bakışların keskin bıçak gibi,
Bakışların derin uçurum gibi,
Bakışların bahar gözlerin gibi.
O gözler bana;
Güzel bakmayı öğretti.
O gözler bana;
Umudun bittiği anda
Yeniden seven gözle bakmayı öğretti.
O gözler bana seni öğretti.
Gözler kalbin aynasıdır derler,
Ben,gözlerinin aynasında

Sen Benİm GÜneŞİm Oldun
Sen Benİm Sevgİm Oldun
Sen Gİttİn Gİdelİ
O GÜneŞ DoĞmaz Oldu
Sen Gİttİn Gİdelİ Kalbİm Kİseyİ
BÖyle Sevmez Oldu

Kalbİm Senİ İstİyorsa

SÖyle Ben Ne Yapayim

Elİmden Gelmİyorkİ

Senİ SÖkÜp Atayim

Senİ Öylesİne SevmİŞİmkİ

Kalnİme SÖz Gecİremİyorum

Saatler Bİr Bİr Kovaladi

Dakİkalar Yok Ettİ HerŞeyİmİ

Ama Senİ Kalbİmden

Sİlmeyİ BaŞaramadi

Sana Olan AŞkim
Sana Olan Sevgİm
HİÇbİrzaman Ama HİÇbİr Zaman
Ne Bİtecek
Nede TÜkenecek

Sana Olan AŞkimin AteŞİ
HİÇ Bİr Zaman
............sÖnmeyecek.............